Dead by April
Апублікавана
у
Рэпартажы
82 Фота
23 сакавіка прайшоў шыкоўны канцэрт гурта са Швецыі — Dead by April. Падцяплялі выступ шведаў нашыя хлопцы — Nemdis.
Для тых, хто сапраўды ведае, што ёсьць каханьнем, апошнія чатыры месяцы выдаліся сапраўдным сьвятам. Dead by April пяюць менавіта пра сапраўдныя, шчырыя пачуцьці, прыемныя ды балючыя, і дзякуючы Wake Up! Agency гурт завітаў да нас ужо ў другі раз за гэты час. Зараз – з прэзентацыяй трэцяга альбома Let the World Know.
На сёньняшні дзень гурт займае вельмі сур’ёзныя пазіцыі, таму не было ніякага сумневу, што канцэрт і ў другі раз будзе аншлагавым. Бо чаго толькі каштуе магічная назва іх роднага горада – Готэнборга. Напэўна, там дрэнных гуртоў няма ўвогуле. Яно й пацьвердзілася аграменнай чаргой уздоўж МЗВТ – я чакаў калегу каля клуба ўжо зь сёмай і упэўнена магу сказаць, што столькі людзей на вуліцы ня бачыў з прыезду In Flames і Dark Tranquillity. Але ў параўнаньні з тымі разамі, наведвальнікі хуценька зайшлі ў клуб амаль за полову гадзіны.
Стартавалі шоў мясцовыя меладэзеры Nemdis, якія за сваю кар’еру пасьпелі падцяпліць і два другія гурты з Готэнборгу – Sonic Syndicate і The Unguided. Нават і са Стофэ пайгралі на адной сцэне, калі той быў сэсіёншчыкам у Сонікаў. Nemdis — адзін з тых гуртоў, якія маюць сур’ёзны патэнцыял, але чамусьці ўсё марудзяць яго рэалізоўваць. У іх ёсьць і прафесійная падача на сцэне, і драйвавы якасны матэрыял. Against The Current, іх першая студыйная праца, нават на мастэрынгу была ў Швецыі. Ну хто можа такім пахваліцца? Так што, хлопцы – дзярзайце і ўсё атрымаецца, зараз той час. Выдатнае сёньняшняе шоў – таму яшчэ адно пацьверджаньне.
Замежныя госьці ня вымусілі сабе доўга чакаць і адзін за адным выйшлі на сцэну літаральна празь 15 хвілінаў пасьля сапорту. Першыя рыфы Beautiful Nightmare і ў зале нібыта адбываецца выбух. Сотні рук, сотні галасоў, які прасьпявалі ўсе песьні на працягу ўсяго канцэрту, нават грамчэй за музыку ў зале! Фанаты, переважна дзяўчаткі, проста шалелі ад таго, што адбываецца. Abnormal, Within My Heart, Same Star – музыкі проста палівалі са сцэны хітом за хітом. І нават бязь ведаў ангельскай кожны разумеў, аб чым яны. Людзі прыйшлі сюды дакладна ня для таго, каб хаваць пачуцьці.
Музыкі выглядалі цалкам задаволенымі, паказвалі сэрцайкі з пальцаў дзяўчатам і аттапырваліся разам са ўсімі. Стофэ значна пракачаў свой вакал і зараз выглядае сапраўдным упэйненым франтмэнам. Ну а Сандра… гэта Сандра. Ад яго салодзенькага вакалу дзяўчынкі былі на мяжы таго, каб згубіць прытомнасьць.
Фаны шмат чаго зрабілі, каб зьдзівіць сваіх куміраў. Бясконцая колькасьць папяровых сэрцаў, сьцягі (былі заўважаны некалькі беларускіх і адзін шведскі). Быў нават двайнік Стофэ. Хлопец, праўда, калі пасьля фота з табой убачыў пад сцэнай і табе, і Стофэ на нёй – у мяне здарыўся кагнетыўны дысананс. Выдатны стайл, карацей, выбачай за маю недарэчнасьць.
Было выканана 19 кампазіцыяў, лепшая падброрка з трох альбомаў. Усяму ёсьць канец, і на лірычнай Calling была пастаўлена кропка. Музыкі пакланіліся і сыйшлі за сцэны з задаволенымі зьзяючымі тварамі. Што ж яшчэ трэба для шчасьця? І цікава, прыедзь яны ў трэці, чацьвёрты, пяты разы – людзям надакучыць глядзець на хпапцоў? Чамусьці я мяркую, што не.
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Зьміцер Сачыўка
Для тых, хто сапраўды ведае, што ёсьць каханьнем, апошнія чатыры месяцы выдаліся сапраўдным сьвятам. Dead by April пяюць менавіта пра сапраўдныя, шчырыя пачуцьці, прыемныя ды балючыя, і дзякуючы Wake Up! Agency гурт завітаў да нас ужо ў другі раз за гэты час. Зараз – з прэзентацыяй трэцяга альбома Let the World Know.
На сёньняшні дзень гурт займае вельмі сур’ёзныя пазіцыі, таму не было ніякага сумневу, што канцэрт і ў другі раз будзе аншлагавым. Бо чаго толькі каштуе магічная назва іх роднага горада – Готэнборга. Напэўна, там дрэнных гуртоў няма ўвогуле. Яно й пацьвердзілася аграменнай чаргой уздоўж МЗВТ – я чакаў калегу каля клуба ўжо зь сёмай і упэўнена магу сказаць, што столькі людзей на вуліцы ня бачыў з прыезду In Flames і Dark Tranquillity. Але ў параўнаньні з тымі разамі, наведвальнікі хуценька зайшлі ў клуб амаль за полову гадзіны.
Стартавалі шоў мясцовыя меладэзеры Nemdis, якія за сваю кар’еру пасьпелі падцяпліць і два другія гурты з Готэнборгу – Sonic Syndicate і The Unguided. Нават і са Стофэ пайгралі на адной сцэне, калі той быў сэсіёншчыкам у Сонікаў. Nemdis — адзін з тых гуртоў, якія маюць сур’ёзны патэнцыял, але чамусьці ўсё марудзяць яго рэалізоўваць. У іх ёсьць і прафесійная падача на сцэне, і драйвавы якасны матэрыял. Against The Current, іх першая студыйная праца, нават на мастэрынгу была ў Швецыі. Ну хто можа такім пахваліцца? Так што, хлопцы – дзярзайце і ўсё атрымаецца, зараз той час. Выдатнае сёньняшняе шоў – таму яшчэ адно пацьверджаньне.
Замежныя госьці ня вымусілі сабе доўга чакаць і адзін за адным выйшлі на сцэну літаральна празь 15 хвілінаў пасьля сапорту. Першыя рыфы Beautiful Nightmare і ў зале нібыта адбываецца выбух. Сотні рук, сотні галасоў, які прасьпявалі ўсе песьні на працягу ўсяго канцэрту, нават грамчэй за музыку ў зале! Фанаты, переважна дзяўчаткі, проста шалелі ад таго, што адбываецца. Abnormal, Within My Heart, Same Star – музыкі проста палівалі са сцэны хітом за хітом. І нават бязь ведаў ангельскай кожны разумеў, аб чым яны. Людзі прыйшлі сюды дакладна ня для таго, каб хаваць пачуцьці.
Музыкі выглядалі цалкам задаволенымі, паказвалі сэрцайкі з пальцаў дзяўчатам і аттапырваліся разам са ўсімі. Стофэ значна пракачаў свой вакал і зараз выглядае сапраўдным упэйненым франтмэнам. Ну а Сандра… гэта Сандра. Ад яго салодзенькага вакалу дзяўчынкі былі на мяжы таго, каб згубіць прытомнасьць.
Фаны шмат чаго зрабілі, каб зьдзівіць сваіх куміраў. Бясконцая колькасьць папяровых сэрцаў, сьцягі (былі заўважаны некалькі беларускіх і адзін шведскі). Быў нават двайнік Стофэ. Хлопец, праўда, калі пасьля фота з табой убачыў пад сцэнай і табе, і Стофэ на нёй – у мяне здарыўся кагнетыўны дысананс. Выдатны стайл, карацей, выбачай за маю недарэчнасьць.
Было выканана 19 кампазіцыяў, лепшая падброрка з трох альбомаў. Усяму ёсьць канец, і на лірычнай Calling была пастаўлена кропка. Музыкі пакланіліся і сыйшлі за сцэны з задаволенымі зьзяючымі тварамі. Што ж яшчэ трэба для шчасьця? І цікава, прыедзь яны ў трэці, чацьвёрты, пяты разы – людзям надакучыць глядзець на хпапцоў? Чамусьці я мяркую, што не.
Тэкст: Ігар Богуш
Фота: Зьміцер Сачыўка
0 каментароў