Grim Terror Fest

Апублікавана 6 кастрычніка 2013, 20:25 у Рэпартажы

Час ідзе. Нехта жэніцца дзеля сэксу “з задняга двара”… Мяняюцца канцэртныя пляцоўкі. Вось шматпакутны “Джолік” ужо перастаў быць клубам №1 для канцэртаў сярэдняга і дробнага ўзроўню. Але тое не перашкодзіла ініцыятыўным людзям зрабіць добры і вельмі цікавы “фэст цёмнае музыкі”.

У абойме было пяць каманд: Sordes, Трызна, Vapor Hiemis, Raven Throne і Wasteland of Reality. Пачатак быў пазначаны на пятую, але з-за тэхнічных праблемаў Sordes (праекта вакалістаў Victim Path і Erratum) і іхнага зьлёту – старт пасунуўся на гадзіну. І тое нічога: народу сабралося дастаткова, і ўсе спакойна дачакаліся шостай гадзіны. Хіба што хтосьці пасьпеў моцна падпіць ды быў адпраўлены крыху праветрыцца. А яшчэ напісаць варта пра цікавую сістэму ўваходу: замест пячатак ды розных там бранзалетаў прыгожая дзяўчына ставіла на руку свой аўтограф.

Пачынала канцэрт Трызна – сталічны atmospheric black. Шчыра кажучы, ацэньваць я зьбіраўся перадузята. І тое амаль бы атрымалася, будзь “Трызна” такой, як была раней. Хрэн там. У гурце адбылася поўная зьмена калектыву. Цяпер гэта нешта кшталту “Nokturnal і маладыя навабранцы”. Аба ўсім па парадку. Па-першае, зьніклі клавішы, а замест былой клавішніцы-вакалісткі прыйшла новая сьпявачка. І новы драмер паказаў сябе вельмі спраўна. Цяпер пра гук. Атмасфера музыкі стала значна зьлейшай, гучаньне больш агрэсіўным, а выкананьне – зладжаным. Хвалы заслугоўвае вакалістка: ўпэўнены скрым і зьнешні выгляд добра пасуюць канцэпту гурта. Вакал басіста таксама не абмінем. Вось менавіта такога шрайку, я лічу, раней тут не хапала.
Слухаць прыемна, адным словам. А вось глядзець… Сачыць цікава толькі за франтвумэн, якая адная робіць якую-ніякую “падачу”. Астатнія – слупамі. Ці завесіўшыся хаерам ды махнуўшы раз-другі для прыстойнасьці. Гітарыстка дык увогуле прастаяла ўвесь выступ з покер-фейсам, выпіліваючы свае меладычныя партыі…
Не, я усё разумею. Асабліва разумею, што “можа так і трэба”©. Але мяне не пераканаць у тым, што калі музыка драйвовая (а ў Трызны менавіта такая), то паводзіны павінны быць адпаведнымі. Карацей, дайце болей драйву ў сцэнічнае – і будзе бадай цукерка.

“Techno EBM post black metal” пад назвай Vapor Hiemis гралі наступнымі. Адразу на танцпляцы зьявілася некалькі заўзятараў з далоньню, аўтаматычна адскокваючай уверх ад грудзей. Дарэчы, пра гледачоў. На Трызьне народ стаяў слупамі – акурат гарманічна з музыкамі, ды яшчэ за метраў пяць ад сцэны. І гэта пры дастаткова нямалай колькасьці людзей. Ну а тут – разварушыліся як мае быць. Залежыць ад музычнага стылю, канешне, таксама. “Тэхна-блэкеры” вытрымалі зусім доўгую паўзу на падрыхтоўку. Гітары можна было наладзіць і загадзя…А ўсё, што йшло далей – мае выключна станоўчыя ўражаньні. Уся праграма “зайшла”: людзі ведалі песьні па назвах і нядрэнна падтрымлівалі. Быў і слэм, і нават мардабой паміж тымі грамадзянскі-актыўнымі хлопцамі: то разьнялі, але калі пачаўся другога разу – там і спадар Бурзум не вытрымаў і палез уніз са сцэны разьбірацца. Ну, бытавы выпадак. Настрою, здаецца, анікому не сапсавала, а толькі павесяліла.
Па песьнях асабліва адзначу “Завіруху” і кавер на Темнозорь. Мінус хіба толькі ў тым, што ўмовы не дазволілі дастаткова ўдала вывесьці ўсе тыя цікавыя электронныя сэмплы.

Трэцімі выйшлі палачане Raven Throne. І адразу задалі сваю злую бязьлітасную атмасферу. Выдатныя вобразы кожнага музыкі, шчыльны гук, прафесійнае выкананьне і падача. А яшчэ атмасфернасьці дадаваў дым. Добрае олдскульнае музло, файныя качовыя рыфы. На танцпляцы ўжо нармалёва прыпякала.
Сапраўдныя дарослыя і самавітыя прадстаўнікі беларускае сцэны. Дзякуй ім за выдатны выступ!

Апошнім нумарам гралі хлопцы з Wasteland of Reality. Ведаю я іх дастаткова даўно і бачыў значную частку разьвіцьця і станаўленьня. І, забягаючы наперад, скажу, што гэты выступ быў вельмі прафесійны і атмасферны, гурт значна прыбавіў у росьце. Па-першае, корпспэйнт (а гэта заўсёды пры правільным выкарыстаньні неяк узьнімае гурт над гледачамі ды лагічна надае сур’ёзнасьці). Ня буду хлусіць: сказаць не магу, што грым быў зусім удалым, але тым ня меней.
Амаль увесь выступ суправаджаўся дым-машынай. Таму візуальная частка атрымалася. Што тычыцца музычнай часткі, то гук быў шчыльны і злы: забойныя гітары, выразная бочка, пранізьлівы скрым, толькі вось гроўл мне падаўся глухаватым, а можа так і трэба? © Ну і дзе-нідзе, але праступалі невялічкія тэхнічныя “лажы”, не бязь іх.
Тым ня менш, першы гурт за вечар, у каго ўсё добра з рэспонсам. Відаць, франтмэн, спадар Асатор у свой час не дарэмна фанацеў па ICS Vortex’у =)
У музыцы WoR усё, здаецца, арганічна спалучаецца: тут адначасова і рыфы а-ля Darkthrone, і прыгожыя меладычныя запілы дуэту дзьвюх гітар, і добрыя сола, і як жа без акустычных момантаў.
Даросласьць гурта пацьвярджаецца і тым, што гэтым разам была амаль новая праграма: цікавыя новыя песьні і некалькі лепшых старых. Агулам было выканана восем рэчаў. Калі скончылі, натоўпу ў зале было дастаткова (з гэтым праблемаў увесь вечар не было). Толькі чамусьці зваць на біс ніхто масава не зьбіраўся. Пытаньне: чаго саромецца? Вы ж тут стаіцё, падтрымліваеце гурт. Напэўна ж падабаецца. Дык пазавіце! Яны ж з радасьцю адыграюць. Тым больш, часу яшчэ шмат, а гуртоў у чарзе больш няма. Ну вось і вымушаныя былі музыкі адгукнуцца на некалькі самотных няўпэўненых выклікаў. Выглядала непрыгожа. А калі залабалі песьню на біс, дык узрадваўся ўжо ўвесь натоўп. Дык можа так і трэба? ©
Што сказаць ў канцы. Мала будзе сказаць, што канцэрт атрымаўся добры – такім водгукам нікога ня зьдзівіш. Скажу, што было олдскульна. Народ збольшага быў актыўны: мала хто аморфна расплываўся за столікамі. І гук! Гук нечакана парадаваў. Дзякуй, канешне ж, не абы якім гукачам.
Склад па гуртах выдаўся выдатным. Дзякуй арганізатарам і спадару Esoteric’у ў прыватнасьці. Зроблена ўсё было сумленна. Ну і ведаеце, “Рокер бар” зусім ня стаў такім стойлам, як любіць расьпісваць наш дасьведчаны ў крытыцы народ.

Ну і паглядзіце фота, канешне ж. Каб не галаслоўна.

P.S. Пячаткі на ўваходзе не было з-за расьпізьдзяйства гаспадара клуба.
P.P.S. Ён напярэдадні псіхануў і разьбіў сабе галаву бутэлькай – езьдзіў зашывацца.
P.P.P.S. Гісторыю пра жаніцьбу і сраку распавяла знаёмая – тая самая дзяўчына з уваходу. Вось так бывае з пытаньнямі, як у каго справы =)

Stay damned!

Тэкст: Ян Мачульскі
Фота: Артур Дзівіа