Burn Alive Metal Party
Апублікавана
у
Рэпартажы
89 Фота
Сьвецячы іншым, згараю сам, — казалі калісьці. Дэвіз, канечне, спрэчны, аднак увечары 7 лютага мы люта гарэлі і ўгаралі на Burn Alive Metal Party, па традыцыі зладжанай у Doodah King. Вечарына праходзіла пад эгідай дэзу і яму сімпатызуючым, пацьвярджэньнем чаму служыць цалкам арганічны лайн-ап – Prevail, Exibis, Bloodlast і Amenti.
Раскачагарвалі прысутных хлопцы з маладзечненскага гурта Prevail, які асабіста для мяне стаў прыемным адкрыцьцём вечару. Сыгралі чотка і акуратна, нібыта парубілі шмат мяса на роўныя стэйкі. А пікантным соусам да стравы Prevail сталі густоўныя каверы на Slayer і Kataklysm. Асаблівую ўвагу прыцягнуў вакаліст гурта: сапраўды даешся дзіву, як у такім невялікім чалавеку хаваецца такая магутная галасіна. Таму хочацца падбадзёрыць хлопцаў у іх пачынаньнях і мець асалоду назіраць іхнія выступы надалей.
Працягнулі абмазвацца тлушчам разам з жодзенскім гуртом Exibis (так-так, націск на першы склад). Гэтым разам хлопцы прывезьлі ня толькі годны меладэз, але і каманду падтрымкі ў чорных барцоўках, што трымала ўвесь танцпляц. Відаць, жар пад сцэнаў надаў дадатковай упэўненасьці музыкам, якія разьвярнуліся спаўна. І хоць гэтым разам гітарыст ня скочыў са сцэны, атрымалася ня менш драйвова.
Гурт Bloodlast апошнім часам спрытна пасьпеў стаць фаварытам для многіх. Нагадаю, што надоечы ў іх выйшаў сьвежы рэліз “The Man Doesn’t Change”. Бадай што з усіх выступоўцаў менавіта Bloodlast прэтэндавалі на самы “модны” і “прагрэсіўны” складнік, але пакуль ім не стае нейкай спрытнасьці, грацыі, калі хочаце, гучаць “бладласты” крыху грузна. Тым ня менш, апошнім часам назіраем узросшы інтарэс да іхняй творчасьці, а таму падстаў шліфаваць сваё майстэрства у гурта будзе ўдосталь.
Патанчылі, крыху пасёрклпіцілі і зь цікаўнасьцю назіралі, як на сцэне ўладкоўваецца апошні ўдзельнік Burn Alive Metal Party, гомельскі гурт Amenti. Цікаўнасьць узмацнялася тым, што менавіта ў гэты вечар Amenti, нібы фенікс, адраджаілся з попелу шматгадовай цішыні і маўчаньня. Пад сцэну падцягнулася крытычная маса наведвальнікаў, вясёлыя мужчыны з падтрымкі гурта артыстычна махалі рукамі, завіхаліся ля сцэны, запрашаючы падыходзіць бліжэй… Дзеяньне нагадвала сярэднявечную ярмарку. Што датычыцца непасрэдна выступу гурта, прывяду кампетэнтае меркаваньне майго калегі Яна Мачульскага, які адзначае моцны вакал і нязвыкла тэхнічных гітарыстаў, з-пад медыятараў каторых выляталі тыя самыя філігранныя мелодыі, што можна пачуць у запісах, нотка ў нотку. Басіст – проста ад душы, галоўны праўдаруб вечару. Адчувалася невялікая разладжанасьць, што ў прынцыпе вырашаецца крыху болей інтэнсіўнымі рэпетыцыямі. Таму зычым мужыкам не губляць апетыту да музыкі і прагрэсаваць. Вялікі дзякуй, што вярнуліся на сцэну, нам іх вельмі не хапала.
Агулам метал-паці атрымалася насычаным: гурты як на падбор, цікавыя вынаходкі, танцы і запал на далейшы працоўны тыдзень.
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: Аляксей Базарнаў
Раскачагарвалі прысутных хлопцы з маладзечненскага гурта Prevail, які асабіста для мяне стаў прыемным адкрыцьцём вечару. Сыгралі чотка і акуратна, нібыта парубілі шмат мяса на роўныя стэйкі. А пікантным соусам да стравы Prevail сталі густоўныя каверы на Slayer і Kataklysm. Асаблівую ўвагу прыцягнуў вакаліст гурта: сапраўды даешся дзіву, як у такім невялікім чалавеку хаваецца такая магутная галасіна. Таму хочацца падбадзёрыць хлопцаў у іх пачынаньнях і мець асалоду назіраць іхнія выступы надалей.
Працягнулі абмазвацца тлушчам разам з жодзенскім гуртом Exibis (так-так, націск на першы склад). Гэтым разам хлопцы прывезьлі ня толькі годны меладэз, але і каманду падтрымкі ў чорных барцоўках, што трымала ўвесь танцпляц. Відаць, жар пад сцэнаў надаў дадатковай упэўненасьці музыкам, якія разьвярнуліся спаўна. І хоць гэтым разам гітарыст ня скочыў са сцэны, атрымалася ня менш драйвова.
Гурт Bloodlast апошнім часам спрытна пасьпеў стаць фаварытам для многіх. Нагадаю, што надоечы ў іх выйшаў сьвежы рэліз “The Man Doesn’t Change”. Бадай што з усіх выступоўцаў менавіта Bloodlast прэтэндавалі на самы “модны” і “прагрэсіўны” складнік, але пакуль ім не стае нейкай спрытнасьці, грацыі, калі хочаце, гучаць “бладласты” крыху грузна. Тым ня менш, апошнім часам назіраем узросшы інтарэс да іхняй творчасьці, а таму падстаў шліфаваць сваё майстэрства у гурта будзе ўдосталь.
Патанчылі, крыху пасёрклпіцілі і зь цікаўнасьцю назіралі, як на сцэне ўладкоўваецца апошні ўдзельнік Burn Alive Metal Party, гомельскі гурт Amenti. Цікаўнасьць узмацнялася тым, што менавіта ў гэты вечар Amenti, нібы фенікс, адраджаілся з попелу шматгадовай цішыні і маўчаньня. Пад сцэну падцягнулася крытычная маса наведвальнікаў, вясёлыя мужчыны з падтрымкі гурта артыстычна махалі рукамі, завіхаліся ля сцэны, запрашаючы падыходзіць бліжэй… Дзеяньне нагадвала сярэднявечную ярмарку. Што датычыцца непасрэдна выступу гурта, прывяду кампетэнтае меркаваньне майго калегі Яна Мачульскага, які адзначае моцны вакал і нязвыкла тэхнічных гітарыстаў, з-пад медыятараў каторых выляталі тыя самыя філігранныя мелодыі, што можна пачуць у запісах, нотка ў нотку. Басіст – проста ад душы, галоўны праўдаруб вечару. Адчувалася невялікая разладжанасьць, што ў прынцыпе вырашаецца крыху болей інтэнсіўнымі рэпетыцыямі. Таму зычым мужыкам не губляць апетыту да музыкі і прагрэсаваць. Вялікі дзякуй, што вярнуліся на сцэну, нам іх вельмі не хапала.
Агулам метал-паці атрымалася насычаным: гурты як на падбор, цікавыя вынаходкі, танцы і запал на далейшы працоўны тыдзень.
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота: Аляксей Базарнаў
0 каментароў