Mora Prokaza
Апублікавана
у
Інтэрв'ю
Mora Prokaza – беларускі блэк-металічны праект, створаны былымі ўдзельнікамі гурта Victim Path. За плячыма музыкаў шэраг выступаў за мяжой, у тым ліку разам з Inquisition, выдадзены ў ЗША поўнафарматнік, а цяпер і кліп. Усё гэта за два гады. Чаму гурт прынцыпова не выступае ў Беларусі, якую ідэю нясе, як ладзіцца плённая праца і якім будзе надыходзячы другі альбом – аб гэтым і іншым мы пагутарылі з заснавальнікам і франтмэнам Mora Prokaza – спадаром Farmakon’ам.
— Што азначае назва?
— Гэта цалкам выдуманая намі назва. Мы не хацелі браць чыстыя ангельскія словы.
Mora – мор, эпідэмія, разруха. І праказа.
Эпідэмія праказы, хваробы, музыка, што нясе вецер сьмерці, чорнае чумы.
— Ці можна зьвязваць стварэньне гэтага праекту менавіта з тваім і Isvind’а сыходам зь Victim Path? Я так разумею, у VP ідэолагам быў V01D, а тут ты сам разгортваешся ў творчасьці.
— Скажу так, гэта цалкам розныя накірункі ў музыцы, абсалютна. І я, напрыклад, не люблю, калі праводзяць паралелі між VP і MP… Там я проста сьпяваў на ўмовах “сьпявай вось так і ўсё”. А гэта – маё дзецішча, якое я вынасіў і гадую, укладаю сілы і патэнцыял.
Мы там былі проста музыкі, нібы найманыя. Такое ж ня можа доўжыцца ў людзей, што цудоўна могуць рабіць самі нешта сваё.
Стварэньне праекту з сыходам? Хм. Гэта было прадказальна задоўга да сыходу. Праект быў створаны тады, калі накапілася багата сваіх ідэй і прыйшоў час пакідаць гурт, у якім не было чаго лавіць.
— Які быў унёсак Isvind’а ў MP і чаму вы разышліся?
— О, гэта вялікае пытаньне, так.
Унёсак Isvind’а быў вялізны. Мы ўдвох выношвалі ідэі і ўзахлёб абмяркоўвалі планы. Пісалі музыку, рэпетавалі няспынна, “не вымаючы”.
Але прыйшоў час, калі Isvind дакладна зразумеў, што шукае сябе ня там і ня ў той музыцы. Ён паведаміў аб сыходзе. Разышліся добрымі сябрамі. Ён перадаў усе правы канчаткова мне і спакойна сышоў. Гэта пайшло толькі на карысьць MP і яму, спадзяюся, таксама.
Ну і калі гаварыць аб ідэйнасьці – яе ў новым барабаншчыку ў разы болей. Сапраўдная ІДЭЯ. Таму ўсё стала толькі лепей!
— Чуў пра другі паўнафарматнік. Яго ўжо робіце разам з Hatestorm’ам?
— Адкрыю невялічкі сакрэт: ён, лонгплэй, амаль гатовы. Так, робім яго ўжо з Hatestorm’ам. Ён імгненна ўзяўся за справу і праз тыдзень пасьля ягонага прыходу мы ўжо пісалі першую кампазіцыю на альбом!
Чаму другога альбому яшчэ няма, калі амаль гатовы?
Зноў жа сакрэцік – мы шукаем граматны “дом” для нашай банды. У нас ён ужо ёсьць у Амерыцы, цяпер шукаем і ў Еўропе.
— У Амерыцы той самы?
— Той жа самы. Пакуль што. Там ён можа яшчэ зьмяніцца.
Наконт мінулага праекту яшчэ ёсьць што сказаць. Мы заўсёды з Isvind’ам хацелі граць Black Metal. Што ўяўляў, у прынцыпе, Victim Path на ДЭМА, на матэрыял якога мы і прыйшлі. Потым усё рэзка зьмянілася. Сум. Пацярпелі і звалілі. Бо пасьля выпуску “Surrounded By Pain” гурт яшчэ пазіцыянаваўся як BM, але рэчы трэба называць сваімі імёнамі. Ня трэба называць Black Metal’ам тое, што ім ня ёсьць.
Таму ідэі хацелася рэалізоўваць яшчэ хутчэй. Бо яно ж бачна: мы пасьля таго праекту бы з ланцугоў сарваліся! Толькі рабіць, працаваць, працаваць і яшчэ раз працаваць! Існуюць праекты, у якіх шчыра ГАЛАДУЕШ.
Дарэчы, аб цяперашняй пабудове абавязкаў у гурце Mora Prokaza. Я не чапаю партыі барабаншчыка ўвогуле. Музыкі працуюць свабодна, уносячы ўсё, што жадаюць унесьці. На гэтым у нас і ладзіцца творчасьць.
— І з прыходам новага чалавека з ідэямі, мяняецца, магчыма, і тэматычнае напаўненьне, не? Пра што мы пачуем у другім альбоме?
— Ты правы. У гэтым альбоме я ўжо ня стрымліваўся ў… рэзкасьці, напэўна? Так, болей рэзкая лірыка. У музыцы… Супалі цікавасьці! Мы цяпер ствараем болей якасную музыку і надаём вялікае значэньне дробным дэталям. Зьбіўка крыху ня тая? Перапісваем у дупу! Не абмяркоўваецца.
На “Satanic Hymn” мы двойчы перапісвалі вакал. Такія справы.
Робіш справу – рабі яе сумленна перад самім сабой і слухачамі. Ці шкандыбай пад краму і няўсралася табе займацца музыкай тады!
Мы ня можам зрабіць трэк і ведаць, што “халера… у ім усё ж вунь у тым моманце нешта ня тое”. Не, калі мы ведаем, што можна лепей, то выцісьнем УСЁ зь сябе. Затое, слухаючы потым трэк, будзем ведаць: пры ягоным запісе, зьвядзеньні і ўсім іншым мы зрабілі ЎСЁ, ШТО МАГЛІ НА СЁНЬНЯШНІ ДЗЕНЬ. Падкрэсьліваю – на сёньняшні дзень. Бывае такое, што магчымасьці раптоўна зьмяняюцца ў той ці іншы бок.
— Лірыка болей рэзкая – аб чым? Музычная частка ў якім плане зьмянілася ад першага альбому?
— Лірыка… Проста болей “крыклівая”. Думаю, назва адной зь песень “Satanic Hymn” гаворыць сама за сябе… Лірыка болей чарнушная, так.
Музычная? Ня ведаю нават, як адказаць. Так, яна зьмянілася. І мне здаецца, у лепшы бок. Другі альбом будзе болей спакойным, ён ня будзе выбухам з бласт-бітаў, але не запомніць яго будзе немагчыма, перакананы.
У ім будзе болей МАЗГОЎ.
— Як гэта было – дзяліць сцэну з Inquisition?
— То быў вельмі добры канцэрт зь вельмі дрэнным гукам хэдлайнераў.
Гэтага хопіць, спадзяюся. Бо… Лепей, калі шчыра, прамаўчаць, хто такія Inquisition і што яны робяць.
— І ўсё ж пытаньне, чаму ня граеце ў Беларусі?
— Мы абавязкова сыграем тут. Будзе гэта, будзе. Скажу шчыра і хітрыць ня буду – хочацца граць для людзей у тэме. У нашых краях цяжкавата з павагай іншых музыкаў да іншых музыкаў, разумееш, пра што я? Вунь, ты нядаўна, мабыць, бачыў – вылазяць розныя выблядкі і лайно раскідваюць направа-налева. Брудна гэта і непрыемна. І ад разуменьня таго, што на сэйшне гэтак 85 адсоткаў будзе менавіта такіх, — ванітуе…
Прыемна паехаць граць туды, дзе чакаюць пачуць і ўбачыць, а ня ўгледзецца, праверыць, абасраць. Ці то ў нас менталітэт такі?
Сайт гурта: moraprokaza.com
— Што азначае назва?
— Гэта цалкам выдуманая намі назва. Мы не хацелі браць чыстыя ангельскія словы.
Mora – мор, эпідэмія, разруха. І праказа.
Эпідэмія праказы, хваробы, музыка, што нясе вецер сьмерці, чорнае чумы.
— Ці можна зьвязваць стварэньне гэтага праекту менавіта з тваім і Isvind’а сыходам зь Victim Path? Я так разумею, у VP ідэолагам быў V01D, а тут ты сам разгортваешся ў творчасьці.
— Скажу так, гэта цалкам розныя накірункі ў музыцы, абсалютна. І я, напрыклад, не люблю, калі праводзяць паралелі між VP і MP… Там я проста сьпяваў на ўмовах “сьпявай вось так і ўсё”. А гэта – маё дзецішча, якое я вынасіў і гадую, укладаю сілы і патэнцыял.
Мы там былі проста музыкі, нібы найманыя. Такое ж ня можа доўжыцца ў людзей, што цудоўна могуць рабіць самі нешта сваё.
Стварэньне праекту з сыходам? Хм. Гэта было прадказальна задоўга да сыходу. Праект быў створаны тады, калі накапілася багата сваіх ідэй і прыйшоў час пакідаць гурт, у якім не было чаго лавіць.
— Які быў унёсак Isvind’а ў MP і чаму вы разышліся?
— О, гэта вялікае пытаньне, так.
Унёсак Isvind’а быў вялізны. Мы ўдвох выношвалі ідэі і ўзахлёб абмяркоўвалі планы. Пісалі музыку, рэпетавалі няспынна, “не вымаючы”.
Але прыйшоў час, калі Isvind дакладна зразумеў, што шукае сябе ня там і ня ў той музыцы. Ён паведаміў аб сыходзе. Разышліся добрымі сябрамі. Ён перадаў усе правы канчаткова мне і спакойна сышоў. Гэта пайшло толькі на карысьць MP і яму, спадзяюся, таксама.
Ну і калі гаварыць аб ідэйнасьці – яе ў новым барабаншчыку ў разы болей. Сапраўдная ІДЭЯ. Таму ўсё стала толькі лепей!
— Чуў пра другі паўнафарматнік. Яго ўжо робіце разам з Hatestorm’ам?
— Адкрыю невялічкі сакрэт: ён, лонгплэй, амаль гатовы. Так, робім яго ўжо з Hatestorm’ам. Ён імгненна ўзяўся за справу і праз тыдзень пасьля ягонага прыходу мы ўжо пісалі першую кампазіцыю на альбом!
Чаму другога альбому яшчэ няма, калі амаль гатовы?
Зноў жа сакрэцік – мы шукаем граматны “дом” для нашай банды. У нас ён ужо ёсьць у Амерыцы, цяпер шукаем і ў Еўропе.
— У Амерыцы той самы?
— Той жа самы. Пакуль што. Там ён можа яшчэ зьмяніцца.
Наконт мінулага праекту яшчэ ёсьць што сказаць. Мы заўсёды з Isvind’ам хацелі граць Black Metal. Што ўяўляў, у прынцыпе, Victim Path на ДЭМА, на матэрыял якога мы і прыйшлі. Потым усё рэзка зьмянілася. Сум. Пацярпелі і звалілі. Бо пасьля выпуску “Surrounded By Pain” гурт яшчэ пазіцыянаваўся як BM, але рэчы трэба называць сваімі імёнамі. Ня трэба называць Black Metal’ам тое, што ім ня ёсьць.
Таму ідэі хацелася рэалізоўваць яшчэ хутчэй. Бо яно ж бачна: мы пасьля таго праекту бы з ланцугоў сарваліся! Толькі рабіць, працаваць, працаваць і яшчэ раз працаваць! Існуюць праекты, у якіх шчыра ГАЛАДУЕШ.
Дарэчы, аб цяперашняй пабудове абавязкаў у гурце Mora Prokaza. Я не чапаю партыі барабаншчыка ўвогуле. Музыкі працуюць свабодна, уносячы ўсё, што жадаюць унесьці. На гэтым у нас і ладзіцца творчасьць.
— І з прыходам новага чалавека з ідэямі, мяняецца, магчыма, і тэматычнае напаўненьне, не? Пра што мы пачуем у другім альбоме?
— Ты правы. У гэтым альбоме я ўжо ня стрымліваўся ў… рэзкасьці, напэўна? Так, болей рэзкая лірыка. У музыцы… Супалі цікавасьці! Мы цяпер ствараем болей якасную музыку і надаём вялікае значэньне дробным дэталям. Зьбіўка крыху ня тая? Перапісваем у дупу! Не абмяркоўваецца.
На “Satanic Hymn” мы двойчы перапісвалі вакал. Такія справы.
Робіш справу – рабі яе сумленна перад самім сабой і слухачамі. Ці шкандыбай пад краму і няўсралася табе займацца музыкай тады!
Мы ня можам зрабіць трэк і ведаць, што “халера… у ім усё ж вунь у тым моманце нешта ня тое”. Не, калі мы ведаем, што можна лепей, то выцісьнем УСЁ зь сябе. Затое, слухаючы потым трэк, будзем ведаць: пры ягоным запісе, зьвядзеньні і ўсім іншым мы зрабілі ЎСЁ, ШТО МАГЛІ НА СЁНЬНЯШНІ ДЗЕНЬ. Падкрэсьліваю – на сёньняшні дзень. Бывае такое, што магчымасьці раптоўна зьмяняюцца ў той ці іншы бок.
— Лірыка болей рэзкая – аб чым? Музычная частка ў якім плане зьмянілася ад першага альбому?
— Лірыка… Проста болей “крыклівая”. Думаю, назва адной зь песень “Satanic Hymn” гаворыць сама за сябе… Лірыка болей чарнушная, так.
Музычная? Ня ведаю нават, як адказаць. Так, яна зьмянілася. І мне здаецца, у лепшы бок. Другі альбом будзе болей спакойным, ён ня будзе выбухам з бласт-бітаў, але не запомніць яго будзе немагчыма, перакананы.
У ім будзе болей МАЗГОЎ.
— Як гэта было – дзяліць сцэну з Inquisition?
— То быў вельмі добры канцэрт зь вельмі дрэнным гукам хэдлайнераў.
Гэтага хопіць, спадзяюся. Бо… Лепей, калі шчыра, прамаўчаць, хто такія Inquisition і што яны робяць.
— І ўсё ж пытаньне, чаму ня граеце ў Беларусі?
— Мы абавязкова сыграем тут. Будзе гэта, будзе. Скажу шчыра і хітрыць ня буду – хочацца граць для людзей у тэме. У нашых краях цяжкавата з павагай іншых музыкаў да іншых музыкаў, разумееш, пра што я? Вунь, ты нядаўна, мабыць, бачыў – вылазяць розныя выблядкі і лайно раскідваюць направа-налева. Брудна гэта і непрыемна. І ад разуменьня таго, што на сэйшне гэтак 85 адсоткаў будзе менавіта такіх, — ванітуе…
Прыемна паехаць граць туды, дзе чакаюць пачуць і ўбачыць, а ня ўгледзецца, праверыць, абасраць. Ці то ў нас менталітэт такі?
Сайт гурта: moraprokaza.com
0 каментароў