Darkness Fest IV
Апублікавана
у
Рэпартажы
114 Фота
Чацьвёртая частка Darkness Fest'у была адзначана прывозам якасных хэдлайнераў — прызнаных і паважаных у колах «цёмнае» музыкі расейцаў Intra Spelaeum. Беларуская частка, акром нязьменных віноўнікаў і арганізатараў — Beyond the Darkness, была прадстаўленая гучна выбухнуўшай дастаткова нядаўна фармацыяй Plemя і меладэзерамі з Воршы — Argos.
Другі выступ «Племені» трывала замацаваў узятую імі ў лютым планку як гурта незвычайнага, выбітнага і візуальна, і ў музычным плане. Так званы tribal metal з тэматычнымі касьцюмамі, наборам экзатычных інструментаў і пры тым зладжаным выкананьнем на інструментах, стандартных для металу. Груў, мяса, пазнавальны волат-франтмэн. У хлопцаў добрая будучыня, і адным з галоўных пунктаў сьпярша я бачу прайсьці выпрабаваньне буйной пляцоўкай пры большай колькасьці народу, каб адчуць прастору дзеяньняў і магчымасьць загучаць у поўным спектры.
Гурт Argos з Воршы не спаткаў цёплых водгукаў і народнага прызнаньня. Калі спачатку здавалася, што праблема з боку гукача, які моцна ўзьняў вакал над інструментамі, наразаючымі рыфы і мелодыку, то неўзабаве вырысавалася разуменьне агульнай карціны: пры дастаткова неблагім узроўні музыкаў-інструменталістаў, музыцы гурта бракуе завершанасьці і выразнасьці — «сонграйцінг», як яно завецца па-моднаму. За плячыма хлопцаў ляжыць вопыт ранейшага ўдзелу ў не апошніх камандах беларускай сцэны, таму ўпэўненасьць і натуральнасьць падачы заўважная. Але непасрэдна напаўненьню, начынцы варта быць цікавейшай. Трэба, каб чапляла.
Хэдлайнеры Intra Spelaeum гралі трэцімі. І ўзялі ад пляцоўкі Doodah King усё, што яна магла даць: на кантрасьце з папярэднімі камандамі (і ўпершыню з пабачаных мною тамтэйшых імпрэзаў) выступ гурта пачынаўся з туману дым-машыны, залітага сканцэнтраваным чырвона-сінім асьвятленьнем пад гукі працяглага інтра — задаўшы правільную атмасферу, трое каларытных валасатых дзядзек вырваліся на сцэну і зарубілі сапраўдны метал. Так у «Дудзе» яшчэ не гучала нішто і ніхто. Ідэальная сыгранасьць калектыву, прафесійныя топавыя інструменты і нямалы вопыт рабілі сваё. Праграма складалася з рознабаковых рэчаў, робячы ўхіл і ў дэз, і ў дум. Праца драмера як нястомнай машыны, тлусты «кач» і млын хаерам ад басіста і дасканалае адначасовае валоданьне гітарай і голасам ад франтмэна, які ня проста сімвалізаваў сваёй магутнай постацьцю, а пражываў кампазіцыі, перадаючы эмоцыі і рухамі, і непасрэдна сьпевам, у якім сумяшчаў і густы гроўл, і пранізьлівы скрым, і нядрэнны чысты. Добры з усіх бакоў гурт, які стаў упрыгажэньнем і гонарам для Darkness Fest.
Ад Beyond the Darkness хацелася прагрэсу. І ён быў, але ня ў тым плане, у якім уласна хацелася. Выдаўшы альбом, выпрацаваны дзевяцігадовым шляхам ад юнацтва да сталой асэнсаванасьці справы, лідар каманды Міхаіл Стэфановіч з вартым павагі пастаянствам робіць фестывалі змрочнай музыкі, на якіх выступае з BtD, кожным разам дэманструючы нешта новае ў плане запрошаных выканаўцаў або тэатралізацыі шоў. Гэтым разам нас парадавалі гасьцявым ўдзелам Сержа «Funeral», вядомага па фармацыі Articulo Mortis і прафесійнай вакалісткі Ксеніі Дземідовіч. Уладальнікі неблагіх «чыстых» галасоў, пабачаныя з BtD і ранейшымі разамі. Трэба аддаць належнае — зь імі песьні слухаліся цікавей і жывей. Прагрэсу ж хочацца нават ня столькі ў плане новага матэрыялу, колькі ў працы над гучаньнем. Адмаўляюся верыць, што хлопцы самі цалкам задаволеныя вынікам як гуку на альбоме, так і сцэнічным. Непасрэднае суседства з Intra Spelaeum паказала бясспрэчную розьніцу. І імкнучыся адказаць на пытаньні спадарожнікаў, атрымалася вывесьці тэзісы аб недастаткова металёвым перагружаным гуку гітар, на якіх граюцца суцэль-такі металёвыя рыфы, на што і робіцца разьлік пры выкарыстаньні экстрым-вакалу па-над інструментальным пачакам, а таксама аб недастатковай сыгранасьці рытм-секцыі разам з вытрымкай адзінага тэмпу пасярод кампазіцыі. Будзем спадзявацца і сачыць. Beyond the Darkness патрэбны беларускай сцэне!
Народу прыйшло меней, чым на папярэднія darkness-фэсты, меней, чым можа зьбірацца на фэстах у «дудзе», тым ня менш нязмушаная атмасфера ўзаемасяброўства і ўражаньні ад пабачаных гуртоў, і асабліва хэдлайнераў, пакінулі адназначнае адчуваньне добра праведзенага вечару. Плюс нам паабяцалі Darkness Fest V. Будзем жыць і чакаць. Жыць вельмі цікава.
Глядзіце фотарэпартаж.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Аляксей Базарнаў
Другі выступ «Племені» трывала замацаваў узятую імі ў лютым планку як гурта незвычайнага, выбітнага і візуальна, і ў музычным плане. Так званы tribal metal з тэматычнымі касьцюмамі, наборам экзатычных інструментаў і пры тым зладжаным выкананьнем на інструментах, стандартных для металу. Груў, мяса, пазнавальны волат-франтмэн. У хлопцаў добрая будучыня, і адным з галоўных пунктаў сьпярша я бачу прайсьці выпрабаваньне буйной пляцоўкай пры большай колькасьці народу, каб адчуць прастору дзеяньняў і магчымасьць загучаць у поўным спектры.
Гурт Argos з Воршы не спаткаў цёплых водгукаў і народнага прызнаньня. Калі спачатку здавалася, што праблема з боку гукача, які моцна ўзьняў вакал над інструментамі, наразаючымі рыфы і мелодыку, то неўзабаве вырысавалася разуменьне агульнай карціны: пры дастаткова неблагім узроўні музыкаў-інструменталістаў, музыцы гурта бракуе завершанасьці і выразнасьці — «сонграйцінг», як яно завецца па-моднаму. За плячыма хлопцаў ляжыць вопыт ранейшага ўдзелу ў не апошніх камандах беларускай сцэны, таму ўпэўненасьць і натуральнасьць падачы заўважная. Але непасрэдна напаўненьню, начынцы варта быць цікавейшай. Трэба, каб чапляла.
Хэдлайнеры Intra Spelaeum гралі трэцімі. І ўзялі ад пляцоўкі Doodah King усё, што яна магла даць: на кантрасьце з папярэднімі камандамі (і ўпершыню з пабачаных мною тамтэйшых імпрэзаў) выступ гурта пачынаўся з туману дым-машыны, залітага сканцэнтраваным чырвона-сінім асьвятленьнем пад гукі працяглага інтра — задаўшы правільную атмасферу, трое каларытных валасатых дзядзек вырваліся на сцэну і зарубілі сапраўдны метал. Так у «Дудзе» яшчэ не гучала нішто і ніхто. Ідэальная сыгранасьць калектыву, прафесійныя топавыя інструменты і нямалы вопыт рабілі сваё. Праграма складалася з рознабаковых рэчаў, робячы ўхіл і ў дэз, і ў дум. Праца драмера як нястомнай машыны, тлусты «кач» і млын хаерам ад басіста і дасканалае адначасовае валоданьне гітарай і голасам ад франтмэна, які ня проста сімвалізаваў сваёй магутнай постацьцю, а пражываў кампазіцыі, перадаючы эмоцыі і рухамі, і непасрэдна сьпевам, у якім сумяшчаў і густы гроўл, і пранізьлівы скрым, і нядрэнны чысты. Добры з усіх бакоў гурт, які стаў упрыгажэньнем і гонарам для Darkness Fest.
Ад Beyond the Darkness хацелася прагрэсу. І ён быў, але ня ў тым плане, у якім уласна хацелася. Выдаўшы альбом, выпрацаваны дзевяцігадовым шляхам ад юнацтва да сталой асэнсаванасьці справы, лідар каманды Міхаіл Стэфановіч з вартым павагі пастаянствам робіць фестывалі змрочнай музыкі, на якіх выступае з BtD, кожным разам дэманструючы нешта новае ў плане запрошаных выканаўцаў або тэатралізацыі шоў. Гэтым разам нас парадавалі гасьцявым ўдзелам Сержа «Funeral», вядомага па фармацыі Articulo Mortis і прафесійнай вакалісткі Ксеніі Дземідовіч. Уладальнікі неблагіх «чыстых» галасоў, пабачаныя з BtD і ранейшымі разамі. Трэба аддаць належнае — зь імі песьні слухаліся цікавей і жывей. Прагрэсу ж хочацца нават ня столькі ў плане новага матэрыялу, колькі ў працы над гучаньнем. Адмаўляюся верыць, што хлопцы самі цалкам задаволеныя вынікам як гуку на альбоме, так і сцэнічным. Непасрэднае суседства з Intra Spelaeum паказала бясспрэчную розьніцу. І імкнучыся адказаць на пытаньні спадарожнікаў, атрымалася вывесьці тэзісы аб недастаткова металёвым перагружаным гуку гітар, на якіх граюцца суцэль-такі металёвыя рыфы, на што і робіцца разьлік пры выкарыстаньні экстрым-вакалу па-над інструментальным пачакам, а таксама аб недастатковай сыгранасьці рытм-секцыі разам з вытрымкай адзінага тэмпу пасярод кампазіцыі. Будзем спадзявацца і сачыць. Beyond the Darkness патрэбны беларускай сцэне!
Народу прыйшло меней, чым на папярэднія darkness-фэсты, меней, чым можа зьбірацца на фэстах у «дудзе», тым ня менш нязмушаная атмасфера ўзаемасяброўства і ўражаньні ад пабачаных гуртоў, і асабліва хэдлайнераў, пакінулі адназначнае адчуваньне добра праведзенага вечару. Плюс нам паабяцалі Darkness Fest V. Будзем жыць і чакаць. Жыць вельмі цікава.
Глядзіце фотарэпартаж.
Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Аляксей Базарнаў
0 каментароў