Краса беларускага металу
Апублікавана 8 сакавіка 2016, 14:56 у Інтэрв'ю

Міфы пра несумяшчальнасьць цяжкай музыкі і чароўных дзяўчын даўно засыпаны нафталінам і закінуты на сьметнік музычнай гісторыі. Сёньня метал у масы поплеч з брутальнымі хлопцамі нясуць гожыя валькірыі, а вобразы Дора, Тар'і, Ліў Крыстын ды іншых дзіў расхвалявалі не адно загартаванае сэрца. Аднак Беларусь па колькасьці таленавітых і прыгожых дзяўчын ні ў чым не саступіць сусьветным паказчыкам. З нагоды Міжнароднага жаночага дня BelMetal вырашыў шчыльней пазнаёміцца з прадстаўніцамі нашай метал-сцэны і распытаць пра тое, як і навошта беларускія дзяўчыны прыходзяць у метал, на якія прыклады арыентуюцца і якія падарункі да восьмага сакавіка былі б найлепшымі.

Карыстаючыся выпадкам, віншуем усіх нашых беларускіх прыгажунь і жадаем, каб цяжкай у жыцьці заставалася толькі музыка!

Вольга, клавішы Woe Unto Me

Тут ня будзе ўнікальнай гісторыі пра тое, як адзін дыск перавярнуў сьвет, успрыманьне і сфарміраваў музычны густ. Калісьці даўным-даўно, гадоў зь дзесяці, мы зь сястрой мала-памалу адкрывалі для сябе гурт за гуртом. І, як тое бывае менавіта зь метал-музыкай, калі ты да яе ўжо прыахвоціўся, то гэтак і будзеш яе слухаць. Дарэчы, у свой час менавіта наш гітарыст Арцём Сярдзюк у многім паўплываў на выбар музычных пераваг у метале, за што Арцёму і дзякуй.

Унутраных канфліктаў кшталту “тыждзяўчынка”, “як ты можаш такое слухаць” ніколі не было, а што датычыцца асяродзьдзя, то, канечне, сітуацыі ўзьнікалі. У якасьці адказу на што заўсёды хацелася проста зрабіць музыку ў навушніках грамчэй. Безумоўна, вобраз прыгожай дзяўчыны сам па сабе выглядае дастаткова выйгрышна, што ўжо казаць пра метал… Цяжка адказаць, якія козыры гэта дае, асабіста я ніколі ня ўмела імі карыстацца.

Не сказала б, што існуюць нейкія канкрэтныя жанчыны, зь якіх мне хацелася б браць прыклад. Хутчэй, ёсьць зборны ідэал з блізкіх мне людзей, знакамітасьцяў і мастацкіх вобразаў, да якога я імкнуся. Гэты ідэал адначасова зьвязаны з талентам і творчасьцю, зь сілай і свабодай духу, жаноцкасьцю. А ідэальным падарункам на 8 сакавіка для мяне мог бы стаць кавалачак сапраўднай вясны.

Насьця, вакал Exist-M

Калі высьвятляць, якім чынам я зацікавілася метал-музыкай як накірункам, то гэта заслуга маёй настаўніцы па ангельскай мове. А калі разглядаць метал-рух як тусоўку, то я не асацыюю сябе зь ёй. Спадзяюся, на нас зьвяртаюць увагу як на музыкаў, а не як на народ, які круціцца ў пэўных колах. Улічваючы, што збольшага ў маім асяродзьдзі знаходзіліся людзі, якія падзялялі мае музычныя перавагі, дысанансу не было. Зноў жа мне пашанцавала з бацькамі, якія, у адрозьненьні ад большасьці, адэкватна рэагавалі як на перавагі, так і на мае пачынаньні. Але ад звычайных абывацеляў, кшталту калег з працы ды аднагрупнікаў, не аднойчы чула падобнага роду неўразуменьне. Безумоўна, “ваў-эфект” ад прыгожай дзяўчыны мае месца і падыгрывае, аднак гэта працуе толькі на пачатковых этапах і на знатакоў ніякім чынам ня ўзьдзейнічае. Год дзесяць таму жанчына ў экстрымальным вакале была дзівам, чаго ня скажаш пра рэаліі сёньняшніх дзён. Ці было гэта козырам для нашага гурта – пытаньне спрэчнае. З аднаго боку, гэта працавала на прывабліваньне публікі, з другога, зашмат увагі ўдзялялася маёй персоне, а не музычнаму складніку.

Самы яскравы прыклад той, які наглядны. Таму, якім бы банальным гэта не здавалася, самая галоўная жанчына ў маім жыцьці – мая мама. Гэта чалавек, які мае неверагодную сілу волі, мудры, поўны любові і гатовы яе дарыць без астачы. Таму навошта хадзіць далёка і кідацца гучнымі імёнамі, калі яны зусім побач?

Самым падыходзячым падарункам на 8 сакавіка для мяне было б спантаннае падарожжа. Я за эмоцыі, а не за матэрыяльныя даброты.

Эльвіра, вакал Omut, Folcore

Калі мне было дванаццаць год, у Omut быў перапынак у творчасьці, і мой брат зь гітарыстам Omut Кірылам арганізавалі ў Драгічыне гурт пад назвай Heart Work. Мяне запрасілі проста паглядзець на адну з рэпетыцый, дзе мне вельмі спадабалася атмасфера. Пазьней мне прапанавалі прыняць у ёй непасрэдны ўдзел: гурт граў каверы на Nightwish, зь іх рэпертуару мне было прапанавана выбраць лірычную песьню. Я выбрала “Walking in the Air”, якую выканала акадэмічным вакалам. Па пэўных прычынах гурт распаўся, і ў гэты ж момант (2008 год) аднавіўся гурт Omut, куды мяне запрасілі. Са сваіх першых наведваньняў братавых рэпетыцый я і пачала слухаць метал, у школе Nightwish рэкламавала. Мама падтрымлівала мае музычныя перавагі, яна музыка, любіць паслухаць што-небудзь арыгінальнае. Дагэтуль, калі прыязджаю дадому, прывожу ёй які-небудзь новы альбом. Аднойчы мама камусьці сказала, што ў мяне такі голас, бо я сьпяваю ў метал-гурце. На іх рэпетыцыях вельмі гучна, прыходзіцца гэту справу перакрыкваць.

Часам, калі мяне прадстаўляюць у кампаніі і кажуць, што я вакалістка Omut, людзі пачынаюць глядзець на мяне інакш. Аднак я лічу, што падзел па палавых прыкметах ужо нідзе не актуальны. Вунь, нават у «Белавія» зьявілася жанчына-пілот.

Сапраўдным прыкладам для мяне была мая бабуля. Яе ня стала, калі мне было чатырнаццаць, і я вельмі шкадую, што раней не ўспрымала яе мудрыя парады. Бабуля была аўтарытэтам ня толькі для ўсёй сям’і, але і для ўсіх, хто яе ведаў. Цудоўная гаспадыня, жонка, маці, бабуля – пра яе жыцьцё можна было кнігі пісаць! Яна любіла нас як ніхто іншы, і менавіта бабуля – прыклад для мяне, чалавек, на якога я хачу быць падобная.

На восьмае сакавіка для мяне было б ідэальна правесьці дзень у коле сям’і, пажадана ў вёсцы, ля вогнішча, як мы гэта рабілі калісьці. І каб ва ўсіх аніякіх клопатаў. Нават падарункаў ня трэба.

Сьвятлана, вакал Kliodna

Мой тата – прыхільнік класічнага року. Калі мне было чатырнаццаць, ён прынёс касету гурта Nightwish і націснуў кнопку play. З гэтага ўсё і пачалося. Такіх эмоцый у сваім жыцьці я яшчэ не адчувала. Сур’ёзна, музыка, якую я пачула, цалкам перавярнула мой сьвет! Самае забаўнае, адзінае, што мяне ў ёй зьбянтэжыла, гэта оперная манера вакалу Тар’і.

Ніякіх канфліктаў наконт музычных густаў у мяне не было. Што датычыцца жанчын, зь якіх хацелася б браць прыклад, то мяне захапляе элегантнасьць і жаноцкасьць вакалісткі Epica. Сімона – сапраўдная лэдзі! Ва ўсім яе вобразе ёсьць нейкая гармонія, спакой, упэўненасьць. Мне бы хацелася валодаць падобнымі рысамі. Таксама не магу не адзначыць харызматычнасьць Флор Янсэн, яе здольнасьць перадаць усю глыбіню эмоцый песьні і яе надзвычайны голас. А яшчэ крутая Тэйлар Момсэн, люблю яе стыль і гэткі пафігістычны, абкураны вобраз. І шыкоўны вакал Лізі Хэйл! О, гэта сапраўдны драйв! Карацей, пайшло-паехала маё раздваеньне асобы.

Выдатным падарункам да восьмага сакавіка для мяне можа стаць поўнае збавеньне ад прастудных захворваньняў ды ідэальнае здароў’е яшчэ хаця б гадоў сто… і паветраны шарык. Чаму мне яшчэ ніхто і ніколі не дарыў паветраны шарык?

Лора, бас Omut

Усё пачалося ў далёкім 2001 годзе. Як цяпер памятаю: сяжу на кухні, працуе радыё. Празь некалькі папсовых песень аб’яўляюць цалкам незнаёмы мне да таго моманту гурт Rammstein. Мне захацелася зрабіць грамчэй – гэта было нешта новае, незвычайнае. Наступным днём я адразу пабегла ў бліжэйшую краму і набыла касету Rammstein “Mutter”. Яна была заслухана да дзірак, а зараз ляжыць на памяць як рэліквія. Дзякуючы Rammstein стала цікавіцца цяжкай музыкай, паступова адкрываць для сябе ўсё новыя і новыя жанры, гурты, выканаўцаў. І, канечне ж, зьявіліся сябры па інтарэсах, якія ўцягнулі мяне ў метал-рух з галавой. Спачатку мне падавалася, што выконваць метал – доля толькі брутальных валасатых ды барадатых мужыкоў. Але мары спраўджваюцца, часам. Я выконваю і слухаю тое, што падабаецца мне. А з боку іншых было зьдзіўленьне, кшталту: “Ты і на басе? А як ты яго падымаеш? У цябе ж пальцы танчэй за басовыя струны!” Аказваецца, і далікатныя на першы погляд дзяўчынкі могуць выдаваць на сцэне цяжкі рок. З другога боку, многія знаходзяць, што дзяўчына, якая грае на басе, гэта дужа сэксуальна і незвычайна. Тым ня менш, калі пастаянна шукаць нейкія перавагі ад гэтага ці ад чаго іншага, аднойчы можна згубіць сябе і стаць залежным. А метал – гэта свабода, ён шматбаковы, бязьмежны, ён – частка майго жыцьця. Упартасьць і вера ў свае сілы дапамагаюць дасягнуць высокіх рэзультатаў. На жывых выступах я зараджаюся энергіяй залы, гэта дарагога каштуе…

Я ніколі не шукала сабе ідэал, куміра. Але ёсьць такая жанчына, зь якой я брала і буду браць прыклад ва ўсім. І гэта мая маці – вельмі добры, мудры, мяккі чалавек.
Для мяне не існуе панятку ідэальнага падарунка, ці то дзень нараджэньня, ці то восьмае сакавіка. Я ўмею радавацца дробязям. А яшчэ галоўнае – людзі, якія побач са мной у гэтыя перадсьвяточныя дні. Менавіта яны звычайна ствараюць атмасферу сьвята і чараўніцтва.