Рок на кафедры французскай мовы
Апублікавана
у
Інтэрв'ю
Працягваю тусіць зь цікавым народам ды шукаць рок/метал у незвычайных месцах. І я яго знаходжу, ад чаго становіцца вельмі добра і неяк цёпла. На гэны раз нялёгкая занесла меня на кафедру французскай мовы роднага ўнівера, дзе бывае засядае (у перапынках паміж парамі) адзін з маіх лепшых сяброў — Андрэй Сьцяпанавіч Бадзюля. Чалавек, які прайшоў 5 курсаў універа, магістратуру, аспірантуру ды нават абараніў свой дысер, змог пранесьці праз усе гады і выпрабаваньні сваё захапленьне музыкай пацяжэй. Падчас ягонага падарожжа па жыцьцю неяк мы і пазнаёміліся, было вельмі весела (ня кожны дзень бачыш выкладчыкаў у слэме), рок калісьці дапамог нам знайсьці нейкія кропкі сутыкненьня. Вось зараз вы і даведаецеся, як Андрэй Сьцяпанавіч некалі шчыльна зьвязаў сваё жыцьцё зь цікавымі музычнымі напрамкамі. Сяргей:
Што з року і металу ты пачуў першым, ды ўвогуле, пры якіх абставінах ты пазнаёміўся з гэтымі цікавымі стылямі музыкі?
Андрэй:
Шчыра кажучы, гэта было каханьне зь першага позірку. Першымі я пачуў старых добрых Scorpions, якія сталі маім самым вялікім музычным захапленьнем у жыцьці. Сам я ўжо амаль што дыназаўр, таму абставіны знаёмства былі тыповыя для таго часу. У школьным класе мы абменьваліся рознай музыкай і mp3-дыскі тады толькі ўваходзілі ў моду, таму асноўным носьбітам былі аўдыё-касеты, на адной зь якіх і апынулася складанка Скарпоў. Вось так я пазнаёміўся са сьветам цяжкага року і металу, а гэтыя немцы ўсё яшчэ мае самыя галоўныя ўлюбёнцы.
Сяргей:
Ці шмат сярод выкладчыкаў іняза чалавек з падобнымі музычнымі густамі?
Андрэй:
Ну… Шчыра кажучы нет. Музычны густ у асноўным залежыць ад узросту, таму што людзям зусім старой школы значна бліжэй савецкая і руская поп-эстрада. Але на выкладчыкаў майго ўніверсітэту ўплываюць мовы, якімі яны валодаюць і якім вучаць. Чалавек вывучае мову, а разам зь ёю культуру, а таксама і музыку. Калі сам быў студэнтам, то ў нас вяла заняткі выкладчыца, якая вельмі любіла і любіць Sting’а, таму на дзень нараджэньня мы прэзентавалі ёй дыск гэтага выканаўца. Таму нельга жорстка сказаць, што калі чалавек у дастаткова сталым узросьце, то ён ня слухае рок і на маім прыкладзе гэта выдатна бачна, шмат залежыць ад самой асобы.
Сяргей:
З вышыні свайго ўзросту ды досьведу, што ты можаш сказаць наконт цяперашніх студэнтаў, што слухаюць яны? Ці ў трэндзе рок у моладзі іняза?
Андрэй:
Усё вельмі разнастайна, тым болей, што ў інязе большасьць састаўляюць дзяўчыны, то можна дапусьціць, што яны ў асноўным слухаюць папсу, R’n’B ці нешта дыскатэчнае. Такое становішча характэрна зусім не для ўсіх дзяўчын, бо шмат хто аддае перавагу року ды металу. Што тычыцца хлапцоў, то большасьць захапляецца музыкай пацяжэй. Здагадацца вельмі проста, ты бачыш, як выглядае чалавек і што ў яго стаіць на званку.
Сяргей:
Твая першая і асноўная мова французская, мабыць ты ведаеш якія-небудзь рок ці метал гурты з Францыі і можаш іх нам прарэкламіць?
Андрэй:
Вось, вельмі цікавае пытаньне, якое вельмі доўга самому не давала спакою. Пакуль я вывучаў саму мову, то цікавіўся і музыкай, але акрамя некалькіх знакамітых французскіх рок-опер, болей ні на што не натыкаўся. Але, калі б мяне запыталі каго з французскіх ці французскамоўных рок-выканаўцаў я люблю больш за астатніх, то я бы назваў Garou. Пасьля яго ўдзелу ў Нотр Даме, ён пасьпеў выдаць некалькі рокавых альбомаў, песьні зь якіх прагучалі і на ягоным менскім канцэрце, потым ён сышоў болей у блюз, але мне больш за ўсё падабаецца менавіта рокавы перыяд творчасьці. А калі браць французскія гурты, то нікога назваць не магу. Нават сам калі быў студэнтам, то мы таксама запыталі нашага выкладчыка, ці ёсьць ва Францыі штосьці годнае “пацяжэй”, на што ён таксама ня змог адказаць.
Сяргей:
Сярод сваіх улюбёнцаў ты пералічыў Scorpions ды Garou, але калі браць гурты ды напрамкі, то каго яшчэ жадаеш асобна вылучыць?
Андрэй:
Быў перыяд, калі вельмі шчыльна сядзеў на Bon Jovi. Падчас алімпіяды ў Ванкуверы занадта засеў на Nickelback. Guns N’ Roses, Dio, той жа Aerosmith, магу сказаць, што чуў шмат чаго, але ўсё ж такі Скарпы — самая вялікая любоў, а ўсе астатнія ўжо ідуць ніжэй. Зараз жа відаць, працягваю сталець і вельмі падабаецца рок у сімфанічнай апрацоўцы. Нават калі браць тых жа Скарпоў, то я для сябе вылучаю альбом Sting In The Tail, але на першым месцы стаіць Hurricane, які быў запісаны разам зь берлінскім сімфанічным аркестрам, яго магу слухаць бясконца, ізноў жа мабыць я ўжо зусім стары. Мне пашанцавала апынуцца на канцэрце прэзідэнцкага аркестра, які граў праграму Дым над вадой, дзе я жыўцом пачуў хіты Deep Purple, Black Sabbath і тых жа Scorpions у сімфанічнай апрацоўцы. Апошні канцэрт Скарпоў з гэтым жа аркестрам таксама пакінуй мноства пазітыўных эмоцый і некаторыя песьні зазьзялі новымі колерамі і гучаньнем пасьля такой імпрэзы.
Сяргей:
Ты адносішся да слухачоў/аматараў/фанаў року ды металу старой школы. Табе падабаецца сядзець дома, зажымаць грошы на імпрэзы, слухаць музло ў навушніках, глядзець канцэрты і кліпы (як робіць шмат моладзі), ці ўсё ж такі, калі горад наведвае хтосьці для цябе цікавы/смачны/круты, то знаходзіш фінансавыя сродкі і ідзеш на канцэрт?
Андрэй:
Па магчымасьці намагаюся наведваць цікавыя падзеі, бо адна справа слухаць дома запісы, глядзець кліпы ды канцэрты, а зусім іншая апынуцца на сапраўдным шоў. Гэта можна параўнаць з футболам і хакеем, перад экранам тэлевізара адны эмоцыі, а на стадыёне зусім іншыя і яны значна мацней, плюс сама атмасфера дзейства. Пачуцьці зусім іншыя ды неверагодныя. Такія пачуцьці я адкрыў для сябе на другім курсе падчас канцэрта Dio, з таго самага часу я намагаўся як мага часьцей хадзіць на цікавая для меня канцэрты. З апошняга хацеў бы вылучыць канцэрты Скарпоў і Deep Purple на Менск-Арэне (Андрэй сапраўдны фан Scorpions і наведваў кожны іх менскі канцэрт). Увогуле нельга параўноўваць жывы выступ гурта і праслухоўваньне ягоных запісаў.
Сяргей:
Вось ты вучыш студэнтаў французскай граматыцы, захапляешся музыкай, а якія хобі ты маеш у давесак?
Андрэй:
Люблю пачытаць чагосьці гістарычнага, паглядзець кіно, ізноў такі гістарычнае. Падабаюцца розныя біяграфіі ды жыцьцяапісаньні, люблю спорт, сам калісьці спрабаваў стаць плаўцом і баскетбалістам, але лёс раставіў усё інакш, вучоба разам з навукай перамаглі. Намагаюся не прапускаць цікавыя падзеі, тыя жа гульні хакейнага менскага Дынама, гульні ЛЧ. Пад уплывам французскай мовы палюбіў літаратуру гэтай краіны разам зь кіно. Французскае кіно дасьць форы мноству амерыканскіх фільмаў. Увесь час шукаю новыя веды ды інфу.
Сяргей:
Ты захапляешся гісторыяй, а які гістарычны перыяд роднай Беларусі найбольш цікавы для цябе?
Андрэй:
Вельмі люблю Напалеонаўскія войны, таму гэны перыяд падабаецца і вельмі цікавы цалкам, а таксама і ў зьвязцы зь гісторыяй роднага краю. Заўсёды вельмі цікавіўся Другой міравой, а таксама месцам і рольлю краіны ў гэтай вайне.
Сяргей:
Ты любіш чытаць, хто зь беларускіх пісьменьнікаў зачапіў цябе мацней за ўсё?
Андрэй:
Зачапілі Караткевіч і Быкаў, менавіта яны характырызуюць для меня беларускую літаратуру. Яны апісваюць зусім розныя эпохі, але я лічу, што вельмі выдатна перадаюць дух эпохі, народа і барацьбы.
Сяргей:
Якія канцэрты ты жадаеш наведаць да канца бягучага года?
Андрэй:
Адназначна гэта будзе Тар’я!
Сяргей:
І апошняя пытаньне. Маладому пакаленьню слухачоў ды аматараў року і металу, якіх ты бачыш кожны дзень нават на сваіх парах, што бы ты ім хацеў сказаць, мабыць штосьці параіць?
Андрэй:
Адчуваецца, што шмат класічных гуртоў, не хачу казаць, што яны сталеюць, але відавочна, што канцэртаў будзе меней і меней. Ужо наступнае пакаленьне будзе знаёміцца зь іх творчасьцю толькі па запісах, паралельна з гэтым, кожны дзень зьяўляюцца новыя гурты, якія выдаюць альбомы ды гастралююць. Хай маім пажаданьнем стане тое, каб моладзь за вялізарным ворахам усяго новага і цікавага не забывалася аб класічных гуртах. Не хачу казаць, што яны самыя лепшыя ў сьвеце, але маюць вельмі багатую і цікавую музычную спадчыну, і не хачу каб яна забывалася.
Выдатна пагутарылі (з разумным чалавека заўсёды прыемна размаўляць), а зараз трэба ісьці ды шукаць рок/метал у незвычайных месцах далей.
Сяргей Бохан (Rocker)
0 каментароў