Вельмі спадабаўся гэты канцэрт. я нават не сказаў бы што я ужо дужа люблю Sodom але ж гэты гіг я не павінен быў прапусціць!!! Група адыграла якасны сэт і нічога дрэннага не магло быць у гэты вечар, нішто не змагло бы сапсаваць настрой прыхільншкам тяжкай музыкі, нават спазненне музыкау у Рэпаблик)
Хацелася б заўважыць наколькі дружалюбная і цёплая была атмасфера гэтага мерапрыемства!!! Нават не гледзячы на вялікую колькасць быдлаватых іншагародніх ў стане «умат», якім было глыбока пофіг на правілы клуба, якія курылі ў так званых падсобных памяшканнях каля прыбіральні, стваралася ўражанне таго баснапіснага ламавейшага дыхтоўнага Паукоўскага трэша і чаду! Радасная жыццё панавала ў гэты вечар!
Яшчэ адна рэч якая апынулася мне даспадобы — вялікая колькасць алдовых слухачоў, прадстаўнікоў цяперашняй інтэлігенцыі, якія даўно сфармаваліся як бізнесмены, клеркі і банкіры (напрыклад, ва ўсякім выпадку мне так здавалася ці ж мне хацелася каб так здавалася), якія ў гэты вечар дзіка ламіліся са сваёй катаргі дадому, каб пераапрануцца ў свае старыя металевые прыкіды: касухі, скураныя штаны, джуты і угаралі на канцэрце як у апошні раз. Давалі салідную фору цяперашняй металевай моладзі — зрывалі з цела майкі і круцілі над галавой, трэслі ёю жа (гэта значыць галавой), адным словам секліся ў адзіным парыве.
Гэта настолькі грэе душу і сэрца, што хочацца верыць у тое што сапраўдны метал будзе жыць яшчэ даволі шмат пакаленняў. І аматары цяжкай музыкі нават праз шмат гадоў будуць прыходзіць на канцэрты каб страсянуць даўніной і ўспомніць сваю маладосць і 80-е, 90-е…
Хацелася б заўважыць наколькі дружалюбная і цёплая была атмасфера гэтага мерапрыемства!!! Нават не гледзячы на вялікую колькасць быдлаватых іншагародніх ў стане «умат», якім было глыбока пофіг на правілы клуба, якія курылі ў так званых падсобных памяшканнях каля прыбіральні, стваралася ўражанне таго баснапіснага ламавейшага дыхтоўнага Паукоўскага трэша і чаду! Радасная жыццё панавала ў гэты вечар!
Яшчэ адна рэч якая апынулася мне даспадобы — вялікая колькасць алдовых слухачоў, прадстаўнікоў цяперашняй інтэлігенцыі, якія даўно сфармаваліся як бізнесмены, клеркі і банкіры (напрыклад, ва ўсякім выпадку мне так здавалася ці ж мне хацелася каб так здавалася), якія ў гэты вечар дзіка ламіліся са сваёй катаргі дадому, каб пераапрануцца ў свае старыя металевые прыкіды: касухі, скураныя штаны, джуты і угаралі на канцэрце як у апошні раз. Давалі салідную фору цяперашняй металевай моладзі — зрывалі з цела майкі і круцілі над галавой, трэслі ёю жа (гэта значыць галавой), адным словам секліся ў адзіным парыве.
Гэта настолькі грэе душу і сэрца, што хочацца верыць у тое што сапраўдны метал будзе жыць яшчэ даволі шмат пакаленняў. І аматары цяжкай музыкі нават праз шмат гадоў будуць прыходзіць на канцэрты каб страсянуць даўніной і ўспомніць сваю маладосць і 80-е, 90-е…