Магілёўскі Рок-партал. Ня ўсё так дрэнна!

Апублікавана 15 сакавіка 2015, 18:47 у Рэпартажы

Пятніца 13 – вельмі папулярная дата сярод прыхільнікаў метал-музыкі, і Рок-Партал не застаўся збоку і арганізаваў невялікі канцэрт. Да гэтага канцэрту я паставіўся даволі скептычна, бо папярэдняе мерапрыемства пакінула ня самыя лепшыя ўражаньні з-за вельмі нізкай колькасьці гледачоў, але я памыліўся: усё ня так дрэнна, як здавалася.

Канцэрт пачаўся з затрымкі больш чым на гадзіну. Ня ведаю, традыцыя гэта ці не, бо гэта ня самая лепшая ідэя. Але на гэты раз яна сябе апраўдала: калі ў 18:00-18:20 у зале былі толькі музыкі і тры гледача, то бліжэй да 19:00 назьбіралася каля 50 чалавек! І што мяне зьдзівіла – гэта адсутнасьць фатографаў і “тыпа фатографаў”, якіх звычайна як сабак нярэзаных, таму якасных фотак зь мерапрыемства няма :(

Першымі выступалі госьці з Горадні гурт SHTOFF, якія гралі бадзёры просты панк-рок. Віртуознасьць валоданьня інструментамі для панк-року – ня самая галоўная мэта, большы акцэнт робіцца на тэкст. Песьні SHTOFFа былі пра звыклыя для ўсіх рэчы, падзеі, людзей, але з-за якасьці гуку словы было цяжка зразумець, толькі дзякуючы вакалісту, які анансаваў песьню, якую зьбіраліся граць, ды й стандартным панкаўскім прыпевам можна было даведацца, пра што песьня. Што можна сказаць: сярод змрочных злых металістаў яны выглядалі “белымі варонамі”, граючы ў мажорных, вясёлых танах. Уражаньні ад гурта засталіся добрыя, калі б яны гралі на панк-фэсьце ці на простым рок-канцэрце, то лёгка завялі б натоўп зь першых акордаў – так трымаць!

Потым панкаўская вясёласьць скончылася: надышла пара мінорных гатычных гасьцёй зь Віцебску K.M.M.(Куклы мадам Мандэлип). Гэта быў самы эфектны выступ: акцэнт на візуальнасьць ды тэатралізаванасьць сябе апраўдаў. Выступ нагадваў тэатральную імпрэзу, музыка была на другім плане. І калі з “тэатрам” усё было добра: гатычнае адзеньне (акрамя адной вакалісткі), грым (басіст нагадваў Джокера з капелюшом-цыліндрам а-ля Слэш, бубнач навогул сапраўдным д’яблам быў: чорная скура і маска Люцыфера), паводзіны на сцэне; а вось музыка ўсе ўражаньні зьнівелявала. Нічога незвычайнага, складанага ў інструментале не было, вакальныя партыі дзьвюх вакалістак (моцны высокі оперны вакал адной зь іх запомніцца надоўга: гэта зьява на беларускай андэграўнд-сцэне даволі рэдкая) былі ня зь лепшых. Што яшчэ магу адзначыць: хапала момантаў, калі тэатралізаванасьць не супадала з музыкай: не адчувалася гармонія. Але патэнцыял уK.M.M. велізарны: пачынаўшы з простых кватэрнікаў пад акустыку, дарасьці да сцэны як сапраўдны рок-гурт з усімі атрыбутамі (што адбылося ня так даўно) — важкі крок.

Баль-маскарад працягнулі BLACKRID, знаёмыя магілеўчанам па іх неаднаразовых пасьпяховых выступах на Дні Металу. Ня будзем мусоліць, што BLACKRID ужо ня тыя, бо перамены рана ці позна адбываюцца. Каманда не падвяла: на гэтым канцэрце яны былі самымі прафесійнымі: амаль дзесяць год граюць – ня мала. Праграма складалася зь песень з новага альбому, які пакінуў у многіх спрэчнае ўражаньне. Меладэз я паважаю, і на трэцяй песьні не стрымаўся і палез у слэм, дзе мне адразу ж параўнялі нос, і таму быў вымушаны рэшту выступу правесьці на першым паверсе. Тое, што народ пад іх адрываўся не шкадуючы сябе – добры знак: значыць, гурт ім падабаецца. Але ёсьць нюанс: калі ў плане інструменталу нараканьняў няма аніякіх, то да вакаліста прэтэнзіі ёсьць: чыстыя вакальныя партыі нагадваюць папулярныя ў 2005 – 2008 гг. рускія альтэрнатыўныя гурты, што для тру-металераў як сярпом па яйцах. Гэты недалік многія лічаць вельмі сур’ёзным, але засвоіць чысты вакал – вельмі нялёгкая праца, а дэфіцыт сродкаў і часу проста не дае былому клавішніку пацягнуць гэтую цяжкую ношу. Спадзяёмся, што ўсё ў яго атрымаецца, бо BLACKRID не зьбіраецца сыходзіць на бок, а рухаецца наперад нягледзячы ні на што.

Апошнім выступаў малады гурт MORGROTH з Магілёва. Гралі яны ўлюбёны для ўсіх брутал дэз без усялякіх наваротаў. Хутка, жорстка, хістова. Можна сказаць, што ўсё стандартна, клішавана, сола прасьцейшыя і г.д., але гурт малады, толькі пачынае свой шлях. Ёсьць прымаўка: вышэй галавы ня скокнеш, і яна як раз да MORGROTH і падыходзіць, бо яны дасканала ацанілі свае магчымасьці і не палезьлі ў нетры. Іх выступ выглядаў як экзамен, бо ў залі прысутнічалі іх настаўнікі, тыя, хто вучыў іх граць. І экзамен гэты яны здалі, праўда, зь цяжкасьцю: лажалі яны дастаткова, але натоўпу было ўсё роўна – пад іхны выступ народу каля сцэны было больш, чым у папярэдніх гуртоў, ды й на біс дзьве песьні прыйшлося ім граць. Гурт – перспектыўны, але ім трэба працаваць ды працаваць. Асобнае слова трэба сказаць басістцы (!) гурта: больш экспрэсіі і энергіі на сцэне, бо такой прыгажуні знаходзіцца на заднім плане – злачынства!

Канцэрт быў добры: парадавала, што Апакаліпсіс прайшоў бокам. Людзям спадабалася – і гэта добра. Праблемы з гукам – гэта звычайная зьява, але ў параўнаньні з тым, што было пяць-сем год таму, прагрэс відавочны.

Рэзюмэ: Метал-Хардкор – 1:0. Ці зможа хардкор абагнаць метал у будучыні – паглядзім, бо BelMetal у Магілёве ўсур’ёз і надоўга, і гэтае спаборніцтва бяз нашай увагі не застанецца.