Morphine Suffering: пра сучаснае і мінулае

Апублікавана 18 траўня 2016, 20:31 у Інтэрв'ю

21 траўня кіеўскі металкор-гурт Morphine Suffering упершыню наведае Беларусь. Для хлапцоў гэта будзе першы выезд за межы Ўкраіны, таму напярэдадні канцэрту мы задалі ім шэраг пытаньняў. Пра сучаснае, мінулае, чаго чакаць беларускаму гледачу ад канцэрту. На пытаньні адказвае Ўлад Рыльскі, гітарыст гурта.

Прывітаньне! Пройдземся адразу па гарачых сьлядах — ужо амаль месяц прайшоў з вашага сольніка ў Кіеве 17 красавіка. Распавядайце, як гэта было?

Канцэрт прайшоў на ура! Мы хацелі, каб другі вясновы сольнік быў больш якрім, крутым, дынамічным, чым першы (ён адбыўся 2015.09.12). Шмат сіл і энергіі ўклалі ў падрыхтоўку, бо яго рабілі сваімі сіламі, і атрымалі найвелізарнейшы пазітыўны зарад. Вядома ж, канцэрт выйшаў бомбавы дзякуючы ўсім тым людзям, якія прыйшлі на сольнік. У музычнай частцы мы пастараліся аб'яднаць фактычна ўвесь матэрыял за 8 гадоў існаваньня гурта (гэта значыць, пачынаючы з рэлізаў 2008 году). Было шмат сьвятла, выдатныя вядоўцы, якія давалі нам адпачыць, а публіку заводзілі вясёлымі конкурсамі і дарылі мноства падарункаў ад гурта, таксама, упершыню мы стварылі і прадэманстравалі відэасуправаджэньне для кожнай песьні, што надало канцэрту яшчэ большай атмасфернасьці і моцы. Як заўсёды, мы намагаліся выкладвацца на поўную, гэтак жа было і па іншы бок сцэны — нашая вялікая MSFamily уладкоўвала поўны адрыў.

Ужо другі канцэрт вы зьбіраеце поўныя залы ў Кіеве, а ў туры па Ўкраіне ў кожным горадзе клубы былі стабільна запоўненыя. Для прыкладу прывяду тэндэнцыю, уласьцівую апошнім часам Беларусі: на самых топавых лакальных гуртах ва ўсіх гарадах, акрамя Менску, праз раз залы пустуюць. І справа далёка не ў адсутнасьці аматараў такой музыкі ў гэтых гарадах. Крызіс тут толькі адгаворка. У чым феномен такой добрай наведвальнасьці ва Ўкраіне?

Тур — гэта абсалютна асобная гісторыя. Усё пачынаецца задоўга да туру, і самае важнае, каб жыхары гораду, у які каманда едзе выступаць, ведалі пра гэты канцэрт. Мы неаднаразова сутыкаліся зь сітуацыямі, калі пасьля канцэртаў людзі пісалі, што нават і ня ведалі, што мы прыязджаем у іх горад. Гэта ўжо ляжыць у большай ступені на арганізатарая і яго падыходу да канцэртаў. Часта бывае так, што калі арганізатар не зацікаўлены, то ён палец аб палец ня ўдарыць, калі ён застрахаваны мінімальнымі ўмовамі ад гурта. Ну і гэтак жа мы заўважылі, што дзень тыдню таксама вельмі важны для насельніцтва, мы зрабілі высновы, што самыя канцэртныя дні гэта пятніца і субота, ва ўсе астатнія ўжо ў людзей ёсьць шмат прычын, па якіх яны ня могуць наведаць канцэрт, часьцей за ўсё гэта раньні паход на вучобу ці на працу. Але асабіста мы лічым, што гэта не падстава пазбаўляць сябе зараду пазітыўнай энергетыкі і драйву, бо канцэрт улюбёнага гурта бывае па сутнасьці раз у год.

Сказаць, што ў іншых гарадах добрая наведвальнасьць была паўсюль, было б не зусім праўдай, залы вядома былі далёка не пустыя, але і аншлагаў не было. Усё вельмі залежала як мінімум ад 3-х самых важных фактараў. Але так, як сабрала сталіца, яшчэ ні адзін горад ва Ўкраіне не зьбіраў (спадзяемся, гэта часовая зьява). На нашую думку, мы ўжо сталі больш дасьведчаныя ў гэтым плане і будзем зараз гэта ажыцьцяўляць у жыцьцё. Пасьля наступнага туру падзелімся з вамі новым вопытам і ўражаньнямі.

Ня першы год Morphine Suffering прымаюць удзел ў найбуйнейшых украінскіх фестывалях на адным узроўні з самымі знакамітымі камандамі. І гэты год не выключэньне. Пасьля такіх сур'ёзных выступаў, не паступалі прапановы выступаў на Захадзе?

Нашая творчасьць акцэнтавана на ўкраіна- і расейскамоўную публіку. Па праўдзе, мы ня бачым асаблівага сэнсу ехаць на Захад, бо нас у выніку не да канца зразумеюць, так як ва ўсім сьвеце міжнародным мовай зьяўляецца ангельская. Мы веееельмі любім, калі публіка сьпявае з намі. Такім чынам, калі мы захочам паехаць выступаць на Захад, ды і наогул па ўсім сьвеце, нам трэба будзе сьпяваць на зразумелай для людзей мове, на ангельскай.

Morphine Suffering перакладаецца як «Пакуты ад марфіну». І вы прапаведуеце поўную адмову ад шкодных звычак. Чаму менавіта такая назва? Ня цяжка адмаўляцца ад шкодных звычак?

На самай справе складанага ў нашым жыцьці нічога няма і быць ня можа, усё залежыць ад рашэньня чалавека і яго матывацыі. Напрыклад, сказаць каму-небудзь: калі ты ня кінеш ужываць алкаголь, у цябе пачне прагрэсаваць цыроз печані, думаю, у нармальнага чалавека ў імгненне зьявіцца і сіла волі, і вытрымка, і выдатна харчавацца ён, як аказваецца, любіць)) Таму ўсё залежыць ад чалавека. Мы сапраўды ў пэўны момант жыцьця для сябе ўсё прааналізавалі і зрабілі высновы, што гэта нам ня трэба! Мы не займаемся актыўнай прапагандай, але з радасьцю дзелімся досьведам з тымі, хто мае патрэбу ў дапамозе і падтрымцы.
Што да назвы, гэта доўгая і вясёлая гісторыя. А калі коратка, то наш першы вакаліст заявіў калектыў на першы фестываль менавіта з такой назвай, а не з назвай гурта, якая ўжо была на той момант. Тады шмат абмяркоўвалі зьмену назвы гурта, але так нічога і ня вырашылі, а вакаліст узяў на сябе адказнасьць, і ня зь кім не параіўшыся, заявіў, што банда будзе называцца менавіта Morphine Suffering. Такім чынам, з-за таго, што мы карабель ужо назвалі, вырашылі, што з такім імем ён і паплыве. :)

Распавядзіце пра апошні альбом «Пам'ятай Хто Є Ти». Аб тэкстах, пра значэньне для гурта, пра пасыл у сьвет.

У нас быў вельмі няпросты перыяд паміж запісам першага і другога альбомаў. Самае значнае — гэта частыя зьмены складу, паколькі знайсьці аднадумца і чалавека, які будзе ўкладвацца ў творчасьць так, як і мы, аказалася ох як няпроста. Касьцяк гурта (гітара, бубны, вакал) як раз утварыўся практычна праз год пасьля выпуску першага альбому (Світло Не Згасне, 2011), і менавіта гэтым складам ствараўся другі лонгплэй " Пам'ятай Хто Є Ти». За гэты перыяд мы вельмі зьмяніліся і пачалі глядзець на сьвет інакш (упэўнены, так ва ўсіх), і ніхто тады ня ведаў, якім выйдзе ў нас другі альбом, не было ні планаў, ні выразных ідэй, проста мы былі гатовыя да працы. Было шмат нарыхтовак, але самая актыўная фаза пачалася ў траўні 2014 году, калі мы з хлопцамі зьехаліся на адну кватэру і пачалі тварыць. І ўжо ў кастрычніку мы прыйшлі да Сяргея Любінскага на Revet Sound і пачалі запісваць першыя трэкі да альбому. Што тычыцца пасылу музыкі і тэкстаў, тут усё проста і без праблем — мы перакладалі на музыку і тэкст усё тое, што мы адчуваем, перажывалі і перажываем. Упэўненыя, што кожны чалавек нават у адным і тым жа тэксьце адчуе розны пасыл і нават зразумее тэкст па-свойму, і гэта крута, таму што ўсе мы індывідуальныя. Каханьне, дабро, сіла, мужнасьць і радасьць — гэта аснова нашага жыцьця і нашых тэкстаў, таму не забывайце, хто мы ёсьць! І не паддавайцеся ўплыву натоўпу, прытрымлівайцеся таго, да чаго вас вядзе сэрца.

У 2012 годзе ад вас сышоў вакаліст Юры Ключнік. Чаму? Як атрымалася, што ён забараніў выконваць песьні, напісаныя ім?

У той час Ключнік прымаў удзел у праекце «Фабрыка зорак», а пазьней вырашыў надаць больш увагі сольнаму праекту па-за цяжкай музыкай. Быў прэцэдэнт з правамі на песьні, выконваць якія Юры першапачаткова забараніў, але паколькі песьні-та пісалі ўсе разам, неўзабаве мы вырашылі гэтае пытаньне і аўтарскія правы на песьні ў яго выкупілі. Таму на дадзены момант гурт Morphine Suffering зьяўляецца выключным праваўладальнікам усіх рэлізаў пачынаючы з 2008 году.

Як у гурт трапіў новы вакаліст Андрэй Герасіменка?

Улад: З Андрэем мы былі знаёмыя даўно, але ніхто не падазраваў, што ён можа апынуцца ў нас у складзе. Яго кандыдатуру прапанаваў наш, на той момант, басіст, і мы далі Андрэю магчымасьць праявіць сябе, таму што ён нам быў вядомы супер-брутальным пацаном з экстрым вакалам са сталічнага дэткор гурта. А ягоны чысты вакал апынуўся вельмі добрым і душэўным, і мы зламаліся перад гэтым і ня здолелі яго ня ўзяць.

Андрэй: Павінен сказаць, што ў гурт Morphine Suffering я патрапіў дзякуючы знаёмству з басістам які граў у гурце на той момант, у 2012-м годзе. Morphine Suffering тады ўжо былі на слыху, мне падабаліся песьні і матэрыял у цэлым. Калі мне прапанавалі запісаць дэмку на адну зь песень гурта, зрабіў я гэта не вагаючыся. Гэта была песьня «Моє серце», мне яна падабалася больш за астатнія, у ёй можна было максімальна раскрыць чысты вакал, ну і паказаць, на што я здольны. Празь некаторы час мне патэлефанавалі і запрасілі на рэпетыцыю, дзе адразу ж трэба было прасьпяваць разам з гуртом, з гэтым ніякіх праблем ня ўзнікла, бо я ведаў усе песьні і лірыку на памяць. Зносіны з хлопцамі мне вельмі спадабалася, атмасфера рэпетыцыі распаліла ўва мне агонь і жаданьне займацца і працаваць у гэтым гурце, я моцна хваляваўся за вынік, хлопцы мне падаліся вельмі пазітыўнымі і кантактнымі, асабліва Лёша! Па праўдзе кажучы, дзіка хваляваўся, думаю, нямала вакалістаў хацелі б апынуцца на маім месцы. А потым мяне прынялі ў гурт, нават без выпрабавальнага тэрміну, чаму я вельмі ўзрадаваўся. Але і разумеў усю ступень адказнасьці, бо хлопцы часта езьдзяць і даюць канцэрты, мне трэба быць у форме і пасьпяваць за імі. Павінен сказаць, што займаючыся і рэпетыруючы ў гурце, дзякуючы хлопцам і іх навучаньням, я вельмі нядрэнна падняў свой узровень як вакаліста і музыкі ў цэлым, рэпетыцыі і канцэрты аказалі значны ўплыў на мяне, за што я буду ўдзячны хлопцам заўсёды!

Якія адносіны ў гурце зараз?

Цяпер ужо ўсе дарослыя дзядзькі і аброслыя кучай як рабочых, так і хатніх клопатаў. Але з дня ў дзень мы шчыльна ўзаемадзейнічаем ва ўсіх пытаньнях, мы — каманда, мы пераадольваем складанасьці, плануем, думаем, трэніруемся, адпачываем, ну і вядома ж, творым і імкнемся да таго, каб станавіцца яшчэ круцей і цікавей, дарыць яшчэ больш радасьці і драйву.

Чым займаюцца музыкі акрамя музычнай дзейнасьці? Ці не складана карэктаваць свой працоўны графік і падладжвацца пад працяглыя туры?

З гадамі адбылося так, што мы ўсе астатнія справы сталі падладжваць пад рэпетыцыі, а не рэпетыцыі пад свае справы. Бо гэта тое, чым мы жывем, што нас напаўняе, натхняе і дорыць адчуваньне шчасьця і радасьці. Рок — гэта ня стыль музыкі, рок — гэта стыль жыцьця. Калі ты ступіў на гэтую сьцежку, наўрад ці ты ўжо зь яе сыдзеш.

І вядома, не магу не спытаць пра якую-небудзь туравую кулсторы. Напэўна за мінулы год іх набралося нямала?

Падчас туру пастаянна адбываюцца розныя гісторыі такога плану. То выпадкова затапілі здымную кватэру, але бяз дрэнных наступстваў, то ехалі адзін у аднаго на галовах ды яшчэ і з кучай рэчаў, то трапілі ў невялікае ДТЗ на бусе. А яшчэ нерэальныя рэчы з тэхнікай адбываліся: ці гукавая картка барахліла, або працэсар, радыёсістэмы маглі высякаць, ноўтбук не заўсёды добра сябе паводзіў. Выпадковыя знаёмствы і сустрэчы, умовы ў якіх мы жылі, ежа, грымёркі, лічыць не пералічыць колькі ўсяго адбывалася)

Выступ у Беларусі — ваш першы канцэрт за межамі роднай краіны. Якія чаканьні? Чаго чакаць нашаму слухачу?

Па праўдзе, вельмі хвалюемся. Хоць за плячыма ўжо больш за сотню канцэртаў, але выступ у іншай краіне — гэта як першы выступ гурта. Але мы настроены на пазітыў і на брацкую любоў. Хочацца бліжэй пазнаёміцца з іншай культурай і зь людзьмі, разам пасьпяваць, паскакаць, патанчыць і наогул крута правесьці час. Ну і спадзяемся, што ўсё пройдзе на ўра, і наш прыезд у Менск і ў іншыя гарады Беларусі стане добрай традыцыяй. Мы вельмі перажываем і актыўна рыхтуемся, будзем выкладвацца на ўсе 100500!)

Крыніца фота — афіцыйная старонка гурта.