Dandelium
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Мой самы любімы гурт, бо я вялікі прыхільнік сімфа- і мела- металу. Да таго ж гэта інструмантал. Калі вам трэба штосьці адначасова магутнае, прыгожае і меладычнае-гэты гурт для вас.
Не гледзячы на тое, што галоўным чынам я не слухаю першыя альбомы гуртоў, таму што ненавіджу слухаць музыку ў дрэннай якасці, першы альбом гэтага гурта пад назвай Kyrie Eleison, які яны выпусцілі ў 2006 годзе, я лічу сапраўды шэдэўрам, як і амаль усе іх альбомы).
Гэтак жа гэта адзіны гурт, у якога мне падабаецца 99% песень. Але тым хто не любіць аднавобразнасць, данделіўм хутка надакучыць, таму што прыкладна аднолькавыя па пабудове кавалкі сустракаюцца амаль ва ўсіх песнях.
Што сапраўды мне падабаецца ў гэтым гурце-гук гітар. Ні ў адным іншым гурце я яго не пачуў. Для прыкладу можаце паслухаць песню The Last Awakening з аднайменнага альбома.
Як кажа мой адзін знаёмы адмін Белметал'а, «данделіўм мае пластмасавае гучанне». Аднак з вышыні яго металічнага досведу гэта можа і так, але я нічога пластмасавага не пачуў дагэтуль, з улікам таго што гэты гурт я слухаю пабольш яго. Ну, неспрактыкаваны я, ну што скажаш)
У песнях часта выкарыстоўваецца так званы «драм энд бас», гэта значыць у некаторых кавалках песень граюць толькі бас і барабаны. У прынцыпе гэта цікава, але толькі калі ты слухаеш данделіўм нядаўна, потым надакучае.
У адрозненне ад «драм энд басс», часткі песень, у якіх граюць толькі клавішы ды барабаны мне ніколі не надакучыць. Гэта сапраўды шыкоўна.
Некалькі песень данделіўм вырашылі запісаць з вакалам, але атрымалася гэта няўдала, няхай лепш не вылазяць з інструманталу.
Самыя ўдалыя альбомы з якіх раю пачаць слухаць гэты гурт — Tears of Destiny, Sacrifise, Enchained To Infinity, і абавязкова The Last Awakening.
Увогуле, гэтых іспанцаў слухаць варта хоць бы для агульнага развіцця. І, сумленна, я здзіўлены, чаму гэты гурт на гэтулькі мала вядомы.
5 каментароў