Progressive News Fest — Мош, піва і моладзевая дыскатэка

Апублікавана 29 жніўня 2016, 11:35 у Рэпартажы

Заканчваецца лета, верасень ледзь што не гарыць, а канцэртны сезон вось-вось распачнецца. І вось, у гарачы дзень 28 жніўня ў пабе «Бруге» адбыўся трэці па ліку Progressive News Fest. Шмат чаго чакалася, але ўсё ж ня ўсё прайшло максімальна добра. Магчыма, гэтаму перашкодзіла тое, што адначасова йшлі 3 мерапрыемствы падобнага накірунку.

Людзей было ня вельмі шмат і дзяліліся яны на некалькі асноўных катэгорый.
Першыя й самыя шматлікія — гэта модна апранутая моладзь позьняшкольнага-раньнястудзенцкага ўзросту ў мерчы рознага гламурнага постхардкору-металкору.
Зашмат хлопцаў субтыльнага выгляду, зашмат такіх самых дзяўчын з афарбаванымі валасамі… Відавочна было, што прыйшлі яны для таго ж, для чаго іх (і мае, лол) аднагодкі звычайна ходзяць на дыскатэкі: пагутарыць, пазнаёміцца, патанчыць, прыемна правесьці час, нешта выпіць у сакрэце ад бацькоў.
Другі, найбольш заўважны тып: дзесятак добра ведаючых адзін аднаго вельмі агрэсіўных мошэраў, што актыўна варушыліся ў піце, пужаючы тых самых школьнікаў, час ад часу раздаючы выпадковых люлей як адзін аднаму, так і ўсім астатнім. Гэтая кампанія папрацавала пазаштатным Кандратам для ахоўнікаў клубу, час ад часу чапляючы іх за сэрцы. Бо зь імі быў зьвязаны самы небясьпечны рух і самыя непрыемныя для іх сітуацыі. Напрыклад, мошэры зь відавочным энтузіазмам спрабавалі зачапіць эпічнага выгляду хлопца, што стаяў ля піту. Аднойчы нават ледзь не распачалася бойка, якую расчапіла тая самая ахова.
Ну й апошні тыпаж — суворыя сталыя дзядзькі, якія вечна, заўсёды п'юць нейкі півас. Гэтыя самыя дзядзькі рабілі падзеі на піце яшчэ болей пікантнымі: час ад часу мошэры чаплялі піва, у выніку чаго амаль цалкам танцпляц быў мокры. Ну, пакрыўджанае піва часам наносіла зваротны ўдар, з-за чаго машэры рэгулярна коўзаліся па вадкасьці і падалі.

Але пачнем з пачатку. Першай грала менская post-hardcore/metalcore банда Beyond My Universe. Папулярная стылістыка, адносна няцяжкае гучаньне, простыя рыфы. Ужо на іх павылазілі першыя мошэры. Цалкам неблагое ўражаньне, але… Гук. Гук на іх быў вельмі не да спадобы, гэта было нешта кшталту пластмасавай кашы. З таго, што датычыцца канкрэтна выступу: не спадабаўся чысты вакал. Гітарыст граў даволі нядрэнна, але вакальныя партыі цягнуў на жаль не заўсёды.

Другімі йшлі мозырскія хлопцы КриЗиС. У гурта нескладаныя, але даволі цікавыя гітарныя партыі (болей мелодыкі, чым у папярэдніх). Гралі даволі бадзёры расейскамоўны кор, але зала амаль што не варушылася. Нават мошэры сьціхлі і амаль увесь выступ сядзелі на падлозе. Дайшло да таго, што сярод выступу выйшаў чалавек зь мікрафонам (здаецца, вакаліст In The Hands Of Destruction) і заклікаў падтрымаць каллектыў, бо «Хлопцы прыехалі й даюць гаднату, а 4 з 5 тут — жывыя мерцьвякі». Не дацягваў асабіста мне тут таксама вакал. У франтмэна — даволі нядрэнны экстрым, але калі ён пеў чыстым (хутчэй казаць — фальцэтам) месцамі здавалася, што ён таксама ня вельмі трапляў па нотах.

In The Hands Of Destruction па рэакціі танцпляцу апыніуіся кульмінацыяй фэсту. Адразу быў адметны нашмат лепей пабудаваны гук (асабліва басу й бубнаў). Музычна — нядрэнна зьмяшаная сумесь дэткору зь нейкай электроншчынай. Не зусім арыгінальна й сваеасабліва, але даволі добра, цікава і моцна. Менавіта сюды прыйшоўся і эпіцэнтр усялікага руху і мошу, менавіта на іх выступе адбыўся канфлікт мошэраў і хлопца, якога яны штурхалі, менавіта на іх рухалася амаль уся зала.

Далей гралі самыя доўгачаканыя для мяне (і па колькасьці людзей у мерчы, ня толькі для мяне) удзельнікі гігу. Выбітныя тэхнадэстеры Irreversible Mechanism, што зусім нядаўна выбухнулі сваім дэбютным альбомам. Моцная, адначасова тэхнічная й меладычная музыка, зь цікавымі фішкамі, вельмі якасная й добра зробленая… Гэта быў іх першы канцэрт і бачна было, як хваляваліся Механізмы перад выступам. І адыгралі яны добра, выклаліся на сто адсоткаў… Але зноў, ня першы раз за гіг, уражаньне забіў гук (што даволі тыповая для Бруге праблема). Абы-як, калі шчыра, наладжаны гукавіком занадта рыклівы бас, нейкая невядомая мяшанка замест бубнача, амаль што нячутныя пасажы й мелодыі ў гітарыстаў, нават выбітны вакал амаль не было чуваць. Бачна было, хлопцы рабілі што маглі і рабілі гэта добра (нягледзячы, напрыклад, на відавочнае незадавальненьне іх музыкай тых самых мошэраў), але першы блін, нажаль, усё ж такі камяком. Але не па іх віне.

Закрывалі фэст Another Dream, якія гралі нешта значна больш лёгкае за два папярэднія гурты. Гэта было нешта паміж пост-хардкорам і альтэрнатыўным металам. Я ня вельмі вялікі прыхільнік падобнага жанру, але гурт граў добра. Неблагі гук (што адразу было вельмі чуваць пасьля Irreversible Mechanism), крыху тыповы для жанру салодкі вакал, які нагадваў нешта з нават поп-музыкі. Але нядрэнна. Вакал гэты быў у тэму, вакаліст трапляў куды і калі трэба, музыкі гралі злажана і яскрава. На іх выступе зусім сышлі мошэры, саступіўшы месца нейкай моладзевай дыскатэцы. Весела, энергічна і неяк нават… дабразычліва. Нават сёкл-піт, які распачаўся па словах франтмэна быў нейкі не агрэсіўны, а наадварот утульны.
На гэтым акордзе і скончыўся вельмі разнастайны, стракаты ва ўсіх сэнсах Progressive News Fest 3