ТЕМНОЗОРЬ - Урочища снов (2010)
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Stellar Winter
7 tks. / 42 min.
Tracklist:
1. Вежды мора
2. Бусовы враны
3. Солнцеврат-Коляда
4. Урочища снов
5. Братина утра
6. Сердце журавлиных просторов
7. Замрите, ветра полевые
Канец 2009 – пачатак 2010 гадоў прынёс нам цэлы шэраг новых доўгачаканых рэлізаў, як з далёкага (BURZUM, DARKTHRONE), так і з блізкага замежжа (NOKTURNAL MORTUM, SKYFORGER, KRODA), сярод якіх прыкметнае мейсца займае новы альбом масквічоў ТЕМНОЗОРЬ, тым болей, што папярэдні альбом гурта, “Вольницей В Просинь Ночей”, выйшаў ажно ў 2005-м. Плытка пад назвай “Урочища Снов” выдадзеная, што называецца, для фанатаў – шыкоўна аформлены дыгіпак зьяўляецца стандартнай формай рэлізу, акрамя якога ёсьць яшчэ й больш “наварочаная” вэрсыя з канцэртным DVD.
Магчыма, камусьці падасца, што на гэтым альбоме гурт пайшоў у нейкія экспэрымэнты, алнак, перш чым такое сьцьвярджаць, варта добра паслухаць усе рэлізы, пачынаючы ад “Ведовством Крепка Чёрная Слава Руси…”. Гучаньне “Урочышчаў…” па-сутнасьці і ёсьць сапраўдным гучаньнем музыкі ТЕМНОЗОРЬ агулам. Ад альбому да альбому маглі зьнікаць і зьяўляцца нейкія фішкі – падкрэсьленая прымітыўная блэкавасьць “Ведовством…”, разьмеранасьць “Фрагментов”, маршавасьць “Горизонтов”, ці разьюшанасьць і адначасова мэлядычнасьць “Вольницей В Просинь Ночей” – апошні альбом дык увогуле падаваўся клясычным, узорным для гурта, нават, шырэй – узорны для постсавецкага NSBM. Аднак, заўсёды заставалася, захоўвалася адна рыса – лірычнасьць, а калі казаць больш дакладна – нейкая чароўнасьць, казачнасьць, якая адчувалася ў музыцы й абавязкова прысутнічала ў лірыцы каманды.
Вось менавіта гэтай казачнасьці напоўніцу аддаліся музыкі ТЕМНОЗОРЬ на новай плытцы. Пачатак яе – кампазыцыя “Вежды мора”, эмбіентная па характары, якая наганяе асацыяцыі з самым пачаткам творчасьці гурта, з такімі рэчамі, як “Князь Священного Безмолвия” і “У талых снегов спроси наши имена”. Таямнічая замова першага трэку нібы пралог да ваяўнічай песьні “Бусовы враны”. Але гэта не кампазыцыя, кшталту тых, што былі пераважна на мінулых двух плытках: тут ня вояр – як здань, прывід, пярэварацень, а таямнічыя духі – як ваяры:
Опускались вороньи стаи
Грабить грёз людских ветроград,
Волкогривые духи слетались
Крови отведать всласть.
Не герой тут робіцца лягендай, а прыродная таямніца праз казку, праз паданьне ідзе да людзей.
Наступная кампазыцыя, “Солнцеврат-Коляда”, адпаведная папярэдяй па стылю гучаньня, прысьвечаная, як можна здагадацца сьвяту зімовага Сонцавароту. Ня надта я люблю такія псэўданародныя ды псэўдапаганскія рэчы, але ў дадзеным выпадку ў гурта атрымалася даволі прыстойна, цікава і без залішняга патасу, якім перапоўненыя, як правіла, песьні такога кшталту. У прынцыпе, на гэтым “баявая” частка альбому і скончваецца. Наступныя трэкі ўяўляюць сабой шэраг мэлядычных балядаў, якія складалі пэўную частку кожнага з альбомаў ТЕМНОЗОРЬ. Тут ім, фактычна, адведзенае галоўнае мейсца, баевікі выступаюць толькі як нейкі дадатак, нават самое іх гучаньне падпарадкаванае агульнай баляднай канцэпцыі. Рэпрэзэнтаваныя на дыску песьні фактычна ахопліваюць увесь, так бы мовіць, дыяпазон такога кшталту рэчаў у творчасьці ТЕМНОЗОРЬ:
“Урочища снов” – калі аднойчы ў Расеі будзе існаваць мэтал-тэлеканал, гэтая песьня па праве зойме мейсца галоўнай калыханкі для дзетак-мэталістаў.
“Братина утра” – мне дык нагадала такія песьні, як “Где небес лазурь…” ды “Над струнами вен моих…” з папярэдняга альбому каманды. Сярэднетэмпавая, мэлядычная, з разьмераным гукам гітараў і народных інструмэнтаў, адным словам – фірмовая рэч для ТЕМНОЗОРЬ, адна зь лепшых песень альбому.
“Сердце журавлиных просторов” – яшчэ больш лёгкая, за папярэднюю, песьня, цяжкія гітары ўступаюць толькі недзе на другой палове. Найпрыгажэйшы, мабыць, на альбоме тэкст.
“Замрите, ветра полевые” – па асацыяцыях нагадвае фінальную рэч з альбому “Вольницей…”, надзвычай добрая й густоўна зробленая стылізацыя пад народную песьню. На фоне абсалютна бязглуздых кампазыцыяў такога тыпу ў 99% гуртоў – проста шэдэўр. Верагодна, найбольш запамінальная песьня з усёй плыткі.
Адным словам, ТЕМНОЗОРЬ выдалі матэрыял крыху нечаканы, але, тым ня менш, здаецца, што менавіта гэтым альбомам яны зацьвердзілі стандарт якасьці й стандарт гучаньня ўсёй сваёй творчасьці. Альбом абсалютна сталы, належны, прыстойны, так бы мовіць – не дадаць і не адняць.
10/10
0 каментароў