Отучить общество пить — замечательно, правильно и все такое, только абсолютно утопично.
Трэба гнуць у бок утопіі, каб дасягнуць хаця б нейкіх вынікаў. На якую-небудзь секцыю адзінаборстваў калі-небудзь хадзіў? Тады ад трэнераў мог пачуць: калі наносіце ўдар, уяўляйце, што мэта ўдару — не само цела праціўніка, а штосьці ўяўнае, што знаходзіцца за ім.
И что значит «хочешь начать — начни с самого себя»? Какое это отношение к обществу имеет, которое как раз и не хочет?
Рэклама — верная прыкмета такой арганізацыі вытворчасці, калі мэтай вытворчасці з'яўляецца НЕ забеспячэнне існых патрэбаў і вырашэнне праблем насельніцтва з дапамогай прапануемых тавараў і паслуг, а атрыманне прыбытку.
Не даць чалавеку тое, што яму патрэбна, а даць тое, што НЕпатрэбна і «аджаць бабос». І чым больш ненадзейным, «аднаразавым» будзе тавар, тым лепш для максімізацыі прыбыткаў.
Я за тое, каб конь быў наперадзе воза, а не наадварот; каб вытворчасць ставіла мэтай стварыць патрэбнае, а не зарабіць грошай.
Рэклама сведчыць пра тое, што тавар лішні і яго даводзіцца ўцюхваць.
Пішуць, што ў сярэднявеччы для майстроў рэклама была ганьбай.
Яна як бы ня зло, ня ліха, але раз ужо пра яе крыху зайшла гаворка, то — яна няслаба працуе на пераварот здаровага светаўспрымання.
Да прыкладу традыцыі заходніх краін нам лягчэй разумець, чым традыцыі усходу.
Я б наогул не дзяліў на захад і ўсход. Здаровае грамадства імкнецца да разумення і ўліку рэчаіснасці, хворае і паміраючае — да адгараджэння догмамі ад рэчаіснасці. У любым месцы свету здароўе або хвароба грамадства будзе праяўляцца прыкладна ў адных і тых жа прынцыпах.
Захад і Кітай/Індыя проста знаходзяцца на розных ступенях сваёй «біяграфіі». Кітай/Індыя яшчэ не зусім захварэлі, але гніль ідзе і да іх. У 2009, здаецца, напрыклад, у Індыі адмянілі крымінальны артыкул за гомасексуальныя сувязі.
Мне асабіста лягчэй успрымаць «традыцыі ўсходу», якія насамрэч не традыцыі уласна ўсходу, а проста больш здаровыя, арганічныя на сёння.
Вядомая нам беларуская старажытнасць у шмат якіх рэчах пераклікаецца з ведычнай.
Рэклама, алкаголь, наркотыкі, тытунь, фастфуд не з'яўляюцца злом.
Яны з'яўляюцца зброяй, а не злом/ня злом. =)
Зло — наша стаўленне да гэтых рэчаў і тое, як гэта стаўленне фарміруецца.
Сфармуецца негатыўнае стаўленне — зброя не спрацуе і наогул перастане тыкаць нам у нос.
Што «это»?
Лічу, што трэба адвучыць грамадства піць. Што ўжыванне спірту або іншых «рэчываў» мусіць перастаць быць звычайным спосабам адпачынку / «расслаблення».
Як зрабіць — спосабаў процьма. Хочаш пачаць — самае простае і банальнае: пачынай з сябе.
Калі наступны раз захочаш паскардзіцца на чорна-беласць чыйгосьці мыслення, узгадай, дзеля прыкладу, якім браўзерам, інтэрнэт-пошукавай сістэмай і імэйл-сервісам ты карыстаешся, і ці праводзіў ты «рознакаляровы» шматпараметравы аналіз, перад тым як іх выбраць. ;)
«на мой погляд ні ў якім разе не з'яўляецца быдлам.»
Хто б сумняваўся.
«Хто з іх быдла ў такім выпадку?»
Абодва.
Немагчыма быць сапраўдным к.н., мастаком, рэканструктарам і г.д. адначасова.
Мае знаёмыя з сур'ёзнымі пасамі па адзінаборствах не ўжываюць алкаголь.
«гэта альбо нацыя, што жыве па шарыяце»
Спадзяюся, ты шмат ведаеш пра шарыят, і ўся інфа праўдзівая.
«Зрэшты, кожны няхай робіць што хоча.»
Хутчэй так: Jedem das Seine.
А я мяркую, што калі б такія як яны не культывавалі спажыванне піва і іншай атруты, то ніхто б гэта і не піў.
Мы жывем у адным грамадстве і ўсе адзін на аднаго ўплываем. Нашы жыцці не адарваныя адно ад аднаго, мы, прабачце, пакуль што не ў матрыцы і не ляжым паасобку ў фізрастворах, падключаныя да кабеляў. Мы з'яўляемся вобразам і ўзорам паводзін адзін для аднаго, хочам таго або не. «Справа кожнага» — проста модны лозунг, разлічаны на абыякавых і лянівых. «После нас хоть потоп».=)))) А вось мне не ўсё адно. Мой народ вымірае, псуецца генатып — у тым ліку ад таго, што жаруць атруту. Жыве быдла! ;)
Калі хто з Белметалу намыліцца ехаць, раю выбіраць той раён, які бліжэй да вашых каранёў.
Тым больш калі вы граеце ў гурце.
Назбіраеце там тысячагадовых сваіх родных песень, наробіце металічных апрацовак, скайфорджар пазайздросціць. ))
"і… зразумеў, што ў дадзеным выпадку Беларусь адносіцца зусім не да Расеі(і навад не да былога СССР), а да Эўропы!"
Ды ладна, на сёння гніль і там і там, і няма тут асаблівай розніцы і нагоды радавацца.
Тым больш, Расея сваім сэрцам знаходзіцца ўсё-ткі ў Еўропе.
А з некаторых бакоў Рашка глядзіцца нават больш выгодна. Скажам, там яшчэ ёсць сапраўдныя дахрысціяне (паганцы), што моляцца ў святых гаях і г.д., — пры гэтым яны не дзікуны, ездзяць на машынах і жывуць у гарадах: ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B0%D1%80%D0%B8%D0%B9%D1%86%D1%8B ru.wikipedia.org/wiki/%D0%AD%D1%80%D0%B7%D1%8F%D0%BD%D0%B5
(Няхай сабе гэта й фіна-вугры. Гэта не нейкая ніжэйшая раса, як намагаюцца ўнушыць усялякія дзеружынскія. Проста родзічы суомі.)
Ды й СССР не такі ўжо благі быў, шмат у чым. Пачынаючы з таго, што ў нейкія перыяды ў СССР насельніцтва мела натуральны прырост, а цяпер вымірае. Гэта штосьці ды значыць.
«Так ці іначай, але, выдаючы дыск, музыка ўкладае свае ўласныя грошы. І ён разьлічвае, што прыхільнікі ягонай музыкі таксама ўкладуць грошы, каб набыць рэліз.»
Наогул, шчыра кажучы, мне калісьці даводзілася ўкладаць уласныя вялікія грошы, сілы і час у запіс і выданне дыска і, паверце, я не разлічваў штосьці на гэтым адбіць. Галоўным было — проста стварыць пэўную «прыгажосць», ну і каб хтосьці гэтую творчасць пачуў і па магчымасці ацаніў у ёй тое, што ў яе закладалася.
Або, напрыклад, спытайце ў якіхсьці гуртоў з акрэсленай грамадска-палітычнай пазіцыяй. Калі першасная мэта — быць пачутым, то пампаванне з інтэрнэту перастае быць «смяротным грахом», а тэзы пра «абкраданне музыкаў» становяцца зусім не ў тэму.
Мо, трэба было пытацца дазволу, каб нешта напісаць? ;)
Трэба гнуць у бок утопіі, каб дасягнуць хаця б нейкіх вынікаў. На якую-небудзь секцыю адзінаборстваў калі-небудзь хадзіў? Тады ад трэнераў мог пачуць: калі наносіце ўдар, уяўляйце, што мэта ўдару — не само цела праціўніка, а штосьці ўяўнае, што знаходзіцца за ім.
Найлепшы сродак прапаганды — падаванне ўзору.
Рэклама — верная прыкмета такой арганізацыі вытворчасці, калі мэтай вытворчасці з'яўляецца НЕ забеспячэнне існых патрэбаў і вырашэнне праблем насельніцтва з дапамогай прапануемых тавараў і паслуг, а атрыманне прыбытку.
Не даць чалавеку тое, што яму патрэбна, а даць тое, што НЕпатрэбна і «аджаць бабос». І чым больш ненадзейным, «аднаразавым» будзе тавар, тым лепш для максімізацыі прыбыткаў.
Я за тое, каб конь быў наперадзе воза, а не наадварот; каб вытворчасць ставіла мэтай стварыць патрэбнае, а не зарабіць грошай.
Рэклама сведчыць пра тое, што тавар лішні і яго даводзіцца ўцюхваць.
Пішуць, што ў сярэднявеччы для майстроў рэклама была ганьбай.
Яна як бы ня зло, ня ліха, але раз ужо пра яе крыху зайшла гаворка, то — яна няслаба працуе на пераварот здаровага светаўспрымання.
Ну гэта калі мы будзем жыраваць гэтак жа, як сёння. Нам вельмі шмат што непатрэбна, і калі мы адмовімся, нават здаравейшымі будзем.
Я б наогул не дзяліў на захад і ўсход. Здаровае грамадства імкнецца да разумення і ўліку рэчаіснасці, хворае і паміраючае — да адгараджэння догмамі ад рэчаіснасці. У любым месцы свету здароўе або хвароба грамадства будзе праяўляцца прыкладна ў адных і тых жа прынцыпах.
Захад і Кітай/Індыя проста знаходзяцца на розных ступенях сваёй «біяграфіі». Кітай/Індыя яшчэ не зусім захварэлі, але гніль ідзе і да іх. У 2009, здаецца, напрыклад, у Індыі адмянілі крымінальны артыкул за гомасексуальныя сувязі.
Мне асабіста лягчэй успрымаць «традыцыі ўсходу», якія насамрэч не традыцыі уласна ўсходу, а проста больш здаровыя, арганічныя на сёння.
Вядомая нам беларуская старажытнасць у шмат якіх рэчах пераклікаецца з ведычнай.
Яны з'яўляюцца зброяй, а не злом/ня злом. =)
Сфармуецца негатыўнае стаўленне — зброя не спрацуе і наогул перастане тыкаць нам у нос.
Лічу, што трэба адвучыць грамадства піць. Што ўжыванне спірту або іншых «рэчываў» мусіць перастаць быць звычайным спосабам адпачынку / «расслаблення».
Як зрабіць — спосабаў процьма. Хочаш пачаць — самае простае і банальнае: пачынай з сябе.
Была б ахвота.
Хто б сумняваўся.
«Хто з іх быдла ў такім выпадку?»
Абодва.
Немагчыма быць сапраўдным к.н., мастаком, рэканструктарам і г.д. адначасова.
Мае знаёмыя з сур'ёзнымі пасамі па адзінаборствах не ўжываюць алкаголь.
«гэта альбо нацыя, што жыве па шарыяце»
Спадзяюся, ты шмат ведаеш пра шарыят, і ўся інфа праўдзівая.
«Зрэшты, кожны няхай робіць што хоча.»
Хутчэй так: Jedem das Seine.
Мы жывем у адным грамадстве і ўсе адзін на аднаго ўплываем. Нашы жыцці не адарваныя адно ад аднаго, мы, прабачце, пакуль што не ў матрыцы і не ляжым паасобку ў фізрастворах, падключаныя да кабеляў. Мы з'яўляемся вобразам і ўзорам паводзін адзін для аднаго, хочам таго або не. «Справа кожнага» — проста модны лозунг, разлічаны на абыякавых і лянівых. «После нас хоть потоп».=)))) А вось мне не ўсё адно. Мой народ вымірае, псуецца генатып — у тым ліку ад таго, што жаруць атруту. Жыве быдла! ;)
«Музыкі рэкамендуюць піць «Bastards Lager» са свежавыпечанымі бургерамі»
Красава! =))) Рэкамендацыя тыповых прадстаўнікоў тупога спажывальніцкага статку. Мотархэд, блеа…
Калі хто з Белметалу намыліцца ехаць, раю выбіраць той раён, які бліжэй да вашых каранёў.
Тым больш калі вы граеце ў гурце.
Назбіраеце там тысячагадовых сваіх родных песень, наробіце металічных апрацовак, скайфорджар пазайздросціць. ))
Круціш уніз. Пачынаючы з агляду Divizion S-187 і раней. Шмат пытальнікаў у дзіўных месцах — там раней былі працяжнікі.,
Ды ладна, на сёння гніль і там і там, і няма тут асаблівай розніцы і нагоды радавацца.
Тым больш, Расея сваім сэрцам знаходзіцца ўсё-ткі ў Еўропе.
А з некаторых бакоў Рашка глядзіцца нават больш выгодна. Скажам, там яшчэ ёсць сапраўдныя дахрысціяне (паганцы), што моляцца ў святых гаях і г.д., — пры гэтым яны не дзікуны, ездзяць на машынах і жывуць у гарадах:
ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9C%D0%B0%D1%80%D0%B8%D0%B9%D1%86%D1%8B
ru.wikipedia.org/wiki/%D0%AD%D1%80%D0%B7%D1%8F%D0%BD%D0%B5
(Няхай сабе гэта й фіна-вугры. Гэта не нейкая ніжэйшая раса, як намагаюцца ўнушыць усялякія дзеружынскія. Проста родзічы суомі.)
Ды й СССР не такі ўжо благі быў, шмат у чым. Пачынаючы з таго, што ў нейкія перыяды ў СССР насельніцтва мела натуральны прырост, а цяпер вымірае. Гэта штосьці ды значыць.
Наогул, шчыра кажучы, мне калісьці даводзілася ўкладаць уласныя вялікія грошы, сілы і час у запіс і выданне дыска і, паверце, я не разлічваў штосьці на гэтым адбіць. Галоўным было — проста стварыць пэўную «прыгажосць», ну і каб хтосьці гэтую творчасць пачуў і па магчымасці ацаніў у ёй тое, што ў яе закладалася.
Або, напрыклад, спытайце ў якіхсьці гуртоў з акрэсленай грамадска-палітычнай пазіцыяй. Калі першасная мэта — быць пачутым, то пампаванне з інтэрнэту перастае быць «смяротным грахом», а тэзы пра «абкраданне музыкаў» становяцца зусім не ў тэму.