Maybeshewill
Апублікавана
у
Рэпартажы
93 Фота
Нягледзячы на тое, што колькасьць канцэртаў, якія арганізуюцца ў апошні час, адчувальна ўзрасла, менавіта разнастайнасьці ўсёткі бракуе. 
Wake Up актыўна возіць core-каманды, іншыя арганізатары вязуць гурты, злучаныя з death-металам ці альтэрнатывай. Менавіта таму я адразу зацікавіўся дадзеным мерапрыемствам. Пост-рокеры Maybeshewill з Брытаніі з разагрэвам у выглядзе дзвюх нашых каманд: blackpaperplanes і Detroit Hills. Гучыць нядрэнна. Ах, я ледзь не забыўся, брытанцы прывезьлі новую кружэлку «Fair Youth».
Ужо на падыходзе да клуба адчувалася асаблівасьць вечару: да часу адкрыцьця дзьвярэй побач з Re:public'ом ніхто не бухаў :) Цікава было паглядзець на публіку. Было шмат моладзі і парачак, аднак нямала было і сталых людзей, якія прыйшлі нацешыцца ўлюбёнымі выканаўцамі. Не спыняла меламанаў і адсутнасьць кампаніі: заўсёды ў полі зроку заставаліся людзі, якія прыйшлі адны, не патусавацца, а менавіта прасякнуцца музыкай.
Разагрэў адыграў на выдатна. Менавіта той выпадак, калі людзі не чакалі, каб мясцовыя музыкі хутчэй нарэшце скончылі граць свой матэрыял.
Хтосьці і зусім прыйшоў паслухаць менавіта «сваіх». Абедзьве каманды добра зайшлі. Не хачу і ня буду неяк іх адасабляць, бо ўзровень аднолькава добры. Прыгожая музыка, якасная падача. Адзначу момант, калі гітарыст Detroit Hills саскочыў са сцэны і адыграў трэк у натоўпе. Вядома, трэшу і чаду, як тое бывае на хардкоравых гігах не было. Ніхто не пхаўся, а музыка спакойна шпацыраваў паміж людзьмі.
Адыграўшы літаральна па пары трэкаў і пацешыўшы фанатаў навінкамі, нашыя хлопцы саступілі месца галоўным гасьцям вечару. Літаральна празь некалькі хвілінаў выступу ўся зала, здавалася, цалкам паглыбілася ў хвалі музыкі. Літаральна акумулюючы хвілінамі эмоцыі сваімі плыўнымі пераборамі з дылэям і мудрагелістымі тэпінгамі гітарысты вымушалі людзей выбухаць падчас чарговай бадзёрай рыфавай устаўкі.
У плане падачы матэрыялу больш за ўсё вылучаўся басіст, які раз-пораз пускаўся ў скокі. Цяжка перадаць атмасферу словамі. Хлопцы бадзёра скакалі ў такт музыцы, дзяўчыны разгойдваліся ў такт музыцы, хтосьці дазваляў сабе і паплакаць. Сэтліст складаўся з 13 трэкаў і ўяўляў сабою салянку са старога і новага матэрыялу. Як звычайна, перад апошнімі трэкамі шустра і найграна сыдучы са сцэны, музыкі дазволілі натоўпу трохі пакрычаць і паклікаць іх вярнуцца :) А на выкананьні ўжо культавай «He Films The Clouds Pt. 2» адзін зь гітарыстаў і клавішнік узялі і памяняліся інструментамі. Нечакана і незвычайна. Хтосьці залазіў на сцэну, аднак бяздумнага кіданьня ў натоўп не было. Паскакаўшы з музыкамі, гэтыя пары чалавек проста саскочылі са сцэны. Да канца выступу самыя разнастайныя эмоцыі ўсіх, хто тут сабраўся, ператварыліся ў цягучую эсэнцыю, да якой, здаецца, можна было дакрануцца рукамі. Аднак, як бы таго не хацелі музыкі (якім прыём нашай публікі прыйшоўся відавочна па густу) і гледачы, выступ падышоў да канца. Падзякаваўшы ўсіх за вечар, музыкі разышліся. 
Тыя, хто жадаў атрымаць аўтограф, прадбачліва засталіся. Нягледзячы на тое, што аўтограф-сесіі прадугледжана не было, калі праз некаторы час гурт вярнуўся, каб скласьці інструменты, усе музыкі разам пачалі падпісваць плакаты, квіткі і нават вопратку. Хто хацеў — залазіў на сцэну і фатаграфаваўся. Падагульняючы, магу сказаць, што мерапрыемства прайшло проста феерычна і нават натхняльна. Выказваю падзяку публіцы і арганізатарам (Wake Up, калі хто ня ў курсе) за выдатны вечар і магчымасьць прасякнуцца такой прыемнай музыкай ужывую.
Фота i тэкст: Антон Кавалеўскі
Пераклад: Ігар Богуш
Wake Up актыўна возіць core-каманды, іншыя арганізатары вязуць гурты, злучаныя з death-металам ці альтэрнатывай. Менавіта таму я адразу зацікавіўся дадзеным мерапрыемствам. Пост-рокеры Maybeshewill з Брытаніі з разагрэвам у выглядзе дзвюх нашых каманд: blackpaperplanes і Detroit Hills. Гучыць нядрэнна. Ах, я ледзь не забыўся, брытанцы прывезьлі новую кружэлку «Fair Youth».Ужо на падыходзе да клуба адчувалася асаблівасьць вечару: да часу адкрыцьця дзьвярэй побач з Re:public'ом ніхто не бухаў :) Цікава было паглядзець на публіку. Было шмат моладзі і парачак, аднак нямала было і сталых людзей, якія прыйшлі нацешыцца ўлюбёнымі выканаўцамі. Не спыняла меламанаў і адсутнасьць кампаніі: заўсёды ў полі зроку заставаліся людзі, якія прыйшлі адны, не патусавацца, а менавіта прасякнуцца музыкай.
Разагрэў адыграў на выдатна. Менавіта той выпадак, калі людзі не чакалі, каб мясцовыя музыкі хутчэй нарэшце скончылі граць свой матэрыял.
Хтосьці і зусім прыйшоў паслухаць менавіта «сваіх». Абедзьве каманды добра зайшлі. Не хачу і ня буду неяк іх адасабляць, бо ўзровень аднолькава добры. Прыгожая музыка, якасная падача. Адзначу момант, калі гітарыст Detroit Hills саскочыў са сцэны і адыграў трэк у натоўпе. Вядома, трэшу і чаду, як тое бывае на хардкоравых гігах не было. Ніхто не пхаўся, а музыка спакойна шпацыраваў паміж людзьмі.Адыграўшы літаральна па пары трэкаў і пацешыўшы фанатаў навінкамі, нашыя хлопцы саступілі месца галоўным гасьцям вечару. Літаральна празь некалькі хвілінаў выступу ўся зала, здавалася, цалкам паглыбілася ў хвалі музыкі. Літаральна акумулюючы хвілінамі эмоцыі сваімі плыўнымі пераборамі з дылэям і мудрагелістымі тэпінгамі гітарысты вымушалі людзей выбухаць падчас чарговай бадзёрай рыфавай устаўкі.
У плане падачы матэрыялу больш за ўсё вылучаўся басіст, які раз-пораз пускаўся ў скокі. Цяжка перадаць атмасферу словамі. Хлопцы бадзёра скакалі ў такт музыцы, дзяўчыны разгойдваліся ў такт музыцы, хтосьці дазваляў сабе і паплакаць. Сэтліст складаўся з 13 трэкаў і ўяўляў сабою салянку са старога і новага матэрыялу. Як звычайна, перад апошнімі трэкамі шустра і найграна сыдучы са сцэны, музыкі дазволілі натоўпу трохі пакрычаць і паклікаць іх вярнуцца :) А на выкананьні ўжо культавай «He Films The Clouds Pt. 2» адзін зь гітарыстаў і клавішнік узялі і памяняліся інструментамі. Нечакана і незвычайна. Хтосьці залазіў на сцэну, аднак бяздумнага кіданьня ў натоўп не было. Паскакаўшы з музыкамі, гэтыя пары чалавек проста саскочылі са сцэны. Да канца выступу самыя разнастайныя эмоцыі ўсіх, хто тут сабраўся, ператварыліся ў цягучую эсэнцыю, да якой, здаецца, можна было дакрануцца рукамі. Аднак, як бы таго не хацелі музыкі (якім прыём нашай публікі прыйшоўся відавочна па густу) і гледачы, выступ падышоў да канца. Падзякаваўшы ўсіх за вечар, музыкі разышліся. 
Тыя, хто жадаў атрымаць аўтограф, прадбачліва засталіся. Нягледзячы на тое, што аўтограф-сесіі прадугледжана не было, калі праз некаторы час гурт вярнуўся, каб скласьці інструменты, усе музыкі разам пачалі падпісваць плакаты, квіткі і нават вопратку. Хто хацеў — залазіў на сцэну і фатаграфаваўся. Падагульняючы, магу сказаць, што мерапрыемства прайшло проста феерычна і нават натхняльна. Выказваю падзяку публіцы і арганізатарам (Wake Up, калі хто ня ў курсе) за выдатны вечар і магчымасьць прасякнуцца такой прыемнай музыкай ужывую.Фота i тэкст: Антон Кавалеўскі
Пераклад: Ігар Богуш
0 каментароў