Nevrida: падарожжа ў краіну легенд
Апублікавана
у
Рэпартажы
76 Фота
Ці ведаеце вы, што на тэрыторыі сучаснай Беларусі знаходзілася старажытная краіна неўраў, пра якую пісаў яшчэ Герадот? У нашыя часы адшукаліся магчымыя нашчадкі гэтага народу, якія аб’ядналіся ў гурт пад мілагучнай назвай Nevrida і 12 красавіка прэзентавалі ў Jack Club свой дэбютны альбом “My Land”.
Прэзентацыя праходзіла ва ўтульнай атмасферы сяброўства, музычных замалёвак з розных эпох і месцаў ды душэўнай цеплыні, далучыцца да якой мог кожны жадаючы. Больш за тое, кожны змог паспрабаваць свой лёс і паўдзельнічаць у розыгрышы пяці дыскаў гурта. Мяне ўдача падвяла, але я ня буду скардзіцца, а лепш распавяду, што цікавага мы пабачылі.
Адкрываў вечар шоўмэн Крыс, які павітаў усіх прысутных і прадставіў гурт, што прыйшоў падтрымаць Nevrida і стаў своеасаблівым мостам паміж мінулым і сучасным, “Скудрынка”. Гэты лідскі калектыў грае сплаў сярэднявечных матываў з сучаснымі аранжыроўкамі і падчас прэзентацыі парадаваў наведвальнікаў заліхвацкімі мелодыямі андро, джыгі, маразулі, avanti, drumul draculi. Шкада толькі, што гук быў крыху сухаваты і ніхто з гледачоў не адважыўся патанчыць. Бо медыеваль правакаваў.
Пасьля танцавальных партыяў надышоў час паказацца і віноўнікам урачыстай імпрэзы – гурту Nevrida. Адразу адзначу, што прэм’ерны альбом “My Land” – гэта зборнік гісторый з вандровак сярэднявечных менестрэляў, якія раптоўна аказаліся ў XXI стагодзьдзі і засьпявалі на розныя лады. Ці наадварот, сучасных музыкаў лёс магічным чынам занёс ў мінуўшчыну і прымусіў граць што ёсьць моцы. Спадар Крыс азначыў музычны стыль Nevrida як неа-прагрэсіў. Што б ні хавалася за гэтым азначэньнем, нельга не адзначыць той факт, што ў запісах, акрамя традыцыйных струнных, гурт выкарыстоўвае такія інструменты, як гішпанская гайта, беларуская дуда, кельцкая арфа, жалейка, мандаліна, сітар і дудук. Музыку і тэксты песень альбому склаў лідэр калектыву Павал Таіпаў. Як высьветлілася, Павал не абмяжоўваецца фэнтэзійна-фолкавымі сюжэтамі і ў вольны час можа папросту выканаць гімн для курсантаў Менскага ваеннага вучылішча. Гэта вам ня жартачкі.
Непасрэдна прэзентацыя альбому распачалася з аднайменнай кампазіцыі “My Land” – балады, прысьвечанай усё той жа таямнічай і старажытнай краіне Неўрыдзе. Прагучала цёпла і лагодна. Наступным гурт выканаў акустычны кавер “How Much Is The Fish?” Наколькі я разумею, пад арыгіналам мелася на ўвазе старэнькая танцавальная кампазіцыя гурта Scooter. Аднак калі граеш фэнтэзі-фолк, дзіўна спасылацца на тэхна-транс дзевяностых гадоў, тым больш што ў аснове той самай “How Much Is The Fish?” ляжыць традыцыйная брэтонская песьня “Ev Chistr’ta Laou!”, якую хто толькі не перайграў: In Extremo, Onkel Tom Angelripper, Blackmore’s Night, Лешак – гэта толькі некалькі імёнаў, датычных да металу. Таму спадарам і спадарыням зь Nevrida трэба быць больш уважлівымі, калі гаворка ідзе пра каверы.
На шчасьце, усе астатнія песьні альбому – выключна аўтарская праца, прычым даволі якасная. Добра, што музыкі не забыліся і на падачу ўласных кампазіцый. Напрыклад, выкананьне драматычнай “Violent Waltz” суправаджалася вальсам юнай і прыгожай пары. А ўсходнекаларытная “My Mahal”, перліна альбому, як кажуць музыкі, удала скамбінавалася з танцавальным нумарам дзяўчат з трайбл-калектыву Temple Tribe. У выніку, спалучэньне візуальнага і гукавога раду парадавала, па-мойму, усіх прысутных.
Акрамя гэтага, увечары мы ажно некалькі разоў пачулі хвацкі “Pipe Rock-N-Roll” пад які, нарэшцэ, скакаў увесь танцпляц, баладу пра каханьне “Lonely Winter”, палкую “No Fame” і, напэўна, пакуль што самую “цяжкую” кампазіцыю гурта “Over”. Агульнае ўражаньне засталося прыемным, нібыта сядзіш ты пад цёплай коўдрай і гартаеш вялікую старую кнігу, у якой сабраныя гісторыі з усяго сьвету. І нават раптоўныя праблемы з гукам не змаглі зьнішчыць гэтую ілюзію.
Нягледзячы на музычную рознабаковасьць прадстаўленых твораў, хачу адзначыць, што маштаб – гэта, канешне, хораша, але нечаканыя пераходы ад рок-н-ролу на валынках, скажам, да рэгі-матываў (“Little Miss From Northern Lands”) у абліччы фэнтэзійнага фолку зьбіваюць з панталыку. Таму хочацца пажадаць гурту не імкнуцца асягнуць неабсяжнае, а знайсьці свой суцэльны вобраз на прасторах музычнай геаграфіі. І дзе, як не на тэрыторыі старажытнай краіны неўраў, можа пачынацца такое падарожжа?
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: Ганна Маркевіч
Прэзентацыя праходзіла ва ўтульнай атмасферы сяброўства, музычных замалёвак з розных эпох і месцаў ды душэўнай цеплыні, далучыцца да якой мог кожны жадаючы. Больш за тое, кожны змог паспрабаваць свой лёс і паўдзельнічаць у розыгрышы пяці дыскаў гурта. Мяне ўдача падвяла, але я ня буду скардзіцца, а лепш распавяду, што цікавага мы пабачылі.
Адкрываў вечар шоўмэн Крыс, які павітаў усіх прысутных і прадставіў гурт, што прыйшоў падтрымаць Nevrida і стаў своеасаблівым мостам паміж мінулым і сучасным, “Скудрынка”. Гэты лідскі калектыў грае сплаў сярэднявечных матываў з сучаснымі аранжыроўкамі і падчас прэзентацыі парадаваў наведвальнікаў заліхвацкімі мелодыямі андро, джыгі, маразулі, avanti, drumul draculi. Шкада толькі, што гук быў крыху сухаваты і ніхто з гледачоў не адважыўся патанчыць. Бо медыеваль правакаваў.Пасьля танцавальных партыяў надышоў час паказацца і віноўнікам урачыстай імпрэзы – гурту Nevrida. Адразу адзначу, што прэм’ерны альбом “My Land” – гэта зборнік гісторый з вандровак сярэднявечных менестрэляў, якія раптоўна аказаліся ў XXI стагодзьдзі і засьпявалі на розныя лады. Ці наадварот, сучасных музыкаў лёс магічным чынам занёс ў мінуўшчыну і прымусіў граць што ёсьць моцы. Спадар Крыс азначыў музычны стыль Nevrida як неа-прагрэсіў. Што б ні хавалася за гэтым азначэньнем, нельга не адзначыць той факт, што ў запісах, акрамя традыцыйных струнных, гурт выкарыстоўвае такія інструменты, як гішпанская гайта, беларуская дуда, кельцкая арфа, жалейка, мандаліна, сітар і дудук. Музыку і тэксты песень альбому склаў лідэр калектыву Павал Таіпаў. Як высьветлілася, Павал не абмяжоўваецца фэнтэзійна-фолкавымі сюжэтамі і ў вольны час можа папросту выканаць гімн для курсантаў Менскага ваеннага вучылішча. Гэта вам ня жартачкі.
Непасрэдна прэзентацыя альбому распачалася з аднайменнай кампазіцыі “My Land” – балады, прысьвечанай усё той жа таямнічай і старажытнай краіне Неўрыдзе. Прагучала цёпла і лагодна. Наступным гурт выканаў акустычны кавер “How Much Is The Fish?” Наколькі я разумею, пад арыгіналам мелася на ўвазе старэнькая танцавальная кампазіцыя гурта Scooter. Аднак калі граеш фэнтэзі-фолк, дзіўна спасылацца на тэхна-транс дзевяностых гадоў, тым больш што ў аснове той самай “How Much Is The Fish?” ляжыць традыцыйная брэтонская песьня “Ev Chistr’ta Laou!”, якую хто толькі не перайграў: In Extremo, Onkel Tom Angelripper, Blackmore’s Night, Лешак – гэта толькі некалькі імёнаў, датычных да металу. Таму спадарам і спадарыням зь Nevrida трэба быць больш уважлівымі, калі гаворка ідзе пра каверы.
На шчасьце, усе астатнія песьні альбому – выключна аўтарская праца, прычым даволі якасная. Добра, што музыкі не забыліся і на падачу ўласных кампазіцый. Напрыклад, выкананьне драматычнай “Violent Waltz” суправаджалася вальсам юнай і прыгожай пары. А ўсходнекаларытная “My Mahal”, перліна альбому, як кажуць музыкі, удала скамбінавалася з танцавальным нумарам дзяўчат з трайбл-калектыву Temple Tribe. У выніку, спалучэньне візуальнага і гукавога раду парадавала, па-мойму, усіх прысутных. Акрамя гэтага, увечары мы ажно некалькі разоў пачулі хвацкі “Pipe Rock-N-Roll” пад які, нарэшцэ, скакаў увесь танцпляц, баладу пра каханьне “Lonely Winter”, палкую “No Fame” і, напэўна, пакуль што самую “цяжкую” кампазіцыю гурта “Over”. Агульнае ўражаньне засталося прыемным, нібыта сядзіш ты пад цёплай коўдрай і гартаеш вялікую старую кнігу, у якой сабраныя гісторыі з усяго сьвету. І нават раптоўныя праблемы з гукам не змаглі зьнішчыць гэтую ілюзію.
Нягледзячы на музычную рознабаковасьць прадстаўленых твораў, хачу адзначыць, што маштаб – гэта, канешне, хораша, але нечаканыя пераходы ад рок-н-ролу на валынках, скажам, да рэгі-матываў (“Little Miss From Northern Lands”) у абліччы фэнтэзійнага фолку зьбіваюць з панталыку. Таму хочацца пажадаць гурту не імкнуцца асягнуць неабсяжнае, а знайсьці свой суцэльны вобраз на прасторах музычнай геаграфіі. І дзе, як не на тэрыторыі старажытнай краіны неўраў, можа пачынацца такое падарожжа?
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: Ганна Маркевіч
4 каментара
Такім чынам, арыгінальная версія называецца “Ev Chistr’ta Laou!”, у той жа час версія згаданых Вамі Blackmore's Night — «All for one», і Scooter — «How much is the fish?»
Гэта я да таго, што гурту Nevrida варта было больш акуратна абысьціся з назвай.