(зачынены) Shaka Bar

Здаецца, зьявілася новае дастаткова ўтульнае і дэмакратычнае месца для лакальных канцэртаў...

Знайшлі мы Shaka Bar з другой спробы па навігатару. Чырвоныя ліхтары асьвятляюць напаўпабудаваны ганак, шыльда паказвае, што дэстынэйшн менавіта тут, ветлівы (на фоне «піратаўскіх») ахоўнік для праформы даглядае рэчы – і вось яна, новая пляцоўка. Кампактны клубешнік, зусім ня, так бы мовіць, прыкра-мажорны (як прагназавалі і да чаго рыхтаваліся). Направа — гардэроб самаабслугоўваньня, налева — танцпляц, уздоўж якога па левы бок доўгая стойка, справа бар, дзе бармэн дзьме кальян, а вось там у канцы — сцэна.

Мо, сама сцэна і не дазваляе рабіць прам-такі шоў — яна ў куце і на адным амаль узроўні з танцпляцам, вельмі кампактная, мягка кажучы. Першыя думкі былі аб тым, што клуб разьлічаны хутчэй на гэткія «кватэрнікі», бар для тусовак пад дадатковае музычнае суправаджэньне. Але глядзім далей, параўнаць нам яшчэ будзе зь кім цягам вечару.

Усё раўнамерна чуваць, на вушы ня давіць, адчуваецца зладжаны пачак. Гукач, што цікава, сядзіць ва ўпор да сцэны зь левага боку. Канешне, зноў жа, у гэтым плане шмат залежыць ад самога гурта. Цікава, як будзе далей, у больш цяжкіх каманд.

Пасьля комплексу аперацый за пультам голас выйшаў на свой узровень, але разам зь ім і вярхі жалеза бубнача, гук пачаў крыху глушыць. Такія справы. Прыйшоў больш цяжкі гурт, і клуб як бы сказаў: «можа ня трэба металу тут?» Кароткі позірк на апарат — і тут я зьдзівіўся, як увогуле на такім лайне, дзе акрамя ўсяго прыходзілася пераключаць каналы рукою, можна выдаваць цукерку ў плане гітары...

У плюсы клубу. Бармэн ветлівы, працуе аператыўна.

Увогуле ўсе неяк пераігрываюць, не пасуе паводзіць сябе як зоркі стадыёну ў маленькім клубе.

Тым часам на гадзіньніку 23:40. Вельмі цікава, па якіх законах працуе Shaka Bar. Ізноў жа, Піраты напару з Рэпаблікам прымусілі зважаць на падобнае. Тут жа непаўнагадовых не выганялі, жывы гук не спынялі і не падганялі музыкаў, усё йшло сваім чынам.

Вынік. Новая пляцоўка зарэкамендавала сябе як ненапружнае даволі ўтульнае і дэмакратычнае месца, метал у якім гучыць хоць і не крыштальна чыста (былі спадзевы падчас другога гурта), але самадастаткова са сваім лязгатам жалеза і шматкратнай наслойкай рыфаў. Нармальна? Нармальна. Галоўнае — каб нармальна.
Шака бару паставім залік.

P.S. І ўсё ж паленьне ў памяшканьні не падабаецца. Гэта ў Джоліку было прышпільна тусіць у шызым дыме, а цяпер я надта стары для гэтай хуйні.

Зь 2015 году клуб зачынены.