Wartha — "Azure Lakes"

Апублікавана 1 лютага 2015, 23:46 у Рэцэнзіі

Стыль: Epic Heavy Doom Metal
Гурт: Wartha
Альбом: Azure Lakes
Год: 2015
Краiна: Беларусь

Трэклiст:

1. Busłovy Stohn (Intro)
2. Starpath
3. Źmiej Voziera
4. Što J Pa Moru
5. Azioraŭ Błakitnych
6. Dajcie Im Pamierci
7. Heritage
8. Viadźmar
9. Ziamla (Mroja Cover)

Беларускi эпік/хэві/фолк метал гурт Wartha пасьля далёкага 2013 нарэшце ашчасьлівіў слухачоў новым альбомам, названым «Azure Lakes».



Як відавочна ўжо па назьве, гэта альбом пра нашую блакітнавокую Беларусь, краіну азёр й з сумнай, драматычнай і часам трагічнай гісторыяй. Альбом, натхнёны падзеямі крывавай старажытнасьці, нашымі легендамі, паданьнямі й рэчаіснасьцю, што ня менш за іх поўна смутку і страшэнных падзей.

Праца распавядае пра журботы, катаваньні, пра ўсе тыя незьлічоныя выпрабаваньні, празь якія прайшоў беларускі народ, пра невядомых бязьвінна й бяссэнсоўна забітых, пра тое, што Сьмерць заўсёды побач, невялічкія кавалачкі шчасьця і сьвятла, якія нам, як міласьціну жабракам, кідае часам Жыцьцё, толькі адцяняюць агульную безнадзейнасьць, жорсткасьць і смутак, ад якіх не сысьці, не схавацца. Усе твае справы, усе подзьвігі зьнікнуць, толькі крумкач будзе лётаць па-над пустымі вачніцамі… Memento Mori нават сярод шумнага сьвяточнага балю, калі здаецца ўжо, што перамога ў тваіх руках. Памятай, Марана заўсёды побач зь Пярунам…

Здабытак герояў ператвараецца ў пыл, целы іх ядуць чэрві, Зло перамагае, ворагі катуюць Радзіму, зямля стогне, буслы вяртаюцца на пепялішча, боты чужынцаў топчуць палі, рукі іх паляць дамы, рэчаіснасьць, здрады і атрутныя думкі зьнішчаюць мару…

Але, як бы не было цяжка, як бы не панавала Кашчавая Старая, насапраўды нічога не бессэнсоўна. На попеле вёсак вырастаюць гарады, пасьля доўгага шляху журавы вяртаюцца, памяць пра подзьвігі ў безнадзейных войнах жыве стагодзьдзі, нашчадкі бяруць заржавелую зброю са спрахнелых далоняў невядомых ваяроў, сканчваючы іхную, здавалась б, безнадзейную справу.



А побач са штодзённымі трагедыямі веку, з асабістымі апакаліпсісамі — незвычайна прыгожая прырода, не кужэльная атрутна-яркая, а стрымана-прывабная, не калярова-пышная, але маляўнічная, нібыта карціна сапраўднага Майстра. Старажытныя, задуменныя, поўныя спрадвечнага мудрага моцу лясы, блакітныя, крыштальна чыстыя азёры, ціхія, спакойныя і цёмныя рачушкі, што час ад часу нясьмела выходзяць са тысячагадовай цемры бору, сівыя камяні, волаты-валуны, залатыя, акропленыя потам і крывёю палі. Спрадвечная Бацькаўшчына, нязьменная, бачыўшая ўсё жыцьцё народу, ад дзяцінства да сталосьці, якая як сапраўдная Маці карміла, паіла й ўзгадавала нас. Тое, што было перад і застанецца апасьля.



Уводзіць у альбом невялічкае інструментальнае інтра пад назвай «Busłovy Stohn». Яно прыводзіць нас да агульнага настрою альбому, да самых глыбінь прамакае нашыя душы яго пахам, смакам і колерам.

Далей ідзе «Starpath», нясьпешны, у чымсьці нават баладны ангельскамоўны распавед пра Млечны Шлях, пра ўсю тую вольнасьць і прыгажосьць, што ён сымбалізуе, пра тое, як ён спрадвеку сваёй касьмічнай велічнай прыгажосьцю дае людзям Надзею, натхняе іх быць нечым лепшым і мацнейшым за тое, чым яны ёсьць.

"Źmiej Voziera". Сьпеў пра сумны шлях мужнага волата, што выйшаў на бойку зь легендарным жудасным Зьмеем Возера, нягледзячы на ўсе перашкоды, жудасныя чуткі і старажытны праклён. Ён, як і шматлікія іншыя, быў забіты магутным монстрам, зброя яго і дасьпех застаўся на тым жа месцы, што й целы іншых адважных, што прыйшлі раней.



"Što j pa Moru" — кампазіцыя, якая заснавана на народным сьпеву, перапрацаваным музыкамі. Цудоўны, магутны й прыгожы голас Эльвіры, які надзвычай ўдала кантрастуе з мужчынскім гроулам і жаласна чыстым сьпевам гітары. Адна з найвыбітнейшых песень альбому.

«Azioraŭ Błakitnych» — цэнтральны, галоўны, і, напэўна, ва ўсіх сэнсах лепшы трэк, што даў назву самому альбому. Гэта крык душы, што распавядае, абагульняючы, пра гісторыю беларускага народу, сьпеў пра тое, што як бы не было цяжка, як бы не напавала вакол Цемра, сапраўдны дух ня зьнішчыць, ён жыве ў людзях.

«Dajcie im Pamierci» — пра бясконцыя войны, што грукаталі па нашых лясах, балотах і гарадох, пра мужных ваяроў, што абаранялі Радзіму, пра глыбокую Дрыгву, што міласэрна хавае побач былых ворагаў, што загінулі, зьліўшыся ў абдымкі Сьмерці.

«Heritage» — хэві-метал баевічок, лірыку якога
складае знакаміты купалаўскі верш, перакладзены на мову Дыкенса.

«Viadźmar» — змрочны аповед-успамін, мне так здаецца, што пра Ўсяслава Чарадзея, поўны атмасферы панурых курганаў, нясьпешных думак аб тым, што было калісьці і яшчэ можа быць… «Кідай ўсе справы, хадзем з намі, мы будзем жыць вечна ў вяках!»

Закрывае альбом «Ziamla», кавер на гурт Мроя. Сапраўдная, трошкі сумная, поўная болю, але насычаная сапраўднай любоўю малітва-прысьвячэньне роднай старонцы.



Слухаць альбом