Пяць гуртоў па-за гісторыяй

Апублікавана 24 сьнежня 2013, 02:41 у BelMetal

Многія з вас чулі пра такое культавае месца, як Зала славы рок-н-ролу, якая знаходзіцца ў Кліўлэндзе, Агаё, ЗША. Так ужо атрымалася, што патрапіць туды могуць адзінкі намінантаў, і нездарма. Для таго каб быць уключаным у гэты сапраўды грандыёзны музей, трэба прайсьці праз жорсткі адбор больш за 1000 экспертаў і гісторыкаў рок-н-ролу. Асобным выканаўцам і гуртам даецца магчымасьць стаць часткай гісторыі гэтага месца толькі пасьля 25 гадоў з моманту выхаду першага афіцыйнага запісу, сінглу альбо альбому. Ідэя стварэньня такого месца зьявілася сярод гуказапісваючых кампаніяў ЗША яшчэ ў 1983 годзе, але толькі ў 1995 гэтай думцы было прысуджана канчаткова ўвасобіцца ў жыцьцё. Вельмі цікава, што гэты музей “выжывае” толькі за кошт ахвяраваньняў.

Крыху гісторыі нікому не пашкодзіць, а зараз я хачу распавесьці пра сваю незадаволенасьць гэтым музеем. Выходзіць так, што шмат годных і знакамітых гуртоў былі абмінутыя экспертамі і гісторыкамі. Зараз музей налічвае мноства знакамітых імёнаў, прадстаўленыя выканаўцы стыляў пачынаючы з rock’n’roll’у і заканчваючы thrash metal’ам. Мне і раней было ня вельмі зразумела, чаму напрыклад у гэтым месцы ёсьць Madonna ці Prince і няма цэлай кагорты тытанаў року. Наш праект — BelMetal.org аддае перавагу металу, таму і я буду разважаць у рамках нашага фармату.

Давайце пачынаць разбор палётаў і першае пытаньне ўсім: “А ці шмат вы ведаеце металёвых гуртоў, якія былі ўведзеныя ў Залу славы рок-н-ролу?” На думку толькі прыходзяць Black Sabbath, Metallica і Van Halen, можа гэта дыскрымінацыя якая? Дык мала таго, шмат гуртоў, якія ўжо маглі б там быць, нават не былі намінаваныя на гэта! Напісаць нататку захацелася пасьля таго, як Deep Purple “феерычна праляцелі” у гэтым годзе. Справа ў тым, што з 16 намінантаў у анлайн-апытанцы на афіцыйным сайце www.rockhall.com Deep Purple занялі 3 месца, саступіўшы па галасах толькі KISS і Nirvana. Канчатковае ж рашэньне, якія з 6 намінантаў будуць уведзеныя ў Залу, прымала спецыяльная камісія, якая чамусьці палічыла, што “пурпурныя” могуць яшчэ крыху пачакаць.

Давайце разважаць разам. Deep Purple — гэта гурт, які пашырыў рамкі hard rock’у і аказаў значны ўплыў на станаўленьне heavy metal’у. Праз гэтую знакамітую каманду, якая існуе амаль 40 гадоў, прайшла вялікія колькасьць выдатных музыкаў, ды й цяпэрашні калектыў дастаткова зорны. Брытанцы прадалі больш за 100 млн альбомаў па ўсім сьвеце, у 1970-я называліся самым гучным гуртом на Зямлі і стварылі музыку, якая прайшла жорсткае выпрабаваньне часам, захапілі мноства фэнаў і працягваюць вабіць новых. Калі мы чуем словы hard rock, у галаве заўсёды трыа гуртоў — Led Zeppelin, Black Sabbath і Deep Purple. Першыя дзьве каманды ўжо ў “гісторыі” — чакаем і трэцюю. Мабыць, самае сьмешнае ва ўсёй сітуацыі тое, што рокераў таксама намінавалі і ў мінулым годзе, вынік вы ведаеце.

Давайце пераходзіць да наступнага кандытата пад назвай Iron Maiden. Гэтых брытанцаў, як і папярэдніх, прадстаўляць ня трэба, іх ведаюць усе. Гурт прадаў больш за 85 млн альбомаў, адыграў больш за 2000 канцэртаў, заваяваў армію фэнаў без дапамогі радыё і музычных каналаў, надаў новы сэнс і выгляд такім словам, як heavy metal і прызнаецца адным з самых пасьпяховых метал-гуртоў у сьвеце, болей за тое — у 2010-м выйграў Grammy. «Жалезная дзева» не спыняецца нават на гэтым: тры гітарысты, разам з адным зь лепшых метал басістаў, ударнікам і легендарным франтмэнам у калектыве даюць магчымасьць добра разгарнуцца, якасьць выступаў толькі расьце, запісваецца новы і ўдалы матэрыял, арганізуюцца новыя і новыя турнэ. З 2005-га году можна было намінаваць гурт на ўвядзеньне ў знакамітае месца, але гэта не было зроблена.

Наступны гурт таксама родам з туманнага Альбіёну, і назва яму Judas Priest. І няхай Rob Halford “крыху не такі”, але сьпявае ён выдатна і сам па сабе зьяўляецца жывой метал-легендай, разам з астатнімі ўдзельнікамі гурта. Гітарысты Прыстаў пераасэнсавалі ролю гітары ў рок-музыцы і стварылі двайныя сола і магутную рытм-секцію на дзьве гітары. Харызматычны франтмен пераапрануў усіх метал-музыкаў свайго пакаленьня і некалькіх наступных у скуру і метал, у прамым сэнсе гэтага слова. Між тым, гурт прадаў больш за 50 млн дыскаў, “адхапіў” прэстыжную прэмію Grammy. На жаль гурт пакінуў K.K. Downing. Judas Priest з 1999 году можна афіцыйна рабіць часкай рок-гісторыі, але за 15 гадоў ніхто гэтым не заняўся.

Зараз распавяду пра апошняга брытанскага прадстаўніка майго сьпісу — і потым пойдзем у іншую краіну. Мабыць, адным з самых алдовых ангельскіх рок/метал гуртоў зьяўляецца трыа Motörhead. Lemmy і Со аказалі вельмі моцны ўплыў на разьвіцьцё металу ў сусьветным маштабе, асобная тэхніка ігры на басу, бясконцая харызма, франтмэн гэтага гурта ўсім да нядаўняга часу паказваў, як трэба жыць сапраўднаму рокеру. Акрамя гэтага гурт натхніў мноства музыкаў на стварэньне музыкі, ды хоць тую самую «Мятлу». 30 млн прададзеных альбомаў, статуэтка Grammy і прызнаньне ўсяго сьвету даюць гэтаму гурту права даўно ўвайсьці пад своды культавага месца. Вельмі паказальна, што Lemmy мае ня вырашаныя праблемы з адміністрацыяй таго месца, дзе павінен быць увесь гурт.

Ну і апошні бэнд майго сьпісу. Гэта амерыканцы Mötley Crüe. Вельмі цяжка знайсьці яшчэ адзін такі гурт на Зямлі, удзельнікі якога паспрабавалі ўсе верагодныя алкагольныя напоі і наркатычныя рэчывы, мелі шмат праблемаў з паліцыяй, амаль што памёрлі ад усяго гэтага, але потым вярнуліся чыстымі і ўжо некалькі год добрыя і пушыстыя. Яны парадзілі glam metal, як ён быў і ёсьць, астатнія проста капіявалі першапраходцаў. Гэта чацьвёрка сапраўдных легендаў і рок-н-рольшчыкаў зь вялікім стажам, якія перажылі ўсё, што толькі магчыма і не саромеліся распавядаць усяму сьвету пра сваё жыцьцё празь песьні. Неверагодныя гісторыі вакол гэтай фармацыі, сапраўдны дух rock’n’roll’у і больш за 80 млн прададзеных запісаў, робяць яе вартай уключэньня ў рады рок-іконаў.

На гэтым заканчваю і спадзяюся, што ўсе вартыя займуць сваё месца ў Зале славы Рок-н-Ролу. А калі й не, то культавыя гурты будуць культавымі і бяз гэтага, ды ў маленькім палацы року ці металу ўнутры кожнага з нас ім знойдзецца добрае і ўтульнае месца. Мабыць, вы, паважаныя чытачы, маеце свой сьпіс музыкаў? Было б вельмі прыемна яго ўбачыць, нататка вельмі суб’ектыўная, таму дужа ня кпіце на аўтара!

Сяргей Бохан (Rocker)