Беларускі фолк і фолк-метал сёньня

Апублікавана 27 траўня 2015, 12:34 у Цікавае

Вясна 2015 стала ўраджайнай на падзеі ад фолкавай плыні і фолк-металічнай галіны ў прыватнасьці. Надоечы ў Гомлі адбылося мерапрыемства, што спалучыла цяжкія гурты і аўтэнтычныя ансамблі — гэта было «pre-party» («разьмінка», «аперытыў») штогадовага музычнага сьвята «Купальскае кола», якое сёлета, падужэўшы, прыдбаўшы хэдлайнерамі паважаных польскіх дэт-металістаў Vader і зьмяніўшы фармат на open air, перамясьцілася ў музейны комплекс «Дудуткі».

Гомельскі часопіс novychas.info падрыхтаваў рэпартаж аб імпрэзе, у якім сабраў думкі і меркаваньні музыкаў-удзельнікаў:



Аднак фактам застаецца зьніжэньне попыту на падобныя мерапрыемствы. Арганізатар Ільля Міронаў адзначае:

Фэст атрымаўся добры, трэба часьцей такое рабіць, бо менавіта гэткай «двіжухі» ў нас і няма. Гурты выклаліся. Але людзей прыйшло вельмі няшмат.

З гутаркі было зразумела, што аб акупляльнасьці няма чаго і казаць. Рух жыве цалкам на энтузіязме. Добра, што яго пакуль стае.

Гэтае гомельскае pre-party «Купальскага кола» можна неафіцыйна аднесьці да Фолк-метал туру, які праехаў у сакавіку-красавіку па пяці гарадох Беларусі, зь якіх Гомель тады выпаў.



Пракаментавалі гэты тур для нас і некаторыя непасрэдныя яго ўдзельнікі.

Алесь Максімовіч, вакаліст гурта Omut:

Ідэя правесьці фолк-метал тур, безумоўна, вельмі цудоўная. Так ці інакш заўсёды прыемна граць для новай публікі, хай часам і не такой шматлікай, як, напрыклад, на менскіх канцэртах. Недзе людзей прыходзіць менш, недзе больш, але самае галоўнае, што адданыя аматары цяжкой музыкі яшчэ ёсьць і ёсьць у кожным куце роднай Беларусі. Канешне, ёсьць пэўныя складанасьці і непрыемныя моманты, але яны ня вартыя агучваньня.

Самае, напэўна, складанае — гэта выбіць час на паездку, бо ў кожнага ў гурце акрамя музыкі ёсьць свае асабістыя справы. А калі гурт не адзін — скаардынавацца яшчэ цяжэй. Але з іншага боку зьяўляецца адчуваньне пэўнага агульнага руху.

Omut па пэўных абставінах прымаў удзел толькі на «заходнім кірунку» туру — Баранавічы і Берасьце, на жаль, «Поўнач» наведаць не атрымалася. Вельмі сумна ад таго, што быў адменены канцэрт у Горадне.

Слухачы, у кожным з гарадоў былі актыўнымі. Так, у Баранавічах было нягуста (магчыма, гэта ад таго, што і клубнае памяшканьне было вельмі вялікім), але амаль ні адзін чалавек не дазволіў сабе праседзець «за піўком» увесь канцэрт.

Болей спадабалася, канешне, выступаць у Берасьці, але патрэбна сказаць, што гэта амаль наша Радзіма. Вельмі прыемна, што землякі падтрымалі. Клуб быў меншым, і, напэўна, за кошт большай шчыльнасьці і гук быў больш добры. Малавата было месца на сцэнэ. У Баранавічах, дарэчы, сцэна была вялізная, але вельмі сьлізкая — ня ведаю, хто там дадумаўся заслаць усю падлогу лінолеумам.

Былі хлопцы зь Пінску, якія дзеля нас наведалі канцэрты і ў Берасьці, і ў Баранавічах — было вельмі прыемна. Увогуле, ад імя гурта хацелася б падзякаваць усім, хто наведаў мерапрыемствы. Добра, што ёсьць людзі, якія ведаюць смак сапраўднага жыцьця, якое існуе не на старонках сеціва.

Міхаіл Каралёў, гітарыст гурта Forodwaith:

У цэлым ідэя туру мне спадабалася. Сесьці вялікай кампаніяй у бус і паехаць граць музыку — гэта крута!
Канешне ж, на жаль, былі праблемы з арганізацыяй і безадказнасьцю ўдзельнікаў туру… Але збольшага ўсё ж было файна. Баранавічы, на жаль, не парадавалі нас вялікай колькасьцю людзей, затое надоўга запомніцца гасціннасць і ветлівасць Тацьцяны, чалавека, што прымаў нас пасьля канцэрту:) У Берасьці з народам было болей прыемна, людзей падцягнулася болей, і гук быў лепей.

Што тычыцца другой часткі туру, якая праходзіла на «роднай паўночная зямлі», на маю думку, яна атрымалася яшчэ лепш! І гэта зразумела. Наваполацак, горад, які мы вельмі любім, як заўсёды, прымаў нас на высокім узроўні. І, канешне ж, родны Віцебск-дзядуля:) Падтрымка была супер! Як ні круці, родныя сьцены дапамагалі.

Увогуле, уражаньні пасьля дзьвюх частак туру засталіся добрыя, благія лепей адкінуць. Раззнаёміліся з калегамі-музыкамі, весела адпачылі і ня меней весела разам адлабалі канцы! Думаю, такое трэба часьцей практыкаваць.

Данііл Наумчык, гурт Cad Goddeu, арганізатар берасьцейскага канцэрту:

Трэба адразу адзначыць, што «Дзьвіжуха» ў Берасьці закісла, як і ва ўсіх гарадах Беларусі з распаўсюджаньнем інтэрнэту. Толькі ў канцы 2014 года прайшоў канцэрт ад агенцыі «Мега-Ёрш» (якая рабіла і канцэрт фолк-туру). Тады прыйшло каля 300 чалавек, што стала максімумам для андэграўндных імпрэзаў Берасьця апашніх гадоў пяці. І пачатак 2015-га прайшоў у нязвыклай для горада абстаноўцы: амаль кожныя выходныя ладзілі канцэрты. 4 красавіка ў горадзе іх адбылося адразу некалькі, але ж фолк-металічны стаў самым яскравым на тыдні і ня толькі. Напярэдадні я падзяліў тых 300 аматараў берасьцейскіх андэграўндных плыняў на колькасьць канцэртаў — і прадказаў, колькі будзе народу: 150 чалавек. Не ўзялі колькасьцю, але ўзялі якасьцю адназначна! Усе патлатыя, на ўсіх паганская сімволіка, адрываюцца ўсе.

Гурты адыгралі на 100%. Сумленна магу сказаць, што так жа адпрацавалі і арганізатары. Але былі, канешне, і «касякі», якія ад аргаў не зусім залежалі.

Высновы:
1) Берасьце — культурная сталіца без канцэртнага залу, няма якаснай пляцоўкі з добрым гукам, камфортнага месца для публікі (танцпляц + сядзячыя месцы), бракуе сцэны для рок-музыкаў, а не для дыджэяў ці танцавальных калектываў і г.д. ТАМУ на канцэрце ў пачатку былі праблемы са сьвятлом (забухаў клубаўскі дыджэй і ня выйшаў на працу).
2) У Берасьці, як апынулася, адны з самых высокіх коштаў на залы і гукавую апаратуру, і пры тым няма кваліфікаваных гукарэжысёраў — на сцэне быў дрэнны гук (але добры ў зале).
3) Была маленькая сцэна, я зьбіраўся дарасьціць, але ў апошні момант абламілася гэтая ідэя. Галоўнае, што зьмясьціліся).

ГАЛОЎНАЕ: усе засталіся задаволенымі: аўдыторыя, музыкі, арганізатары і інш. І як удзельнік астатніх канцэртаў (акрамя Наваполацка) думаю, што ў Берасьці канц прайшоў на лепшым узроўні.

Пытаньне на засыпку. Як думаеце, з прыватных размоваў што вынікала, ці акупіўся тур?



Прадстаўнікі гуртоў Folcore і Sontsevorot пытаньні праігнаравалі.

Не сакрэт, што менавіта фолк лічыцца самым разьвітым і «мэйнстрымавым» накірункам беларускай метал-сцэны. На якім стылі базуюцца ў нас буйныя металёвыя фестывалі і канцэрты? Фолк-метал. Рыцарскія фэсты — зноў жа фолк-метал. Байкерскія зьлёты — і тут фолк-метал. Аўтэнтычная дударская імпрэза зь пераважна акустычнай музыкай — і тая трапляе ў наш фармат як прысутная ў коле цікавасьцяў беларускіх аматараў цяжкой музыкі. А які зь металічных стыляў падае нам найболей інфападставаў для асьвятленьня? Правільна.

На аснове вышэйзгаданага можам зрабіць выснову: рух ёсьць, гурты ёсьць, музыка запісваецца і выдаецца, канцэрты ёсьць. А «спажыўцоў» усё меней. І гэта тычыцца ня толькі фолку, але і беларускага металу агулам. Які рынак можа доўга працаваць у мінус? І калі ўжо ў фолкавым накірунку справы пойдуць дрэнна, то што тады застанецца?