Сядзіба Халецкіх

Сядзіба Халецкіх і яе наваколле маюць сваю непаўторную атмасферу, якая асабіста ў мяне суадносіцца з пахам крывава-чырвоных цвёрдых яблыкаў, восеньскімі колерамі, попелам, хворымі карэльскімі бярозкамі і вясковымі святамі. Дабрацца да вёскі Хальч ад Гомеля адносна лёгка і без сумненняў варта, таму пасля рэстаўрацыі раю ўсім наведаць гэтае цудоўнае мястэчка.

Будаўніцтва свайго палаца на беразе ракі Сож уладальнікі тутэйшых земляў Халецкія пачалі ў пачатку ХІХ-га стагоддзя. Першы паверх быў зроблены каменным, а другі — драўляным. Хтосьці кажа, што гэта было зроблена з мэтай эканоміі, іншыя лічаць, што так было задумана, таму што ў будынку з драўлянымі сценамі лягчэй дыхаецца.

Пасля Халецкіх уладальнікамі палаца ў сярэдзіне ХІХ-га стагоддзя сталі Войніч-Сенажэцкія. Яны заснавалі ў палацы выдатную карцінную галерэю, а таксама вялікую бібліятэку. Пад час паўстання Кастуся Каліноўскага ў Хальчанская сядзібе хаваліся паўстанцы.
У савецкія часы тут жылі беспрытульнікі, пазней у палацы знаходзілася турма НКВД, дзе трымалі «ворагаў народа», жанчын з дзецьмі. Яшчэ пазней у будынку палаца быў клуб і калгасная кантора. Часткова палац захаваўся да нашых дзён.

На 2012 год планаваласяраспачатаць рэканструкцыю Хальчанская палаца. Па сутнасці, гэта месца не менш характэрнае, чым гомельскі палац Паскевічаў, але гады забыцця пасля чарнобыльскай аварыі прывялі да таго, што унікальны аб'ект руйнуецца прама на вачах. Больш за 40 гадоў да сцен палаца ў вёсцы Хальч не дакраналіся рукі рэстаўратараў. Застаецца толькі спадзявацца, што гэтаму цудоўнаму палацу на маляўнічым узгорку над ракою Сож у бліжэйшыя гады будзе нададзена новае, доўгае жыццё!

vk.com/architekture