Job For A Cowboy у Менску
Апублікавана
у
Рэпартажы
37 Фота
Учора схадзіў на канцэрт Job for a Cowboy, які праходзіў у Рэпабліку пры падтрымцы такіх нашых банд, як Blessing Omen і Out of Yesteryear. Не магу сказаць, што я вялікі фанат Job for a Cowboy, аднак, калісьці даўно, калі ў іх быў яшчэ толькі адзін lp, я іх сапраўды слухаў, да таго ж у іх заўсёды былі класныя запамінальныя арты са зьвярынымі чарапамі на вокладках. Пераважна па гэтых двух прычынах я і пайшоў на канцэрт.
Пачатак мерапрыемства быў прызначаны быццам бы на 19:45 — у гэты час павінны былі пачаць Blessing Omen, аднак, я, спазьніўшыся хвілін на 10-15, ужо, на жаль, не засьпеў іх на сцэне зусім — мабыць, пачалі яны раней заяўленага часу ці гралі менш і скончылі раней, таму пра іх я нічога сказаць не магу. Ну ды ня важна — ўбачу як-небудзь у іншы раз. Наступнымі выступалі Out of Yesteryear — мне здалося, што гэта быў далёка ня лепшы іх сэт. Спачатку неяк гук наогул ня цешыў — суцэльная каша, пазьней лепей стала. Клавіш жывых не было (ды й нежывых накшталт таксама), што таксама, па-мойму, адбілася на бязрадасным гучаньні. Хоць, паходу, клавішніка ў іх ужо даўно няма — гэта я тармажу. Народ на ўсё, што адбываецца на сцэне, рэагаваў вельмі млява — зрэшты людзей прыйшло зусім мала (на вока чалавек 300), магчыма, таму й было так бязрадасна. Адзін відэа фрагмент з выступу Out of Yesteryear глядзіце ўнізе пад спойлерам.
Пасьля разагрэву (які паходу нікога асабліва і не разагрэў, у клубе, дарэчы ў прамым сэнсе, было вельмі халодна), даволі хутка наладзіўшыся, на сцэну пад нейкі рэпчык выйшлі амерыканскія госьці Job for a Cowboy. Пачалі яны, вядома, вельмі магутна — асабліва на кантрасьце з разаграваньнем. Хоць тут, напэўна, увесь кантраст складаўся менавіта ў рэакцыі публікі на гурт — пад Out of Yesteryear ўсе стаялі склаўшы рукі на грудзях, а пад Job for a Cowboy ўсе дружна махалі тымі самымі рукамі і нагамі ў мошпіце — камусьці нават храпу расквасілі. Зрэшты, я і на тых, і на тых стаяў склаўшы рукі на грудзях:-D Чым спадабаліся амерыканцы, так гэта вельмі жывым і выразным вакалістам, які хлябтаў гарэлку з горла пасьля кожнай песьні (гэта ж гарэлка была?), А таксама вялізным качком-гітарыстам, якога цяжка было не заўважыць. Гук быў нармальны, аніякіх прэтэнзій ня маю. Аднак сама музыка гмм… нават ня ведаю, як апісаць. Была бязрадасная і не хістала мяне — нешта ў гэтым родзе. Напэўна, пасьля нядзельнага канцэрту РСП я атрымаў занадта шмат радасьці і па інэрцыі чакаў і ад каўбояў чаго-небудзь такога ж заваднога і настолькі ж феерычнага — ведаю, што па-дурному гучыць. А можа проста я стаміўся ад такой музыкі, таму як усім астатнім, мяркуючы па ўсім, вельмі ўсё спадабалася і прыйшлося па душы. Хоць сэт быў вельмі кароткім — ледзь ня менш за гадзіну. Магчыма, даўжыня сэту была абумоўленая аб'ёмам тары спіртнога, якое спажываў вакаліст — па тыпу «гарэлка скончылася — давай, досвиданья», у той жа час менскі сетліст, наколькі я зараз магу ўспомніць, быў цалкам ідэнтычны вось гэтаму (+ Tarnished Gluttony, хоць можа былі і яшчэ якія-небудзь адрозненьні), так што маю здагадку можна лічыць бяскрыўдным жартам. Усяго толькі восем трэкаў — ня густа, але затое трэкі па 5-6 хвілін. Зрэшты, мне і адыгранага было больш чым дастаткова на самой справе, а фанатам можа і не хапіла. У цэлым, шчыра кажучы, не прасякнуўся я, але гэта выключна мае праблемы =)
Асьвятленьне было жахлівым — зноў празьмернасьць чырвонага колеру на сцэне ці ўвогуле адсутнасьць святла на ёй або дыскатэка для эпілептыкаў — звычайныя праблемы. Народа, як я ўжо казаў, было вельмі мала, але ўсе весяліліся як маглі. У клубе было халодна, затое не палілі. У прынцыпе ўсё. У любым выпадку арганізатарам дзякуй за чарговы прывоз — было па меншай меры цікава ўбачыць гэты гурт ужывую.
Рэцэнзія, відэа: ch1basik (арыгінал: chibasik.livejournal.com/145007.html)
Фота: glebans
Пачатак мерапрыемства быў прызначаны быццам бы на 19:45 — у гэты час павінны былі пачаць Blessing Omen, аднак, я, спазьніўшыся хвілін на 10-15, ужо, на жаль, не засьпеў іх на сцэне зусім — мабыць, пачалі яны раней заяўленага часу ці гралі менш і скончылі раней, таму пра іх я нічога сказаць не магу. Ну ды ня важна — ўбачу як-небудзь у іншы раз. Наступнымі выступалі Out of Yesteryear — мне здалося, што гэта быў далёка ня лепшы іх сэт. Спачатку неяк гук наогул ня цешыў — суцэльная каша, пазьней лепей стала. Клавіш жывых не было (ды й нежывых накшталт таксама), што таксама, па-мойму, адбілася на бязрадасным гучаньні. Хоць, паходу, клавішніка ў іх ужо даўно няма — гэта я тармажу. Народ на ўсё, што адбываецца на сцэне, рэагаваў вельмі млява — зрэшты людзей прыйшло зусім мала (на вока чалавек 300), магчыма, таму й было так бязрадасна. Адзін відэа фрагмент з выступу Out of Yesteryear глядзіце ўнізе пад спойлерам.
Пасьля разагрэву (які паходу нікога асабліва і не разагрэў, у клубе, дарэчы ў прамым сэнсе, было вельмі халодна), даволі хутка наладзіўшыся, на сцэну пад нейкі рэпчык выйшлі амерыканскія госьці Job for a Cowboy. Пачалі яны, вядома, вельмі магутна — асабліва на кантрасьце з разаграваньнем. Хоць тут, напэўна, увесь кантраст складаўся менавіта ў рэакцыі публікі на гурт — пад Out of Yesteryear ўсе стаялі склаўшы рукі на грудзях, а пад Job for a Cowboy ўсе дружна махалі тымі самымі рукамі і нагамі ў мошпіце — камусьці нават храпу расквасілі. Зрэшты, я і на тых, і на тых стаяў склаўшы рукі на грудзях:-D Чым спадабаліся амерыканцы, так гэта вельмі жывым і выразным вакалістам, які хлябтаў гарэлку з горла пасьля кожнай песьні (гэта ж гарэлка была?), А таксама вялізным качком-гітарыстам, якога цяжка было не заўважыць. Гук быў нармальны, аніякіх прэтэнзій ня маю. Аднак сама музыка гмм… нават ня ведаю, як апісаць. Была бязрадасная і не хістала мяне — нешта ў гэтым родзе. Напэўна, пасьля нядзельнага канцэрту РСП я атрымаў занадта шмат радасьці і па інэрцыі чакаў і ад каўбояў чаго-небудзь такога ж заваднога і настолькі ж феерычнага — ведаю, што па-дурному гучыць. А можа проста я стаміўся ад такой музыкі, таму як усім астатнім, мяркуючы па ўсім, вельмі ўсё спадабалася і прыйшлося па душы. Хоць сэт быў вельмі кароткім — ледзь ня менш за гадзіну. Магчыма, даўжыня сэту была абумоўленая аб'ёмам тары спіртнога, якое спажываў вакаліст — па тыпу «гарэлка скончылася — давай, досвиданья», у той жа час менскі сетліст, наколькі я зараз магу ўспомніць, быў цалкам ідэнтычны вось гэтаму (+ Tarnished Gluttony, хоць можа былі і яшчэ якія-небудзь адрозненьні), так што маю здагадку можна лічыць бяскрыўдным жартам. Усяго толькі восем трэкаў — ня густа, але затое трэкі па 5-6 хвілін. Зрэшты, мне і адыгранага было больш чым дастаткова на самой справе, а фанатам можа і не хапіла. У цэлым, шчыра кажучы, не прасякнуўся я, але гэта выключна мае праблемы =)
Асьвятленьне было жахлівым — зноў празьмернасьць чырвонага колеру на сцэне ці ўвогуле адсутнасьць святла на ёй або дыскатэка для эпілептыкаў — звычайныя праблемы. Народа, як я ўжо казаў, было вельмі мала, але ўсе весяліліся як маглі. У клубе было халодна, затое не палілі. У прынцыпе ўсё. У любым выпадку арганізатарам дзякуй за чарговы прывоз — было па меншай меры цікава ўбачыць гэты гурт ужывую.
Рэцэнзія, відэа: ch1basik (арыгінал: chibasik.livejournal.com/145007.html)
Фота: glebans
↓↓↓ Відэа пад спойлерам ↓↓↓
→→→ Цісьні і разгортвай ←←←
1 каментар