Эпидемия. Усё яшчэ «торт»
Апублікавана
у
Рэпартажы
79 Фота
Усё яшчэ “торт”, усё яшчэ любімая вялікім мноствам прыхільнікаў, чаканая і непадробна свая – «Эпидемия», расейскі паўэр-метал гурт, найперш вядомы сваімі “эльфійскімі” рок-операмі, пад эгідай сьвяткаваньня 20-гадовага юбілею завітаў у Менск, гэты канцэрт для беларускай аўдыторыі стаў шостым па ліку.
Імклівае разьвіцьцё і заваяваньне масавага прызнаньня ў душэўныя 90-00-я гады. Музыцы, насычанай кранальнымі мелодыямі і лірыкай пра дабро і сьвятло, было наканавана праз захапленьне аўтара Юрыя Мелісава фэнтэзійнай тэматыкай нароўні з дабротным металам стаць асаблівай зьявай на СНД-шнай прасторы і выбіцца ў вышэйшыя эшэлоны, дабіўшыся фірмовай якасьці і робячы нябачаны раней прадукт. Першая частка сагі «Эльфийская рукопись» з гасьцявым удзелам найярчэйшых расейскіх вакалістаў пабачыла сьвет у 2004 годзе. Гэта стала адпраўной кропкай. Далей другая частка ў 2007-м. Потым быў альбом “бяз эльфаў” і сыход вакаліста са спадарожнымі пературбацыямі складу, што ўплывова адлюстравалася на аўдыторыі слухачоў. Вяртаньне да фэнтэзійнай тэматыкі ў альбоме «Сокровище Энии» 2014 году атрымалася няўдалым. Здавалася, гурт стаў на шлях скочваньня… Але, аб менскім канцэрце.
Разаграваў віноўнікаў імпрэзы маскоўскі гурт «Амальгама» – традыцыйны разагрэў металічных гуртоў усходняга суседа. І адзначым: добра напоўнены танцпляц і цёплы прыём аўдыторыі, на ўзроўні зусім вышэйшым за ўзровень “адкрывашкі”.
«Эпи», пасьля непрацяглага інтра, выйшлі хутка і бязь лішняе вады пачалі канцэрт адным з галоўных хітоў – «Звон монет». Зала ўскалыхнулася ў радасных воклічах, дэманструючы сваё шчырае задавальненьне ад сустрэчы з улюбёнцамі. Прыязна і адкрыта з народам прывітаўся і гутарыў вакаліст Яўген Ягораў. Музыкі выглядалі сфармаванай камандай, разам і паасобку несучы сваю энэргію зале. Ставала і тэхнікі, і майстэрства падачы, што і робіць гурту заслужаную “фірмовасьць”. Шчыра прызнацца, маё стаўленьне да канцэрту і мае прадчуваньні – вяртаючыся да раней закранутай тэмы – я прадбачыў ілюстрацыю гурта, аджываючага свой век з усімі вытворнымі: старэньне, растрата аўдыторыі, адкрытая камерцыйнасьць канцэртнай дзейнасьці. Не! «Эпидемия» няхай не на былым піку, але яна адгарнула новую старонку ў сваёй гісторыі. Дваццацігадовы юбілей – рэч такая, да якой ты альбо пляцешся на аўтамаце, альбо праязджаеш яе на ўсіх парах, гучна і ўдала. З поўнай залай гледачоў і ўнушальным багажом улюбёных хітоў. Акурат гэта я і маю сказаць пра сёньняшні канцэрт. Дзьве гадзіны без перапынкаў, ад “класікі” да старых і новых рэчаў з “рукапісаў”, назад да першых альбомаў, праз балады – «Я молился…», «Всадник из льда» (апошняя – з адмысловым ходам з выключэньнем сьвятла і ўсеагульнай падсьветкай запальнічкамі і мабільнікамі). Вельмі парадавалі рэчы кшталту «Чёрный маг» и «На краю времени», апафеозам выглядалі народна ўлюбёныя «Феанор» і «Пройди свой путь», імправізаваны выхад з закулісься на біс быў у выглядзе чаргі прамоваў ад музыкаў, якія прызнаваліся ва ўзрушанасьці ад беларускай аўдыторыі і шчыра нам дзякавалі, Юры Мелісаў не забыўся адзначыць свае беларускія карані, што асабліва прыемна. Гутарыць з народам у музыкаў атрымлівалася ўдала і ў тэму, нават калі гэта тычылася адкрытага рэкламаваньня мерчу :) Яўген вылучаў сярод натоўпу твары, знаёмыя па папярэдніх канцэртах, клапаціўся пра дзяўчыну-стэйдждайвершу, рабіў анонс хуткага выхаду музыкаў на аўтографы праз 20 хвілін пасьля шоў, адкрыта сачыў за часам па высунутым зь кішэні тэлефоне – карацей, усяк змываў мяжу “пафаснасьці” і тым надаваў гурту асаблівы шарм.
Аўдыторыя, здаецца, пасталела. Колішнія зялёныя хлапчукі і дзяўчаты сталі дужымі ваярамі і гожымі паненкамі, вернымі, аднак, свайму любаму гурту, на чыёй творчасьці вырасьлі. Хапала, разам з тым, і такіх, хто ўздымаў руку на пытаньне “ці першы раз сёньня”. Быў у зале пад уласным сьцягам і беларускі фан-клуб, створаны ў далёкім ужо 2008-м. Самае прыемнае ў гэтым усім, што гурт не спыняецца, мае амбіцыі, выглядае як добры калектыў з разуменьнем справы, рыхтуе да выхаду новы сінгл, ужо ў траўні. А (увага!) у ліпені зноў наведае Сінявокую з выступам на фестывалі “Наш Грунвальд”!
Скончу вольнай інтэрпрэтацыяй слушнай думкі сябра. Гады ідуць, канцэрты граюцца, людзі сталеюць. Але «Эпидемия» спраўна зьбірае залі. Што калі прычына ў тым, што проста музыка добрая?..
Пажадаем музыкам не губляць імпэту, высякаць творчыя ідэі фантанам, як у самыя маладыя гады, быць, заставацца і рушыць далей. Зь юбілеем вас і дзякуй вам!
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Аляксей Базарнаў
Імклівае разьвіцьцё і заваяваньне масавага прызнаньня ў душэўныя 90-00-я гады. Музыцы, насычанай кранальнымі мелодыямі і лірыкай пра дабро і сьвятло, было наканавана праз захапленьне аўтара Юрыя Мелісава фэнтэзійнай тэматыкай нароўні з дабротным металам стаць асаблівай зьявай на СНД-шнай прасторы і выбіцца ў вышэйшыя эшэлоны, дабіўшыся фірмовай якасьці і робячы нябачаны раней прадукт. Першая частка сагі «Эльфийская рукопись» з гасьцявым удзелам найярчэйшых расейскіх вакалістаў пабачыла сьвет у 2004 годзе. Гэта стала адпраўной кропкай. Далей другая частка ў 2007-м. Потым быў альбом “бяз эльфаў” і сыход вакаліста са спадарожнымі пературбацыямі складу, што ўплывова адлюстравалася на аўдыторыі слухачоў. Вяртаньне да фэнтэзійнай тэматыкі ў альбоме «Сокровище Энии» 2014 году атрымалася няўдалым. Здавалася, гурт стаў на шлях скочваньня… Але, аб менскім канцэрце.
Разаграваў віноўнікаў імпрэзы маскоўскі гурт «Амальгама» – традыцыйны разагрэў металічных гуртоў усходняга суседа. І адзначым: добра напоўнены танцпляц і цёплы прыём аўдыторыі, на ўзроўні зусім вышэйшым за ўзровень “адкрывашкі”.
«Эпи», пасьля непрацяглага інтра, выйшлі хутка і бязь лішняе вады пачалі канцэрт адным з галоўных хітоў – «Звон монет». Зала ўскалыхнулася ў радасных воклічах, дэманструючы сваё шчырае задавальненьне ад сустрэчы з улюбёнцамі. Прыязна і адкрыта з народам прывітаўся і гутарыў вакаліст Яўген Ягораў. Музыкі выглядалі сфармаванай камандай, разам і паасобку несучы сваю энэргію зале. Ставала і тэхнікі, і майстэрства падачы, што і робіць гурту заслужаную “фірмовасьць”. Шчыра прызнацца, маё стаўленьне да канцэрту і мае прадчуваньні – вяртаючыся да раней закранутай тэмы – я прадбачыў ілюстрацыю гурта, аджываючага свой век з усімі вытворнымі: старэньне, растрата аўдыторыі, адкрытая камерцыйнасьць канцэртнай дзейнасьці. Не! «Эпидемия» няхай не на былым піку, але яна адгарнула новую старонку ў сваёй гісторыі. Дваццацігадовы юбілей – рэч такая, да якой ты альбо пляцешся на аўтамаце, альбо праязджаеш яе на ўсіх парах, гучна і ўдала. З поўнай залай гледачоў і ўнушальным багажом улюбёных хітоў. Акурат гэта я і маю сказаць пра сёньняшні канцэрт. Дзьве гадзіны без перапынкаў, ад “класікі” да старых і новых рэчаў з “рукапісаў”, назад да першых альбомаў, праз балады – «Я молился…», «Всадник из льда» (апошняя – з адмысловым ходам з выключэньнем сьвятла і ўсеагульнай падсьветкай запальнічкамі і мабільнікамі). Вельмі парадавалі рэчы кшталту «Чёрный маг» и «На краю времени», апафеозам выглядалі народна ўлюбёныя «Феанор» і «Пройди свой путь», імправізаваны выхад з закулісься на біс быў у выглядзе чаргі прамоваў ад музыкаў, якія прызнаваліся ва ўзрушанасьці ад беларускай аўдыторыі і шчыра нам дзякавалі, Юры Мелісаў не забыўся адзначыць свае беларускія карані, што асабліва прыемна. Гутарыць з народам у музыкаў атрымлівалася ўдала і ў тэму, нават калі гэта тычылася адкрытага рэкламаваньня мерчу :) Яўген вылучаў сярод натоўпу твары, знаёмыя па папярэдніх канцэртах, клапаціўся пра дзяўчыну-стэйдждайвершу, рабіў анонс хуткага выхаду музыкаў на аўтографы праз 20 хвілін пасьля шоў, адкрыта сачыў за часам па высунутым зь кішэні тэлефоне – карацей, усяк змываў мяжу “пафаснасьці” і тым надаваў гурту асаблівы шарм.Аўдыторыя, здаецца, пасталела. Колішнія зялёныя хлапчукі і дзяўчаты сталі дужымі ваярамі і гожымі паненкамі, вернымі, аднак, свайму любаму гурту, на чыёй творчасьці вырасьлі. Хапала, разам з тым, і такіх, хто ўздымаў руку на пытаньне “ці першы раз сёньня”. Быў у зале пад уласным сьцягам і беларускі фан-клуб, створаны ў далёкім ужо 2008-м. Самае прыемнае ў гэтым усім, што гурт не спыняецца, мае амбіцыі, выглядае як добры калектыў з разуменьнем справы, рыхтуе да выхаду новы сінгл, ужо ў траўні. А (увага!) у ліпені зноў наведае Сінявокую з выступам на фестывалі “Наш Грунвальд”!
Скончу вольнай інтэрпрэтацыяй слушнай думкі сябра. Гады ідуць, канцэрты граюцца, людзі сталеюць. Але «Эпидемия» спраўна зьбірае залі. Што калі прычына ў тым, што проста музыка добрая?..
Пажадаем музыкам не губляць імпэту, высякаць творчыя ідэі фантанам, як у самыя маладыя гады, быць, заставацца і рушыць далей. Зь юбілеем вас і дзякуй вам!
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Аляксей Базарнаў
0 каментароў