Deep Purple наведалі Менск
Апублікавана
у
Рэпартажы
82 Фота
Да нашай краіны зноў завітала сьвята. Знакамітыя і легендарныя брытанцы Deep Purple прыехалі зь якасным шоў, яскравым выступам, які адбыўся 10 лістапада на Менск-Арэне.
Перад тым, як распавесьці пра канцэрт, хочацца напісаць некалькі радкоў пра нас з вамі. Мы жывём ва ўнікальнай эпохе, калі можам убачыць столькі розных і цікавых музычных гуртоў. Тым больш, што сітуацыя ў краіне спрыяе: за мінулы год нас наведала шмат калектываў рознага калібру, многія зь іх гралі перад беларусамі ўпершыню. Мы можам усё гэта ўбачыць і пачуць, але выбіраем застацца дома і ня траціць грошы, якіх і так няшмат. Дык вось, памятайце, што многім рок- ды метал-зоркам за 50 ці за 60, і яны не бесьcьмяротныя. Мы жывём у той час, калі яны будуць паціху сыходзіць ад нас у іншы сьвет, і кожны канцэрт можа стаць для нас апошнім. Любіце якасную музыку і наведвайце канцэрты, а ня то ўсялякія Стасы Міхайлавы і Максы Каржы будуць зьбіраць набітую Менск-Арэну, а розныя зоркі сусьветнага ўзроўню будуць граць у Палацы Спорту альбо Канцэртнай зале Менск.
Хопіць розных дурных думак аўтара, давайце вернемся да канцэрта Deep Purple. Культурна-забаўляльны комплекс можа дадаць у свой сьпіс яшчэ адну жывую рок-легенду, бо гэты брытанскі гурт літаральна ведаюць усе. Ну знайдзіце мне чалавека, які ня чуў той самы рыф Smoke On The Water? У 2013-ым годзе легендарныя рокеры нарэшце выступілі на канцэртнай пляцоўцы, якую яны заслугоўваюць. Было вельмі прыемна бачыць, яшчэ да канцэрта, людзей рознага ўзросту, многія прыходзілі зь дзецьмі. Гэта ў каторы раз даказвае, што песьні многіх ветэранаў актуальны і для маладога пакаленьня.
Тым вечарам «падцяплялі» брытанцаў беларусы «У нескладовае». З аднаго боку, было вельмі прыемна, што такіх дзядзек разаграваў беларускамоўны гурт, а з другога боку – стылістычна гурты стаяць неяк далекавата, і можна было знайсьці нешта болей блізкае да хард рока і беларускае адначасова. Але адыгралі менчукі добра і публіцы збольшага яны спадабаліся.
Пасьля разагрэву адбылася замінка на паўгадзіны, але за гэты час усе жадаючыя дайшлі/даехалі да Арэны, і ніхто нічога не прапусьціў. І вось сьвятло патухла – і нашыя героі выйшлі на сцэну ды пачалі адразу зь хіта Fireball, увогуле гэты гурт мае столькі хітовых песень, што хопіць хоць на 3 гадзіны. Далей ішла яшчэ адна культавая песьня Into The Fire, на якой танцпляц пачаў варушыцца. Hard Lovin' Man – зь яго рытмам у лепшых традыцыях хэві метал галопу, змрочная і разам з тым вельмі атмасферная Vincent Price з апошняга альбома гурта і задорна-блюзавая Strange Kind of Woman канчаткова паказалі, што добра і якасна граць можна, нават калі ты ўжо сівы. Потым былі два, таксама знакамітыя іструменталы: Contact Lost і The Well-Dressed Guitar, разам зь мілагучным і вельмі тэхнічным гітарным сола спадара Steve Morse’a. А далей можна было пачуць новы матэрыял: Après Vous з шыкоўнай клавішнай партыяй і Above and Beyond – вельмі атмасферную і эпічную, прысьвечаную John Lord’у (былы клавішнік гурта, якога ўжо няма). Паміж гэтымі кампазіцыямі прагучала вельмі моцнае сола на барабанах ад спадара Ian Paice’а. Далей парадавалі музыкі аўдыторыю паўінтструменталам Lazy і яшчэ адным новым і задорным трэкам пад назвай Hell To Pay. І настала чарга спадара Don Airey паказаць, што ён можа на клавішных, і можа вельмі шмат! Момантамі здавалася, што вушы проста лопнуць, а пальцы музыкі зламаюцца ад хуткасных салякоў на «хамандзе» і ня толькі. Скончыць імпрэзу Deep Purple вырашылі абоймай 100%-ых хітоў: Perfect Strangers, Space Truckin, Smoke on the Water – песьні, пра якія штосьці пісаць вельмі складана, скажам толькі, што выкананы яны былі вельмі якасна і жвава – скокі на танцпляцы таму вельмі добрае пацьвярджэньне.
І здавалася, ўсё… Музыкі выказалі «да пабачэньня» і сышлі са сцэны. Вельмі непрыемна, што заклікала гурт выйсьці на біс так мала людзей, некаторыя ўвогуле пабеглі да выхадаў. Але яны выйшлі, выйшлі каб сыграць знакамітую Hush і нагадаць, што ўсе музыкі сыгралі свае сольныя нумары, акрамя Roger Glover’а, які выдаў вельмі рытмічнае сола на бас-гітрары і раскачаў танцпляц. Выйшлі, каб сыграць культавую Black Night і прасьпяваць яе разам з фэнамі.
Тым вечарам Ian Gillan выйшаў зь гіпсам на назе, яму было цяжка хадзіць, але ўсьмешка на вуснах была нязьменнай. Як і вельмі добры вакал для ягоных 68 гадоў. Усім удзельнікам гурта за 65, акрамя гітарыста, якому 59, але назваць іх «старпёрамі» ніяк ня выйдзе. Вельмі прыемна бачыць гурт, дзе ўсе музыкі прафесіяналы, нягледзячы на гады і дзе няма лепшага, таму што лепшыя ўсе пяцёра. Гук, нягледзячы на Менск-Арэну, быў выдатны, што стала таксама вельмі прыемнай неспадзяванасьцю, толькі некалькі разоў выпадаў вакал, ну дзе ж бывае без ніводнага касяка?
Шчыры Дзякуй вам, ветэраны «ракенролу»! Дзякуй, што жывыя! Дзякуй, што ў свае гады выходзіце на сцэну, каб цешыць нас! Дзякуй, што працягваеце ствараць бесьсьмяротную музыку, імя якой Хард Рок! Чакаем Вас яшчэ!!! Вялікі дзякуй каманьдзе «Палаца Рэспублікі», якія ствараюць канцэрты ня толькі на пляцоўцы роднага палаца, за вырашэньне шэрагу акрэдытацыйных пытаньняў.
Тэкст: Сяргей Бохан (rocker )
Фота: Зьміцер Сачыўка (GotieRipper )
Перад тым, як распавесьці пра канцэрт, хочацца напісаць некалькі радкоў пра нас з вамі. Мы жывём ва ўнікальнай эпохе, калі можам убачыць столькі розных і цікавых музычных гуртоў. Тым больш, што сітуацыя ў краіне спрыяе: за мінулы год нас наведала шмат калектываў рознага калібру, многія зь іх гралі перад беларусамі ўпершыню. Мы можам усё гэта ўбачыць і пачуць, але выбіраем застацца дома і ня траціць грошы, якіх і так няшмат. Дык вось, памятайце, што многім рок- ды метал-зоркам за 50 ці за 60, і яны не бесьcьмяротныя. Мы жывём у той час, калі яны будуць паціху сыходзіць ад нас у іншы сьвет, і кожны канцэрт можа стаць для нас апошнім. Любіце якасную музыку і наведвайце канцэрты, а ня то ўсялякія Стасы Міхайлавы і Максы Каржы будуць зьбіраць набітую Менск-Арэну, а розныя зоркі сусьветнага ўзроўню будуць граць у Палацы Спорту альбо Канцэртнай зале Менск.
Хопіць розных дурных думак аўтара, давайце вернемся да канцэрта Deep Purple. Культурна-забаўляльны комплекс можа дадаць у свой сьпіс яшчэ адну жывую рок-легенду, бо гэты брытанскі гурт літаральна ведаюць усе. Ну знайдзіце мне чалавека, які ня чуў той самы рыф Smoke On The Water? У 2013-ым годзе легендарныя рокеры нарэшце выступілі на канцэртнай пляцоўцы, якую яны заслугоўваюць. Было вельмі прыемна бачыць, яшчэ да канцэрта, людзей рознага ўзросту, многія прыходзілі зь дзецьмі. Гэта ў каторы раз даказвае, што песьні многіх ветэранаў актуальны і для маладога пакаленьня.
Тым вечарам «падцяплялі» брытанцаў беларусы «У нескладовае». З аднаго боку, было вельмі прыемна, што такіх дзядзек разаграваў беларускамоўны гурт, а з другога боку – стылістычна гурты стаяць неяк далекавата, і можна было знайсьці нешта болей блізкае да хард рока і беларускае адначасова. Але адыгралі менчукі добра і публіцы збольшага яны спадабаліся.
Пасьля разагрэву адбылася замінка на паўгадзіны, але за гэты час усе жадаючыя дайшлі/даехалі да Арэны, і ніхто нічога не прапусьціў. І вось сьвятло патухла – і нашыя героі выйшлі на сцэну ды пачалі адразу зь хіта Fireball, увогуле гэты гурт мае столькі хітовых песень, што хопіць хоць на 3 гадзіны. Далей ішла яшчэ адна культавая песьня Into The Fire, на якой танцпляц пачаў варушыцца. Hard Lovin' Man – зь яго рытмам у лепшых традыцыях хэві метал галопу, змрочная і разам з тым вельмі атмасферная Vincent Price з апошняга альбома гурта і задорна-блюзавая Strange Kind of Woman канчаткова паказалі, што добра і якасна граць можна, нават калі ты ўжо сівы. Потым былі два, таксама знакамітыя іструменталы: Contact Lost і The Well-Dressed Guitar, разам зь мілагучным і вельмі тэхнічным гітарным сола спадара Steve Morse’a. А далей можна было пачуць новы матэрыял: Après Vous з шыкоўнай клавішнай партыяй і Above and Beyond – вельмі атмасферную і эпічную, прысьвечаную John Lord’у (былы клавішнік гурта, якога ўжо няма). Паміж гэтымі кампазіцыямі прагучала вельмі моцнае сола на барабанах ад спадара Ian Paice’а. Далей парадавалі музыкі аўдыторыю паўінтструменталам Lazy і яшчэ адным новым і задорным трэкам пад назвай Hell To Pay. І настала чарга спадара Don Airey паказаць, што ён можа на клавішных, і можа вельмі шмат! Момантамі здавалася, што вушы проста лопнуць, а пальцы музыкі зламаюцца ад хуткасных салякоў на «хамандзе» і ня толькі. Скончыць імпрэзу Deep Purple вырашылі абоймай 100%-ых хітоў: Perfect Strangers, Space Truckin, Smoke on the Water – песьні, пра якія штосьці пісаць вельмі складана, скажам толькі, што выкананы яны былі вельмі якасна і жвава – скокі на танцпляцы таму вельмі добрае пацьвярджэньне.
І здавалася, ўсё… Музыкі выказалі «да пабачэньня» і сышлі са сцэны. Вельмі непрыемна, што заклікала гурт выйсьці на біс так мала людзей, некаторыя ўвогуле пабеглі да выхадаў. Але яны выйшлі, выйшлі каб сыграць знакамітую Hush і нагадаць, што ўсе музыкі сыгралі свае сольныя нумары, акрамя Roger Glover’а, які выдаў вельмі рытмічнае сола на бас-гітрары і раскачаў танцпляц. Выйшлі, каб сыграць культавую Black Night і прасьпяваць яе разам з фэнамі.
Тым вечарам Ian Gillan выйшаў зь гіпсам на назе, яму было цяжка хадзіць, але ўсьмешка на вуснах была нязьменнай. Як і вельмі добры вакал для ягоных 68 гадоў. Усім удзельнікам гурта за 65, акрамя гітарыста, якому 59, але назваць іх «старпёрамі» ніяк ня выйдзе. Вельмі прыемна бачыць гурт, дзе ўсе музыкі прафесіяналы, нягледзячы на гады і дзе няма лепшага, таму што лепшыя ўсе пяцёра. Гук, нягледзячы на Менск-Арэну, быў выдатны, што стала таксама вельмі прыемнай неспадзяванасьцю, толькі некалькі разоў выпадаў вакал, ну дзе ж бывае без ніводнага касяка?
Шчыры Дзякуй вам, ветэраны «ракенролу»! Дзякуй, што жывыя! Дзякуй, што ў свае гады выходзіце на сцэну, каб цешыць нас! Дзякуй, што працягваеце ствараць бесьсьмяротную музыку, імя якой Хард Рок! Чакаем Вас яшчэ!!! Вялікі дзякуй каманьдзе «Палаца Рэспублікі», якія ствараюць канцэрты ня толькі на пляцоўцы роднага палаца, за вырашэньне шэрагу акрэдытацыйных пытаньняў.
Тэкст: Сяргей Бохан (rocker )
Фота: Зьміцер Сачыўка (GotieRipper )
0 каментароў