Day Of Dust Fest 4

Апублікавана 5 сьнежня 2014, 19:53 у Рэпартажы

4 сьнежня, нягледзячы на сьцюжу i вялiзарныя тэхнiчныя праблемы, у Рэпаблiку адбылася адна з апошнiх у гэтым годзе значных падзей у сьвеце металу. Зараз я кажу не пра што iншае, як пра Day Of Dust fest 4, дзе ў якасьцi хэдлайнераў былi такiя масьцiтыя монстры, як Entombed A.D. «Падтрымкай» (але я не магу назваць iх менавiта “падтрымкай”, гэта ня менш, як лiтаральна раўнапраўныя ўдзельнiкi фэсту) былi такiя трошкi менш вядомыя ў сьвеце, але ня менш моцныя й монструозныя банды, як вядомыя ў СНД расейцы Katalepsy, суайчыньнiкi Вергiлiя, Казановы ды Адрыяна Чэлентана — меладэтстэры Embryo й трэшэры Neurosphere ды нашыя родныя беларускiя брутальныя хлопцы Relics Of Humanity.

Гiг выдаўся насапраўды яркiм, цяжкiм i цiкавым. Нягледзячы на бунт тэхнiкi, ня вытрымаўшай моцнай энергетыкi музыкаў, удзельнiкам атрымалася стварыць тую самую атмасферу чаду i трэшу, што толькi адна захоплiвае сэрцы сапраўдных металхэдаў…

Пачыналася як звычайна. Затрымка на паўгадзiны — здаецца ня так i шмат, хоць i непрыемна. Адзiнае, што адразу кiнулася ў вочы — вельмi невялiкая для ТАКОГА складу фэсту колькасьць людзей. Было ня больш за 200 чалавек. Гэта, безумоўна, зьдзiвiла.

Пачалося усё з выступу Embryo. Музыка цiкавая i нядрэнная, але не хапае хлопцам драйву i навыкаў сцэнiчнай самападачы. Ды й гук быў, шчыра кажучы, дрэнны. Таму пад у цэлым якасны метал гледачы трошкi хiсталi галовамi, нiбыта старыя хворыя бабулькi цi жырафы на выгану ў саване.

За iмi iшлi нашыя "Рэлiкты". А вось яны паводзiлi сабе зусiм па-iншаму: значна, значна мацней. Тут i зала пачала варушыцца й скакаць, i, вiдавочна, была нейкая ў добрым сэнсе вольнасьць, ненапружанасьць. Адыграла ролю й тое, што людзей сабралося паболей за 50, як на iтальянскiх першаадкрывальнiках. Гук быў трошкi лепш, хоць i чуваць было ў асноўным бубнача i вакалiста, гiтары былi цьмяныя, зразумець, што яны граюць, магчыма было зусiм не заўсёды. Падводзячы вынiк — выступ быў добры й значна лепшы за папярэднi.

Katalepsy. Гэта — выбух, прафесiяналы i музыкi на сто адсоткаў. Вiдаць гэта было яшчэ да пачатку — яны як нiхто iншы доўга працавалi з гукам, што было адразу чуваць. Ведаю, што значная частка Рэпаблiка iшла менавiта на iх. Было ўражаньне, што сапраўдныя хэдлайнеры — вось, i ня трэба анiякiх шведаў. Зала прымала вельмi добра — сьпявала, танчыла, слэмiлася, мошыла… Расейцы падарылi сьвята, i я лiчу, што менавiта яны былi кульмiнацыяй, канцэнтратам фэсту. На жаль, выступ быў вельмi непрацяглым.

Neurosphere пасьля iх глядзелiся неяк анiяк. Шэра, звычайна… Ну, нiчога такi трэш з мэйнстрымным сiнтэзатарам, ну нядрэнныя сола, ну вакал з элементамi гроўлу. Апасьля Каталепсi гэта ўжо было зусiм ня тое, зала зноў нiбыта зьмярцьвела. Як i першыя iтальянцы, ня вельмi ўразiла.

А пасьля… Пасьля ўсе чакалi Энтомбд. Але быў вялiзарны незразумелы перапынак, калi металхэды пачалi гудзець ад незадаволенасьцi i патроху разыходзiцца з-за позьняга часу. Яшчэ адным непрыемным падарункам была анiдзе й анiкiм не абвешчаная забарона на вiдэаздымку.

Але вось, празь цернi зоркi выйшлi да залы. Былi яны, бачна, ужо крыху паддатыя, але бояздольныя. Стомленыя, але нязломленыя байцы глядачаскага фронту сустрэлi легенд ужо неразборлiвым, але, безумоўна, — задаволеным шумам. Недзе так задаволена i прайшоў выступ. Музыкi не асаблiва напружвалiся, але выдавалi куля за куляй выдатны алдскульны дэтх. У пачатку зьляцеў iнструмэнт аднога зь гiтарыстаў, але праблему вырашылi аператыўна й усё так жа прафесiйна.

Нават не намагаюся спрачацца з тым, што Entombed — легенды i зоркi. Мне не хапiла толькi самааддачы, бо рамяство й падрыхтоўка, вядома, касмiчныя. Але ўсё ж я чакаў большага. Ня тое каб я не задаволены — зусiм не. Але гэта ня той выступ, пра якi магчыма будзе апавядаць унукам i праўнукам, даволi бачна было, што гэта ня першы i не апошнi гiг шведаў, а — чарговы, “адзiн з”. Агульнага ўражаньня гэта ня спорцiла, але ня ўразiла да самай глыбiнi душы, не пранiзала i не шарахнула па галаве, як гэта, надзвычай рэдка, але адбываецца.