Fear Factory ў Менску
Апублікавана
у
Рэпартажы
77 Фота
3 верасьня адкрылі новы металічны сезон ў нашай краіне замежныя госьці з ЗША — Fear Factory.
Канцэрт, як звычайна, праходзіў у “бубліку”… І, таксама, як звычайна гэта адбываецца, на афіцыйнай суполцы ў “кантакціку” адзначылася шмат людзей, што па сутнасьці “рэпаблік” не мае магчымасьці ўмясьціць… Але ў параўнанні з выступам немцаў Xandria вясной… Што гаварыць, было і было. Усё роўна было файна, але былі недахопы (ў асноўным з колькасьццю прысутных, бо цэлая абойма “смачных” і знакавых гуртоў чакае нас ўжо ў верасьне. Амаль кожны тыдзень да сярэдзіны лістапада, калі не казаць больш). Ну і як заўжды сьвятло (спрадвечная хвароба шматлікіх імпрэзаў праходзячых ў дадзеным клубе).
Ну і маёмна сам канцэрт. Адкрыццё выпала на долю гомельскаму гурту Ivorygod, якім калісьці ў мінулымым годзе пашчасьціла падцяпляць выступ Sepultura, Таксама ж наступным нумарам былі менскія «коршчыкі» Riсochet, якія на тым самым канцэрце бразільцаў грэлі натоўп.
Што тыя, што гэтыя зрабілі ўсе як заўжды моцна… але зноўку як заўжды людзі занялі свае месцы на другім ўзроўне клуба, ці ля бара (нажаль). Трэба падрэсьліць і тое, што менчукі па такому выпадку адну песьню напраканцы свайго сэту прысьвяцілі трагічна загінуўшаму 2 верасня ў прошлым годзе басісту LitvinTroll — Алегу Клімчанке.
Здавалася што вось зараз праз паўгадзіны адладкі выйдуць “фактары”, але пасьля апошняй песьні рэкашэтаўскі франтмэн абвясьціў, што яшчэ адзін гурт прапануе свае песьні. І гэта (нечакана) былі італьянцы Golem, аб якіх не ведалі ўвогуле прысутныя, што тычыцца інфармацыі з афіш і іншых інфармацыйных крыніцаў. І такасама нечакана яны не горш нашых зрабілі прыемную атмасферу. Яны таксама сабралі пад сцэнай невялічкі слэм. Прыемная работа з натоўпам і адданасць са сцэны гэта тое самае чаго не хапала як раз перад выступам хэдлайна вечара. Карацей, прыемны сурпрыз.
Fear Factory выйшлі на сцэну і адразу моцна і гучна абвясьцілі аб сабе, але бачна іх (ў аб’ектыў асобна) не было, бо сьвятло… Але гэта было перманентна напряцягу канцэрта ўвогуле. На другой песьне здарыўся ўсеагульны калапс і сьвяьла і гука ў зале. Раптоўна праз некалькі хвілін ўсе аднавілі. І вось ўсе стала на свае месцы. Моцна, але з аднаго боку- ў зале, бо натоўп шалеў, але гурт на сцэне сьціпла рабіў сваю працу… Канешне зразумела, што гэта апошні канцэрт тура, але калбасіла ў асноўным басіста, дый слэм чадавы перад сцэнай таксама прыемна было бачыць. Нічога не казаць супраць больш. Драйву хапала на самой справе, але не так як чакалася, што тычыцца працы гурта на сцэне. Гук- прыемны, змест супорту- дастойны, сьвятло- лайно, як заўжды. Сярэдняя колькасьць прыйшэлых прыкметна на першы погляд каля 400 чалавек, калі не улічваць “стафаўскую” брыгаду. Талент турс вялікі дзякуй за прадстаўленую акрэдытацыю. У вогуле ўсе было файна, за выключэннем сьвятла!
Канцэрт, як звычайна, праходзіў у “бубліку”… І, таксама, як звычайна гэта адбываецца, на афіцыйнай суполцы ў “кантакціку” адзначылася шмат людзей, што па сутнасьці “рэпаблік” не мае магчымасьці ўмясьціць… Але ў параўнанні з выступам немцаў Xandria вясной… Што гаварыць, было і было. Усё роўна было файна, але былі недахопы (ў асноўным з колькасьццю прысутных, бо цэлая абойма “смачных” і знакавых гуртоў чакае нас ўжо ў верасьне. Амаль кожны тыдзень да сярэдзіны лістапада, калі не казаць больш). Ну і як заўжды сьвятло (спрадвечная хвароба шматлікіх імпрэзаў праходзячых ў дадзеным клубе).
Ну і маёмна сам канцэрт. Адкрыццё выпала на долю гомельскаму гурту Ivorygod, якім калісьці ў мінулымым годзе пашчасьціла падцяпляць выступ Sepultura, Таксама ж наступным нумарам былі менскія «коршчыкі» Riсochet, якія на тым самым канцэрце бразільцаў грэлі натоўп.
Што тыя, што гэтыя зрабілі ўсе як заўжды моцна… але зноўку як заўжды людзі занялі свае месцы на другім ўзроўне клуба, ці ля бара (нажаль). Трэба падрэсьліць і тое, што менчукі па такому выпадку адну песьню напраканцы свайго сэту прысьвяцілі трагічна загінуўшаму 2 верасня ў прошлым годзе басісту LitvinTroll — Алегу Клімчанке.
Здавалася што вось зараз праз паўгадзіны адладкі выйдуць “фактары”, але пасьля апошняй песьні рэкашэтаўскі франтмэн абвясьціў, што яшчэ адзін гурт прапануе свае песьні. І гэта (нечакана) былі італьянцы Golem, аб якіх не ведалі ўвогуле прысутныя, што тычыцца інфармацыі з афіш і іншых інфармацыйных крыніцаў. І такасама нечакана яны не горш нашых зрабілі прыемную атмасферу. Яны таксама сабралі пад сцэнай невялічкі слэм. Прыемная работа з натоўпам і адданасць са сцэны гэта тое самае чаго не хапала як раз перад выступам хэдлайна вечара. Карацей, прыемны сурпрыз.
Fear Factory выйшлі на сцэну і адразу моцна і гучна абвясьцілі аб сабе, але бачна іх (ў аб’ектыў асобна) не было, бо сьвятло… Але гэта было перманентна напряцягу канцэрта ўвогуле. На другой песьне здарыўся ўсеагульны калапс і сьвяьла і гука ў зале. Раптоўна праз некалькі хвілін ўсе аднавілі. І вось ўсе стала на свае месцы. Моцна, але з аднаго боку- ў зале, бо натоўп шалеў, але гурт на сцэне сьціпла рабіў сваю працу… Канешне зразумела, што гэта апошні канцэрт тура, але калбасіла ў асноўным басіста, дый слэм чадавы перад сцэнай таксама прыемна было бачыць. Нічога не казаць супраць больш. Драйву хапала на самой справе, але не так як чакалася, што тычыцца працы гурта на сцэне. Гук- прыемны, змест супорту- дастойны, сьвятло- лайно, як заўжды. Сярэдняя колькасьць прыйшэлых прыкметна на першы погляд каля 400 чалавек, калі не улічваць “стафаўскую” брыгаду. Талент турс вялікі дзякуй за прадстаўленую акрэдытацыю. У вогуле ўсе было файна, за выключэннем сьвятла!
2 каментара
Сапраўды нечаканым можна лiчыць толькi наш мясцовы разагэў.