Гісторыка-культурны музей-запаведнік "Заслаўе"
Апублікавана
у
Падарожжы
19 Фота
Усяго ў 12 кіламетрах ад беларускай сталіцы размяшчаецца горад Заслаўе (старажытны Ізяслаўль, у пазнейшыя часы Жаслаўль, Заслаў). Сёння гісторыка-культурны музей-запаведнік «Заслаўе» прадстаўляе сабой складаную сістэму аб'ектаў і ахоўных тэрыторый, аб'яднаных паміж сабой гістарычна, тэматычна і функцыянальна.
На вераснёўскія выхадныя, калі сталіца адзначала дзень горада, мы вырашылі паехаць у Заслаўе, спадзяючыся правесці час далей ад сталічнай мітусні.
Заслаўе вядомы палацава-паркавым комплексам Пшаздзецкіх, але які трэба збіраць па крупінках, гэта цікавы сюжэт для квэста выхаднога дня: пад'язная дарога да палаца стала вуліцай Савецкай, фрагменты будынкаў гаспадарчага комплексу хаваюцца ля чыгуначнага вакзала і вуліцы Механізатараў, Эрмітаж у Верхнім парку стаў домам дзіцячай творчасці на вул. Дачнай.
Побач з вакзалам на рынкавай плошчы знаходзіцца музейна-выставачны комплекс, у якім у некалькіх пакоях прадстаўлены габелены па матывах старажытнай гісторыі Заслаўя і Полацка, экспазіцыя «Музыка вячорак », дзе можна і ўбачыць, і пачуць музычныя інструменты, якія існавалі ў розных рэгіёнах краіны ў пачатку-сярэдзіне 20 стагоддзя. Там жа ёсць куток майстра музычнай музыкі, які сам рабіў музычныя інструменты, выкарыстоўвая нават косці жывёл, пакрытыя лакам, а таксама піў каву «Нэскафэ». Можна і купіць за бясцэнак ілюстраваную карту з апісаннямі месцаў горада, якія можна наведаць.
Ледзь далей ад музея знаходзіцца Касцёл Нараджэння Найсвяцейшай Дзевы Марыі. Ён быў закладзены яшчэ ў 1625 г. у драўляным выглядзе, а ў 1779 г. рэканструявалі. Храм мае невялікі памер, але выцягнутыя ўверх прапорцыі ствараюць ўражанне цудоўнай складнасці і далікатнасці, чым абавязан італьянскаму архітэктару Карла Спампані. У 1944 г. быў разбураны і цяпер знаходзіцца на рэстаўрацыі.
Яшчэ адно духоўнае збудаванне — Спаса-Праабражэнская царква. Ўзведзена ў к.16 — нач.17 ст.і з'яўляецца выразным помнікам эпохі Рэнесансу. Да захаду да храма прымыкае вежа -званіца вышынёй 35 метраў. У 1626 г. храм быў асвечаны як касцёл, праз паўстагоддзя пры касцёле быў заснаваны дамініканскі манастыр, які быў закрыты ўладамі пасля паўстання 1830-1831 гг. Потым тая ж доля спасцігла і касцёл, які стаў пасля сёлетняй царквой.
Побач з царквой ляжаць руіны замкавай брамы — усё, што засталося ад замкавых збудаванняў, разбураных у сярэдзіне 17 стагоддзя.
У маленькім завулку ля чыгуначнага вакзалу размясціліся некалькі дамоў-музеяў, драўляныя пабудовы пачатку 20 ст., якія прадстаўляюць паўсядзённы побыт людзей. Адзін з іх — «Хата завозніка», які прадстаўляў у свой час нешта накшталт гасцініцы, дзе начавалі тыя, хто завозіў збожжа на памол («завознікі»). Побач музей «Млын», у якім можна нават запусціць у працу млын, які спраўна дзейнічаў з 1910 па 1996 год. Адразу побач і музей «Кузня», у якім знаходзіцца 80-гадовая кузня з Валожыншчыны.
Каб наведаць абсалютна ўсе культурныя кропкі мы вырашылі і пашукаць помнік Рагнедзе і Ізяславу, які на карце быў паказаны стрэлкай па кірунку ў спальны раён горада, але прыкладна праз хвілін 15 пешшу каля невялікага кінатэатра ўбачылі даволі-такі нядрэнны помнік.
На вераснёўскія выхадныя, калі сталіца адзначала дзень горада, мы вырашылі паехаць у Заслаўе, спадзяючыся правесці час далей ад сталічнай мітусні.
Заслаўе вядомы палацава-паркавым комплексам Пшаздзецкіх, але які трэба збіраць па крупінках, гэта цікавы сюжэт для квэста выхаднога дня: пад'язная дарога да палаца стала вуліцай Савецкай, фрагменты будынкаў гаспадарчага комплексу хаваюцца ля чыгуначнага вакзала і вуліцы Механізатараў, Эрмітаж у Верхнім парку стаў домам дзіцячай творчасці на вул. Дачнай.
Побач з вакзалам на рынкавай плошчы знаходзіцца музейна-выставачны комплекс, у якім у некалькіх пакоях прадстаўлены габелены па матывах старажытнай гісторыі Заслаўя і Полацка, экспазіцыя «Музыка вячорак », дзе можна і ўбачыць, і пачуць музычныя інструменты, якія існавалі ў розных рэгіёнах краіны ў пачатку-сярэдзіне 20 стагоддзя. Там жа ёсць куток майстра музычнай музыкі, які сам рабіў музычныя інструменты, выкарыстоўвая нават косці жывёл, пакрытыя лакам, а таксама піў каву «Нэскафэ». Можна і купіць за бясцэнак ілюстраваную карту з апісаннямі месцаў горада, якія можна наведаць.
Ледзь далей ад музея знаходзіцца Касцёл Нараджэння Найсвяцейшай Дзевы Марыі. Ён быў закладзены яшчэ ў 1625 г. у драўляным выглядзе, а ў 1779 г. рэканструявалі. Храм мае невялікі памер, але выцягнутыя ўверх прапорцыі ствараюць ўражанне цудоўнай складнасці і далікатнасці, чым абавязан італьянскаму архітэктару Карла Спампані. У 1944 г. быў разбураны і цяпер знаходзіцца на рэстаўрацыі.
Яшчэ адно духоўнае збудаванне — Спаса-Праабражэнская царква. Ўзведзена ў к.16 — нач.17 ст.і з'яўляецца выразным помнікам эпохі Рэнесансу. Да захаду да храма прымыкае вежа -званіца вышынёй 35 метраў. У 1626 г. храм быў асвечаны як касцёл, праз паўстагоддзя пры касцёле быў заснаваны дамініканскі манастыр, які быў закрыты ўладамі пасля паўстання 1830-1831 гг. Потым тая ж доля спасцігла і касцёл, які стаў пасля сёлетняй царквой.
Побач з царквой ляжаць руіны замкавай брамы — усё, што засталося ад замкавых збудаванняў, разбураных у сярэдзіне 17 стагоддзя.
У маленькім завулку ля чыгуначнага вакзалу размясціліся некалькі дамоў-музеяў, драўляныя пабудовы пачатку 20 ст., якія прадстаўляюць паўсядзённы побыт людзей. Адзін з іх — «Хата завозніка», які прадстаўляў у свой час нешта накшталт гасцініцы, дзе начавалі тыя, хто завозіў збожжа на памол («завознікі»). Побач музей «Млын», у якім можна нават запусціць у працу млын, які спраўна дзейнічаў з 1910 па 1996 год. Адразу побач і музей «Кузня», у якім знаходзіцца 80-гадовая кузня з Валожыншчыны.
Каб наведаць абсалютна ўсе культурныя кропкі мы вырашылі і пашукаць помнік Рагнедзе і Ізяславу, які на карце быў паказаны стрэлкай па кірунку ў спальны раён горада, але прыкладна праз хвілін 15 пешшу каля невялікага кінатэатра ўбачылі даволі-такі нядрэнны помнік.
0 каментароў