Слот
Апублікавана
у
Рэпартажы
41 Фота
Ужо чарговы раз у лістападзе на адзін сумны дзень менш, і дзякаваць за гэта трэба гурту Слот. Чарговы раз музыкі дораць нам тарнада эмоцый і пазітыўнага настрою на доўгі час наперад. Асабіста для мяне Слот застанецца ў памяці напэўна да тых часін, пакуль не надыйдзе старэчы маразм. Два гады таму я так пашкодзіў у сьцяне сьмерці нагу, што яна ня ўлазіла ў абутак і храбусьціць пры рухах да сёньняшняга часу. Файна, што ў выніку на здымку нічога дрэннага не было. Будучы вялікім аматарам гурта зь першага альбому, ніяк ня мог прапусьціць і гэты канцэрт, а праз 3 песьні ўжо ізноў круціў вяртухі ў слэме. Ніколі не любіў вучыцца нават на асабістым досьведзе, добра хоць, што ў гэты раз нічога ня здарылася.
Па традыцыі а палове на восьмую гадзіну ля клубу была даволі вялікая чарга, акая на шчасьце хутка рухалася. Ля гардэробу прадавалі шмат рознага мерчу, танцпляц ужо быў даволі шчыльна запоўнены. Старт канцэрту, які быў прызначаны на восьмую гадзіну амаль не затрымаўся, і хутка на экране ўключылі кліп на песьню Бой (пасьля Кэш жартаваў, што вельмі баіцца выканаць яе горш, чым на запісу), якому менавіта і быў прысьвечаны тур гурта. Танцпляц ужо пад саму стужку пачаў рухацца, а пад першую ноту песьні Побег літаральна выбухнуў.
Сэтліст на гэты раз закрануў усе альбомы гурта, чым нагадаў канцэрт у лютым мінулага году. Тую ж Над пропастью во лжи я чакаў ужо невядома сколькі часу, і зь вялікай радасьці адтапырыўся пад яе. Таксама на выдатна зайшлі Хаос, Люди во сне і Доска (добра, што музыкі ўсё ж пачалі граць яе замест ня самай выдатнай, на маё меркаваньне, Flashmob). Людзі шалелі, а музыкі выглядалі цалкам задаволенымі тым, што рэчы, зь якіх яны пачыналі, ня проста вядомыя людзям, але і вельмі падабаюцца. Няхай ніхто так ўжо і ня грае (а альтэрнатыва, хто б што не казаў, усё ж схільная да моды і яе тэндэнцыяў), як сказаў Кэш, але песьні людзям сапраўды падабаюцца.
Зьдзівіла тое, што сколькі б я не хадзіў на канцэрты Слот, сярэдні ўзрост наведвальнікаў увесь час трымаецца каля 18 гадоў. Дзіва, куды ж астатнія дзяюцца? Я вось ёсьць, а астатнія кудысьці зьнікаюць :) Канечне гэта выдатна, што генерацыя фанаў абнаўляецца. Ну, а нешматлікія алдовыя тусоўшчыкі былі ў слэме падчас усяго канцэрту.
Спытаеце, чаму я яшчэ ані слова не сказаў пра Нукі? Мяркую, тут зразумела ўсё і бяз словаў. Яе нерэальны вакал, ад якога ледзь ня трэснулі сьцены Рэпабліку, разам з харызмай проста не давалі магчымасьці адвесьці вочы. Яна яскравым агеньчыкам лётала па сцэне, выпісвала дзічкі нагамі і адкрыта кантактавала з публікай. А падчас песьні Зеркала дрыжыкі па скуры напэўна прабіралі ўсіх прысутных. А вы ведалі, што маці Нукі — беларуска? Вось зараз ведаеце. А да Айдзі ўвогуле сваякі на менскія канцэрты ходзяць натоўпамі. Вось так.
Шоў доўжылася амаль дзьве гадзіны, музыкі выходзілі на біс і паставілі кропку песьняй, якую можна было граць і без вакалістаў. Мёртвые звёзды ў свой час далі мацнейшы штуршок у разьвіцьці гурта, і граць яе апошняй было вельмі сімвалічна. І хай сабе з аднаго боку 2 гадзіны для канцэрту гэта вельмі шмат, але ўжо на наступны дзень разумееш, што гэтага вельмі мала для падзеі, якая адбываецца раз у год. Тым больш, што ў Гомель патрапіць не атрымалася.
Пасьля паклону музыкі хутка спусьціліся да людзей, раздаўшы ўсім жадаючым аўтографы і зрабіўшы фота, што было вельмі прыемным сюрпрызам для наведвальнікаў. Дзякуем Cube-A Sound за сьвята, ну і чакаем музыкаў з новым альбомам!
Фота: Вікторыя Гуляшчава
Тэкст: Ігар Богуш
Па традыцыі а палове на восьмую гадзіну ля клубу была даволі вялікая чарга, акая на шчасьце хутка рухалася. Ля гардэробу прадавалі шмат рознага мерчу, танцпляц ужо быў даволі шчыльна запоўнены. Старт канцэрту, які быў прызначаны на восьмую гадзіну амаль не затрымаўся, і хутка на экране ўключылі кліп на песьню Бой (пасьля Кэш жартаваў, што вельмі баіцца выканаць яе горш, чым на запісу), якому менавіта і быў прысьвечаны тур гурта. Танцпляц ужо пад саму стужку пачаў рухацца, а пад першую ноту песьні Побег літаральна выбухнуў.
Сэтліст на гэты раз закрануў усе альбомы гурта, чым нагадаў канцэрт у лютым мінулага году. Тую ж Над пропастью во лжи я чакаў ужо невядома сколькі часу, і зь вялікай радасьці адтапырыўся пад яе. Таксама на выдатна зайшлі Хаос, Люди во сне і Доска (добра, што музыкі ўсё ж пачалі граць яе замест ня самай выдатнай, на маё меркаваньне, Flashmob). Людзі шалелі, а музыкі выглядалі цалкам задаволенымі тым, што рэчы, зь якіх яны пачыналі, ня проста вядомыя людзям, але і вельмі падабаюцца. Няхай ніхто так ўжо і ня грае (а альтэрнатыва, хто б што не казаў, усё ж схільная да моды і яе тэндэнцыяў), як сказаў Кэш, але песьні людзям сапраўды падабаюцца. 
Зьдзівіла тое, што сколькі б я не хадзіў на канцэрты Слот, сярэдні ўзрост наведвальнікаў увесь час трымаецца каля 18 гадоў. Дзіва, куды ж астатнія дзяюцца? Я вось ёсьць, а астатнія кудысьці зьнікаюць :) Канечне гэта выдатна, што генерацыя фанаў абнаўляецца. Ну, а нешматлікія алдовыя тусоўшчыкі былі ў слэме падчас усяго канцэрту.
Спытаеце, чаму я яшчэ ані слова не сказаў пра Нукі? Мяркую, тут зразумела ўсё і бяз словаў. Яе нерэальны вакал, ад якога ледзь ня трэснулі сьцены Рэпабліку, разам з харызмай проста не давалі магчымасьці адвесьці вочы. Яна яскравым агеньчыкам лётала па сцэне, выпісвала дзічкі нагамі і адкрыта кантактавала з публікай. А падчас песьні Зеркала дрыжыкі па скуры напэўна прабіралі ўсіх прысутных. А вы ведалі, што маці Нукі — беларуска? Вось зараз ведаеце. А да Айдзі ўвогуле сваякі на менскія канцэрты ходзяць натоўпамі. Вось так.Шоў доўжылася амаль дзьве гадзіны, музыкі выходзілі на біс і паставілі кропку песьняй, якую можна было граць і без вакалістаў. Мёртвые звёзды ў свой час далі мацнейшы штуршок у разьвіцьці гурта, і граць яе апошняй было вельмі сімвалічна. І хай сабе з аднаго боку 2 гадзіны для канцэрту гэта вельмі шмат, але ўжо на наступны дзень разумееш, што гэтага вельмі мала для падзеі, якая адбываецца раз у год. Тым больш, што ў Гомель патрапіць не атрымалася.
Пасьля паклону музыкі хутка спусьціліся да людзей, раздаўшы ўсім жадаючым аўтографы і зрабіўшы фота, што было вельмі прыемным сюрпрызам для наведвальнікаў. Дзякуем Cube-A Sound за сьвята, ну і чакаем музыкаў з новым альбомам!
Фота: Вікторыя Гуляшчава
Тэкст: Ігар Богуш
0 каментароў