Omut: індывідуальнасьць праз традыцыі

Апублікавана 11 красавіка 2014, 11:42 у Інтэрв'ю

«Празь яднаньне з традыцыяй мы знаходзім сваю індывідуальнасьць»

Omut — «палескі самародак». Фолк-метал гурт, многім вядомы і прызнаны, падышоў да першага афіцыйнага рэлізу. Сёньня, 11 красавіка, напярэдадні рыхтуемага альбому нашай увазе прапануецца безыменны інтэрнэт-сінгл.

Мы пагутарылі з трыма ўдзельнікамі гурта. На пытаньні BelMetal'а разгорнута і цікава адказвалі Алесь (вакал, тэксты), Кірыл (гітара, музыка) і Вадзім (гітара, музыка).

Прывітаньне. Адразу б хацелася пачаць з прычыны гэтага інтэрв'ю —выхаду інтэрнэт-сінглу. Гэта, фактычна, першы ваш рэліз. Што вы можаце сказаць пра яго, пра выбар песьні. Ён выходзіць 11 красавіка, а гэта ўгодкі самай крыважэрнай трагедыі сучаснай Беларусі – тэракту ў менскім метро. Гэта зьвязана?

Вадзім:

Думаю, не сакрэт, што зараз мы працуем над дэбютным альбомам, якога чакаюць многія нашы фанаты, бо некалькіх выкладзеных у сеціва дэма-запісаў, відавочна, не дастаткова як у колькасным плане, гэтак і ў якасным. На жаль, справы ідуць ня так хутка, як нам таго хацелася б, таму, абмеркаваўшы ўсё, мы вырашылі парадаваць нашых фанатаў гэтым сінглам. Пра песьню і тое, чаму яна выходзіць менавіта 11 красавіка, лепш за іншых распавядзе Алесь.

Алесь:

Я не магу сказаць, што песьня непасрэдна зьвязана з падзеямі трохгадовай даўнасьці. Яны, хутчэй, паслужылі нейкім штуршком да яе напісаньня, але прысьвечана песьня ня ім, дакладней, ня толькі ім. Размова йдзе пра «абстрактны» зборны вобраз тых зьяў, зь якімі мы, людзі, часам сутыкаемся, і ролю чалавека ў гэтых зьявах. Безумоўна, некаторыя аналогіі з канкрэтнымі падзеямі нядаўняй гісторыі прысутнічаюць, бо ў песьне закранаецца наша з вамі рэчаiснасьць. Мне б не хацелася раскрываць усяго, што я хацеў перадаць і распавесьці ў гэтай песьне, каб у слухачоў была магчымасьць скарыстацца сваім правам знайсьці гэта самастойна, стварыць сваё бачаньне, сваю інтэрпрэтацыю. Скажу толькі, што гэта песьня-сымбаль, песьня-напамін, яна пра адзін з бакоў чалавечай сутнасьці, якому цяжка даць вызначэньне, цяжка сказаць, ці існуе ён увогуле, гэта не пытаньне і не адказ, а нешта сярэдняе паміж імі, тое, што хаваецца пад шматкроп’ем, нешта паміж выклікам і адказам, эпітафія, якая робіць мёртвае рэчаісным. Менавіта з-за гэтага песьня і не атрымала назвы і застанецца безыменнай. I менавiта таму сімвалічна рэліз аформлены ў мінімалістычным стылі, толькі наш лагатып і больш нічога.

Трэба адзначыць, што менавіта 11 красавіка тры гады таму быў напісаны тэкст гэтай песьні і падаецца лагічным тое, што мы абралі гэту дату. I безумоўна, гэты інтэрнэт-рэліз зьяўляецца для нас вельмi знакавай і хвалюючай падзеяй.

Кірыл:

Так, мы вельмі спадзяемся, што сінгл усім спадабаецца, таму што мы самі задаволеныя тым, што атрымалася, гукам і зьвядзеньнем песьні, што для нас вельмі важна. Мы доўгі час ішлі да гэтага і хацелі б як мага хутчэй пазнаёміць слухачоў з вынікам нашай працы.

Так, дарэчы, пра альбом. Чаму так доўга?

Кірыл:

Безумоўна, гэты альбом вельмі доўга чакаў свайго часу, чакаў, пакуль мы, можна сказаць, пасталеем, калі стане ўсвядомленым разуменьне таго, якім ён павінен быць, як ён павінен гучаць. Мы дакладна не хацелі сьпяшацца зь яго выпускам, што звычайна характэрна для многіх маладых гуртоў, не хацелі выпускаць альбом па прынцыпу “ня важна які, ня важна як”. У дадатак склад гурта доўгі час зьмяняўся, што стварала пэўныя перашкоды, але, калi ўсё ўсталявалася, мы паглядзелі адзін на аднаго і зразумелі: «Час прыйшоў!» :)

Вадзім:

Варта адзначыць, што спробы запісаць альбом ужо рабіліся, але вынік нас не задавальняў, а зараз, дзякуй за гэта Anthropocide Studio, мы, нарэшце, атрымалі тое, што нам безумоўна падабаецца. Наогул, зразумела, што альбом нам ужо проста неабходны, бо гэта знакавы этап ў разьвіцьці любога гурта, і на сёньняшні дзень яго адсутнасьць, па-мойму, зьяўляецца самым галоўным чыньнікам з тых, каторыя спыняюць разьвіцьцё гурта. Такім чынам, усе нашы намаганьні сканцэнтраваныя менавіта на падрыхтоўцы дэбютнай плыткі. Але, у любым выпадку, аніякай сьпешкі, якая будзе дрэнна ўплываць на якасьць, ня будзе.

Распавядзіце пра альбом, пра ягоную канцэпцыю.

Алесь:

Мы вельмі доўга разважалі над тым, якім павінен быць наш дэбютны альбом. Абмяркоўвалі, спрачаліся і нарэшце прыйшлі да адзінага правiльнага на наш погляд рашэньня. Яго сутнасьць ў тым, што наш першы альбом будзе своеасаблівай справаздачай, ён адзначыць сабой перыяд нашага станаўленьня. На сёньняшні дзень у нас гатовы добры матэрыял, але ён ня можа быць зьмешчаны на адзін альбом цалкам, і для гэтага існуе шэраг прычын. Па-першае, матэрыялу занадта шмат, па-другое, больш позьнія творы даволі моцна адрозьніваюцца ад тых, што патрапяць на альбом, як у музычным плане, гэтак і ў дачыненьні лірыкі. Значную частку матэрыялу, у тым ліку новага, мы ўжо прадстаўлялі публіцы падчас сваіх выступаў, але, паверце, у нас у запасе нямала рэчаў, якія чакаюць свайго часу.

Вадзім:

Я б дадаў, што новы матэрыял, які ў альбом ня ўвойдзе, ня проста вытрыманы некалькі ў іншым напрамку, ён сам па сабе больш цэльны, гэта тое, да чаго на дадзены момант у сваім разьвіцьці прыйшоў Omut, гэта мы сёньняшнія. На першы ж альбом патрапяць песьні, напісаныя ў розныя перыяды існаваньня гурта, таму, сапраўды, як сказаў Алесь, гэта своеасаблівая справаздача аб станаўленьні Omut.

Алесь:

Правільна, дэбютны альбом будзе складацца і зь песень, напісаных адносна нядаўна, і тых, якія былі створаныя яшчэ ў 2004-2005 гг. Гэта песьні, якія былі нашымі першымі спробамі, першымі ўдалымі крокамі наперад. Але, хоць яны ствараліся ў розны час на працягу амаль 10 год, альбом ня будзе выглядаць стракатым, таму што кожная зь яго песень зьяўляецца часткай і лагічным працягам іншай песьні. Пра альбом і зьвязаныя зь ім пытаньні, напрыклад, яго канцэптуальны складнік, мы, калі ў вас будзе жаданьне, абавязкова пагутарым пасьля яго выхаду і абмяркуем усё больш разгорнута.

Вы, вядома, бачылі нядаўна зьняты намі міні-фільм «BelMetal: Тры слупы Pagan Metal», у якім Алесь Таболіч вельмі цёпла пра вас адгукаўся. Увогуле, сярод гэтых дзядзек выказваліся меркаваньні аб Omut як аб наступным «слупе». Акрамя таго, былі ў нас і энтузіясты ў каментарах, якія падлічылі нейкую заканамернасьць па гадах зьяўленьня культавых для бел.сцэны гуртоў. І наступным назвалі зноў жа Omut.



Уласна, цікава, што аб гэтым думаеце? Ці гатовыя перахапіць эстафету? Як вам гэткі топ сцэны: Gods Tower, Znich, Litvintroll, Omut?

Кірыл:

Даволі прыемна чуць добрыя водгукі ад тых, на чыёй музыцы ты рос. Гэта стварае матывацыю, прымушае рухацца наперад...

Вадзім:

Вядома, чуць цёплыя словы ад Алеся было безумоўна прыемна. Але ж наконт наступнага «слупа», гэта вельмi нечакана i, ня ведаю… гэта здаецца занадта, усё ж такі ў Беларусі нямала годных гуртоў, і вылучаць некага аднаго неяк няправільна. У нас ёсьць дакладнае ўсьведамленьне таго, што нам яшчэ расьці і расьці, чым мы безумоўна зьбіраемся займацца. Увогуле, мы зробім усё, каб стаць у адзін шэраг зь лепшымі гуртамi, а пра тое, ці вартыя мы будзем там знаходзіцца, дамо судзіць іншым.

Алесь:

Чуць падобнае вельмі прыемна. Спадзяюся, што з кожным днём мы будзем толькі ўмацоўваць гэткія меркаваньні. Але разам з Вадзімам прытрымліваюся аднаго пункту гледжаньня – крыху зарана вешаць на нас нейкія высокія “ганаровыя званьні”. Паўтаруся, гэта вельмі прыемна, але нечакана і крыху нават няёмка...

А наогул, як вы лічыце, як вам, ня маючы альбому, ня маючы належнай прамоўцыi у тым жа інтэрнэце, атрымалася стаць адным з паважаных гуртоў, атрымаць прызнаньне, выступаць на даволі значных фестывалях?

Кірыл:

Спрыт рук і ніякага махлярства :) У прынцыпе, нічога асаблівага мы ня робім, проста імкнемся ўсё рабіць добра, так, каб гэта падабалася ў першую чаргу самім нам. А калі гэта падабаецца каму-небудзь яшчэ, ну што ж, гэта ўдвая прыемна. Наогул, тут варта аддаць належнае ўсім удзельнiкам гурта, падабраўся выдатны склад, дзе кожны ўносіць значны ўклад у агульную справу.

Вадзім:

Так, безумоўна, галоўнае, што ўсе мы проста хочам займацца ўлюбёнай справай, якая ўсім нам вельмі падабаецца. У нас няма дырэктара/мэнэджэра, які ўказвае, што нам рабіць і як, у нас няма мэтаў праславіцца на ўвесь сьвет ці зарабіць на гэтым грошай. Можа, справа ў некаторай долі шчырасьці, якая з гэтага ўсяго вынікае, — уся наша творчасьць, хочацца верыць, ідзе знутры, анікім не накіраваная і не абмежаваная. Да ўсяго, вядома, наўрад ці мы робім нешта новае, але ўсё ж, хацелася б думаць, што ў дастатковай ступені арыгінальнае. Наўрад ці хтосьці можа сказаць, што мы кагосьці там капіруем. Ніколі не было размоваў цi думак: «а давайце зробім беларускі аналаг Finntroll, Eluveitie або Amon Amarth». Мы проста граем музыку, якую хочам граць.

Алесь:

Так, мы нават ніколі не асацыявалі сябе ні зь кім з гэтых ці іншых гуртоў. Больш за тое, мы ня граем фолк-метал ці паган у звыклым разуменьні. Тое, што наша музыка носіць фальклорнае адценьне, адбываецца хутчэй стыхійна, проста ад таго, што мы адчуваем сёньня музыку менавіта ў такім накірунку. Гэта хутчэй адчувальны выбар, а не халодны разлік :) Можа быць, адсутнасьць у нас нейкіх першапачаткова зададзеных стандартаў альбо рамак і робіць нас цікавымі. Ня ведаю. Дый і паважнасьць гэтая вельмі адносная. Вылічыць ступень сваёй папулярнасьці аб’ектыўна, асабліва ў сеціве, на мой погляд, немагчыма. Я магу меркаваць толькі па выступах. Калі я бачу, што чалавек першы раз нас чуе, але мы здолелі яго зварушыць і прымусілі адарвацца як сьлед – гэта крута, гэта сапраўды нейкі посьпех. Можа невялікі, але наяўны. Вось калі зьбярэм Менск-Арэну на “сольнік”…

Вадзім і Кірыл (разам):

як Саладуха! :-D (сьмяюцца)

Алесь (таксама з усьмешкай):

…так, як Саладуха, тады будзем казаць пра нейкую паважнасьць. :-D А пакуль шчырая адданасьць улюбёнай справе і рух наперад.

Тым ня менш, у беларускай металічнай плыні менавіта фолк заўсёды ў трэндзе. Так ці не? Цікава даведацца вашага бачаньня ды можа прааналізаваць.

Алесь:

Падаецца, што так і ёсьць на самой справе. На мой погляд, гэта датычыцца ня толькі метал-сцэны, але сучаснай беларускай культуры, асабліва андэграўнднай, увогуле. Па майму меркаваньню, такая папулярнасьць фальклорнага элементу ў нашай краіне тлумачыцца некалькімі акалічнасьцямі.

Па-першае, гэта адлюстраваньне нашага жыцьця. Мы як нацыя маем вялікія праблемы, якія вельмі добра адлюстраваныя ў характэрным для большасьці беларусаў комплексе непаўнавартасьці. Нам ідэалагічна навязвалі доўгі час ідэю пра тое, што мы сапсаваныя ці то палякі, ці то расейцы, што наша мова – штучная мова калгасьнікаў. Я амаль кожны дзень сустракаюся з падобнай лухтой. Выкарыстоўваючы фальклор, у большай ці меншай ступені, музыкі намагаюцца зламаць гэты стэрэатып, паказаць ня толькі сваю адметнасьць, але і ўсю глыбіню, непаўторнасьць, прыгажосьць і галоўнае самабытнасьць сваёй культуры.

Па-другое, кожны творчы чалавек, які шчыра адданы сваёй справе, шукае сябе і сваю індывідуальнасьць. Для беларускіх музыкаў вельмі важна заставацца менавіта беларускімі. Напрыклад, я асабіста не жадаю быць копіяй якога-небудзь замежнага гурта, я не лічу, што мы павінны капіраваць нешта ў іх і рабіць усё па іх шаблону. Таму так важна падкрэсьліць сваю адметнасьць. У гэтым сэнсе я не магу не ўзгадаць Sepultura, таму што ня маю лепшага прыкладу, каб данесьці сваю думку. Дастаткова паслухаць іх Roots, каб зразумець, пра што я кажу. Празь яднаньне з традыцыяй мы знаходзім сваю індывідуальнасьць. А праз гэтую індывідуальнасьць адчуваем сваё адзінства.

Акрамя таго, падобны падыход дорыць ня толькі музыкам, але і слухачам адчуваньне яднаньня з усім сьветам, дазваляе ўпэўнена сьцвярджаць: “Мы – паўнавартасная частка сусьветнай культуры”. І гэта сапраўды так, бо беларуская метал-сцэна ня горшая за любую іншую.

Вадзiм:

Мне цяжка меркаваць, ці знаходзіцца фолк менавіта ў трэндзе, зараз у моладзi ў трэндзе нейкi джэнт цi пост-хардкор :) Але безумоўна ў апошнi час ня толькі ў Беларусі, але і ва Ўкраiне, Расii, Еўропе існуе шмат людзей, якім гэта тэма блізкая, якія, так ці інакш, ня хочуць забываць свае карані, сваю сутнасьць. На постсавецкай прасторы, магчыма, яшчэ ўплывае той факт, што пасьля распаду «саўка» павалілася ня проста палітычнае ўтварэньне, павалілася цэлая ідэалогія, якая насаджалася дзесяцігодзьдзямі, i анiякай альтэрнатывы ёй увесь гэты час амаль не было. А гэтае месца непазьбежна павінна нешта запоўніць, так дзе, як не ў мінулым шукаць гэтае нешта?!

І пытаньне, якое ня можа не цікавіць. Наконт вашых асабістых музычных прыхільнасьцяў. Ці ўплываюць яны на тое, што вы складаеце, і калі ўплываюць, то як?

Кірыл:

Я адкажу проста: слухаю якасную музыку. I гэта амаль усё за выключэньнем шансону і рэпу, ну яшчэ да грайнду рэдка справа даходзіць :) Наогул, якаснай я лічу музыку, дзе знаходжу для сябе нешта цікавае і як слухач, і як музыка. І другое асабліва ня можа не ўплываць на творчасьць. Так што, па-за ўсялякіх сумневаў, музыка, якую я слухаю, уплывае на тое, што я ствараю.

Алесь:

Безумоўна ўплывае, але незаўважна. Хачу адзначыць, што ні адзін з нас не зьяўляецца па сутнасьці адданым фанатам фолк-металу. Гэта праўда. Я, канешне, люблю паслухаць які Finntroll, я вельмі люблю гэты гурт, але значна часьцей я слухаю прог- ці арт-рок 60-х-70-х гг., безь якога, напэўна, ня здолею. Увогуле, слухаю розную музыку, нейкім гуртам аддаю значную перавагу, некаторыя слухаю пры адпаведным настроі. Вельмі люблю гурты гэтак званых “новых плыняў” – гэта Mastodon, Lamb of God, High on Fire, французы Gojira вельмі падабаюцца… Працягваць аповед пра свае густы я магу вельмі доўга.

Вадзiм:

Тут я пагаджуся з Алесем. Менавіта фолк у нас мала хто слухае, густы ў удзельнiкаў гурта вельмі розныя. Я ў асноўным слухаю акаляпрогавае, гэта ад арт-року 70-х да сучаснага прагрэсіў- і авангард-металу, але, вядома, гэтым не абмяжоўваецца, слухаю многае ад класікі да, напрыклад, фьюжну. І, канешне, усё гэта так ці інакш ня можа не ўплываць на тое, што я ствараю. Калі слухаеш музыку, заўважаеш нейкія хады, ідэі. Гэта атрымліваецца хутчэй не сьвядома, але тым ня менш, на складаньне музыкi дакладна ўплывае.

Дзякуй за аб'ёмістыя цікавыя адказы! Апошняе – па традыцыі, зварот да вашых слухачоў. Чаго чакаць бліжэйшы час ад Omut?

Алесь:

Дзякуй усім за падтрымку. Наперадзе Купальскае Кола, выхад альбому і яшчэ шмат чаго! А бліжэйшая падзея з нашым удзелам — BelMetal: Travień Fest у менскім клубе Піраты 1 траўня. Слухайце нашу музыку, прыходзьце на нашыя канцэрты, каб добра адарвацца разам з намі, мы не падвядзем!

Ня буду шматслоўным: Keep calm and stay with Omut! ;)

Прэзентацыя інтэрнэт-сінглу адбываецца на афіцыйнай старонцы гурта.

Ян Мачульскі