Aillion: лепшае - вораг добрага

Апублікавана 28 кастрычніка 2015, 00:26 у Інтэрв'ю

24 кастрычніка менскі heavy metal гурт Aillion выпусьціў у прасторы сеціва свой новы альбом “Война миров”. BelMetal быў побач з музыкамі ў гэты адказны момант і скарыстаўся ім, каб высьветліць падрабязнасьці.



На здымку — той самы момант, калі Канстанцін Дудараў (вакал)і Зьміцер Мікуліч (гітара) публікуюць альбом.

BelMetal віншуе вас з прэм’ерай. Раскажыце, калі ласка, пра што гэты альбом? Якая ягоная канцэпцыя?

Канстанцін: На наш погляд, альбом атрымаўся шмат у чым злабадзённым, там адлюстраваныя розныя тэмы нашага жыцьця. Гэта не рамантычны, не гістарычны альбом, як звычайна прынята браць за аснову лірыку ў хэві-метале, і ня фэнтазі, як у паўэр-метале, а праца з сацыяльнай, жыцьцёвай праблематыкай. Прасочваюцца антываенныя матывы. Я бы сказаў, што для класічнага хэві-металу гэта не зусім стандартны падыход.

Зьміцер: Цікава, што большасьць лірыкі была напісаная недзе пяць год таму, але дагэтуль застаецца на злобу дня.

Канстанцін: Так, калі ўзяць песьню “Яд”, яна была напісана Пятром Елфімавым задоўга да таго, як сабраўся яшчэ гурт “Стая”. Сутнасьць у тым, што многія песьні нібыта апярэдзілі свой час.

Здаецца, вокладку да альбому вам рабіў украінскі мастак. Праўда?

Канстанцін: Я сам нарадзіўся ва Украіне, хоць гэта ня мае дачыненьня. Але некалькі год таму, калі мы анансавалі альбом, нам напісаў хлопец з Данецку, маўляў, вельмі падабаецца нашая творчасьць, хачу паўдзельнічаць у стварэньні вокладкі. Недзе паўгады мы зь ім абменьваліся каментарамі, эскізамі. Вокладка паказвае, што паўсюль вайна, разруха, і толькі анёл імкнецца ўберагчы дзяўчынку, якая трымае кветку, сімвал міру і гармоніі. Надзея застаецца.

Зьміцер: Гэтая вокладка намалявана ўручную. Таму мы кажам шчыры дзякуй Аляксандру Казачэнка. За ўвесь час маёй музычнай дзейнасьці гэта першая вокладка, якую я магу назваць сапраўднай.

Вы кажаце, што працэс запісу заняў прыкладна пяць год. А чаму так доўга? Чым яшчэ займаліся ў гэты час?

Зьміцер: Увогуле ў мяне на камп’ютэры папка “Война миров” ляжыць з паметкай “2011”. І на момант 2011 году прыкладна 80 адсоткаў альбому было гатова. Але пасьля адбываліся розныя падзеі, якія тармазілі выданьне. Напрыклад, калі я займаўся зьвядзеньнем і запісам альбому, памёр вінчэсьцер, на якім былі запісаныя ўсе барабаны і пяць гатовых праектаў. Было цяжка зьмірыцца, што матэрыял, які нас цалкам задавальняў, зьнік, і прыйшлося перапісваць усё нанова. Але мы знайшлі сілы, каб усё перарабіць, і месцамі атрымалася нават круцей, чым было. Да нас прыйшоў новы бубнач Аляксандр, які па-свойму ўбачыў кампазіцыі Aillion, і мы ніколькі не расчараваныя ў тых песьнях, якія ён перазапісаў.

Канстанцін: Ну і жыцьцёвыя справы, канечне, умяшаліся. Так атрымалася, што я на некалькі год практычна выпаў з музычнай творчасцi. Таму мы вырашылі, як зьяўлялася магчымасьць, дарабляць па адной песьні і выкладваць яе. І сёньня мы нарэшце здымаем гэты Дамоклаў меч!

Зьміцер: Тры песьні ў альбом не ўвайшлі. Адну зь іх – “Вечный город” – мы плануем выпусьціць бонус-трэкам. Яшчэ адна песьня атрымалася больш брутальнай, і таму крыху выбіваецца з канцэпцыі альбома, які атрымаўся усё ж такi больш меладычным. Таксама мы яшчэ хацелі перапісаць “Непобеждённый судьбой”, але паколькі зыходнікі былі згубленыя, мы падумалі, што гэта лёс: няхай яна застаецца ў выглядзе 2009 году. Тым больш, зь цягам часу прыйшло разуменьне, што не заўсёды патрэбна выкшталцоўваць ідэальны гук. Якасьць – гэта важна, аднак ня варта выстаўляць яе на першае месца.

Як кажуць, лепшае – вораг добрага…

Зьміцер: Дарэчы, мне гэта вельмі імпануе. Я свае сола мог цэлы дзень запісваць, а потым выдаляць. Увогуле, люблю пісаць сола разам зь Пецем Елфімавым, таму што ён прыходзіць і кажа, што гэта ўвогуле выдатна, а тут проста ноту трэба памяняць. Потым праз тыдзень пераслухваеш і разумееш: “Ну так, добрае сола”. А калі б я пісаў яго сам, магчыма, проста сьцёр бы.

Наступны крок – канцэрт-прэзентацыя альбому? Падзяліцеся падрабязнасьцямі.

Канстанцін: Ён адбудзецца 8 лістапада ў TNT Rock Club. Для нас гэта сапраўднае сьвята. У нас атрымліваецца так, што будзе дзьве прэзентацыі, таму што сёньня – інтэрнэт-прэзентацыя, а потым будзе рэліз дыска, і будзе сэнс зрабіць яшчэ і канцэрт у падтрымку.

Зьміцер: Мы прыйшлі да разуменьня, што нам яшчэ доўга чакаць выпуску альбома на фізічным носьбіце, i замест таго, каб дарабляць матэрыял, мы вырашылі зрабіць прэзентацыю ў сеціве, а пасьля – яшчэ адну, i канцэрт у падтрымку выхаду дыска. Верагодна, нехта падумае, што мы высмоктваем з пальца падставы для нейкіх канцэртаў, але нас гэта мала хвалюе. Да 8 лістапада мы рыхтуем вялікую праграму, пройдземся па ўсёй гісторыі гурта. Напэўна, гэта будзе наш самі доўгі канцэрт. А фізічныя носьбіты мы плануем выпусьціць на лэйбле Metallism.

У эпоху інтэрнэт-пірацтва продаж фізічных носьбітаў – справа няўдзячная. Вось і вы вырашылі свабодна выкласьці кампазіцыі ў сеціва. Чаму пайшлі гэтым шляхам?

Канстанцін: Канечне, сёньня ўсё пампуюць у MP3, нават заўзятыя фэны часта не турбуюць сябе купляй дыскаў. Але людзі, якія любяць класічнае ўспрыманьне, падтрымліваюць.

Зьміцер: Чым ныць, як раней было лепш, прасьцей ісьці ў нагу з часам.

Як прадстаўнік беларускамоўнага парталу, не магу не задаць наступнае пытаньне. Існуе меркаваньне, што мова хэві металу – ангельская. Расейская таксама звыкла кладзецца на слых. А як па-вашаму, ці сумяшчальны хэві метал зь беларускай мовай? Ці ўзьнікалі думкі запісаць такі матэрыял?

Зьміцер: На мой погляд, выдатна сумяшчальны. Мне вельмі падабаецца, як беларуская мова гучыць зь металам. Праблема ў тым, што мы ня пішам тэксты. Таму мы адкрыта кажам, што, калі хто-небудзь дашле нам тэкст на беларускай мове, які мы ўпадабаем, з задавальненьнем зробім зь яго песьню.

Канстанцін: Мы спрабавалі на ангельскай. Я доўга пакутаваў, вучыў, у студыі гэта карэктавалі. Мо і няблага атрымалася, але аддача была ня той, што мы хацелі. Усё ж такі, калі гурт сьпявае на ангельскай, ён ставіць перад сабой мэту быць цікавым сьвету. Мы таксама гэтак думалі ў пэўны момант. Але так склалася, што ў нашым жанры ўжо вельмі шмат крутых гуртоў, і даволі цяжка прапанаваць нешта сваё. Але у нас гэтая ніша амаль што свабодная. Лепш сьпяваць тут і адчуваць сябе запатрабаванымі. Бо хутчэй за ўсё ты не паедзеш турамі па Еўропе. Таму мы проста цьвяроза паглядзелі на рэчы. А ад беларускай мовы не адмаўляемся.

А ўвогуле сочыце за беларускай сцэнай? Можаце кагосьці вылучыць?

— Аляксандра [Cаладуху] можам вылучыць, — пачулася ад нядаўна далучыўшагася да кампаніі бубнача Aillion, таксама Аляксандра.

Зьміцер: Паколькі я гукарэжысёр, супрацоўнічаю зь вялікай колькасьцю гуртоў. І асабіста мяне вельмі радуе сучасная сітуацыя. Напрыклад, магу адзначыць гурты The Burner, Serdce, Rise In Rage…

Пад канец скажыце, калі ласка, некалькі словаў нашым чытачам.

Канстанцін: Мы хацелі б пажадаць усім веры ў айчынную музыку, каб яна прыносіла эстэтычнае задавальненьне, каб яе падтрымлівалі, прыходзілі на канцэрты, таму што толькі разам мы зможам разьвіваць гэты накірунак. Ну і, канечне, жадаем усім прыемнага праслухоўваньня нашага альбому, добрых уражаньняў. І да сустрэчы на прэзентацыі, сябры!

Паслухаць сам альбом «Война миров» можна па спасылцы.

Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: BelMetal