Радыё "Сталіца" 16 год!
Апублікавана
у
Інтэрв'ю
Сёньня 21-га верасьня радыё Сталіца сьвяткуе свой 16-ты дзень народзінаў, менавіта з гэтай нагоды мной быў вылаўлены загадчык адзьдзелу музычных праграмаў гэтай радыё-станцыі — Тацьцяна Шышло. Вельмі добрая жанчына, з выдатным музычным густам і жаданьнем дапамагаць рок-двіжу ў нашае краіне. Некалькі нашых журналістаў ужо пасьпелі паўдзельнічаць у ейных праграмах, ды ўвогуле, дзякуючы толькі Тацьцяне, слухачы Сталіцы даведаліся пра існаваньне такой штукі, як BelMetal. Падставаў пагутарыць за музычнае жыцьцё краіны назьбіраўся цэлы вагон, а тут яшчэ і народзіны, вось і выйшла ў нас такое цікавае і сьвяточнае інтэрв'ю. Ізноў атрымалася знайсьці рок зь металам у дастаткова незвычайным месцы, радыё, як апынулася, рэжымны аб'ект, пускаюць туды толькі па прапусках, ды міліцыянт у форме на ўваходзе неяк не дае падумаць, што тут можа быць нейкі rock'n'roll, але выйшла ўсё інакш і значна лепей!Сяргей:
Колькі гадоў ты працуеш на Радыё Сталіца ды знаёміш народ зь цікавымі музычнымі штукамі?Тацьцяна Шышло:
Працую на радыё так даўно, што нават няёмка)) больш за палову жыцьця, з 18 гадоў, і больш, чым існуе “Сталіца”, то бок ведаю яе зь перадгісторыі. Але спачатку я нікога ні з чым не знаёміла: займалася тэхнічнай працай (запісамі, мантажамі, праграмным афармленьнем, за пультам прамымі эфірамі “руліла” … ). Пазьней, дзесьці годзе ў 2004-м… так, у 2004-м (мама дарагая, гэта ж 10 гадоў сёлета!!! трэба адзначыць O) я пачала зьяўляцца ў эфіры раз на тыдзень, і з тых часоў распавядаю пра рознае, але выключна музычнае.
Сяргей:
Трапіла на радыё выпадкова ці гэта быў цьвярозы выбар?Тацьцяна Шышло:
Можна сказаць, выпадкова-заканамерна. Па першай адукацыі я спецыяліст па тэлекамунікацыях і шукала працу на тэлебачаньні. Так сталася, што знайшла на радыё. І ніколечкі пра тое не шкадую.
Сяргей:
Як стыкуецца праца ў дзярж.канторы з рокава-металічным напрамкам фармату Радыё Сталіца?Тацьцяна Шышло:
Выдатна! Рокава-металічны напрамак – гэта аграменная неад’емная частка сучаснай сусьветнай культуры. І дасьведчанасьць у гэтай сферы, як і ў іншых, – такая ж прыкмета адукаванасьці, “круцізны”. Таму мы ня проста прапануем слухаць рок – мы спрабуем даносіць выключна лепшае разам з інфармацыяй (зь гісторыі, традыцый, ноўшасьцяў, тэндэнцый і г.д.). У адрозьненьні ад камерцыйных станцый, мы можам дазволіць сабе выпускаць праграмы даволі вузкай тэматыкі; “круцім” кампазіцыі і запрашаем у эфір ня толькі прызнаных зорак, якія стопрацэнтна зьбяруць аўдыторыю і спонсараў, але і вельмі актыўна працуем з айчыннымі пачаткоўцамі, якія, мякка кажучы, не гарантуюць камерцыйнага посьпеху праектам. Лічым гэтую працу адной з сацыяльных місій радыёстанцыі – трэба ж каб краіна ведала сваіх герояў, і каб нарэшце зьніклі гэтыя саркастычныя ды безнадзейныя “вой, ды якая ў нас музыка… няма шоў-бізнэсу… немагчыма прабіцца на радыё…”. Так што і працы, і задач у нас хапае O
Сяргей:
Як зьмянялася вашая аўдыторыя зь цягам часу, ды ўвогуле, ці ёсьць будучыня ў беларускага радыё, якое мала таго, што аддае перавагу музлу пацяжэй, дык яшчэ вяшчае на роднай мове?Тацьцяна Шышло:
За 16 гадоў існаваньня радыё “Сталіца” праз многія эфірныя ператварэньні прайшло, штосьці публіка прымала “на ўра”, штосьці наадварот… Адныя цярпліва чакаюць зьменаў да лепшага, другія – саскокваюць на іншыя хвалі. Гэта нармальна. А вось што выдатна, так гэта відавочны (для нас, супрацоўнікаў) факт: 16 гадоў таму было куды болей людзей, якія зусім не прымалі або “цярпелі” беларускую мову, лічылі яе “калгаснай”. Зараз – наадварот, нават тыя, хто па жыцьці размаўляюць па-руску, зьвяртаюцца да нас і спрабуюць размаўляць на мове, асабліва моладзь. Многія прабачаюцца, шкадуюць, што разумець разумеюць, а сказаць – практыкі няма, няма зь кім пагаварыць. Сябры казалі, што ў іх дзетак у школе ў старэйшых класах настаўнік беларускай мовы на канікулы даваў заданьне хаця б па гадзіне на дзень слухаць радыё “Сталіца” ;-) Так што мы расьцем, і аўдыторыя расьце (як у якасным, так і ў колькасным плане) – і гэта здорава!
Сяргей:
Твае думкі наконт сучаснай беларускай сцэны і аматараў розных напрамкаў рок-музыкі, чаго ім не хапае?Тацьцяна Шышло:
Рок-сцэна ёсьць! Хоць і крыху хаатычная, але ёсьць! Глянь на колькасьць клубных канцэртаў, інтэрнэт-рэлізаў, фестываляў (асабліва мясцовых)… ды хаця б і радыё-прэм’ераў на нашай хвалі… Ну а ў хаатычнасьці гэтай – бездань магчымасьцяў! Куды болей, чым калі ўся сцэна падзеленая парай-тройкай магутных прадзюсараў, і калі сапраўды цяжка прарвацца ў эфір, атрымаць пляцоўку… Так што калі музыка (я маю на ўвазе тых, хто сапраўды ўмее граць, а ня тых, хто так думае))… Так вось, калі музыка ные, што нікому ён не патрэбны, то альбо ў яго дыпрэсьняк (што лечыцца), альбо ён недапрацаваў (у тым ліку і над сабой). Можа яму проста не хапае сучасных ведаў, рашучасьці, настойлівасьці, працавітасьці, прадпрымальнасьці… чаго заўгодна, толькі не магчымасьцяў. Так што рэцэпт просты: працуйце над сабой, трэніруйцеся прыкмячаць магчымасьці і не ўпускаць іх… нікога не вінавацьце, ня ныйце – і йдзіце да сваёй мэты! І ня важна, у якім кірунку працуеш – death, trash, punk … pop – рабі гэта шчыра!
Сяргей:
Твой самы сьмешны выпадак падчас эфіру ды самы цікавы госьць.Тацьцяна Шышло:
О! Такіх выпадкаў шмат, але ня ўсе цэнзурныя)))
З такіх, каб цэнзурна і асабіста са мной… нууу… а можна ня сьмешны? Мне было ня сьмешна…
Распачынаю неяк я “Бяссонніцу” апоўначы. 10 секунд да выхаду – адчыняюцца дзьверы ў студыю, і калега крычыць “хадзі сюды, тут у калідоры кажан (рус. – летучая мышь)”. Куды ж я пайду, у мяне ж выхад!.. Адпрацавала я 2 гадзіны, выбіраюся са студыі – у даўжэзным калідоры сьвятло не гарыць… і тут думка: “ё… тут жа кажан! Я ж нават ня ведаю, дзе ён сядзіць!!! Зараз як у фільмах жахаў – раз – і пачварына ў твар кіпцюрамі як ўвап’ецца!!!”… Паніка! Неяк у паўпрытомнасьці выбралася я на вуліцу, паехала дадому стрэс здымаць… А на наступны дзень паказалі мне таго кажана – сантыметраў 6-7 такая драбяза, хіба што начны матылёк… але ўсё роўна пачвара!!!
Сяргей:
Якія планы на будучыню?Тацьцяна Шышло:
1 кастрычніка адкрыць новы сезон на радыё “Сталіца”, спыніць рамонт у кватэры, зімовае падарожжа, быць шчасьлівай O
Сяргей:
Ці задаволена тым, чаго дасягнулі за 16 гадоў існаваньня? Што цікавага так і не змаглі рэалізаваць?Тацьцяна Шышло:
Быць задаволенай працай – складаны для мяне стан)) І тым ня менш, я цаню ўсё, што робяць калегі, і ўсё, што мы маем на гэты дзень – яно зроблена, яго ўжо ня зьменіш – “слова не верабей…” А незадаволенасьць – гэта “чароўны пендаль” для пошукаў новага цікавага… Так што ў маіх прыярытэтах ня корпацца ў мінулых няўдачах і бухцець, а лепей рыхтавацца да новых праектаў і радавацца іх посьпеху. А нерэалізаванае, калі яно сапраўды каштоўнае, ніколі ня позна зьдзейсьніць пазьней. Ёсьць адзін праекцік… не, не праекцік, а праекцішча)), але пакуль ня ўсе ўмовы для яго ёсьць. Сакрэтаў раскрываць пакуль ня стану.
Сяргей:
Твае пачуцьці ды думкі наконт працы «за ідэю, а не за грошы». Мабыць, хацелася калісьці ўсё кінуць, калі так, то што цябе спыняла?Тацьцяна Шышло:
Калі ідэя вартая, то можна і за ідэю) Але жыць, ня маючы клопату пра харчы, здароўе, прывабны выгляд, захапленьні і разьвіцьцё – гэта вельмі важна. Бяз гэтага ніяк. Так што грошы патрэбныя, і даволі шмат.
Усё кінуць – хацелася, і ня раз! Спыняла? Адпачынак, падарожжы, зьмена абстаноўкі, і самае галоўнае – асэнсаваньне таго, ШТО ня так. Пакуль прычыну ня вылічыш і ня выкараніш – глабальна нічога ня зьменіцца. Вылічвала, выкараняла – і зноў вярталася да любімых заняткаў. Яны ж любімыя))
Сяргей:
Ёсьць што сказаць ці параіць чытачам BelMetal? Мабыць, нават жадаеш штосьці сказаць мне і маім калегам?
Тацьцяна Шышло:
Чытачам – чытайце BelMetal, слухайце радыё “Сталіца”, будзьце шчасьлівымі!
Табе і тваім калегам: любіце сваю справу, майце шмат зносінаў, цаніце чытачоў, шукайце і знаходзьце… і плюс тое ж, што і чытачам – чытайце BelMetal, слухайце радыё “Сталіца” O
Вось такія цікавыя людзі працуюць на радыё! Мы жадаем павіншаваць увесь калектыў радыё «Сталіца» зь іх сьвятам, і асабіста віншуем Тацьцяну Шышло. Жадаем посьпехаў у працы, тонаў якаснай музыкі на радыё-хвалях, натхненьня, адданых ды адэкватных слухачоў і каб усё клеілася ды атрымлівалася. Робім мы адну працу, прасоўваем рок/метал разам з роднай мовай у масы, знаёмім зь імі, ды намагаемся захапіць ня толькі мозг, але і душы нашых слухачоў/чытачоў. Яшчэ раз з народзінамі і дзякуй за ўсё добрае!
P.S. Мабыць варта пашукаць цікавыя для нас музычныя напрамкі яшчэ ў якіх сур'ёзных канторах? Чакайце, у хуткім часе завітаю ў офіс адной міжнароднай кампаніі і мабыць нешта адкапаю!
Сяргей Бохан (Rocker)
0 каментароў