Інтэрв'ю з гуртом Relikt наконт новага альбома

Апублікавана 17 кастрычніка 2011, 16:40 у Навіны

У сярэдзіне кастрычніка гурт Re1ikt мае выдаць свой новы цалкам беларускамоўны альбом, які атрымаў назву «Рэкі прабілі лёд». Пакуль плыты знаходзяцца ў друку, «Тузін Гітоў» распытаў бубнача гурта Аляксандра Дземідзенку пра падрабязнасьці рэлізу. «Увесь запіс мы рабілі ўначы, калі была найлепшая перадача касьмічнай энэргіі да нас. У выніку атрымаўся цёплы, лямпавы гук».

– «Рэкі прабілі лёд» – чаму менавіта такая назва?

– Мы доўга выбіралі назву, часта знаходзілі нешта, але потым сумняваліся і шукалі далей. Бо хацелася падысьці да стварэньня дыска найбольш асэнсавана. Тым больш час у нас быў. У выніку вырашылі назваць яго «Рэкі прабілі лёд». У гэтай назве ёсьць неабходны для многіх пасыл. Рэкі – гэта ўсё жывое, тое што цячэ, мае свой кірунак. Лёд – тое, што перашкаджае, забараняе, тое, што хавае сапраўднае жыцьцё. Калі адысьці ад мэтафар і параўнаньняў, можна прывесьці шмат прыкладаў, але няхай кожны знойдзе свой прыклад сам, ці ўсе знойдуць нешта агульнае. Назвай «Рэкі прабілі лёд» мы нібыта робім замову. Нездарма назва ў мінулым часе – калі выйдзе дыск, гэта будзе значыць, што адпаведны працэс ужо пачаўся, што рэкі пачалі прабіваць лёд, што мы пераадолелі свае перашкоды. І вельмі спадзяемся, што ўсе людзі на сьвеце (ці хаця б беларусы) пачнуць крочыць наперад, пераадольваць свае цяжкасьці і боязі.

– На што робіце стаўку?

– Канечне мы робім стаўку на тое, чаго ў альбоме «Рэкі прабілі лёд» больш за ўсё. Гэта – прыгажосьць. Канечне, прыгажосьць – гэта адносны панятак, але таму прыгажосьці і шмат у сьвеце, бо ў кожнага яна свая, асабістая. Мы лічым, што шчырым імкненьнем да прыгожага, дзіўнага, цудоўнага можна перамагчы любое ліха. Таксама на што мы робім стаўку – на незвычайнасьць. І на тое, напрыклад, што гэта будзе першы беларускамоўны альбом у стылі пост-мэтал/прагрэсіў-рок. Гэта будзе першы паўнавартасны беларускамоўны альбом гурта Re1ikt.

– А чым ён будзе адрозьніваецца ад папярэдніх, акрамя мовы?

– Ён створаны зусім іншым шляхам, у адрозненьне ад мінулых («Единиц’es», «Клиника», «Vytoki»). Першае – гэта матэрыял. На новым альбоме ён больш музычны, чым сьпеўны. Мы адышлі ад мінулай схемы – «куплетна-прыпеўнай», – і больш выкарыстоўваем скаладаныя памеры. І галоўнае, за кошт чаго мы імкнуліся дамагчыся той прыгажосьці, аб якой я казаў раней – гэта выкарыстоўваньне розных гітарных эфэктаў непасрэдна ў музыцы, атмасфэрных шумоў (таксама гітарных), прыгожага вакалу, патэнцыял якога мы намагаліся раскрыць у поўнай меры. Альбом на сто адсоткаў «жывы», ніякіх сынтэзатараў, сэмплаў і іншых штук. Таксама значнае адрозненьне ў дызайне вокладкі. Раней быў іншы падыход – мы бралі фотку, апрацоўвалі яе, увёрстывалі тэкст. А ў гэты раз мы запрасілі беларускую мастачку (якая цяпер жыве ў Бэрліне) Кацярыну Філіст, каб яна намалявала ілюстрыцыі для вокладкі.

– Як даўся запіс?

– Працэс гуказапісу – найлепшы шлях баўленьня часу. У нашым выпадку гэта было крыху складана, бо ўвесь запіс мы рабілі ўначы (акрамя вакалу, па адпаведных прычынах). Гэта было экстрымальна, бо ў той час я пісаў дыплём, а хлопцы хадзілі на працу. Але ўначы, калі ўсе людзі спалі, была найлепшая перадача касьмічнай энэргіі да нас. Этэр быў чысты. Усю інструмэнтальную частку мы запісалі за два тыдні (адну ноч бубны, адну ноч бас, астатні час – розныя гітары). Гэта быў наш першы досьвед, калі мы самі зьяўляліся саўндпрадусарамі. Мы доўга рыхтаваліся да запісу. Я ствараў агульную канцэпцыю гучаньня альбома, прадумваў як і што мы будзем пісаць. Увогуле ж, у праекце атрымалася больш за сто дарожак. Мы шмат экспэрымэнтавалі з гукам, рабілі цікавыя эфэкты, па-рознаму ставілі мікрафоны. Але нягледзячы на вялікую колькасць эфэктаў, мы здольныя сыграць увесь матэрыял на жыва амаль бяз стратаў.
– А дзе адбываўся запіс альбома?

– Інструмэнтальную частку пісалі ў прыватнай студыі (ня хатняй) у Гомелі, а вакалы пісалі ў Менску. Той факт, што мы пісалі ўсё самі без нагляду чалавека з боку, дазволіў нам паўнавартасна разгарнуць свой творчы патэнцыял. Таксама ў нас быў час, каб нешта перагледзець, паспрабаваць запісаць па-іншаму. Мы нікому не перашкаджалі і нікога не затрымлівалі. А сама студыя, дзе мы пісалі асноўную частку, выходзіла адразу на вялікі двор, дзе мы назіралі за зоркамі і поўняй, пакуль ладзілі перапынак.

– У выніку засталіся задаволенымі якасьцю?

– Так, бо рабілі ўсё самі і былі неабмежаваныя часам. Гэта датычыцца трэкінга. Іншае пытаньне – мастэрынг і зьвядзеньне. Тут варта падзякаваць выдатнаму гукарэжысэру Паўлу Сінілу («Everest Studio»). Яго праца зрабіла цуд, бо ён змог зрабіць вельмі клясны саўнд на нашым альбоме. Мы нават не чакалі, што так атрымаецца. Усе, каму ставілі, адзначалі добры, якасны гук. Сапраўды цёплы, лямпавы.

– Калі чакаць дыску ў продажы?

– Выдае альбом Vigma ў супрацоўніцтве з БМА. Чакаем наклад у сярэдзіне кастрычніка. Усё ўзгоднена, дамова падпісаная.

– Дзе зьбіраецеся прэзентаваць альбом?

– Мы плянуем зрабіць прэзентацыю дыска 30 кастрычніка ў Менску ў клюбе «Re:Public». Калі пасьпеем, то пакажам альбом на «Бардаўскай восені – 2011». Нас сёлета паклікалі туды ў якасьці гасцей. Ёсьць жаданьне зрабіць прэзентацыі таксама і ў іншых гарадах (напрыклад у Гомелі, Сьветлагорску), але дакладна пакуль гэтае пытаньне ня вырашанае.

Тэкст: Сяргей Будкін, «Тузін Гітоў»