Купальскае Кола 2013. Рэпартаж I
Апублікавана
у
Рэпартажы
147 Фота
29 чэрвеня ў беларускай сталіцы адбыўся традыцыйны фестываль Купальскае Кола. Месьцілася імпрэза ў клубе Re:Public і займала ўвесь дзень (з другой да адзінаццатай гадзіны). Плеяда гуртоў-удзельнікаў была падабраная цудоўна, аба ўсім па парадку.
Адразу варта зазначыць удалую ідэю з “жывым” заднікам сцэны, які ўяўляў праекцыю лагатыпаў гуртоў ці відэа. На гук спадзеў быў выключна добры. Сьвятло было болей-меней. Дзейства абяцала быць цікавым і якасным. Асабліва з тым, што ролю вядоўцы выконваў харызматычны Аляксандр Памідораў.
Калектыў Guda адкрыў канцэрт вельмі ўдала, як тое належыць купальскаму сьвяту. Аўтэнтычна, у сьвяточных строях, акапэльна. Відавочна было, што людзі ня вельмі сьпяшаліся трапіць на пачатак імпрэзы.
Пасьля зьменаў раскладу, выкліканых вылетам фармацыі Irdorath, другое месца ў чарзе атрымаў гурт Omut. Затое часу на сэт ім адвялі ажно 45 хвілін (а для дзевяцігадзіннага фэсту з 15 гуртамі гэта сапраўды шмат). Як заўсёды, палешукі адыгралі спраўна ды на ўзроўні. Ужо тады станавілася сьпякотна – можна было толькі ўяўляць, як будзе далей…
Эстафету за вясёлым ды драйвовым Омутам прынялі лагодныя ды лірычныя Рокаш, цёпла прынятыя публікай. Амаль што акустычная музыка з выдатным вакалам Паліны Дулінец ды басістам Лявонам, дасьведчаным ў франтмэнскай справе гутаркі з залай.
Чацьвёртым нумарам ішоў самы, бадай, малады гурт Axanit. І што я адзначу галоўным чынам у параўнаньні з ранейшымі выступамі на мясцовых фэстах (ды й інтэрв’ю з гэтай камандай мы рабілі) – гэтым разам то быў ужо значна болей дарослы Аксаніт. Хлопцы добра папрацавалі над сцэнічнымі вобразамі, асабліва ўдала атрымаўся выгляд вакалісткі. Хоць і ёсьць куды прагрэсаваць, але можна сьцьвярджаць сьмела, што месца на беларускай сцэне гурт заняў цьвёрда.
Стожар. Так, па словах Памідорава, тое ва ўшанаваньне агульнаславянскіх традыцый… Гурт па назьве каменя “стажар” на купальскім сьвяце сьпявае пра язычніцтва і змаганьне за Русь. А па музыцы – нічога новага, тыповы расейскі фолк-метал.
Terrakod. Госьці зь Берасьця. Прадставілі ўвазе публікі сумесь фолку з альтэрнатывай. Пачалі нядрэнна, але хутка стала зразумела, што неяк яно ня йдзе: развальваецца агульнае гучаньне, выпадает жаночы вакал. Але чаго хапае – дык сцэнічных паводзін. Асабліва актыўнымі былі вакалісты: хлопец-франтмэн ды дзяўчына ў прыгожым чырвоным уборы.
Дрыгва. Ад магілёўцаў галоўным чынам чакалі драйву і тэхнікі. І тое, і тое прысутнічала, але вось шкада – па тэхнічных прычынах адсутнічала падкладка (а гэта значыць, бяз клавішных ды ўсіх цікавых інструментаў, якія можна пачуць на студыйных запісах). Уражаньняў тое не сапсавала. І шмат значыць той факт, што калі на папярэдніх гуртах было чалавек 300-400, то тут у зале значна пабольшала, раза ў паўтара, значная частка публікі зь верхніх ярусаў памкнулася на танцпляц. Было сьпякотна.
Sontsevorot. Вяртаньне старажылаў беларускае сцэны. Выйшлі на добра разагрэтую Дрыгвой залу ды ажывілі атмасферу. Гук атрымаўся добры, усяго хапала: ладнае спляценьне гітараў ды моцнага басу з удала выведзенымі ўдарнымі, паверх чаго флейта ды прыгожы жаночы вакал. Адзначыўся і энергічны вакаліст. Коратка сэт Сонцаварота можна ахарактарызаваць: спакойна, упэўнена, прафесійна. Песьня “Захад Сонца” асабліва зайшла публіцы.
Наступнымі былі віцебскія фолк-меладэзеры Forodwaith. Два тыдні таму яны ўжо пасьпелі наведаць Менск. Гэта пра той самы канцэрт, на які амаль ніхто не прыйшоў, бо Салтайм і Рок за Бобров паралельна. Ну а тут Рэпаблік з Купальскім Колам. Вось хлопцы на шырокую аўдыторыю і паказалі сапраўдную еўрапейскую якасьць. Асаблівы рэспект за выступ пры поўным абмундзіраваньні (гл. фота). Цяжка ўявіць, адкуль столькі энергіі ў франтмэна, каб у кальчузе так даваць чаду. Карацей, хістанулі натоўп як трэба. Ведай, Беларусь, сваіх герояў!
Перад выступам містычнага новаяўленага гурта By Cry вядоўцы зладзілі конкурс на пошук папараць-кветкі. Такую і пашчасьлівілася знайсьці мне. Аднёс на сцэну, дзе яе не маглі спачатку пазнаць, але потым постфактум праз нашага фатографа перадалі майку “Znich”. Дзякуй =)
By Cry – сапраўды цікавае адкрыцьцё з даволі незвычайнай музыкай. У калектыве быў заўважаны акардэаніст гурта Кліч. Ды й увогуле, здаецца, праект эдакі “зборны”. Кажуць, хлопцы зьбіраюцца выйсьці зь ценю ды явіць запісы. Будзем чакаць.
А вось Znich публіка пэўна чакала ды зьбірала сілы дзесьці за клубам. Бо натоўп заняў амаль усё месца, каб даць шчэ болей жару. Цікавая была ідэя з аўтэнтычнай народнай падпеўкай. Выступ атрымаўся даволі атмасферны, добра зайшлі галоўныя хіты, падтрымка была таксама на ўзроўні.
Litvintroll пачалі без асаблівых затрымак. Усё па-свойску, у сяброўскай атмасферы. Першай выканалі “Da Siabra”, якую прысьвяцілі кожнаму прысутнаму. Крыху няўдала быў адстроены баланс мікрафонаў, таму рэфрэн гучаў занадта гучна, але то, бадай, адзіны мінус усяго выступу. На “Каралеўскай” у зале адбываліся дзікія скокі і слэм. Зачасьцілі стэйдждайверы. Ужо даўно відавочна, хто ёсьць галоўнымі метал-кумірамі нашае сцэны. Ну а традыцыйную, сьвяточную “Купалінку” выканалі амаль два разы. Другі раз ужо акапэльна з натоўпам, дый пры жартлівай падтрымцы “Памідора”. Такім чынам, беларуская частка скончылася (за выключэньнем Стожар’а). Засталіся два хэдлайнера з Украіны.
Тінь Сонця – увасабленьне украінска-беларускага братэрства. У абавязковым парадку выканалі “Песьню Чугайстара” – беларускамоўную версію іхнага кавера на Gods Tower – Twilight Sun. Уразіла мяне і добрае веданьне словаў украінскамоўных песень, што падпявала большая частка аўдыторыі. Гук быў амаль што студыйны: ўсё добра чыталася, радаваў фірмовы моцны вакал Сяргея Васілюка і ягоныя цёплыя словы ў адрас беларусаў. Шчыры дзякуй украінскім сябрам!
Natural Spirit – апошні нумар праграмы, галоўныя хэдлайнеры. Адыгралі проста найвыдатнейшы сэт. Выканалі ўсе свае знакамітыя песьні. Вакалістка прыемна зьдзівіла сваёй падачай, усе музыкі таксама адыгралі на ўзроўні. І зала падтрымала як мае быць. Напраканцы сэту прыемным сюрпрызам было выкананьне песьні Gods Tower — «Earth, Wind, Fire & Blood». Таксама можна было пачуць голас Памідорава ў якасьці так званага бэк-вакала, таксама сюрпрыз невялічкі.
Такім чынам, адбыўся адзін з найбуйнейшых фестываляў Беларусі. Прайшоў ён вельмі файна, парадавалі як гурты, так і аддача публікі. Так сьпякотна ў Рэпабліку не было ніколі, я гарантую. Фармат кароткіх сэтаў большасьці гуртоў спрыяў першаму азнаямленьню зь імі. Агулам фэст наведала дзесьці 700-800. І кожны вынес нешта для сябе. Вялікі дзякуй арганізатарам, Алесю Таболічу – асабліва.
Тэкст: Ян Мачульскі Christian
Фота: Зьміцер Сачыўка GotieRipper
Адразу варта зазначыць удалую ідэю з “жывым” заднікам сцэны, які ўяўляў праекцыю лагатыпаў гуртоў ці відэа. На гук спадзеў быў выключна добры. Сьвятло было болей-меней. Дзейства абяцала быць цікавым і якасным. Асабліва з тым, што ролю вядоўцы выконваў харызматычны Аляксандр Памідораў.
Калектыў Guda адкрыў канцэрт вельмі ўдала, як тое належыць купальскаму сьвяту. Аўтэнтычна, у сьвяточных строях, акапэльна. Відавочна было, што людзі ня вельмі сьпяшаліся трапіць на пачатак імпрэзы.
Пасьля зьменаў раскладу, выкліканых вылетам фармацыі Irdorath, другое месца ў чарзе атрымаў гурт Omut. Затое часу на сэт ім адвялі ажно 45 хвілін (а для дзевяцігадзіннага фэсту з 15 гуртамі гэта сапраўды шмат). Як заўсёды, палешукі адыгралі спраўна ды на ўзроўні. Ужо тады станавілася сьпякотна – можна было толькі ўяўляць, як будзе далей…
Эстафету за вясёлым ды драйвовым Омутам прынялі лагодныя ды лірычныя Рокаш, цёпла прынятыя публікай. Амаль што акустычная музыка з выдатным вакалам Паліны Дулінец ды басістам Лявонам, дасьведчаным ў франтмэнскай справе гутаркі з залай.
Чацьвёртым нумарам ішоў самы, бадай, малады гурт Axanit. І што я адзначу галоўным чынам у параўнаньні з ранейшымі выступамі на мясцовых фэстах (ды й інтэрв’ю з гэтай камандай мы рабілі) – гэтым разам то быў ужо значна болей дарослы Аксаніт. Хлопцы добра папрацавалі над сцэнічнымі вобразамі, асабліва ўдала атрымаўся выгляд вакалісткі. Хоць і ёсьць куды прагрэсаваць, але можна сьцьвярджаць сьмела, што месца на беларускай сцэне гурт заняў цьвёрда.
Стожар. Так, па словах Памідорава, тое ва ўшанаваньне агульнаславянскіх традыцый… Гурт па назьве каменя “стажар” на купальскім сьвяце сьпявае пра язычніцтва і змаганьне за Русь. А па музыцы – нічога новага, тыповы расейскі фолк-метал.
Terrakod. Госьці зь Берасьця. Прадставілі ўвазе публікі сумесь фолку з альтэрнатывай. Пачалі нядрэнна, але хутка стала зразумела, што неяк яно ня йдзе: развальваецца агульнае гучаньне, выпадает жаночы вакал. Але чаго хапае – дык сцэнічных паводзін. Асабліва актыўнымі былі вакалісты: хлопец-франтмэн ды дзяўчына ў прыгожым чырвоным уборы.
Дрыгва. Ад магілёўцаў галоўным чынам чакалі драйву і тэхнікі. І тое, і тое прысутнічала, але вось шкада – па тэхнічных прычынах адсутнічала падкладка (а гэта значыць, бяз клавішных ды ўсіх цікавых інструментаў, якія можна пачуць на студыйных запісах). Уражаньняў тое не сапсавала. І шмат значыць той факт, што калі на папярэдніх гуртах было чалавек 300-400, то тут у зале значна пабольшала, раза ў паўтара, значная частка публікі зь верхніх ярусаў памкнулася на танцпляц. Было сьпякотна.
Sontsevorot. Вяртаньне старажылаў беларускае сцэны. Выйшлі на добра разагрэтую Дрыгвой залу ды ажывілі атмасферу. Гук атрымаўся добры, усяго хапала: ладнае спляценьне гітараў ды моцнага басу з удала выведзенымі ўдарнымі, паверх чаго флейта ды прыгожы жаночы вакал. Адзначыўся і энергічны вакаліст. Коратка сэт Сонцаварота можна ахарактарызаваць: спакойна, упэўнена, прафесійна. Песьня “Захад Сонца” асабліва зайшла публіцы.
Наступнымі былі віцебскія фолк-меладэзеры Forodwaith. Два тыдні таму яны ўжо пасьпелі наведаць Менск. Гэта пра той самы канцэрт, на які амаль ніхто не прыйшоў, бо Салтайм і Рок за Бобров паралельна. Ну а тут Рэпаблік з Купальскім Колам. Вось хлопцы на шырокую аўдыторыю і паказалі сапраўдную еўрапейскую якасьць. Асаблівы рэспект за выступ пры поўным абмундзіраваньні (гл. фота). Цяжка ўявіць, адкуль столькі энергіі ў франтмэна, каб у кальчузе так даваць чаду. Карацей, хістанулі натоўп як трэба. Ведай, Беларусь, сваіх герояў!
Перад выступам містычнага новаяўленага гурта By Cry вядоўцы зладзілі конкурс на пошук папараць-кветкі. Такую і пашчасьлівілася знайсьці мне. Аднёс на сцэну, дзе яе не маглі спачатку пазнаць, але потым постфактум праз нашага фатографа перадалі майку “Znich”. Дзякуй =)
By Cry – сапраўды цікавае адкрыцьцё з даволі незвычайнай музыкай. У калектыве быў заўважаны акардэаніст гурта Кліч. Ды й увогуле, здаецца, праект эдакі “зборны”. Кажуць, хлопцы зьбіраюцца выйсьці зь ценю ды явіць запісы. Будзем чакаць.
А вось Znich публіка пэўна чакала ды зьбірала сілы дзесьці за клубам. Бо натоўп заняў амаль усё месца, каб даць шчэ болей жару. Цікавая была ідэя з аўтэнтычнай народнай падпеўкай. Выступ атрымаўся даволі атмасферны, добра зайшлі галоўныя хіты, падтрымка была таксама на ўзроўні.
Litvintroll пачалі без асаблівых затрымак. Усё па-свойску, у сяброўскай атмасферы. Першай выканалі “Da Siabra”, якую прысьвяцілі кожнаму прысутнаму. Крыху няўдала быў адстроены баланс мікрафонаў, таму рэфрэн гучаў занадта гучна, але то, бадай, адзіны мінус усяго выступу. На “Каралеўскай” у зале адбываліся дзікія скокі і слэм. Зачасьцілі стэйдждайверы. Ужо даўно відавочна, хто ёсьць галоўнымі метал-кумірамі нашае сцэны. Ну а традыцыйную, сьвяточную “Купалінку” выканалі амаль два разы. Другі раз ужо акапэльна з натоўпам, дый пры жартлівай падтрымцы “Памідора”. Такім чынам, беларуская частка скончылася (за выключэньнем Стожар’а). Засталіся два хэдлайнера з Украіны.
Тінь Сонця – увасабленьне украінска-беларускага братэрства. У абавязковым парадку выканалі “Песьню Чугайстара” – беларускамоўную версію іхнага кавера на Gods Tower – Twilight Sun. Уразіла мяне і добрае веданьне словаў украінскамоўных песень, што падпявала большая частка аўдыторыі. Гук быў амаль што студыйны: ўсё добра чыталася, радаваў фірмовы моцны вакал Сяргея Васілюка і ягоныя цёплыя словы ў адрас беларусаў. Шчыры дзякуй украінскім сябрам!
Natural Spirit – апошні нумар праграмы, галоўныя хэдлайнеры. Адыгралі проста найвыдатнейшы сэт. Выканалі ўсе свае знакамітыя песьні. Вакалістка прыемна зьдзівіла сваёй падачай, усе музыкі таксама адыгралі на ўзроўні. І зала падтрымала як мае быць. Напраканцы сэту прыемным сюрпрызам было выкананьне песьні Gods Tower — «Earth, Wind, Fire & Blood». Таксама можна было пачуць голас Памідорава ў якасьці так званага бэк-вакала, таксама сюрпрыз невялічкі.
Такім чынам, адбыўся адзін з найбуйнейшых фестываляў Беларусі. Прайшоў ён вельмі файна, парадавалі як гурты, так і аддача публікі. Так сьпякотна ў Рэпабліку не было ніколі, я гарантую. Фармат кароткіх сэтаў большасьці гуртоў спрыяў першаму азнаямленьню зь імі. Агулам фэст наведала дзесьці 700-800. І кожны вынес нешта для сябе. Вялікі дзякуй арганізатарам, Алесю Таболічу – асабліва.
Тэкст: Ян Мачульскі Christian
Фота: Зьміцер Сачыўка GotieRipper
0 каментароў