Litvintroll: Czornaja Panna (Рэпартаж II)
Апублікавана
у
Рэпартажы
89 Фота
18 траўня Litvintroll прэзентавалі альбом Czornaja Panna. Імпрэза адбылася ў менскім клубе Re:Public пры ўдзеле расейскага гурта Рарогъ. Гэтым канцэртам музыкі ўшанавалі памяць свайго сябра — басіста Алега Клімчанкі.
Адразу трэба адзначыць высокі ўзровень правядзеньня канцэрта і вялікую колькасьць гледачоў. Ужо з самага пачатку выступу расейскіх progressive folk metal’ераў лічба імкнулася да круглай сумы ў 1000 чалавек. Рарогъ адыгралі ладна, удала ды лаканічна, зрабіўшы “тролям” выдатны разагрэў. Усё было спраўна: добры гук, добрае выкананьне, харызма, тэматычныя строі. Што самае галоўнае – было выразна бачна: гэтых “братаў-русаў” любіць наша публіка. А цяжкая версія беларускай народнай “Купалінкі” і ўвогуле “зьяднала народы”.
Як было заяўлена напярэдадні, замінак па часу ня будзе. Сапраўды, і Рарогъ уклаліся ў графік, ды й Litvintroll выйшлі бяз доўгага перапынку як раз на добра разагрэтую залю. Пачалі зь песьні “Da Siabra”, адкрывашкі новага альбома. «Доўгіх год жадаем, куфлі ўздымаем!» — пелі музыкі хорам з гледачамі. Нельга не адзначыць выдатна пастаўленае сьвятло, цікавы фон на задніку зь фірмовымі выявамі як альбома цалкам, так і кожнай песьні паасобку. Натоўпу тым часам толькі пабольшала, ды Рэпаблік быў ужо цалкам шчыльна набіты. Прыгажосьць!
Двухгадзінны выступ атрымаўся насычаным, рознабаковым, добра спланаваным. Удала зайшла задума зь пераходам ад тытульнай “Чорнай Панны” праз драм-сола на “Каралеўскую”, даволі моцнай у жывым выкананьні апынулася «Камарова сьмерць», прагучалі ўсе старыя ўлюбёныя творы. І сапраўды кранальным быў момант прысьвячэньня кампазіцыі “Ad Astra” сьветлай памяці Алега Клімчанкі ва ўшанаваньне ягонага значнага ўкладу ў гэты альбом.
Ёсьць у мяне меркаваньне, што менавіта Litvintroll зараз зьяўляецца гуртом нумар адзін у Беларусі (хай ня крыўдзяцца славутыя сучасьнікі Gods Tower). Прынамсі, гледачы вельмі яскрава гэта прадэманстравалі. Увогуле, было вельмі драйвова, якасна ды неяк асабліва па-свойску. Як слушна зазначылі ў каментарах, публіка была сапраўды выдатная, прыязная, адэкватная ды пазітыўная. Было месца для хэдбэнгу, для добрага слэму без перашкодаў астатнім, ня лезьлі бяздарныя стэйджвайверы. А музыкі, адчуваючы моцную падтрымку, адыгралі на ўра!
Падагульню галоўным вынікам. Гэта было нешта сапраўды сваё, роднае, чым нельга не ганарыцца. Адчувалася адзінасьць ды сьвята. Далёка ня ўсё так безнадзейна на нашай сцэне, як любяць гаварыць розныя крытыкі. Яшчэ як далёка. Жыве беларускі метал!
Рэцэнзія: Ян Мачульскі Christian
Фота: Дыяна Рудакова Norge
Адразу трэба адзначыць высокі ўзровень правядзеньня канцэрта і вялікую колькасьць гледачоў. Ужо з самага пачатку выступу расейскіх progressive folk metal’ераў лічба імкнулася да круглай сумы ў 1000 чалавек. Рарогъ адыгралі ладна, удала ды лаканічна, зрабіўшы “тролям” выдатны разагрэў. Усё было спраўна: добры гук, добрае выкананьне, харызма, тэматычныя строі. Што самае галоўнае – было выразна бачна: гэтых “братаў-русаў” любіць наша публіка. А цяжкая версія беларускай народнай “Купалінкі” і ўвогуле “зьяднала народы”.
Як было заяўлена напярэдадні, замінак па часу ня будзе. Сапраўды, і Рарогъ уклаліся ў графік, ды й Litvintroll выйшлі бяз доўгага перапынку як раз на добра разагрэтую залю. Пачалі зь песьні “Da Siabra”, адкрывашкі новага альбома. «Доўгіх год жадаем, куфлі ўздымаем!» — пелі музыкі хорам з гледачамі. Нельга не адзначыць выдатна пастаўленае сьвятло, цікавы фон на задніку зь фірмовымі выявамі як альбома цалкам, так і кожнай песьні паасобку. Натоўпу тым часам толькі пабольшала, ды Рэпаблік быў ужо цалкам шчыльна набіты. Прыгажосьць!
Двухгадзінны выступ атрымаўся насычаным, рознабаковым, добра спланаваным. Удала зайшла задума зь пераходам ад тытульнай “Чорнай Панны” праз драм-сола на “Каралеўскую”, даволі моцнай у жывым выкананьні апынулася «Камарова сьмерць», прагучалі ўсе старыя ўлюбёныя творы. І сапраўды кранальным быў момант прысьвячэньня кампазіцыі “Ad Astra” сьветлай памяці Алега Клімчанкі ва ўшанаваньне ягонага значнага ўкладу ў гэты альбом.
Ёсьць у мяне меркаваньне, што менавіта Litvintroll зараз зьяўляецца гуртом нумар адзін у Беларусі (хай ня крыўдзяцца славутыя сучасьнікі Gods Tower). Прынамсі, гледачы вельмі яскрава гэта прадэманстравалі. Увогуле, было вельмі драйвова, якасна ды неяк асабліва па-свойску. Як слушна зазначылі ў каментарах, публіка была сапраўды выдатная, прыязная, адэкватная ды пазітыўная. Было месца для хэдбэнгу, для добрага слэму без перашкодаў астатнім, ня лезьлі бяздарныя стэйджвайверы. А музыкі, адчуваючы моцную падтрымку, адыгралі на ўра!
Падагульню галоўным вынікам. Гэта было нешта сапраўды сваё, роднае, чым нельга не ганарыцца. Адчувалася адзінасьць ды сьвята. Далёка ня ўсё так безнадзейна на нашай сцэне, як любяць гаварыць розныя крытыкі. Яшчэ як далёка. Жыве беларускі метал!
Рэцэнзія: Ян Мачульскі Christian
Фота: Дыяна Рудакова Norge
0 каментароў