Слот. Septima
Апублікавана
у
Рэпартажы
84 Фота
Ці варта ў каторы ўжо раз узгадваць, без чаго не абыходзіцца ніводная восень на працягу многіх год? Сьпіс можа быць працяглым, але адзін з галоўных козыраў гэта, безумоўна, чарговы прыезд расейцаў Слот. Прэзентавалі сёмую па ліку студыйную кружэлку – “Septima”, а таксама сьвяткавалі дзесяцігодзьдзе альбому “Две войны”. Ну, і да кучы дзесяцігодзьдзе Нукі, як удзельніцы гурта.
Сьвяткаваць пачалі яшчэ а трэцяй гадзіне дню, калі адбылася аўтограф-сэсія гурта ў краме “Рок-бастыён”. Нямала людзей прыйшло туды, і, што асабліва радуе, на канцэрце прыхільнікаў гурта было таксама дастаткова, так мовіць, рэванш за мінулы раз узяты. Пакуль музыкі не асабліва сьпяшаліся выходзіць на сцэну, прысутныя назіралі за працэсам перазагрузкі віндоўса на задніку за сцэнай і пасьля соўгалі лога гурта ўверх-уніз, ну каб нармальна было. Павесялілі, раней гэтага відавочна зрабіць было нельга.
Але, да чорту ўсе гэтыя заднікі/логасы, калі ўвесь папярэдні час быў выдзелены на наладку гуку. Халера, ды ён быў амаль ідэальным. Памятаю адзіныя прыклады падобнай наладкі ў Рэпабліку, шчыры чалавечы дзякуй гукавікам за гэта. Калі музыкі зарадзілі першыя “Мочит как хочет” і “Доска”, нават не адразу зразумеў, у чым падвох. Крута. Музыкі яшчэ больш дасканала адпрацавалі сцэнічную падачу, калі кожны выконвае сваю асабістую ролю без перашкодаў астатнім. Выглядае эфектна, але неяк занадта вылізана. А яшчэ Кэш нарэшце расьпісаўся масьцямі, ага :)
Сэтліст на гэты раз каласальна адрозьніваўся ад папярэдніх двух канцэртаў, і, як я ўжо ўзгадваў, асноўны ўпор быў зроблены на альбомы “Septima” і “Две войны”. Прычым, на апошні ў большай ступені, як прызналіся музыкі, адсьвяткаваўшы дзесяцігодзьдзе альбому ў Маскве і Піцеры, хацелася давезьці юбілей і да Менска. “Семь звонков”, “Здесь и теперь”, “Пластика”, непасрэдна самі “Две войны”. Прыемна было чуць тое, з чаго калісьці ўсё пачаналася (ого-го, а і сапраўды мінавала ўжо 10 год!), так жа, як было прыемна пачуць і “Предательскую” з “Хаосом”. А на закуску – “Одни” і “Мёртвые звёзды”.
Крыху незразумелай выглядала праца двух тафгаяў па баках сцэны. Мы ўсе разумеем, пасьля чаго дайвераў пачалі выганяць са сцэны, але па якім крытэры адным дазвалялася прыгнуць у натоўп са сьпіны ўсё таго ж тафгая, а другому выпісвалі чырвоную картку пасьля таго, як ён крануўся кеда басіста Мікіты – невядома. Асабіста я ва ўсім гэтым адчуваў напружанасьць. Ну і некаторыя сьпічы Кэша наконт Эўразьвязу і прадмова да песьні “Русская душа” у мяне асабіста выклікалі абурэньне, як і само яе выкананьне на беларускім канцэрце. Астатнім было норм, і добра, але, напэўна, усё ж варта задумацца над тым, што да нас усіх намагаюцца данесьці са сцэны. Вось. А ў цэлым канцэрт атрымаўся выдатным, і на сваім стосе ўбачаных “слотаў” я стаўлю шостую зорку. Дзякуй арганізатарам і ўсім прысутным!
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Марыя Марачова
Сьвяткаваць пачалі яшчэ а трэцяй гадзіне дню, калі адбылася аўтограф-сэсія гурта ў краме “Рок-бастыён”. Нямала людзей прыйшло туды, і, што асабліва радуе, на канцэрце прыхільнікаў гурта было таксама дастаткова, так мовіць, рэванш за мінулы раз узяты. Пакуль музыкі не асабліва сьпяшаліся выходзіць на сцэну, прысутныя назіралі за працэсам перазагрузкі віндоўса на задніку за сцэнай і пасьля соўгалі лога гурта ўверх-уніз, ну каб нармальна было. Павесялілі, раней гэтага відавочна зрабіць было нельга.
Але, да чорту ўсе гэтыя заднікі/логасы, калі ўвесь папярэдні час быў выдзелены на наладку гуку. Халера, ды ён быў амаль ідэальным. Памятаю адзіныя прыклады падобнай наладкі ў Рэпабліку, шчыры чалавечы дзякуй гукавікам за гэта. Калі музыкі зарадзілі першыя “Мочит как хочет” і “Доска”, нават не адразу зразумеў, у чым падвох. Крута. Музыкі яшчэ больш дасканала адпрацавалі сцэнічную падачу, калі кожны выконвае сваю асабістую ролю без перашкодаў астатнім. Выглядае эфектна, але неяк занадта вылізана. А яшчэ Кэш нарэшце расьпісаўся масьцямі, ага :)
Сэтліст на гэты раз каласальна адрозьніваўся ад папярэдніх двух канцэртаў, і, як я ўжо ўзгадваў, асноўны ўпор быў зроблены на альбомы “Septima” і “Две войны”. Прычым, на апошні ў большай ступені, як прызналіся музыкі, адсьвяткаваўшы дзесяцігодзьдзе альбому ў Маскве і Піцеры, хацелася давезьці юбілей і да Менска. “Семь звонков”, “Здесь и теперь”, “Пластика”, непасрэдна самі “Две войны”. Прыемна было чуць тое, з чаго калісьці ўсё пачаналася (ого-го, а і сапраўды мінавала ўжо 10 год!), так жа, як было прыемна пачуць і “Предательскую” з “Хаосом”. А на закуску – “Одни” і “Мёртвые звёзды”.
Крыху незразумелай выглядала праца двух тафгаяў па баках сцэны. Мы ўсе разумеем, пасьля чаго дайвераў пачалі выганяць са сцэны, але па якім крытэры адным дазвалялася прыгнуць у натоўп са сьпіны ўсё таго ж тафгая, а другому выпісвалі чырвоную картку пасьля таго, як ён крануўся кеда басіста Мікіты – невядома. Асабіста я ва ўсім гэтым адчуваў напружанасьць. Ну і некаторыя сьпічы Кэша наконт Эўразьвязу і прадмова да песьні “Русская душа” у мяне асабіста выклікалі абурэньне, як і само яе выкананьне на беларускім канцэрце. Астатнім было норм, і добра, але, напэўна, усё ж варта задумацца над тым, што да нас усіх намагаюцца данесьці са сцэны. Вось. А ў цэлым канцэрт атрымаўся выдатным, і на сваім стосе ўбачаных “слотаў” я стаўлю шостую зорку. Дзякуй арганізатарам і ўсім прысутным!
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Марыя Марачова
0 каментароў