Дзень Металу ў Магілёве
Апублікавана
у
Рэпартажы
99 Фота
Deathman
Ўжо каторы раз праводзіцца мерапрыемства пад назвай «Дзень Металу», 5 год таму стартавала рэалізцыя ідэі магілёўскіх металераў, якія літарна задарма і за свае грашовыя, кроўныя сродкі робяць сапраўднае сьвята для тых, хто цікавіцца айчыннымі гуртамі і жадае правесьці час ў сяброўскай атмасферы.
І гэтым разам, 20 красавіка ў ДК «Метиз», было менавіта так! Адразу трэба адзначыць, што менскія металісты і побач не стаялі з магілёўскім натоўпам, які падчас імпрэзы літаральна з першых акордаў пайшоў ў слэм і хэдбэнгінг. Гомель таксама паліць нярвова недзе ў старонцы. Сталася так, што БелМетал не асьвятляў раней гэты фэст (на жаль). Але ж! Я аніразу не пашкадаваў аб тым, што прыехаў. Наадварот, тое, што я пабачыў, было ўнікальна! Прыемна было бачыць, як людзі складалі моцную адзіную каманду ды давалі чаду. Прысутнічалі і зусім маладыя хлопцы і дзяўчыны, амаль гадоў 13 было некаторым.
Гэтым днём сваю музыку прапанавалі ўвазе гледачоў гурты (як заўжды) з розных гарадоў краіны. Малады калектыў Deathman адкрываў канцэрт. За паўгадзіны да іхнага выступу я назіраў, як драмер хваляваўся аб тым, як яны адыграюць і інш. Але ж гурт адразу прымусіў амаль што ўсіх прыйшэлых «калбасіцца» як мае быць! Потым местачкоўцы Damagedone прынялі эстафету і працягвалі трымаць залу за тое, што вы падумалі. А потым іх зьмянілі госьці зь ВіцебскаEnsiferum. Так і ёсьць! Гурт Forodwaith па узроўню, манеры выкананьня і па структуры пабудовы кампазіцый не ўступае фінскім калегам па цэху. Моцна, драйвова, стылізавана: франтмэн быў апрануты ў кальчугу, і гэтае яму не перашкаджала бегаць па сцэне, кантактаваць з аудыторыяй ды заводзіць ўсіх сваёй харызмай і моцным фірмовым вакалам. Гомельская каманда Stormhold таксама працягнула справу калегаў зь Віцебска. Што казаць, 10 гадоў існаваньня — гэта вам не абы што! Таксама ў гурце быў заўважаны гітарыст extreme death metal гурта Vein Of Hate (таксама з Гомеля) Зьміцер Міхайлаў, мой сябра, дарэчы. Адзначу, што натоўп як адрываўся перад сцэнай і па ўсёй зале, так і працягваў. І вось такім чынам доўгачаканы гурт Дрыгва, які ня меў выступаў даволі доўгі час, атрымаў публіку у такім стане, што нават можна было і ня граць зусім… Але ўсё ж натоўп напраканцы падцяпляў так, што было чутно за дзьвярыма будынка на вуліцы!
Паміж выступамі, як водзіцца, былі й конкурсы. Нехта з пераможцаў атрымаў тэлефон ў металічным корпусе, хтосьці яшчэ — сертыфікат са зьніжкай на набыцьцё прадукцыі ў музычнай краме, якая падрымлівала мерапрыемства на правах партнёра. Яшчэ на ўваходзе некаторыя шчасьліўцы атрымалі памятныя падарункі: каляндар фармату А3 з лагатыпам фэста і кругаль з выявай таго ж самага чэрапу.
Ўсё было добра, па-сяброўску. Выдатны гук, што не заўсёды можна адзначыць на падобных мерапрыемствах. Але ж былі і мінусы: сьвятло. Жудаснае асьвятленьне сцэны, што «крыху» перашкаджала рабіць добрыя здымкі… Бо пакуль я апрацоўваў фотачкі, ледзь вочы не сыходзілі крывёй. Нягледзячы на гэтае, ўсё было файна, энэргічна, драйвова і металічна, як мае быць! На сцэне і ў зале. Адзін з гледачоў нават руку зламаў ў слэме (не-не, дзяўчаты не пацярпелі, ўсе жывыя)! Вось каб у сталіцы канцэрты праходзілі такім чынам!.. Каб адразу спачатку і да сканчэньня быў чад ды атмасфера буйнога фэсту!
Ледзь не забыўся, з таго моманту, як стартаваў першы фэст, пяць год таму, кошт квітка не зьмяніўся — 4 даляры. Можна лічыць, што арганізатары працуюць сабе ў мінус, дзеля дабрачыннасьці! Вельмі стабільная колькасьць людзей мае магчымасьць наведаць канцэрт, што і адбылося гэтым разам. Каля 300 чалавек для невялічкага ДК ці клуба — гэта больш чым добра, я лічу.
А менскія металісты няхай кусаюць сябе за локці ці іншыя месцы і вучацца ў магілёўскіх, як трэба сустракаць гурты, а не сядзець на дупе ды піці піўка, пакуль гурты падцяпляюць на сцэне! І хто там казаў, што Гомель — сталіца беларускага металу?!
Вельмі ўдзячны арганізатарам за гэтае сьвята, а гуртам — за музычны аргазм. Гэта і ёсьць сапраўдны Дзень Металу! І трэба яго сьвяткаваць кожныя 2 ці 3 разы за год, як ён і праводзіцца.
І гэтым разам, 20 красавіка ў ДК «Метиз», было менавіта так! Адразу трэба адзначыць, што менскія металісты і побач не стаялі з магілёўскім натоўпам, які падчас імпрэзы літаральна з першых акордаў пайшоў ў слэм і хэдбэнгінг. Гомель таксама паліць нярвова недзе ў старонцы. Сталася так, што БелМетал не асьвятляў раней гэты фэст (на жаль). Але ж! Я аніразу не пашкадаваў аб тым, што прыехаў. Наадварот, тое, што я пабачыў, было ўнікальна! Прыемна было бачыць, як людзі складалі моцную адзіную каманду ды давалі чаду. Прысутнічалі і зусім маладыя хлопцы і дзяўчыны, амаль гадоў 13 было некаторым.
Гэтым днём сваю музыку прапанавалі ўвазе гледачоў гурты (як заўжды) з розных гарадоў краіны. Малады калектыў Deathman адкрываў канцэрт. За паўгадзіны да іхнага выступу я назіраў, як драмер хваляваўся аб тым, як яны адыграюць і інш. Але ж гурт адразу прымусіў амаль што ўсіх прыйшэлых «калбасіцца» як мае быць! Потым местачкоўцы Damagedone прынялі эстафету і працягвалі трымаць залу за тое, што вы падумалі. А потым іх зьмянілі госьці зь Віцебска
Паміж выступамі, як водзіцца, былі й конкурсы. Нехта з пераможцаў атрымаў тэлефон ў металічным корпусе, хтосьці яшчэ — сертыфікат са зьніжкай на набыцьцё прадукцыі ў музычнай краме, якая падрымлівала мерапрыемства на правах партнёра. Яшчэ на ўваходзе некаторыя шчасьліўцы атрымалі памятныя падарункі: каляндар фармату А3 з лагатыпам фэста і кругаль з выявай таго ж самага чэрапу.
Ўсё было добра, па-сяброўску. Выдатны гук, што не заўсёды можна адзначыць на падобных мерапрыемствах. Але ж былі і мінусы: сьвятло. Жудаснае асьвятленьне сцэны, што «крыху» перашкаджала рабіць добрыя здымкі… Бо пакуль я апрацоўваў фотачкі, ледзь вочы не сыходзілі крывёй. Нягледзячы на гэтае, ўсё было файна, энэргічна, драйвова і металічна, як мае быць! На сцэне і ў зале. Адзін з гледачоў нават руку зламаў ў слэме (не-не, дзяўчаты не пацярпелі, ўсе жывыя)! Вось каб у сталіцы канцэрты праходзілі такім чынам!.. Каб адразу спачатку і да сканчэньня быў чад ды атмасфера буйнога фэсту!
Ледзь не забыўся, з таго моманту, як стартаваў першы фэст, пяць год таму, кошт квітка не зьмяніўся — 4 даляры. Можна лічыць, што арганізатары працуюць сабе ў мінус, дзеля дабрачыннасьці! Вельмі стабільная колькасьць людзей мае магчымасьць наведаць канцэрт, што і адбылося гэтым разам. Каля 300 чалавек для невялічкага ДК ці клуба — гэта больш чым добра, я лічу.
А менскія металісты няхай кусаюць сябе за локці ці іншыя месцы і вучацца ў магілёўскіх, як трэба сустракаць гурты, а не сядзець на дупе ды піці піўка, пакуль гурты падцяпляюць на сцэне! І хто там казаў, што Гомель — сталіца беларускага металу?!
Вельмі ўдзячны арганізатарам за гэтае сьвята, а гуртам — за музычны аргазм. Гэта і ёсьць сапраўдны Дзень Металу! І трэба яго сьвяткаваць кожныя 2 ці 3 разы за год, як ён і праводзіцца.
2 каментара
P.S. Толькі я яго, магчыма, не пабачу…