Stigmata. Мінуў яшчэ адзін год
Апублікавана
у
Рэпартажы
69 Фота
І яшчэ адна традыцыя ад агенцтва “Cube-A Sound” – зноў кастрычнік, і зноў канцэрт расейскага гурта Stigmata. Зараз гурт катае вялікі Legion-тур, прымеркаваны да выхаду новага EP. Таксама канцэрт можна лічыць салідным юбілеям – у гэтым годзе гурту стукнула ажно 15, але музыкі чамусьці пакуль пра гэта маўчаць, у адрозьненьні ад даты ў 13 год, напрыклад. Можа, рыхтуюць штосьці асаблівае? Напрыклад, чарговую акустыку? Пабачым.
Чарга ля клубу выцягнулася нармалёвая, але рухалася яна даволі хутка, і на разагрэў патрапілі ўсе. Грэлі беларусы ForHeaven'sSake, якіх ужо бачылі ў Менску на фэсьце Stars Fucktory. І вось у гэты раз гурт сапраўды задаў сьпякоты – распачаўшы з “The Signal”, ForHeaven'sSake палівалі гледачоў выдатным меладычным стафам песьня за песьняй. Вакаліст лётаў па сцэне, агаляўся і сьвяціў татухамі, гітарысты рухаліся больш павольна, бо былі крыху абмежаваныя месцам на сцэне. Падагрэлі як мае быць, і гэта адзін з тых рэдкіх выпадкаў, калі хэдлайнераў можна крыху і пачакаць. Чакаем чарговых навінаў ад гурта, ну й, напэўна, новага альбому.
Stigmata ўсё ж незаўважна падрыхтаваліся да ўгодкаў – гурт зьмяніў лога, і з гэтай нагоды аддрукаваў новую лінейку мерчу. Дарэчы, выглядалі цішоткі і худзі даволі цікава. Распачалі шоў з “Магмель”. Як заўсёды – сцэнічная падача бездакорная. Кожны робіць сваю справу, кожны на сваім месцы. Тарас вядзе дыялогі, Нэльсан усю ўвагу аддае сьпевам. Гітарысты круцяць вертухі (а Арцём нават скінуў чалавека са сцэны, але ўсё было па справе), фанаты ў зале скочуць і адтапырваюцца. “Бог меня простит”, “Совершенный человек”, “Весна” – сэтліст цалкам складаўся з апошніх трох альбомаў, плюс прэзентацыя епішкі, пра стары матэрыял на гэтым канцэрце было вырашана забыць. Зразумела, што на ўсё часу ня хопіць, але тое ж “Небо” вельмі хацелася пачуць.
У зале час ад часу адбывалася нейкая нездаровая канцэнтрацыя неадэкватнасьці. Асобныя персанажы настолькі перабралі з алкаголем, што ператварыліся ў цюленяў, якія перавальваюцца з боку ў бок ды штурхаюць астатніх людзей. На гэты раз танцпляц быў на дзівы аморфным (можа, пасьля цяжкай пятніцы?), што пасьля выклікала няслабыя холівары ў сацсеціве. Кагосьці там ўрыхтавалі зь вяртухі за неадекватнасьць, а кагосьці за тое, што стаяў пад сцэнай і проста глядзеў канцэрт, лол. Які-ніякі стэйдждайвінг меў месца, добра й тое.
Увогуле, канцэрт пакінуў відавочнае дэжавю з папярэднімі трыма, якія я бачыў да гэтага. Ці дрэнна гэта? Напэўна, не. Апошні матэрыял гучыць цікава, і калі альбом будзе ў тым жа ключы – то чагo яшчэ трэба? Час пакажа, а пакуль дзякуй усім за вечар! Чарговы верасень спалілі, так.
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Аляксей Базарнаў
Чарга ля клубу выцягнулася нармалёвая, але рухалася яна даволі хутка, і на разагрэў патрапілі ўсе. Грэлі беларусы ForHeaven'sSake, якіх ужо бачылі ў Менску на фэсьце Stars Fucktory. І вось у гэты раз гурт сапраўды задаў сьпякоты – распачаўшы з “The Signal”, ForHeaven'sSake палівалі гледачоў выдатным меладычным стафам песьня за песьняй. Вакаліст лётаў па сцэне, агаляўся і сьвяціў татухамі, гітарысты рухаліся больш павольна, бо былі крыху абмежаваныя месцам на сцэне. Падагрэлі як мае быць, і гэта адзін з тых рэдкіх выпадкаў, калі хэдлайнераў можна крыху і пачакаць. Чакаем чарговых навінаў ад гурта, ну й, напэўна, новага альбому.
Stigmata ўсё ж незаўважна падрыхтаваліся да ўгодкаў – гурт зьмяніў лога, і з гэтай нагоды аддрукаваў новую лінейку мерчу. Дарэчы, выглядалі цішоткі і худзі даволі цікава. Распачалі шоў з “Магмель”. Як заўсёды – сцэнічная падача бездакорная. Кожны робіць сваю справу, кожны на сваім месцы. Тарас вядзе дыялогі, Нэльсан усю ўвагу аддае сьпевам. Гітарысты круцяць вертухі (а Арцём нават скінуў чалавека са сцэны, але ўсё было па справе), фанаты ў зале скочуць і адтапырваюцца. “Бог меня простит”, “Совершенный человек”, “Весна” – сэтліст цалкам складаўся з апошніх трох альбомаў, плюс прэзентацыя епішкі, пра стары матэрыял на гэтым канцэрце было вырашана забыць. Зразумела, што на ўсё часу ня хопіць, але тое ж “Небо” вельмі хацелася пачуць.
У зале час ад часу адбывалася нейкая нездаровая канцэнтрацыя неадэкватнасьці. Асобныя персанажы настолькі перабралі з алкаголем, што ператварыліся ў цюленяў, якія перавальваюцца з боку ў бок ды штурхаюць астатніх людзей. На гэты раз танцпляц быў на дзівы аморфным (можа, пасьля цяжкай пятніцы?), што пасьля выклікала няслабыя холівары ў сацсеціве. Кагосьці там ўрыхтавалі зь вяртухі за неадекватнасьць, а кагосьці за тое, што стаяў пад сцэнай і проста глядзеў канцэрт, лол. Які-ніякі стэйдждайвінг меў месца, добра й тое.
Увогуле, канцэрт пакінуў відавочнае дэжавю з папярэднімі трыма, якія я бачыў да гэтага. Ці дрэнна гэта? Напэўна, не. Апошні матэрыял гучыць цікава, і калі альбом будзе ў тым жа ключы – то чагo яшчэ трэба? Час пакажа, а пакуль дзякуй усім за вечар! Чарговы верасень спалілі, так.
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Аляксей Базарнаў
0 каментароў