Irdorath у бары «Мир кофе»
Апублікавана
у
Рэпартажы
67 Фота
У пятніцу ўвечары завіталі мы на канцэрт шырока вядомага, ўжо нават і ня ў вузкіх колах, беларускага фолк-фэнтэзі гурта «Irdorath». Дзе ўжо толькі я іх ня бачыла: і ў сталічных клубах, і на невялічкіх фестывалях, і на буйных фэстах, з танцулькамі і перфомансамі, і проста на вуліцах гораду, а зусім нядаўна – на сольным канцэрце, дзе сабраўся цэлы Re:public прыхільнікаў творчасьці гурта. Але на гэты раз атрымалася вечарына іншага, дужа нечаканага фармату.
Калі апынаешся ва ўтульным бары “Мир кофе”, дзе й мела месца ўсё пятнічнае дзеяньне, адразу разумееш чаму. Звычайнае сярэдняга памеру памяшканьне, на якім раўнамерна разьмяркавалася даволі шмат людзей, аніякага табе танцпляцу, у канцы залы на ўзвышшы паглыбляецца маленькая сцэнка такім чынам, што музыкі апынаюцца быццам у паралелепіпедзе памерам з кухню хрушчоўкі. Ну а цяпер уявіце сабе «Irdorath» – з усімі іх шматлікімі інструментамі, строямі, маштабам выступу, якому цесныя бывалі і значна больш прасторныя сцэны, і любоўю да “паскакаць-патанчыць-пакружыцца” – у гэтым самым паралелепіпедзе. Адно што, віяланчэлісткі не хапала да поўнага шчасьця) Вядома ж, цікава было пабачыць, што з гэтай цеснай у буквальным сэнсе слова творчай сувязі ў гурта атрымаецца. І ведаеце – было як заўжды ахрэненна.
Зь першай песьні народ пасыпаў да сцэны і бадзёра затанчыў на ўсёй той маленькай прасторы, якую толькі можна было сабой заняць. Ня буду распавядаць пра кожную кампазіцыю, пра невялічкія касякі і круцецкія моманты – гэта я рабіла ўжо неаднаразова раней. Ну гралі «Irdorath» кожнаму вядомыя старыя мелодыі накшталт “Tedeska”, ну пачулі мы хіты з альбома “Ad Astra” – “Ketri”, “Rondo” і “Bard’s Tale”, ну былі кампазіцыі “Dimna Juda” і “Dream Catcher”, што, як плануецца, зьявяцца на новым альбоме гурта, а Надзя ўсё просіць дадаць гучнасьці дуды, а у Пятро адрубілася сярод песьні гітара… Насамрэч істотным было бачыць на свае вочы, як выкладаюцца музыкі, пранікацца якасна адладжаным, але нейкім нязвыклым гучаньнем, стаць часткай імпрэзы, каб адчуваць, што ў гэты самы момант на маленькай сцэне засяроджана велічная плынь моцнай пазітыўнай энергетыкі – толькі раскрый душу, паймай хвалю і насалоджвайся.
Канешне, «Irdorath» таксама хацелі парухацца, павесяліцца, а таму перыядычна замест гітары бязжурботнаму струньніку Пятро ўручалі барабан, і ён выходзіў ашалела адрывацца да натоўпу, пакідаючы больш месца дзеля патанчыць з дудамі на сцэне Вове і Надзе, і больш натхненьня дзеля адпачыць да трымценьня ў нагах прыхільнікам. І карагоды між сталамі вадзілі, і дзяўчаты ў доўгіх спадніцах кружыліся, і колькасьць фатографаў на квадратны метр катастрафічна зашкальвала, і піва лілося ракой – вечар пятніцы, «Irdorath», «Мир кофе» трышчыць па швах…
Карацей, пад час выступу сапраўды панавала атмасьфера сьвята, адкрытасьці, эмацыйнага ўсплёску, і праходзіла ўсё на нейкай… сяброўскай, простай і ад гэтага дужа прыемнай ноце. Наведвальнікі канцэрту чарговы раз атрымалі асалоду ад якаснай самавітай праграмы гурта «Irdorath», а музыкі ў сваю чаргу натхніліся шчырай падзякай і сардэчнай адданасьцю прыхільнікаў.
І хто ведае, магчыма ўжо вельмі хутка «Irdorath» такі знойдуць вольны ад пастаянных канцэртаў і паездак час, і гэтае самае натхненьне стане адной з іх рухаючых сілаў дзеля запісу новай доўгачаканай кружэлкі. Самі музыкі сьцьвярджаюць, што на сёньняшні дзень у іх падрыхтавана больш чым дастаткова матэрыялу, і зараз яны ўсе перажываюць дзіўны перыяд у сваёй творчасьці, калі адвечны пошук і яднаньне душ ва ўяўленьні музычнага накіраваньня гурта проста ня могуць ня выліцца ў новы альбом. Таямніцу не прыадчыняюць, але запэўніваюць, што гэта будзе штосьці непадобнае, чаго мы ня чулі раней. Пытаньне толькі ў вольным часе. А пакуль – раю насалоджвацца разнастайнымі канцэртнымі выступамі «Irdorath» і пранікацца чароўнай казачнай рэальнасьцю створанага іх музыкай фэнтэзійнага сусьвету.
Тэкст: Насьця Quende
Фота: Зьміцер Сачыўка aka Gotie Ripper
Калі апынаешся ва ўтульным бары “Мир кофе”, дзе й мела месца ўсё пятнічнае дзеяньне, адразу разумееш чаму. Звычайнае сярэдняга памеру памяшканьне, на якім раўнамерна разьмяркавалася даволі шмат людзей, аніякага табе танцпляцу, у канцы залы на ўзвышшы паглыбляецца маленькая сцэнка такім чынам, што музыкі апынаюцца быццам у паралелепіпедзе памерам з кухню хрушчоўкі. Ну а цяпер уявіце сабе «Irdorath» – з усімі іх шматлікімі інструментамі, строямі, маштабам выступу, якому цесныя бывалі і значна больш прасторныя сцэны, і любоўю да “паскакаць-патанчыць-пакружыцца” – у гэтым самым паралелепіпедзе. Адно што, віяланчэлісткі не хапала да поўнага шчасьця) Вядома ж, цікава было пабачыць, што з гэтай цеснай у буквальным сэнсе слова творчай сувязі ў гурта атрымаецца. І ведаеце – было як заўжды ахрэненна.
Зь першай песьні народ пасыпаў да сцэны і бадзёра затанчыў на ўсёй той маленькай прасторы, якую толькі можна было сабой заняць. Ня буду распавядаць пра кожную кампазіцыю, пра невялічкія касякі і круцецкія моманты – гэта я рабіла ўжо неаднаразова раней. Ну гралі «Irdorath» кожнаму вядомыя старыя мелодыі накшталт “Tedeska”, ну пачулі мы хіты з альбома “Ad Astra” – “Ketri”, “Rondo” і “Bard’s Tale”, ну былі кампазіцыі “Dimna Juda” і “Dream Catcher”, што, як плануецца, зьявяцца на новым альбоме гурта, а Надзя ўсё просіць дадаць гучнасьці дуды, а у Пятро адрубілася сярод песьні гітара… Насамрэч істотным было бачыць на свае вочы, як выкладаюцца музыкі, пранікацца якасна адладжаным, але нейкім нязвыклым гучаньнем, стаць часткай імпрэзы, каб адчуваць, што ў гэты самы момант на маленькай сцэне засяроджана велічная плынь моцнай пазітыўнай энергетыкі – толькі раскрый душу, паймай хвалю і насалоджвайся.
Канешне, «Irdorath» таксама хацелі парухацца, павесяліцца, а таму перыядычна замест гітары бязжурботнаму струньніку Пятро ўручалі барабан, і ён выходзіў ашалела адрывацца да натоўпу, пакідаючы больш месца дзеля патанчыць з дудамі на сцэне Вове і Надзе, і больш натхненьня дзеля адпачыць да трымценьня ў нагах прыхільнікам. І карагоды між сталамі вадзілі, і дзяўчаты ў доўгіх спадніцах кружыліся, і колькасьць фатографаў на квадратны метр катастрафічна зашкальвала, і піва лілося ракой – вечар пятніцы, «Irdorath», «Мир кофе» трышчыць па швах…
Карацей, пад час выступу сапраўды панавала атмасьфера сьвята, адкрытасьці, эмацыйнага ўсплёску, і праходзіла ўсё на нейкай… сяброўскай, простай і ад гэтага дужа прыемнай ноце. Наведвальнікі канцэрту чарговы раз атрымалі асалоду ад якаснай самавітай праграмы гурта «Irdorath», а музыкі ў сваю чаргу натхніліся шчырай падзякай і сардэчнай адданасьцю прыхільнікаў.
І хто ведае, магчыма ўжо вельмі хутка «Irdorath» такі знойдуць вольны ад пастаянных канцэртаў і паездак час, і гэтае самае натхненьне стане адной з іх рухаючых сілаў дзеля запісу новай доўгачаканай кружэлкі. Самі музыкі сьцьвярджаюць, што на сёньняшні дзень у іх падрыхтавана больш чым дастаткова матэрыялу, і зараз яны ўсе перажываюць дзіўны перыяд у сваёй творчасьці, калі адвечны пошук і яднаньне душ ва ўяўленьні музычнага накіраваньня гурта проста ня могуць ня выліцца ў новы альбом. Таямніцу не прыадчыняюць, але запэўніваюць, што гэта будзе штосьці непадобнае, чаго мы ня чулі раней. Пытаньне толькі ў вольным часе. А пакуль – раю насалоджвацца разнастайнымі канцэртнымі выступамі «Irdorath» і пранікацца чароўнай казачнай рэальнасьцю створанага іх музыкай фэнтэзійнага сусьвету.
Тэкст: Насьця Quende
Фота: Зьміцер Сачыўка aka Gotie Ripper
0 каментароў