Закулісьсе вясновага раўнадзенства
Апублікавана
у
Інтэрв'ю
Паважаныя чытачы, як наконт інтэрв'ю, зробленага ў фармаце нефармальнай бяседы? Па выніках мінулага Раўнадзенства і берасьцейска-менскага двухдзённага сьвяткаваньня юбілею гурта Znich.
У сацсеціўным чаце былі сабраныя прадстаўнікі кожнага з гуртоў-удзельнікаў веснавых імпрэз: Андрэй Апановіч (Trollwald), Аляксандр “Бурзум” Філіпенка (Znich, Folcore), Алесь Таболіч (Znich), Зьміцер Пінчук (Alfar), Кірыл Гутавец (Omut). Прыемнага прачытаньня! Спадзяемся, што такі фармат вы знойдзеце арыгінальным і цікавым.
BelMetal: Як прайшоў уікэнд са сьвяткаваньнем юбілею Зьніча, Берасьце, Менск, што цікавага?
Апановіч: Уікэнд прайшоў на ўра. У Берасьці спадабаўся канц. Нягледзячы на некаторыя траблы з гукам (тут уж як карта лягла), канцэрт атрымаўся душэўны. Паболе б такіх усім і паўсюль. У Менску таксама нішцяк усё. Як звычайна бывае ў Рэпабліку. Дзякуй Алесе Таболіч (арганізатарка Фэсту вясновага раўнадзенства – заўв. BM) за цукеркі. Я б усе зчычыліў, але сумленьне не дазволіла))
Асобна хацелася б сказаць пра сам ваяж Мн-Бр-Мн. Было крута. Нават нягледзячы на тое, што Таболіч праспаў усё. Alfar увогуле хлопцы клёвыя!
BM: Калі параўноўваць канцэрты Litvintroll і цяперашнія Trollwald’аўскія, што можна сказаць?
Апановіч: Мы сталі хмурнейшымі.
Пінчук: Ну як сказаць :)
BM: Апану. “Alfar увогуле хлопцы клёвыя!” Вось толькі спачатку вы кідалі касога, калі Альфар з вамі не хацеў бухаць у 6 раніцы, адразу пасьля пасадкі ў цягнік на Берасьце:) У Літвінтролі з Васем было так жа сама? Як ён гэта цярпеў?
Апан: Ну, пачнем з таго, што мы ніколі нікога не прымушаем. Нам жа больш будзе) Ды й пілі толькі я ды Лёха. Паўлік смактаў нулёвачку.
BM: А Вася на мінулых выездах хлябтаў што-небудзь ці быў сур’ёзны і прафесійны?
Апан: Ён быў за стырном. Калі б хлябтаў, я б у аўтобус ня сеў.
BM: Ну дык яго не было кім замяніць, каб расслабіўся чалавек?
Апан: Ды ён мутны. Аднойчы ўзялі мы з Анжыкам (Гарчакоў, клавішнік – заўв. BM) выпілі па 0,5 піва за перасячэньне беларуска-польскай мяжы. Трэба ж адзначыць такое. Традыцыя. А ён нас підарамі абазваў. Вось нафіга?
BM: Вось так зходу підарамі адразу? Ёсьць такое падазрэньне, што Litvintroll з-за гэтага і распаўся. Прымушалі за стырном сядзець, што за песьні пра водкі-шнапсы без паглыбленьня ў тэму?
Апан: Я задаваўся гэтым пытаньнем) Як можна напісаць песьню пра бухло, пры тым не выпіваючы. Гэта пазёрства, як блэкары гавораць.
BM: Цяпер усё спраўна?
Апан: Ёсьць у нас адзін. Ён як умажа, адразу як Кунг-фу Панда становіцца)
BM: То бок улюбёнцам дзяцей і дзяўчын? Як кінагерой?)
Апан: Не. Прыкінь. Кругі вакол вачэй. Мы яшчэ прышпільваемся, што ён акуляры насоўвае)) Дарэчы, дзякуй! Добра, што задаў пытаньне. Я абяцаў яму акуляры падарыць. Зараз трэба ўзяць. Бо ў нас рэпа праз гадзіну.
BM: Калі наступны выступ Трольвальда?
Апан: Калі ў Беларусі, то пакуль Купальскае Кола.
BM: Бурзуму. Саня, а ты заўсёды так заціраеш свае цялегі, зусім ня слухаючы суразмоўцу?) Можа, прарэкламаваць у артыкуле твае машыны на продаж, на якія ты пастаянна пераключаў тэму з усеагульных размоваў пра белметал-сцэну і падобнае.
Бурзум: Ніхалеры ня ўпёр. Ды й з машын засталася толькі Альфа.
BM: Мы таксама, седзячы побач, не ўпіралі, як з размоваў пра Табачнікава і гітарыстаў ты так лоўка пераскокваў на ДАІ і падвескі.
Бурзум: Ты проста недапіраў)
BM: Ты лічыш, што ты зорка і слухаць усе павінны толькі цябе?)
Бурзум: Апан затое быў у тэме! І гэта самае галоўнае. Я ўвогуле хлопец лоўкі. Трэба ж абстрагавацца ад тэмы гітар, быць нармальнымі мужыкамі. А Табачнікаў гэта не для мяне… Мне вось падабаецца Юры Візбар, Юры Антонаў.
BM: А як думаеш, чаму Павал Уладзіміравіч адмовіўся ўдзельнічаць з намі ў гутарцы?
Бурзум: Я думаю, што на ўсё воля Боская…
BM: А хто бог?
Бурзум: Я =)))
BM: Тады раз так, патлумач, вось вы з Folcore сыгралі пад фанеру на Гебельс-ТБ “Беларусь-2”. Калі гэта гучалі студыйныя запісы, то дзе альбом?
Бурзум: Альбом у печы ў гукарэжысёра, ужо падрумяньваецца.
BM: Колькі ўжо можна, калі ён выйдзе ў вольны доступ у сеціва?
Бурзум: Хрэн вам… Толькі дыскі, ніякіх mp3, засаджу.
Апан: Вось дык Ульрых знайшоўся))
BM: Новы альбом Зьніча калі?
Бурзум: Альбом пішацца. За выходныя запішацца большая частка гітар. Усё рушыцца добрымі тэмпамі, улетку будуць запісаныя партыі ўсіх інструментаў. Застанецца справа за зьвядзеньнем і выданьнем.
BM: Як спадабаліся канцэрты?
Бурзум: Канцэрты ў цэлым спадабаліся. Адзінае што вельмі горка ўсьведамляць, што народ астывае да такой музыкі… І наведвальнасьць усё горш. Але радасна, што тыя, хто прыйшоў, шчыра адрываліся і зарадзіліся ўбачаным. Дрэнных водгукаў я не пачуў, роўна як і ня ўбачыў гнеўных позіркаў на танцпляцы. У Берасьці сітуацыя, канешне, была круцейшай за менскую. Народ у момант разьнявольваўся і пускаўся ў пляс.
BM: А што ў Менску было ня так?
Бурзум: Ды ўсё так. Але народ больш слухаў, чым плясаў у поўным адрыве, як гэта было ў Берасьці.
BM: Можа, гэта з-за габарытаў клубу і большай “сур’ёзнасьці” мерапрыемства?
Бурзум: Тут ужо я ня ведаю… Я не шукаў логікі падзей. Проста ацэньваў публіку настолькі, наколькі можна было гэта ўбачыць са сцэны.
BM: А калі параўноўваць твой выступ з Фалкорам і са Зьнічом, то як адрозьніваецца публіка? Яе колькасьць і “якасьць”?
Бурзум: Калі шчыра, то розьніцы асабліва ня ўбачыў) Выключэньне хіба што ў веданьні публікай тэкстаў гурта Зьніч.
BM: Дык я не зразумеў, калі альбом Folcore чакаць? Да Кола чакаць?
Бурзум: Да Кола ня выдадзім. Ён будзе гатовы па музыцы на 100%. Але па афармленьні буклета і ўжо тым болей па выданьні – нерэальна, на мой погляд.
BM: Ну ў гэтым годзе хоць?
Бурзум: Канешне. Зьніч плануем таксама.
BM: А ты зараз удзельнічаеш яшчэ дзе ці пазвальваў адусюль?
Бурзум: Ну не пазвальваў, проста вырашыў расставіць прыярытэты. Ёсьць яшчэ пару праектаў, але там пытаньне грошай… Альбомы на стадыі “дапісаць на студыі пару момантаў”. Вакал і на тры трэкі барабаны.
BM: Цябе трэба рабіць брэндам і шукаць пад цябе інвестараў, фундатараў. Народную петыцыю з прыцягненьнем шырокай увагі. Авось які Вэлком пад гэта прасячэ мазу прапіярыцца. А ты атрымаеш гатовыя альбомы :)
Бурзум: Вось гэта было б нядрэнна. Прычым гэта толькі малая частка маіх твораў. На адсоткаў 80 проста няма пакуль тэкстаў… дайду і да астатняга.
Мне тупа паўштукі на ўсё. І будзе два альбомчыкі, даволі арыгінальныя) І ня толькі іх.
BM: Што за яны? Мы ведаем гэтыя праекты?
Бурзум: Не, ня ведаеце. Хаця, часткова. Некаторы працяг майго праекту A\Vesh.
BM: А ў якіх папярэдніх праектах ты зьяўляўся кампазітарам або сааўтарам?
Бурзум: Piarevaracien. Infestum. Incity…
BM: Паведаміш, як скончыш пералічваць, я, мо, ужо спаць буду))
Бурзум: Я скончыў)
BM: Ну ты проста ахвігець які творчы. А што ты яшчэ пасьпяваеш у жыцьці рабіць? Кінга і Жалязнага чытаеш?
Бурзум: Гляджу кучы навукова-адукацыйных фільмаў… пішу вершы.
BM: На якую тэматыку фільмы? Квантавая механіка? Упарваесься і пішаш тэксты пра квантавыя флуктуацыі?
Бурзум: Не… Хутчэй, духоўны сьвет. Або гістарычныя дакументальныя. Чытаю ўсякую рэлігійную літаратуру.
BM: І як? Сьхіляешся да нейкай з рэлігій?
Бурзум: Не. Я абсалютна нерэлігійны.
BM: Ты ж язычнік.
Бурзум: Проста з рэлігійных усялякіх пісаньняў можна шмат чаго цікавага даведацца.
BM: Гэта так, гэта бясспрэчна!
Бурзум: Духоўны сьвет і напаўненьне асобы гэта ня вера ў бога ці штосьці яшчэ, а проста сувязь матэрыі са звышматэрыяй. Проста дачыненьне парадкаў матэрыі адно да аднаго дазваляе разабрацца ў нечым…
BM: Роўна як Альфар вікінгі і прытрымліваюцца дадзенага сьветапогляду, дзеюць набегі з разбоем і крадзяжом маладзіц, так і ў Зьнічы ўсе абавязаны быць язычнікамі.
Што ты там носіш на шыі? Калі “чоткія” пацаны папросяць патлумачыць, што ты будзеш адказваць?
Бурзум: Ян, ты ж мяне ведаеш. Адкажу ў лепшых традыцыях, на мове тых, хто запытвае. На шыі, між іншым, я нашу свастыку, якую набыў у Індыі. Самы сакральны сімвал усяе т.зв. індаеўрапейскае традыцыі. Як культурнай, так і агулам.
BM: Давай уявім, што я такі кадр, пытаюся ў цябе: “Эй, гэта шо, бл*, свастыка у цябе вісіць, фашыст, га?!”
Бурзум: Адкажу: “Так”. Бо гэта хутчэй. А адказу яны асабліва не чакаюць.
BM: “Так” – фашыст?
Бурзум: Апраўдвацца – паказаць, што ў зьбянтэжанасьці. Прасьцей адказ у лоб)
BM: Ну ладна, а калі Стывен Хокінг у сваім крэсьле электронным голасам цябе спытае аб гэтым жа, што ты адкажаш яму?
Бурзум: Канешне, адкажу: “Ты хто па жыцьці, прышч?”
BM: Думаю, сьвяціла сусьветнай навукі будзе ня надта задаволены такім адказам :)
Бурзум: Які, блін, фашыст))
BM: Вось гэта ты “поцыкам” патлумач, які фашыст, ты ж ім адкажаш, што так, нават не растлумачыўшы паняцьці фашызма, нацызма, НС…
Бурзум: Калі б я быў абмежаваны толькі чатырма сьценамі і толькі агітацыйна-прапагандысцкай літаратурай, можа, было б інакш)
Поцыкам начхаць на твой унутраны сьвет.
BM: Якой агітацыйна-прапагандысцкай літаратурай і што было б інакш?
Бурзум: Калі б я замкнуўся ў пакоі на год і чытаў бы выключна “Майн Кампф” і падобнае – стаў бы фашыстам. А з маім цяперашнім кругаглядам вельмі негуманна было б стаць памагатым нейкага канкрэтнага абмежаванага грамадства.
BM: Фашыстам ці нацыстам?
Апан: Во вы разьвялі…Стаю неяк на прыпынку, нікога не чапаю, як звычайна. Тут падрульвае п’яны быдлос і пытаецца, рэзка так: “Ты як ставішся да Данбаса?” На што я так жа рэзка адказаў: “По*уй”. Ён яшчэ хвілін 10 стаяў і ўкурваў у мой адказ.
BM: Алесь, ты калі распачынаў Znich, мог уявіць сабе 20-гадовы юбілей?
Таболіч: Не, ня мог уявіць бо і ня думаў што столькі год будзем на сцэне…
BM: Ці былі такія мары і ці яны зьдзейсьніліся мінулымі 19 і 20 сакавіка?
Таболіч: Ну калі казаць пра 19-20, то ў нас сьвята было і на 10 год, і на 15… вось ужо і на 20, так што гэта ня першае сьвята)
BM: Як ацэніш праведзеныя імпрэзы і што думаеш наконт становішча гурта Зьніч на беларускай метал-сцэне і перад публікай, у чым сакрэт посьпеху таго, што ўсе 20 год гурт застаецца папулярным і ўлюбёным для публікі, зьбірае натоўпы, штогод заваёўвае новую, маладую аўдыторыю (зялёныя хлопчыкі і дзяўчынкі ў вашых майках)?
Таболіч: Я думаю, перш-найперш, гэта праца над самім сабой і ўвогуле прага зрабіць і рабіць далей, бо зразумела гэта больш хобі ў нашай краіне, чым прафесія… Гэта мастацтва, якім кожны творчы чалавек жыве…
BM: Мо, гэта твая лысіна і барада, вобраз, які трывала атаясамляецца зь беларускім пэйган-металам і азначае знак якасьці?))))
Таболіч: Барада-небарада, гэта харызма творчага чалавека)))
BM: Твае здольнасьці да медыйнай дзейнасьці?
Таболіч: Можа і так…
BM: Чаму нават у той перыяд са старым складам і надакучыўшым усім матэрыялам у народзе гучала «Зьніч варыцца ў сваім саку, ужо ня торт», але людзі працягвалі хадзіць, ды масава. У чым сакрэт посьпеху гурта Znich? Ці гэта ўсё Белметал, які зь 2011-га старанна падлізвае?)
Таболіч: Ну ня ведаю, гэта ўжо да тых людзей, якія граюць музыку і робяць агульную справу)
Бурзум: Дарэчы, Саня, праз паўгадзіны стартую гітары пісаць.
Таболіч: Крута, а Руслан што?
Бурзум: Руслан потым. Я пакуль усе свае партыі запішу, яму застанецца пара салякоў.
BM: Кірыл, як вы думаеце, людзі чакалі ад Omut новага матэрыялу ці проста засумавалі і жадалі ўбачыць?
Кірыл Гутавец: Думаю, што чакалі, але ўвесь новы матэрыял да выхаду альбому мы граць ня будзем. Хочацца захаваць інтрыгу :)
BM: Калі выхад альбому?
Кірыл: Лягчэй адказаць, калі пачнецца запіс – у планах пачаць зімой. Матэрыял яшчэ абкатваецца, пераасэнсоўваецца, дапісваецца.
BM: Нечым радыкальна новым ён будзе адрозьнівацца ад ужо знаёмага?
Кірыл: Радыкальна? Шансону дакладна ня будзе)) На дадзеным этапе можна сказаць, што ён будзе цяжэй.
BM: Дзьве прадстаўленыя на канцэрце новыя песьні. Па іх можна меркаваць, разважаць аб астатнім матэрыяле?
Кірыл: Можна, але не адназначна. Нават яны да моманту запісу могуць зьмяніцца, палёт фантазіі цяжка прадугадаць. Тое, што нармальна гучыць у лайве, не заўсёды добра гучыць падчас запісу, і наадварот. Працэс запісу ўсё пакажа.
BM: На Коле вы сыграеце гэтую ж праграму? Тое ж + гэтыя ж дзьве новыя?
Кірыл: Яшчэ ня думалі над гэтым. Усё вырашыцца за пару дзён да фестывалю. Можа, і галасаваньне зладзім, няхай слухачы складуць сэтліст.
BM: Вам грэе душу лідыраваць у галасавалках кшалту “Які гурт больш за ўсё хочаце ўбачыць?”
Кірыл: Не, асабліва і не рэпосьцім, усё роўна гэтая інфармацыя ня ёсьць камянём спатыкненьня.
BM: А як думаеш, для чаго заводзяцца падобныя галасавалкі?
Кірыл: Для скрытае рэкламы.
BM: Таболіч лічыць, што для таго, каб “піяр нармальна”. Ці ўплываюць такія галасаваньні на нейкую выніковую “вагу” гурта адносна іншых?
Кірыл: Ты мне задаеш пытаньне, нібы я арганізатар) Канешне, хочацца сьмяяцца, калі ўдзельнікаў у гурце тысяча, а прагаласавала 2. Мы ня лічым сябе лепей за іншых, мы такія ж, як усе, і галасаваньне гэтага ня зьменіць. Самасьцьвярджацца трэба працай над сабой, а не галасавалкамі.
Бурзум: Пацаны, прыветы! Запіс ідзе выдатна. Сёньня запісаў 6 трэкаў з 11-ці.
Апан: Застаецца Зьнічу не падвесьці. Я Ягору яшчэ абяцаў рэцэнзію на ваш дыск.
Таболіч: Вунь Валерыч піша гітары ў гэты момант у Гомлі.
Бурзум: Бл*, пацаны! Усіх вас люблю. Вы за*бісь. Як нармальныя пацаны… А ня як вата. І разам усе, і за*бісь. А срач і ганідла адно на аднаго гэта дрэнь. Калі ў сям’і парадак, то збс. Калі сцэна – сям’я, гэта збс. А калі ўсё навокал гаўно, то твая найвышэйшая доля – вяршыня гэтай кучы © я.
Апана мне ў вушы гнабілі ўсе запар (слухачы)… Я падумаў, ну, можа, бухло зрабіла сваё, перажываў… Убачыў Апана – усё як і было, той жа Троль, той жа ўгар, той жа настрой. Што зьмянілася? Да ніхрэна. Проста зьявіліся “непрыхільнікі перафармаваньня” ды й толькі. Але гэта толькі ў плане тусоўкі. Я не гавару за кампазіцыйныя зьмены.
Я да таго, што рана ці позна, дабіраючыся да сутнасьці, мы ўпрэмся ў рэчаіснасьць. Дык навошта траціць розум на складаньне тут (дзе няма гістарычнай і фінансавай выгады) рознай лухты, калі можна заняцца творчасьцю…
Апановіч: У тым вось і ўся фішка, што людзі хочуць, каб Апановіч сьпяваў песенькі пра Чорную Панну і іншую лухту. А тое, што калі-небудзь усё зьменіцца, гэта яны зразумець ня хочуць. Машына калі-небудзь згніе, трубы на кухні пацякуць (прычым ня ў самы зручны момант), дзеці павырастаюць і г.д. А ты ў выніку здохнеш. І ўсё. Але задумаешся аб чымсьці большым, чым бытавуха толькі тады, калі будзе ўжо занадта позна. Вось.
У сацсеціўным чаце былі сабраныя прадстаўнікі кожнага з гуртоў-удзельнікаў веснавых імпрэз: Андрэй Апановіч (Trollwald), Аляксандр “Бурзум” Філіпенка (Znich, Folcore), Алесь Таболіч (Znich), Зьміцер Пінчук (Alfar), Кірыл Гутавец (Omut). Прыемнага прачытаньня! Спадзяемся, што такі фармат вы знойдзеце арыгінальным і цікавым.
BelMetal: Як прайшоў уікэнд са сьвяткаваньнем юбілею Зьніча, Берасьце, Менск, што цікавага?
Апановіч: Уікэнд прайшоў на ўра. У Берасьці спадабаўся канц. Нягледзячы на некаторыя траблы з гукам (тут уж як карта лягла), канцэрт атрымаўся душэўны. Паболе б такіх усім і паўсюль. У Менску таксама нішцяк усё. Як звычайна бывае ў Рэпабліку. Дзякуй Алесе Таболіч (арганізатарка Фэсту вясновага раўнадзенства – заўв. BM) за цукеркі. Я б усе зчычыліў, але сумленьне не дазволіла))
Асобна хацелася б сказаць пра сам ваяж Мн-Бр-Мн. Было крута. Нават нягледзячы на тое, што Таболіч праспаў усё. Alfar увогуле хлопцы клёвыя!
BM: Калі параўноўваць канцэрты Litvintroll і цяперашнія Trollwald’аўскія, што можна сказаць?
Апановіч: Мы сталі хмурнейшымі.
Пінчук: Ну як сказаць :)
BM: Апану. “Alfar увогуле хлопцы клёвыя!” Вось толькі спачатку вы кідалі касога, калі Альфар з вамі не хацеў бухаць у 6 раніцы, адразу пасьля пасадкі ў цягнік на Берасьце:) У Літвінтролі з Васем было так жа сама? Як ён гэта цярпеў?
Апан: Ну, пачнем з таго, што мы ніколі нікога не прымушаем. Нам жа больш будзе) Ды й пілі толькі я ды Лёха. Паўлік смактаў нулёвачку.
BM: А Вася на мінулых выездах хлябтаў што-небудзь ці быў сур’ёзны і прафесійны?
Апан: Ён быў за стырном. Калі б хлябтаў, я б у аўтобус ня сеў.
BM: Ну дык яго не было кім замяніць, каб расслабіўся чалавек?
Апан: Ды ён мутны. Аднойчы ўзялі мы з Анжыкам (Гарчакоў, клавішнік – заўв. BM) выпілі па 0,5 піва за перасячэньне беларуска-польскай мяжы. Трэба ж адзначыць такое. Традыцыя. А ён нас підарамі абазваў. Вось нафіга?
BM: Вось так зходу підарамі адразу? Ёсьць такое падазрэньне, што Litvintroll з-за гэтага і распаўся. Прымушалі за стырном сядзець, што за песьні пра водкі-шнапсы без паглыбленьня ў тэму?
Апан: Я задаваўся гэтым пытаньнем) Як можна напісаць песьню пра бухло, пры тым не выпіваючы. Гэта пазёрства, як блэкары гавораць.
BM: Цяпер усё спраўна?
Апан: Ёсьць у нас адзін. Ён як умажа, адразу як Кунг-фу Панда становіцца)
BM: То бок улюбёнцам дзяцей і дзяўчын? Як кінагерой?)
Апан: Не. Прыкінь. Кругі вакол вачэй. Мы яшчэ прышпільваемся, што ён акуляры насоўвае)) Дарэчы, дзякуй! Добра, што задаў пытаньне. Я абяцаў яму акуляры падарыць. Зараз трэба ўзяць. Бо ў нас рэпа праз гадзіну.
BM: Калі наступны выступ Трольвальда?
Апан: Калі ў Беларусі, то пакуль Купальскае Кола.
BM: Бурзуму. Саня, а ты заўсёды так заціраеш свае цялегі, зусім ня слухаючы суразмоўцу?) Можа, прарэкламаваць у артыкуле твае машыны на продаж, на якія ты пастаянна пераключаў тэму з усеагульных размоваў пра белметал-сцэну і падобнае.
Бурзум: Ніхалеры ня ўпёр. Ды й з машын засталася толькі Альфа.
BM: Мы таксама, седзячы побач, не ўпіралі, як з размоваў пра Табачнікава і гітарыстаў ты так лоўка пераскокваў на ДАІ і падвескі.
Бурзум: Ты проста недапіраў)
BM: Ты лічыш, што ты зорка і слухаць усе павінны толькі цябе?)
Бурзум: Апан затое быў у тэме! І гэта самае галоўнае. Я ўвогуле хлопец лоўкі. Трэба ж абстрагавацца ад тэмы гітар, быць нармальнымі мужыкамі. А Табачнікаў гэта не для мяне… Мне вось падабаецца Юры Візбар, Юры Антонаў.
BM: А як думаеш, чаму Павал Уладзіміравіч адмовіўся ўдзельнічаць з намі ў гутарцы?
Бурзум: Я думаю, што на ўсё воля Боская…
BM: А хто бог?
Бурзум: Я =)))
BM: Тады раз так, патлумач, вось вы з Folcore сыгралі пад фанеру на Гебельс-ТБ “Беларусь-2”. Калі гэта гучалі студыйныя запісы, то дзе альбом?
Бурзум: Альбом у печы ў гукарэжысёра, ужо падрумяньваецца.
BM: Колькі ўжо можна, калі ён выйдзе ў вольны доступ у сеціва?
Бурзум: Хрэн вам… Толькі дыскі, ніякіх mp3, засаджу.
Апан: Вось дык Ульрых знайшоўся))
BM: Новы альбом Зьніча калі?
Бурзум: Альбом пішацца. За выходныя запішацца большая частка гітар. Усё рушыцца добрымі тэмпамі, улетку будуць запісаныя партыі ўсіх інструментаў. Застанецца справа за зьвядзеньнем і выданьнем.
BM: Як спадабаліся канцэрты?
Бурзум: Канцэрты ў цэлым спадабаліся. Адзінае што вельмі горка ўсьведамляць, што народ астывае да такой музыкі… І наведвальнасьць усё горш. Але радасна, што тыя, хто прыйшоў, шчыра адрываліся і зарадзіліся ўбачаным. Дрэнных водгукаў я не пачуў, роўна як і ня ўбачыў гнеўных позіркаў на танцпляцы. У Берасьці сітуацыя, канешне, была круцейшай за менскую. Народ у момант разьнявольваўся і пускаўся ў пляс.
BM: А што ў Менску было ня так?
Бурзум: Ды ўсё так. Але народ больш слухаў, чым плясаў у поўным адрыве, як гэта было ў Берасьці.
BM: Можа, гэта з-за габарытаў клубу і большай “сур’ёзнасьці” мерапрыемства?
Бурзум: Тут ужо я ня ведаю… Я не шукаў логікі падзей. Проста ацэньваў публіку настолькі, наколькі можна было гэта ўбачыць са сцэны.
BM: А калі параўноўваць твой выступ з Фалкорам і са Зьнічом, то як адрозьніваецца публіка? Яе колькасьць і “якасьць”?
Бурзум: Калі шчыра, то розьніцы асабліва ня ўбачыў) Выключэньне хіба што ў веданьні публікай тэкстаў гурта Зьніч.
BM: Дык я не зразумеў, калі альбом Folcore чакаць? Да Кола чакаць?
Бурзум: Да Кола ня выдадзім. Ён будзе гатовы па музыцы на 100%. Але па афармленьні буклета і ўжо тым болей па выданьні – нерэальна, на мой погляд.
BM: Ну ў гэтым годзе хоць?
Бурзум: Канешне. Зьніч плануем таксама.
BM: А ты зараз удзельнічаеш яшчэ дзе ці пазвальваў адусюль?
Бурзум: Ну не пазвальваў, проста вырашыў расставіць прыярытэты. Ёсьць яшчэ пару праектаў, але там пытаньне грошай… Альбомы на стадыі “дапісаць на студыі пару момантаў”. Вакал і на тры трэкі барабаны.
BM: Цябе трэба рабіць брэндам і шукаць пад цябе інвестараў, фундатараў. Народную петыцыю з прыцягненьнем шырокай увагі. Авось які Вэлком пад гэта прасячэ мазу прапіярыцца. А ты атрымаеш гатовыя альбомы :)
Бурзум: Вось гэта было б нядрэнна. Прычым гэта толькі малая частка маіх твораў. На адсоткаў 80 проста няма пакуль тэкстаў… дайду і да астатняга.
Мне тупа паўштукі на ўсё. І будзе два альбомчыкі, даволі арыгінальныя) І ня толькі іх.
BM: Што за яны? Мы ведаем гэтыя праекты?
Бурзум: Не, ня ведаеце. Хаця, часткова. Некаторы працяг майго праекту A\Vesh.
BM: А ў якіх папярэдніх праектах ты зьяўляўся кампазітарам або сааўтарам?
Бурзум: Piarevaracien. Infestum. Incity…
BM: Паведаміш, як скончыш пералічваць, я, мо, ужо спаць буду))
Бурзум: Я скончыў)
BM: Ну ты проста ахвігець які творчы. А што ты яшчэ пасьпяваеш у жыцьці рабіць? Кінга і Жалязнага чытаеш?
Бурзум: Гляджу кучы навукова-адукацыйных фільмаў… пішу вершы.
BM: На якую тэматыку фільмы? Квантавая механіка? Упарваесься і пішаш тэксты пра квантавыя флуктуацыі?
Бурзум: Не… Хутчэй, духоўны сьвет. Або гістарычныя дакументальныя. Чытаю ўсякую рэлігійную літаратуру.
BM: І як? Сьхіляешся да нейкай з рэлігій?
Бурзум: Не. Я абсалютна нерэлігійны.
BM: Ты ж язычнік.
Бурзум: Проста з рэлігійных усялякіх пісаньняў можна шмат чаго цікавага даведацца.
BM: Гэта так, гэта бясспрэчна!
Бурзум: Духоўны сьвет і напаўненьне асобы гэта ня вера ў бога ці штосьці яшчэ, а проста сувязь матэрыі са звышматэрыяй. Проста дачыненьне парадкаў матэрыі адно да аднаго дазваляе разабрацца ў нечым…
BM: Роўна як Альфар вікінгі і прытрымліваюцца дадзенага сьветапогляду, дзеюць набегі з разбоем і крадзяжом маладзіц, так і ў Зьнічы ўсе абавязаны быць язычнікамі.
Што ты там носіш на шыі? Калі “чоткія” пацаны папросяць патлумачыць, што ты будзеш адказваць?
Бурзум: Ян, ты ж мяне ведаеш. Адкажу ў лепшых традыцыях, на мове тых, хто запытвае. На шыі, між іншым, я нашу свастыку, якую набыў у Індыі. Самы сакральны сімвал усяе т.зв. індаеўрапейскае традыцыі. Як культурнай, так і агулам.
BM: Давай уявім, што я такі кадр, пытаюся ў цябе: “Эй, гэта шо, бл*, свастыка у цябе вісіць, фашыст, га?!”
Бурзум: Адкажу: “Так”. Бо гэта хутчэй. А адказу яны асабліва не чакаюць.
BM: “Так” – фашыст?
Бурзум: Апраўдвацца – паказаць, што ў зьбянтэжанасьці. Прасьцей адказ у лоб)
BM: Ну ладна, а калі Стывен Хокінг у сваім крэсьле электронным голасам цябе спытае аб гэтым жа, што ты адкажаш яму?
Бурзум: Канешне, адкажу: “Ты хто па жыцьці, прышч?”
BM: Думаю, сьвяціла сусьветнай навукі будзе ня надта задаволены такім адказам :)
Бурзум: Які, блін, фашыст))
BM: Вось гэта ты “поцыкам” патлумач, які фашыст, ты ж ім адкажаш, што так, нават не растлумачыўшы паняцьці фашызма, нацызма, НС…
Бурзум: Калі б я быў абмежаваны толькі чатырма сьценамі і толькі агітацыйна-прапагандысцкай літаратурай, можа, было б інакш)
Поцыкам начхаць на твой унутраны сьвет.
BM: Якой агітацыйна-прапагандысцкай літаратурай і што было б інакш?
Бурзум: Калі б я замкнуўся ў пакоі на год і чытаў бы выключна “Майн Кампф” і падобнае – стаў бы фашыстам. А з маім цяперашнім кругаглядам вельмі негуманна было б стаць памагатым нейкага канкрэтнага абмежаванага грамадства.
BM: Фашыстам ці нацыстам?
Апан: Во вы разьвялі…Стаю неяк на прыпынку, нікога не чапаю, як звычайна. Тут падрульвае п’яны быдлос і пытаецца, рэзка так: “Ты як ставішся да Данбаса?” На што я так жа рэзка адказаў: “По*уй”. Ён яшчэ хвілін 10 стаяў і ўкурваў у мой адказ.
BM: Алесь, ты калі распачынаў Znich, мог уявіць сабе 20-гадовы юбілей?
Таболіч: Не, ня мог уявіць бо і ня думаў што столькі год будзем на сцэне…
BM: Ці былі такія мары і ці яны зьдзейсьніліся мінулымі 19 і 20 сакавіка?
Таболіч: Ну калі казаць пра 19-20, то ў нас сьвята было і на 10 год, і на 15… вось ужо і на 20, так што гэта ня першае сьвята)
BM: Як ацэніш праведзеныя імпрэзы і што думаеш наконт становішча гурта Зьніч на беларускай метал-сцэне і перад публікай, у чым сакрэт посьпеху таго, што ўсе 20 год гурт застаецца папулярным і ўлюбёным для публікі, зьбірае натоўпы, штогод заваёўвае новую, маладую аўдыторыю (зялёныя хлопчыкі і дзяўчынкі ў вашых майках)?
Таболіч: Я думаю, перш-найперш, гэта праца над самім сабой і ўвогуле прага зрабіць і рабіць далей, бо зразумела гэта больш хобі ў нашай краіне, чым прафесія… Гэта мастацтва, якім кожны творчы чалавек жыве…
BM: Мо, гэта твая лысіна і барада, вобраз, які трывала атаясамляецца зь беларускім пэйган-металам і азначае знак якасьці?))))
Таболіч: Барада-небарада, гэта харызма творчага чалавека)))
BM: Твае здольнасьці да медыйнай дзейнасьці?
Таболіч: Можа і так…
BM: Чаму нават у той перыяд са старым складам і надакучыўшым усім матэрыялам у народзе гучала «Зьніч варыцца ў сваім саку, ужо ня торт», але людзі працягвалі хадзіць, ды масава. У чым сакрэт посьпеху гурта Znich? Ці гэта ўсё Белметал, які зь 2011-га старанна падлізвае?)
Таболіч: Ну ня ведаю, гэта ўжо да тых людзей, якія граюць музыку і робяць агульную справу)
Бурзум: Дарэчы, Саня, праз паўгадзіны стартую гітары пісаць.
Таболіч: Крута, а Руслан што?
Бурзум: Руслан потым. Я пакуль усе свае партыі запішу, яму застанецца пара салякоў.
BM: Кірыл, як вы думаеце, людзі чакалі ад Omut новага матэрыялу ці проста засумавалі і жадалі ўбачыць?
Кірыл Гутавец: Думаю, што чакалі, але ўвесь новы матэрыял да выхаду альбому мы граць ня будзем. Хочацца захаваць інтрыгу :)
BM: Калі выхад альбому?
Кірыл: Лягчэй адказаць, калі пачнецца запіс – у планах пачаць зімой. Матэрыял яшчэ абкатваецца, пераасэнсоўваецца, дапісваецца.
BM: Нечым радыкальна новым ён будзе адрозьнівацца ад ужо знаёмага?
Кірыл: Радыкальна? Шансону дакладна ня будзе)) На дадзеным этапе можна сказаць, што ён будзе цяжэй.
BM: Дзьве прадстаўленыя на канцэрце новыя песьні. Па іх можна меркаваць, разважаць аб астатнім матэрыяле?
Кірыл: Можна, але не адназначна. Нават яны да моманту запісу могуць зьмяніцца, палёт фантазіі цяжка прадугадаць. Тое, што нармальна гучыць у лайве, не заўсёды добра гучыць падчас запісу, і наадварот. Працэс запісу ўсё пакажа.
BM: На Коле вы сыграеце гэтую ж праграму? Тое ж + гэтыя ж дзьве новыя?
Кірыл: Яшчэ ня думалі над гэтым. Усё вырашыцца за пару дзён да фестывалю. Можа, і галасаваньне зладзім, няхай слухачы складуць сэтліст.
BM: Вам грэе душу лідыраваць у галасавалках кшалту “Які гурт больш за ўсё хочаце ўбачыць?”
Кірыл: Не, асабліва і не рэпосьцім, усё роўна гэтая інфармацыя ня ёсьць камянём спатыкненьня.
BM: А як думаеш, для чаго заводзяцца падобныя галасавалкі?
Кірыл: Для скрытае рэкламы.
BM: Таболіч лічыць, што для таго, каб “піяр нармальна”. Ці ўплываюць такія галасаваньні на нейкую выніковую “вагу” гурта адносна іншых?
Кірыл: Ты мне задаеш пытаньне, нібы я арганізатар) Канешне, хочацца сьмяяцца, калі ўдзельнікаў у гурце тысяча, а прагаласавала 2. Мы ня лічым сябе лепей за іншых, мы такія ж, як усе, і галасаваньне гэтага ня зьменіць. Самасьцьвярджацца трэба працай над сабой, а не галасавалкамі.
Бурзум: Пацаны, прыветы! Запіс ідзе выдатна. Сёньня запісаў 6 трэкаў з 11-ці.
Апан: Застаецца Зьнічу не падвесьці. Я Ягору яшчэ абяцаў рэцэнзію на ваш дыск.
Таболіч: Вунь Валерыч піша гітары ў гэты момант у Гомлі.
Бурзум: Бл*, пацаны! Усіх вас люблю. Вы за*бісь. Як нармальныя пацаны… А ня як вата. І разам усе, і за*бісь. А срач і ганідла адно на аднаго гэта дрэнь. Калі ў сям’і парадак, то збс. Калі сцэна – сям’я, гэта збс. А калі ўсё навокал гаўно, то твая найвышэйшая доля – вяршыня гэтай кучы © я.
Апана мне ў вушы гнабілі ўсе запар (слухачы)… Я падумаў, ну, можа, бухло зрабіла сваё, перажываў… Убачыў Апана – усё як і было, той жа Троль, той жа ўгар, той жа настрой. Што зьмянілася? Да ніхрэна. Проста зьявіліся “непрыхільнікі перафармаваньня” ды й толькі. Але гэта толькі ў плане тусоўкі. Я не гавару за кампазіцыйныя зьмены.
Я да таго, што рана ці позна, дабіраючыся да сутнасьці, мы ўпрэмся ў рэчаіснасьць. Дык навошта траціць розум на складаньне тут (дзе няма гістарычнай і фінансавай выгады) рознай лухты, калі можна заняцца творчасьцю…
Апановіч: У тым вось і ўся фішка, што людзі хочуць, каб Апановіч сьпяваў песенькі пра Чорную Панну і іншую лухту. А тое, што калі-небудзь усё зьменіцца, гэта яны зразумець ня хочуць. Машына калі-небудзь згніе, трубы на кухні пацякуць (прычым ня ў самы зручны момант), дзеці павырастаюць і г.д. А ты ў выніку здохнеш. І ўсё. Але задумаешся аб чымсьці большым, чым бытавуха толькі тады, калі будзе ўжо занадта позна. Вось.
0 каментароў