Першы беларускі канцэрт Dir En Grey
Апублікавана
у
Рэпартажы
31 Фота
Скажу шчыра – да абвяшчэньня канцэрту ў Менску, Dir En Grey для мяне былі вядомыя толькі па апетытным кліпе “Оbscure”. Пасьля экскурсу па гісторыі гурта высьветлілася, што ў Dir En Grey у кішэне ажно дзесяць альбомаў, а адданасьці іх фанатаў можа пазайдросьціць любы іншы калектыў. Вылучаецца на запісах вакаліст Кё. Такіх рэзкіх пераходаў з гроўлу да чыстага, ледзь не жаночага вакалу я яшчэ ня бачыў. Прычым, жыўцом Кё сьпявае ня горш, чым на запісах.
Як толькі зьявілася інфармацыя пра канцэрт, сустрэча Ўкантакце пачала жыць сваім жыцьцём. Расейцы і ўкраінцы планавалі свае вандроўкі, беларусы выказвалі сумневы наконт мэтазгоднасьці менавіта Рэпабліку ў якасьці канцэртнай пляцоўкі. Як звычайна, падавай Палац спорту, бо “ня ўсе ўлезуць”. Сапраўды, створаны ажыятаж і плануемая армія фанатаў з замежжа першапачаткова спрыялі такім думкам. З самай раніцы дню канцэрту ля клубу ўжо тусаваліся людзі, раздавалі адно аднаму “нумаркі”, зь якімі месца ў чарзе аўтаматычна браніравалася пад пэўную асобу. Распачалі ўсю справу, калі верыць абмеркаваньням у сустрэчы госьці, з Масквы, і з гэтай нагоды спачатку заварылася сварка, якая ледзь не перарасла ў міжнародны канфлікт.
Як бы тое не было, прыйшоўшы пад клуб а палове на восьмую, я прапусьціў тры велічэзныя чаргі, сталі з калегай у чацьвёртую, і ўжо без дзесяці хвілінаў былі ўнутры. Раскуплены мерч і поўны гардэроб адзежы намякалі на поўную залу, аднак унутры ўсё было не зусім так. Людзей было сапраўды шмат, але ня тое, каб бітком. Можна было павольна перамяшчацца з адной кропкі клубу ў іншую, каб ацаніць гурт з розных ракурсаў. Бо “нумаркоў”, каб стаяць у першых шэрагах, у нас жа не было :) Ледзь пазьней за восьмую на сцэне зьявіліся і героі вечару.
Быў уражаны шыкоўнымі шоў на ютубе, таму чакаў нечага такога і тут. Можна сказаць, што з большага чаканьні спраўдзіліся: пасьля трэцяй песьні было запушчанае крутое відэа на фоне, а тое, што рабіў на сцэне Кё, бясконца захапляла. Без ніякага відавочнага кантакту з публікай ён прымудраўся зводзіць з розуму цэлую залу, трымаць нібы ў кулаку падчас цэлага выступу, не адпускаючы. Астатнія музыкі таксама ня дужа вылучаліся рухомасьцю, аднак адзін вокавы кантакт з фанатамі – і яны ўваходзілі ў экстаз. Тошыя час ад часу накіроўваў два пальцы ў залу, і поводле іх рухам натоўп паводзіў сабе, нібы гіпнатызаваны. Людзі сьпявалі песьні разам з музыкамі. Сьпявалі на японскай. Гэта сапраўды ўражвала.
Сэт складаўся пераважна з кампазіцый з апошняга альбому “Arche”. Празь меру пераважна. Напрыклад, “Оbscure” так і не дачакаліся. Але тут не заставалася нічога, як граць па правілах музыкаў. Якія ледзь больш, чым за гадзіну стварылі ў зале сапраўднае сьвята. Яно нібы трошкі прыпсавалася пасьля шоў: людзей трымалі ў клубе яшчэ пятнаццаць хвілінаў пасьля канцэрту, пакуль музыкі не сышлі ў свой аўтобус. Але таго, здаецца, ніхто і не заўважыў. Цікава, падарункі ў выніку жадаючыя перадалі? Ну і гук месцамі пакідаў жадаць лепшага. Што было буздакорным, так гэта вакал Кё. Дакладна. На выхадзе маем выдатнае шоў, якога сапраўды чакалі. І намаганьнямі Wake Up! Promo ў сваім туры Dir En Grey завіталі ня толькі ў Эўропы, але і да нас, у Менск. Здаецца, тур у японцаў стартануў выдатна.
Фота: Вольга Вячэрская
Тэкст: Ігар Богуш
Як толькі зьявілася інфармацыя пра канцэрт, сустрэча Ўкантакце пачала жыць сваім жыцьцём. Расейцы і ўкраінцы планавалі свае вандроўкі, беларусы выказвалі сумневы наконт мэтазгоднасьці менавіта Рэпабліку ў якасьці канцэртнай пляцоўкі. Як звычайна, падавай Палац спорту, бо “ня ўсе ўлезуць”. Сапраўды, створаны ажыятаж і плануемая армія фанатаў з замежжа першапачаткова спрыялі такім думкам. З самай раніцы дню канцэрту ля клубу ўжо тусаваліся людзі, раздавалі адно аднаму “нумаркі”, зь якімі месца ў чарзе аўтаматычна браніравалася пад пэўную асобу. Распачалі ўсю справу, калі верыць абмеркаваньням у сустрэчы госьці, з Масквы, і з гэтай нагоды спачатку заварылася сварка, якая ледзь не перарасла ў міжнародны канфлікт. 
Як бы тое не было, прыйшоўшы пад клуб а палове на восьмую, я прапусьціў тры велічэзныя чаргі, сталі з калегай у чацьвёртую, і ўжо без дзесяці хвілінаў былі ўнутры. Раскуплены мерч і поўны гардэроб адзежы намякалі на поўную залу, аднак унутры ўсё было не зусім так. Людзей было сапраўды шмат, але ня тое, каб бітком. Можна было павольна перамяшчацца з адной кропкі клубу ў іншую, каб ацаніць гурт з розных ракурсаў. Бо “нумаркоў”, каб стаяць у першых шэрагах, у нас жа не было :) Ледзь пазьней за восьмую на сцэне зьявіліся і героі вечару.
Быў уражаны шыкоўнымі шоў на ютубе, таму чакаў нечага такога і тут. Можна сказаць, што з большага чаканьні спраўдзіліся: пасьля трэцяй песьні было запушчанае крутое відэа на фоне, а тое, што рабіў на сцэне Кё, бясконца захапляла. Без ніякага відавочнага кантакту з публікай ён прымудраўся зводзіць з розуму цэлую залу, трымаць нібы ў кулаку падчас цэлага выступу, не адпускаючы. Астатнія музыкі таксама ня дужа вылучаліся рухомасьцю, аднак адзін вокавы кантакт з фанатамі – і яны ўваходзілі ў экстаз. Тошыя час ад часу накіроўваў два пальцы ў залу, і поводле іх рухам натоўп паводзіў сабе, нібы гіпнатызаваны. Людзі сьпявалі песьні разам з музыкамі. Сьпявалі на японскай. Гэта сапраўды ўражвала.
Сэт складаўся пераважна з кампазіцый з апошняга альбому “Arche”. Празь меру пераважна. Напрыклад, “Оbscure” так і не дачакаліся. Але тут не заставалася нічога, як граць па правілах музыкаў. Якія ледзь больш, чым за гадзіну стварылі ў зале сапраўднае сьвята. Яно нібы трошкі прыпсавалася пасьля шоў: людзей трымалі ў клубе яшчэ пятнаццаць хвілінаў пасьля канцэрту, пакуль музыкі не сышлі ў свой аўтобус. Але таго, здаецца, ніхто і не заўважыў. Цікава, падарункі ў выніку жадаючыя перадалі? Ну і гук месцамі пакідаў жадаць лепшага. Што было буздакорным, так гэта вакал Кё. Дакладна. На выхадзе маем выдатнае шоў, якога сапраўды чакалі. І намаганьнямі Wake Up! Promo ў сваім туры Dir En Grey завіталі ня толькі ў Эўропы, але і да нас, у Менск. Здаецца, тур у японцаў стартануў выдатна.
Фота: Вольга Вячэрская
Тэкст: Ігар Богуш
2 каментара