УЛАДЗІМЕР НЯКЛЯЕЎ - "МАЎКЛІВЫ МІТЫНГ"

Апублікавана 28 кастрычніка 2011, 03:07 у Пясочніца

УЛАДЗІМЕР НЯКЛЯЕЎ — «МАЎКЛІВЫ МІТЫНГ»
(верш пра першы мітынг ў гонар Дзядоў)

Усё, што коціцца – дакоціцца да нас.
І дакацілася.
Ля могілак якраз,
Дзе сны пра вечнасьць сняць,
Ці сьпяць бяз сноў
З усімі Караткевіч, Куляшоў –
Маўклівы мітынг.
З кожным, хто прыйшоў
Зьявіліся і ўсталі побач продкі.
Маўклівыя, стаялі цені родных.
Маўклівыя, стаялі цені блізкіх
Пад крыжам зьлеглых, зоркай, абяліскам,
Па ўсіх хатынях спаленых, забітых
Пад Грунвальдам, на Калыме прышытых,
Бясьледна зьніклых,
Хапам пахапаных,
Нікім, нідзе, ніяк не пахаваных,
Ці ў Курапатах скінутых у роў…
Ад плоці плоць,
І ад крывінкі кроў.
Мы ведалі, пра што маўчалі зь імі –
Жывыя зь мёртвымі, і мёртвыя – з жывымі.
І ўпершыню, маўкліва сьцяўшы рот,
З натоўпу глянуў люд. Амаль – народ!