Lesley Knife: адчуваю дыскваліфікацыю

Апублікавана 30 красавіка 2015, 17:16 у Інтэрв'ю

Нядаўна ў сацсецівах прамільгнула інфармацыя, што ўдзельнікі знакамітага беларускага гурта Gods Tower ня могуць сабе дазволіць займацца творчасьцю на пэўны час. Азадачыўшыся, BelMetal вырашыў сустрэцца з касьмічным лідэрам гурта, металічным піратам Lesley Knife, і запытацца, што ж адбываецца на самой справе.

Наша сустрэча пачалася зь нечаканага квэсту – Лэсьлі вяртаў квіток на адменены канцэрт Def Leppard, і давялося доўга блукаць па калідорах і лесьвіцах, каб знайсьці офіс аргаў. Скончыўшы з гэтай невясёлай справай, мы накіраваліся да TNT Rock Club з мэтай крыху асьвяжыцца і нарэшце пагаманіць.



Пачнем з набалелага: чаму Gods Tower ня можа зараз займацца музычнай творчасьцю? Што здарылася?

Магу сказаць, што ў нашага клавішніка вельмі сур’ёзныя сямейныя праблемы. Да таго сур’ёзныя, што ён пазбаўлены магчымасьці часта зьяўляцца “ў сьвеце”. Удавацца ў падрабязнасьці я не магу, але адказна заяўляю, што працы ў Gods Tower без Аўчыньнікава проста ня можа быць, таму што ён галоўны музычны лакаматыў усяго складу. Прыкладна тое ж адбывалася, калі ў нас Уракаў адключыўся ад працэсу, і дзейнасьць застапарылася.

Аднак планаў распадацца няма, у нас маса матэрыялу і куча задумак. Вы нават уявіць сабе ня можаце, колькі ў нас задумак, вось толькі няма магчымасьці сабрацца іх ажыцьцявіць. Мы ўсе жывем надзеяй, што хутка сітуацыя ўлагодзіцца, і тады можна будзе нагнаць упушчанае.

Усё ж кантакты адзін з адным вы падтрымліваеце?

Кантакт не спыняецца. Усе ж сядзім у чатах, стэлефаноўваемся. Але музыкай у скайпе мы займацца ня можам. Каб зрабіць нешта, нам трэба глядзець у вочы адзін аднаму. Гэта зусім не легенда, што ў Gods Tower на рэпетыцыях магчымыя мардабоі з-за няправільнай ноты. Але ў выніку нота ўсё ж атрымліваецца правільнай. Пры бесправоднай жа перадачы музыка губляе душу.
Такім чынам, з двух зол мы абралі меншае: аб’явілі тайм-аут у сувязі са складанымі абставінамі, але насамрэч лічыце, што мы проста выйшлі папаліць. Ні ў якім выпадку калектыў не плануе спыняць сваё існаваньне.

Гэта абнадзейвае. А ці ёсьць на дадзены момант напрацоўкі, новы матэрыял?

Напрацовак столькі, што мы ня можам проста з назвай альбому вызначыцца. Фактычна, у нас гатовы альбом. На дадзены момант вядзем абмеркаваньне, у якой форме яго падаць, якія сінглы будуць выходзіць. Засталіся тэхнічныя праблемы: сабрацца разам і ўсё сыграць, потым аранжаваць і выпрацаваць канцэпт падачы матэрыялу. Але, паўтаруся, сабрацца мы пакуль ня можам па аб’ектыўных прычынах.

Тым ня менш вы заяўленыя ўлетку на “Купальскае кола”, на фэсьце ў Латвіі…

Так, але мы не пасьпеем зрабіць ніводнай новай рэчы. У сырым выглядзе прэзентаваць песьні мы ня будзем, таму будзем граць рэтрасьпектыўныя праграмы. Ня выключана, што будуць нейкія вар’яцкія сюрпрызы, мы аматары такое рабіць па-за праграмай, толькі анансаваць падобнае на дадзены момант няма сэнсу.

А калі можна будзе пабачыць той самы DVD са здымкі юбілейнага канцэрту?

Закавыка ў тым, што DVD займаецца зноў жа Аўчыньнікаў. Будзем спадзявацца, што дыск актуальнасьці з часам не губляе, а, як добрае віно, толькі набывае. Магу паабяцаць, што першым чынам дапрацуем гэты DVD, як толькі хмары зьнікнуць з гарызонту. Тым больш, наколькі мне вядома, адсоткаў дзевяноста ўжо гатова. Галоўнае, што ніхто нікуды не сыходзіць, усе застаюцца на сваіх месцах.

Пакуль усе застаюцца на сваіх месцах, чым вы займаецеся?

Я засяродзіўся на працы, на сям’і, але, шчыра кажучы, вельмі б хацеў паўдзельнічаць у якім-небудзь праекце, таму што адчуваю пэўную дыскваліфікацыю. Таму, калі ў каго ёсьць прапановы па супрацоўніцтву, тэлефануйце мне. Адзінае, я ня буду сьпяваць шансон, поп-музыку і блэк-метал, таму што сябе ў іх ня бачу.

Тады ў якіх музычных напрамках хацелася б папрацаваць?

Калі б я умеў прыгожа й годна сьпяваць, бо я ня столькі сьпявак, колькі чытальнік і крыкун, хацелася б power metal паспрабаваць. Але гэта асобная школа вакалу, у мяне яна адсутнічае. Добра падышоў бы меладычны трэш, якога ў нас, на жаль, няшмат у высокай якасьці. Death metal я таксама не пацягну, таму што ў мяне фенаменальна слабы гроўл. Doom – з задавальненьнем. Хацелася б drone паспрабаваць, класічны speed metal ці heavy metal. Карацей, трэба паслухаць Gods Tower, і ўсё, што падыдзе пад мой вакал, можна браць. Так што прапанова да супрацоўніцтва агучана. Мой кантакт – празь BelМetal, калі ласка.

Калі размаўляць пра супрацоўніцтва з канкрэтнымі калектывамі, зь кім узьнікае жаданьне зрабіць сайд-праект?

Былі дамоўленасьці з канкрэтнымі калектывамі, яны й застаюцца. Але калектывы часьцяком гэткія ж занятыя, як і я. Таму сумесныя праекты, абмеркаваньні вісяць у паветры проста таму, што няма на іх часу. Калі б мы зараблялі на жыцьцё толькі музыкай, і пры гэтым бы дзейнічала сістэма лэйблаў, клубаў, я б з задавальненьнем увечары сабраўся з Памідоравым ці з Litvintroll’ем, альбо і з тым, і з другімі. Ды яшчэ каго-небудзь паклікалі, скажам, Folcore, Znich. Няма пытаньняў. Але такога няма, усе працуюць з ранку да вечару.

Як аднясуцца вашыя калегі з Gods Tower да гэткага супрацоўніцтва?

У тым, што хтосьці зь кімсьці пайграе, няма ніякага крыміналу. Градус рэўнасьці ў гурце надзвычай нізкі. Усе выдатна разумеюць, што падчас такіх вымушаных вакацый трэба абавязкова чымсьці займацца, каб не згубіць кваліфікацыю. Іншая справа, калі паўстане пытаньне выбару паміж нейкім праектам і Gods Tower, то, натуральна, я выберу Gods Tower.

Чым яшчэ займаецеся ў вольны час?

Зараз я паглыбіўся ў чытаньне літаратуры па старажытнаму сьвету. Нядаўна чытаў пра хетаў, потым пра шумераў. Насамрэч, я хачу паступіць на завочнае адзьдзяленьне гістфаку, таму што мне патрэбна нейкая афіцыйная паперка, каб я сам сабе ўспрымаў як сур’ёзнага чалавека.
Калі распавядаць пра пірацтва, я рыхтую наступ…

Ратаваньне балтыйскай кількі?

Абавязкова! А яшчэ ёсьць Цэнтральная Афрыка. Мяркую, кожны беларус разумее, наколькі нам блізкія праблемы цэнтральных афрыканцаў. Проста ня ведаю ніводнага беларуса, які ўначы не прачынаецца і ня думае, як там Цэнтральная Афрыка. Вы ж разумееце, што варта толькі ўключыць тэлевізар, каб зразумець, што для беларусаў ёсьць рэчы важнейшыя за Беларусь.



Вось такое крывое люстэрка павінна існаваць. І пакуль у нас гэтым ніхто не займаецца, можна паспрабаваць мне. Калі б з гэтым у нас было прасьцей, я б магчыма зрабіў парадыйную палітыку сваім асноўным заняткам. Хутка я стану зусім супер-стар, і трэба неяк пасталець. Рок-музыка не для дзядоў, а ў якасьці дзеда, які сядзіць у парламенце і даказвае, што надышоў час пабудаваць не адзін, а пятнаццаць касмадромаў, для мяне гэта было б самае то.

… з пасьведчаньнем гісторыка.

Менавіта! Вось такі зачын на будучыню. Нават зараз, калі б захацеў распачаць маштабную кампанію, адзін не застаўся б. Але ў гэтым годзе ўсё даволі складана, таму я пакуль падкачаю шыны ў зоркалёце.

Вяртаючыся да музыкі, пра што б хацелася засьпяваць?

Калі казаць пра Gods Tower, цяперашняя праграма прысьвечана таму, што адбываецца ў сьвеце. У якім-небудзь іншым праекце я б хацеў раскрыць дзьве тэмы, якія займаюць мой розум, – гэта космас і каменны век. Космас ёсьць космас. Людзі, мы ў дваццаць першым стагодзьдзі жывем, павінны былі ўжо даўно Марс асвоіць, а замест гэтага толькі porn hub пампуем днямі! Ня крыўдна, не? Мне вось крыўдна.



Каменны век – іншая крайнасьць. У мяне круціцца думка зрабіць нешта мінімалістычнае, але ня блэк. Таму што блэк – гэта адна грань эмоцый, кшталту “на, падавіся!” Хочацца зрабіць нешта ў духу даасізму, каб нібыта з боку назіраць. Але на гэтае патрэбны кампазітар, які прасякнецца маімі ідэямі.

Дарэчы, нядаўна мне прапанавалі пісаць для кіеўскай каманды “Лінія Манергейма” тэматычныя тэксты, зьвязаныя з савецка-фінскай вайной, але мне на працы досыць гэтай тэмы. Таму не прапаноўвайце мне Другую сусьветную, калі ласка.

Увогуле, калі вы цікавіцеся гісторыяй, ці заканамерна раскрываць пэўныя гістарычныя эпізоды?

Як можна раскрываць гістарычныя эпізоды, калі ты ня быў іх сьведкам? У нас гісторыя – адны цэтлікі. Ня трэба гэтага, дайце праўдзівую храналогію! Хопіць перажоўваць факты, толькі гэтым і займаліся ўсё дваццатае стагодзьдзе. Няхай ужо людзі пачнуць думаць. У нас гэтага вельмі баяцца: калі прачынаешся з раніцы, і аказваецца, што трэба самому вырашаць, куды ісьці і што рабіць.

На дадзены момант чалавецтва дасягнула пубертатнага перыяду. Аднак, у адрозьненьні ад канкрэтных індывідаў, працягвае ляжаць у калысцы і нікуды ня хоча ісьці. Хоча глядзець парнуху, будаваць цэрквы, калоцца і займацца іншай хернёй. А што адбываецца з чалавекам, які ляжыць больш, чым патрэбна? У яго зьяўляюцца пролежні. І калі мы зараз не пачнем варушыцца, то ператварымся ў суцэльныя пролежні.

Тэкст: Паліна Трохаўцава