Vosieni Rataŭniki. Трайная прэзентацыя
Апублікавана
у
Рэпартажы
82 Фота
20 лістапада сталічны “Бруге” прымаў аматараў мясцовага блэку, каб ратаваць, вартаваць і катаваць (патрэбнае падкрэсьліць). У абойму імпрэзы пад назвай “Vosieni Rataŭniki” трапілі адборныя каманды плыні – Massenhinrichtung, Raven Throne, Piarevaracień – аніякіх прахадных імёнаў і пасрэднасьцяў. Абойма ж трапіла ў патрэбную мішэнь і абярнулася абсалютным аншлагам ды асалодай, хоць і не бяз лыжкі дзёгцю. Дзіўным чынам выступы гуртоў разьмеркаваліся па зьмяншэньні, ад самага яскравага і насычанага да, так бы мовіць, даволі стрыманага.
Арганізацыя не падводзіла цягам вечару, таму Massenhinrichtung пачалі без асаблівых затрымак. Ды так, што зь першых жа секундаў прыцягнулі да сябе ўсеагульную ўвагу. Смачны матэрыял, выдатны гук (нарэшце пасьля “Бруге” не баліць галава) і моцная падача – гэта ўсё пра іх. Праўда, за візуальную частку давялося адказваць збольшага франтмэну гурта Hresvelgr’у, які і рагожу апрануў, і грым нанёс, і нават закруціў цярновы ашыйнік, праўда, ненадоўга. Што рабіць, імідж – справа балючая, але публіка ацаніла такія ахвяры, і раптоўна франтмэну ўручылі букет кветак. Яшчэ адна цікавая дэталь выступу Massenhinrichtung – так званы заднік, на якім зьяўляліся назвы і радкі песень. Бадай што атрымалася блэк-метал караоке на лацінцы. Выканаўшы некаторыя тэмы з “Закону зброі” і ранейшы матэрыял, “Масэны” ўпэўнілі, што праца над чарговым альбомам ідзе сваёй хадой. А мы пакуль адзначым Massenhinrichtung як найлепшы выступ вечару. Гурт можна ня толькі рабіць хэдам, але і ладзіць зь імі сольнік, тым больш што з новым альбомам прадставіцца выдатная для гэтага нагода.
У сваю чаргу гурт Raven Throne новы альбом пасьпеў выдаць яшчэ ў жніўні і цяпер прэзентаваў “Šliacham Zabytych” жыўцом. Першае, што хочацца адзначыць, гэта незабыўна моцнае ўражаньне ад праслухоўваньня альбому ў запісах. Музыка, лірыка, канцэпт, аздабленьне – усё захапляла і правакавала шукаць сустрэчы з гуртом на сцэне. Сустрэча адбылася, і, здаецца, нічога дрэннага ня вышла, аднак уражаньне гурт пакінуў недаравальна роўнае. Новы вакаліст прыйшоўся да пары, зьнешне Raven Throne таксама выглядалі няблага, але прысутныя відавочна засумавалі. Нават “лейтматыў” імпрэзы “Мы – восені вартаўнікі” становішча выправіць ня змог. Агулам крыўдаваць не прыходзіцца, выступ Raven Throne атрымаўся прыстойным. Тым ня менш, пасьля апошніх моцных канцэртаў і студыйнай працы на гурт ускладаюцца вялікія надзеі і патрабаваньні. Крумкач павінен лунаць вышэй.
Пад выступ Piarevaracień на думку прыйшла прымаўка “адзін у полі ня воін”. Нягледзячы на тое, што пытаньне пра склад гурта ды імёны ўдзельнікаў “не зьяўляецца прынцыповым” пры размовах зь Piarevaracień, на сцэне мы бачылі франтмэна і яшчэ нейкіх хлопцаў. Часам здавалася, што музыкі літаральна выпадкова трапілі на гіг, бо як адзіны арганізм гурт не “чытаўся” зусім. Прычым, справа тут ня толькі ў адсутнасьці канцэпцыі зьнешняга выгляду, але ў падачы матэрыялу, кантакце з аўдыторыяй, якімі займаўся толькі вакаліст гурта. Да таго ж менавіта на “Пярэваратні” пачаліся тэхнічныя збоі і праблемы з гукам. Гасьцявая вакалістка на дзьвюх песьнях сітуацыю не палепшыла. Крыўдна, бо студыйны матэрыял гурта, у прыватнасьці, альбом «U Pošukach Pačatku Tych Šlachoŭ» падаваўся вельмі перспектыўным і шматабяцальным. Але на практыцы чулася незразумелая каша, у якой унёсак вакаліста – марны лямант.
Цалкам жа вечар атрымаўся. Высілкі гуртоў і арганізатараў не прайшлі дарэмна, а да пахаваньня беларускай метал-сцэны яшчэ далёка. Застаемся смакаваць, пільнаваць і зімаваць.
Тэкст — Паліна Трохаўцава
Фота — Вольга Кан
Арганізацыя не падводзіла цягам вечару, таму Massenhinrichtung пачалі без асаблівых затрымак. Ды так, што зь першых жа секундаў прыцягнулі да сябе ўсеагульную ўвагу. Смачны матэрыял, выдатны гук (нарэшце пасьля “Бруге” не баліць галава) і моцная падача – гэта ўсё пра іх. Праўда, за візуальную частку давялося адказваць збольшага франтмэну гурта Hresvelgr’у, які і рагожу апрануў, і грым нанёс, і нават закруціў цярновы ашыйнік, праўда, ненадоўга. Што рабіць, імідж – справа балючая, але публіка ацаніла такія ахвяры, і раптоўна франтмэну ўручылі букет кветак. Яшчэ адна цікавая дэталь выступу Massenhinrichtung – так званы заднік, на якім зьяўляліся назвы і радкі песень. Бадай што атрымалася блэк-метал караоке на лацінцы. Выканаўшы некаторыя тэмы з “Закону зброі” і ранейшы матэрыял, “Масэны” ўпэўнілі, што праца над чарговым альбомам ідзе сваёй хадой. А мы пакуль адзначым Massenhinrichtung як найлепшы выступ вечару. Гурт можна ня толькі рабіць хэдам, але і ладзіць зь імі сольнік, тым больш што з новым альбомам прадставіцца выдатная для гэтага нагода.
У сваю чаргу гурт Raven Throne новы альбом пасьпеў выдаць яшчэ ў жніўні і цяпер прэзентаваў “Šliacham Zabytych” жыўцом. Першае, што хочацца адзначыць, гэта незабыўна моцнае ўражаньне ад праслухоўваньня альбому ў запісах. Музыка, лірыка, канцэпт, аздабленьне – усё захапляла і правакавала шукаць сустрэчы з гуртом на сцэне. Сустрэча адбылася, і, здаецца, нічога дрэннага ня вышла, аднак уражаньне гурт пакінуў недаравальна роўнае. Новы вакаліст прыйшоўся да пары, зьнешне Raven Throne таксама выглядалі няблага, але прысутныя відавочна засумавалі. Нават “лейтматыў” імпрэзы “Мы – восені вартаўнікі” становішча выправіць ня змог. Агулам крыўдаваць не прыходзіцца, выступ Raven Throne атрымаўся прыстойным. Тым ня менш, пасьля апошніх моцных канцэртаў і студыйнай працы на гурт ускладаюцца вялікія надзеі і патрабаваньні. Крумкач павінен лунаць вышэй.
Пад выступ Piarevaracień на думку прыйшла прымаўка “адзін у полі ня воін”. Нягледзячы на тое, што пытаньне пра склад гурта ды імёны ўдзельнікаў “не зьяўляецца прынцыповым” пры размовах зь Piarevaracień, на сцэне мы бачылі франтмэна і яшчэ нейкіх хлопцаў. Часам здавалася, што музыкі літаральна выпадкова трапілі на гіг, бо як адзіны арганізм гурт не “чытаўся” зусім. Прычым, справа тут ня толькі ў адсутнасьці канцэпцыі зьнешняга выгляду, але ў падачы матэрыялу, кантакце з аўдыторыяй, якімі займаўся толькі вакаліст гурта. Да таго ж менавіта на “Пярэваратні” пачаліся тэхнічныя збоі і праблемы з гукам. Гасьцявая вакалістка на дзьвюх песьнях сітуацыю не палепшыла. Крыўдна, бо студыйны матэрыял гурта, у прыватнасьці, альбом «U Pošukach Pačatku Tych Šlachoŭ» падаваўся вельмі перспектыўным і шматабяцальным. Але на практыцы чулася незразумелая каша, у якой унёсак вакаліста – марны лямант.
Цалкам жа вечар атрымаўся. Высілкі гуртоў і арганізатараў не прайшлі дарэмна, а да пахаваньня беларускай метал-сцэны яшчэ далёка. Застаемся смакаваць, пільнаваць і зімаваць.
Тэкст — Паліна Трохаўцава
Фота — Вольга Кан
6 каментароў
А за «майстроў пяра» дзякуй.
.Так же собираем базы