Metal Crowd 2016. Дзень першы
Апублікавана
у
Рэпартажы
140 Фота
Час бяжыць няўмольна: зусім нядаўны мы абмяркоўвалі прыезд “вершнікаў апакаліпсісу” ў нафтавую сталіцу Беларусі, як пад брамаю спартыўнага комплексу “Надзея” зноўку гуртаваліся машыны і валасата-барадатыя дэлегацыі з усяе рэспублікі і ня толькі. Два дні фэсту праляцелі як корак з шампанскага, шыя баліць, у вушах зьвініць, картка памяці поўніцца фоткамі, а галава – ўспамінамі. Дык узгадаем жа, як сёлета гарэла Рэчыца 20-21 жніўня.
Кожны год аргі імкнуцца рабіць маленькі крок наперад годным умовам для наведвальнікаў. Нягледзячы на тое, што і гэтым разам афіцыйны намётавы быў пазбаўлены дазволу распальваць агонь і праносіць сваю ежу-пітво, харчаваньне было небагатым, ды крыху не хапіла разнастайнасьці мерчу, быў арганізаваны платны душ, “цывільны” туалет, кропка, дзе можна было зарадзіць свае гаджэты, і піва пад шыльдачкай “Комбинат школьного питания” (Рэчыца strong). Але госьці фэсту ня дужа перажывалі з-за нейкіх там нязручнасьцяў, бо вялікая колькасьць людзей гэтым разам засялілася ў кватэры ды ў інтэрнат, дзе ноччу градус чаду мог бы падужацца з рухам на самім фэсьце.
Напярэдадні дванаццатага па ліку Metal Crowd адбылося шмат ракіровак – Leaves’ Eyes бязь Ліў Крысьцін, замест гуртоў зь Летувы і Польшчы – беларускія No Time to Die і Dittohead, некаторыя замежнікі, напрыклад, нарвежцы Guardians of Time, зусім не зьявіліся. Увогуле на фэст прыехала шмат гуртоў, якія даволі часта можна пабачыць у Менску падчас канцэртнага сезону, што, напэўна, было карысным для меламанаў зь іншых рэгіёнаў. Паказальна, што блэк ды фолк метал на Metal Crowd, у адрозьненьні ад таго ж “Купальскага Кола”, у гэтым годзе амаль ня быў прадстаўлены. Асноўны акцэнт аргі зрабілі на меладэз, модэрн ды іхныя камбінацыі.
Музычная частка фэсту пачалася зь нечаканасьцяў як для музыкаў, так і для аўтара дадзенага артыкула, якая, на жаль, не змагла патрапіць на выступ гуртоў Sameli і Sagotorium, але, як кажуць сьведкі, не пасьпелі музыкі нармалёва разыграцца, як на сцэне зьнікла электрычнасьць. Менш за ўсё пашчасьціла гурту Bloodlast, які з-за раптоўных непаладак пасьпеў сыграць толькі тры кампазіцыі. Амаль як у сумным анекдоце: грузіш абсталяваньне на 5000 даляраў, едзеш у машыне за 3000 даляраў 200 кіламетраў, каб сыграць за 20 даляраў. Аднак да тых трох песень, што пасьпеў выканаць гурт, прэтэньзій ня маецца. Як і да выступу яскравых прадстаўнікоў беларускага готмету гурта Diathra. Якасна і моцна. А вось выступ гурта Weesp, які мяшае альтэрнатыву з электронікай, пакінуў зусім ужо роўнае ўражаньне: вельмі эмацыйны вакал, які нібыта вось-вось сарвецца, недастаткова хістовая музыка, хоць жанр і абавязвае. Крыху згладзіў сітуацыю кавер на The Prodigy, але, паўтаруся, недастаткова.
Тытул “лепшая знаходка Metal Crowd 2016” я зь лёгкім сэрцам аддаю піцерскаму мдм-гурту The Nomad. Драйв, моц, запал і здаровая агрэсія на сцэне не пакінулі абыякавымі нікога пад ёй. Кажуць, як карабель назавеш, гэтак ён і паплыве. Мабыць, і гурту The Nomad спрыяе шчасьлівая зорка “Сепультуры”, чаму расейцы аддалі належную даніну, адыграўшы кавер на “Refuse/Resist”. Так што з творчасьцю дадзенага калектыву раю азнаёміцца ўсім. Магчыма, неўзабавае пабачым The Nomad і ў Менску.
Пра латышоў Varang Nord вядоўцы вяшчалі бадай што з пачатку канцэртнага дню, таму, канечне, прадчувалася нешта незвычайнае. Гурт сапраўды выйшаў вельмі прэзентабельна – ў адмысловых кашулях, з рагамі аленя і акардэонам. Ваяўнічы фолк-метал месцамі нагадваў нашых суайчыньнікаў Forodwaith з адгалоскамі Korpiklaani. Нічога надзвычайнага, праўда, я не заўважыла, але рубілі весела.
Шэраг каманд першага дню – Pokerface, Scarleth, Jinjer – адзначыліся годнымі вакалісткамі, што не выклікала сумненьня, бо пераважная большасьць гуртоў з Украіны, славутай сваімі галасістымі дзяўчынамі. Аднак у дадзеным выпадку мне бы хацелася вылучыць расейскую каманду Pokerface, якія ўжо гралі ў Беларусі на падцяпленьні Sodom і Kreator. Новапрыдбаная вакалістка ў дзёрзкім чорным купальніку выглядала на сцэне ня горш за Алісу Уайт-Глаз – годны экстрым-вакал і харызма. Задорны трэш прыкладаецца.
Выступ расейскага гурта з загадкавай назвай Бритва Оккама і ня менш загадкавымі і мудрагелістымі тэкстамі адзначыўся няёмкім кур’ёзам. Падчас шаманстваў зь перкусіяй ад вакаліста пачулася сакраментальнае «бл@!», потым – гук падаючага мікрафона, і спадар раптоўна зьнік са сцэны назусім. Аднак астатнія музыкі не разгубіліся, пачулі з натоўпу “так нават лепей” і мужна працягнулі свой інструментальны сэт. І сапраўды, так было лепей…
У Рэчыцу прыехалі і ўкраінцы Natural Spirit, якіх у нас любяць і даволі даўно ня бачылі. Нават дзіўна, што гурт такі даехаў да нас без перашкод, бо пры “правільным” падыходзе прычапіцца да іхняй лірыкі можна было б ня горш, чым да Nokturnal Mortum у свой час. Але ўсё абышлося, і мы не без асалоды ўторылі «Лучам Морока» ды іншым хітам гурта. Было эпічна, але хацелася б пачуць і нешта навейшае. Асобны рэферанс вакалістцы Natural Spirit, такая ўжо абаяльная лісічка.
Кульмінацыя і заканчэньне першага дню – доўгачаканы для многіх выступ фінскага гурта Kalmah, якія, мяркую, і сабралі большую колькасьць прысутных, хоць яна і некалькі не дацягвала да мінулага году. Тым ня менш, рэзананс меў адпаведнае месца, распачалася бадзёрая “Hook the Monster”, але далей усё зноў пайшло-паехала не па плану. Нягледзячы на тое, што хлопцы відавочна рыхтаваліся, нашынкавалі ў сэт-ліст шлягераў і агулам сур’ёзна падышлі да выступу, дзікага захапленьня апошні ня выклікаў.
Гук сур’ёзна падкачаў, што для хэдаў мерапрыемства было фатальна. У той жа момант падача са сцэны неяк не зачапіла, народ стаяў слупамі, маўляў, граюць, і добра, няхай сабе. Так што наконт пункту “паглядзець на выступ Kalmah” можна паставіць птушачку, але, на жаль, гэта толькі фармальнасьці.
Такія справы, спадарства. Разьлікі апраўдваюцца не заўсёды, а сюрпрызы насьпяваюць там, дзе і не чакаеш. Аднак сумаваць не прыходзіцца, на падыходзе справаздача за наступны дзень фэсту і новыя музычныя прыгоды ў Рэчыцы.
Тэкст:Паліна Трохаўцава
Фота: Максім Пракаповіч
Кожны год аргі імкнуцца рабіць маленькі крок наперад годным умовам для наведвальнікаў. Нягледзячы на тое, што і гэтым разам афіцыйны намётавы быў пазбаўлены дазволу распальваць агонь і праносіць сваю ежу-пітво, харчаваньне было небагатым, ды крыху не хапіла разнастайнасьці мерчу, быў арганізаваны платны душ, “цывільны” туалет, кропка, дзе можна было зарадзіць свае гаджэты, і піва пад шыльдачкай “Комбинат школьного питания” (Рэчыца strong). Але госьці фэсту ня дужа перажывалі з-за нейкіх там нязручнасьцяў, бо вялікая колькасьць людзей гэтым разам засялілася ў кватэры ды ў інтэрнат, дзе ноччу градус чаду мог бы падужацца з рухам на самім фэсьце.
Напярэдадні дванаццатага па ліку Metal Crowd адбылося шмат ракіровак – Leaves’ Eyes бязь Ліў Крысьцін, замест гуртоў зь Летувы і Польшчы – беларускія No Time to Die і Dittohead, некаторыя замежнікі, напрыклад, нарвежцы Guardians of Time, зусім не зьявіліся. Увогуле на фэст прыехала шмат гуртоў, якія даволі часта можна пабачыць у Менску падчас канцэртнага сезону, што, напэўна, было карысным для меламанаў зь іншых рэгіёнаў. Паказальна, што блэк ды фолк метал на Metal Crowd, у адрозьненьні ад таго ж “Купальскага Кола”, у гэтым годзе амаль ня быў прадстаўлены. Асноўны акцэнт аргі зрабілі на меладэз, модэрн ды іхныя камбінацыі.
Музычная частка фэсту пачалася зь нечаканасьцяў як для музыкаў, так і для аўтара дадзенага артыкула, якая, на жаль, не змагла патрапіць на выступ гуртоў Sameli і Sagotorium, але, як кажуць сьведкі, не пасьпелі музыкі нармалёва разыграцца, як на сцэне зьнікла электрычнасьць. Менш за ўсё пашчасьціла гурту Bloodlast, які з-за раптоўных непаладак пасьпеў сыграць толькі тры кампазіцыі. Амаль як у сумным анекдоце: грузіш абсталяваньне на 5000 даляраў, едзеш у машыне за 3000 даляраў 200 кіламетраў, каб сыграць за 20 даляраў. Аднак да тых трох песень, што пасьпеў выканаць гурт, прэтэньзій ня маецца. Як і да выступу яскравых прадстаўнікоў беларускага готмету гурта Diathra. Якасна і моцна. А вось выступ гурта Weesp, які мяшае альтэрнатыву з электронікай, пакінуў зусім ужо роўнае ўражаньне: вельмі эмацыйны вакал, які нібыта вось-вось сарвецца, недастаткова хістовая музыка, хоць жанр і абавязвае. Крыху згладзіў сітуацыю кавер на The Prodigy, але, паўтаруся, недастаткова.
Тытул “лепшая знаходка Metal Crowd 2016” я зь лёгкім сэрцам аддаю піцерскаму мдм-гурту The Nomad. Драйв, моц, запал і здаровая агрэсія на сцэне не пакінулі абыякавымі нікога пад ёй. Кажуць, як карабель назавеш, гэтак ён і паплыве. Мабыць, і гурту The Nomad спрыяе шчасьлівая зорка “Сепультуры”, чаму расейцы аддалі належную даніну, адыграўшы кавер на “Refuse/Resist”. Так што з творчасьцю дадзенага калектыву раю азнаёміцца ўсім. Магчыма, неўзабавае пабачым The Nomad і ў Менску.
Пра латышоў Varang Nord вядоўцы вяшчалі бадай што з пачатку канцэртнага дню, таму, канечне, прадчувалася нешта незвычайнае. Гурт сапраўды выйшаў вельмі прэзентабельна – ў адмысловых кашулях, з рагамі аленя і акардэонам. Ваяўнічы фолк-метал месцамі нагадваў нашых суайчыньнікаў Forodwaith з адгалоскамі Korpiklaani. Нічога надзвычайнага, праўда, я не заўважыла, але рубілі весела.
Шэраг каманд першага дню – Pokerface, Scarleth, Jinjer – адзначыліся годнымі вакалісткамі, што не выклікала сумненьня, бо пераважная большасьць гуртоў з Украіны, славутай сваімі галасістымі дзяўчынамі. Аднак у дадзеным выпадку мне бы хацелася вылучыць расейскую каманду Pokerface, якія ўжо гралі ў Беларусі на падцяпленьні Sodom і Kreator. Новапрыдбаная вакалістка ў дзёрзкім чорным купальніку выглядала на сцэне ня горш за Алісу Уайт-Глаз – годны экстрым-вакал і харызма. Задорны трэш прыкладаецца.
Выступ расейскага гурта з загадкавай назвай Бритва Оккама і ня менш загадкавымі і мудрагелістымі тэкстамі адзначыўся няёмкім кур’ёзам. Падчас шаманстваў зь перкусіяй ад вакаліста пачулася сакраментальнае «бл@!», потым – гук падаючага мікрафона, і спадар раптоўна зьнік са сцэны назусім. Аднак астатнія музыкі не разгубіліся, пачулі з натоўпу “так нават лепей” і мужна працягнулі свой інструментальны сэт. І сапраўды, так было лепей…
У Рэчыцу прыехалі і ўкраінцы Natural Spirit, якіх у нас любяць і даволі даўно ня бачылі. Нават дзіўна, што гурт такі даехаў да нас без перашкод, бо пры “правільным” падыходзе прычапіцца да іхняй лірыкі можна было б ня горш, чым да Nokturnal Mortum у свой час. Але ўсё абышлося, і мы не без асалоды ўторылі «Лучам Морока» ды іншым хітам гурта. Было эпічна, але хацелася б пачуць і нешта навейшае. Асобны рэферанс вакалістцы Natural Spirit, такая ўжо абаяльная лісічка.
Кульмінацыя і заканчэньне першага дню – доўгачаканы для многіх выступ фінскага гурта Kalmah, якія, мяркую, і сабралі большую колькасьць прысутных, хоць яна і некалькі не дацягвала да мінулага году. Тым ня менш, рэзананс меў адпаведнае месца, распачалася бадзёрая “Hook the Monster”, але далей усё зноў пайшло-паехала не па плану. Нягледзячы на тое, што хлопцы відавочна рыхтаваліся, нашынкавалі ў сэт-ліст шлягераў і агулам сур’ёзна падышлі да выступу, дзікага захапленьня апошні ня выклікаў.
Гук сур’ёзна падкачаў, што для хэдаў мерапрыемства было фатальна. У той жа момант падача са сцэны неяк не зачапіла, народ стаяў слупамі, маўляў, граюць, і добра, няхай сабе. Так што наконт пункту “паглядзець на выступ Kalmah” можна паставіць птушачку, але, на жаль, гэта толькі фармальнасьці.
Такія справы, спадарства. Разьлікі апраўдваюцца не заўсёды, а сюрпрызы насьпяваюць там, дзе і не чакаеш. Аднак сумаваць не прыходзіцца, на падыходзе справаздача за наступны дзень фэсту і новыя музычныя прыгоды ў Рэчыцы.
Тэкст:Паліна Трохаўцава
Фота: Максім Пракаповіч
4 каментара
№извинитечтонефольк ))