Hollywood Undead

Апублікавана 9 лістапада 2014, 16:42 у Рэпартажы

Гэтым вечарам Палац спорту судрыгаўся ад пранікнёных тэкстаў цёмных рамантыкаў Hollywood Undead. Песьні былі кулямі, а натоўп — зброяй, якая стрэліла ў музыкаў шчырымі эмоцыямі на паразу ў адказ.

Ох, як жа я чакаў гэтага канцэрту! Пачынаючы з 2009 году, калі ў першы раз убачыў відэа Undead. Пляцоўкай тады я ўяўляў максімум Re:Public, таму што зусім ня быў упэўнены ў тым, што іх тут хтосьці ведае. Што ж, прайшло 5 гадоў і гурт зьбірае Палац спорту хоць і не аншлагам, але людзей было шмат. Дзякуй «Атом Интертеймент» за гэта.

Чарга ля Палацу трошкі шакавала, але сябры зайшлі ў памяшканьне прыкладна праз 20 хвілін, стоячы ў самым канцы, у прынцыпе ня так ужо і шмат. Прабегліся вачыма па мерчу, якога было шмат, і гэта ўлічваючы тое, што менскі канцэрт замыкаў Усходні тур. Пасьля рушылі ў залу, дзе павінныя былі стартаваць госьці з Масквы — Jack Action. Першапачаткова былі заяўленыя амерыканцы Icon for Hire, але па невядомых падставах яны далучыліся да туру толькі пасьля Менску.

Jack Action ужо знаёмыя беларускім фанам як разагрэў гурта Three Days Grace, канцэрт якіх адбыўся ў верасьні. Дзіўным чынам гурт прыехаў да нас ізноў, хаця заяўлялася, што падцяпляць Hollywood Undead будуць беларусы. Ня буду асабліва завастраць увагу на іх выступе, таму што на маё меркаваньне, яны тут былі лішнія. Тыя ж нашыя Rili Dope, пры ўсёй маёй «любові» да іх, тут выглядалі б значна арганічней. Але каму якая справа да маіх меркаваньняў, народ каўбасіўся, задаволеныя музыкі глядзелі на лес рук. Ну норм, добра.

Недзе а палове на дзявятую гадзіну (а разагрэў выйшаў без затрымак а восьмай) выступ Jack Action скончыўся, і распачалося маруднае чаканьне Галівудаў. У якасьці фону нам завялі Снуп Дога. Ніколі ня слухаў столькі Снуп Дога за адзін раз, шчыра кажучы. Палову гадзіны тэхнікі рухаліся па сцэне, чэкалі гітары, нешта круцілі на бубнах і стваралі бачнасьць працы, хоць гэта ўсё было зроблена раней, зразумела. Натоўп цярпліва чакаў, і калі час наблізіўся да дзявятай гадзіны, сьвятло згасла.

Пад нязьменную Undead на сцэне зьявіліся хлопцы ў масках. І тут пачалося тое самае. Рукі ў небе, якія робяць адмысловыя рухі, скочыкі ўверх ды хор з пары тысячаў галасоў. Tendencies, Been to Hell – музыкі сыпалі ў гэты вечар аднымі хітамі, крок за крокам усё больш распальваючы натоўп. Пасьля Been to Hell маскі былі зьнятыя і мы ўбачылі звычайных хлапцоў у сонечных акулярах і бейсболках. Але нават з адкрытымі тварамі яны прымудраліся блытацца адзін з адным, то мяняючы вопратку, то мяняючыся інструментамі ці здымаючы акуляры.

Сярэдзіна выступу была больш лірычнай, а на Coming in Hot музыкі нечакана выцягнулі на сцэну хлопчыка Вадзіка зь першых шэрагаў і разам зь ім раскачвалі Палац спорту. Вадзім не разгубіўся, а пачаў лётаць па сцэне і адтапырвацца разам з усімі, і застаецца толькі здагадвацца, якія эмоцыі ён адчуваў, знаходзячыся на сцэне з улюбёнымі артыстамі.

Не абміну ўвагай і асобную частку публікі, якая чамусьці лічыла, што на канцэрце труба стаяць слупамі і з каменнымі тварамі глядзець на сцэну. А потым яны скардзіліся, што слэм (!) на канцэрце (!!) Hollywood Undead (!!!) гэта рэч недапушчальная, недарэчная і нават абразьлівая! Сур’ёзна? Затое нармалёвым лічылі пасадзіць дзяўчо на плечы ды загарадзіць сцэну дзясяткам чалавек, ці здымаць увесь выступ на мабілачку (напэўна выдатная якасьць атрымалася). У галаве стаяла фраза з гульні WarCraft “трэба больш мабільнікаў!”. Не, ну проста гамон.

Тым часам канцэрт працягваўся. Hollywood Undead прэзентавалі новы трэк Day of the Dead, сышлі на кароценькі час і ядыгралі яшчэ некалькі правераных баявікоў, завяршыўшы выступ круцецкай Hear Me Now. На вялікі жаль, сэтліст был аднолькавы для ўсіх гарадоў, таму чакаць музыкаў на біс не было сэнсу. Але гэта ня значыць, што шоў было шаблонным і нібы «отработали лаве». Зусім не, музыкі выкладаліся на поўную, заўважна атрымлівая задавальненьне ад выступу. Таму сьведчылі й фота з сацыяльных сетак, дзе яны без праблемаў фатаграфаваліся з фэнамі, гулялі па горадзе і выглядалі зусім простымі хлопцамі, якім цікава тое, што яны робяць. Канцэрт скончыўся, людзі разьязджаліся па розных кутках гораду (і краіны) і заставалася толькі спадзявацца, што гэта быў не апошні выступ. Дзякуй усім!

Фота: Вольга Вячэрская
Тэкст: Ігар Богуш