Eskimo Callboy
Апублікавана
у
Рэпартажы
98 Фота
11 сакавіка Менск наведаў доўгачаканы прыхільнікамі пост-хардкору нямецкі гурт Eskimo Callboy. Наша краіна стала пачаткам іх туру, і фанаты сустракалі “эскімосаў” даволі гучна й цёпла.
“Разагравалі” немцаў металкоршчыкі з Італіі – гурт Cry Excess. Ужо да іх выступу народу ў зале назьбіралася даволі нямала. Разагрэў пачаўся а сёмай гадзіне.
Хлопцы з гурта Cry Excess рупліва рухаліся па сцэне, гітарысты ўвогуле гойсалі па ёй нібы ашалелыя (як яшчэ не зваліліся?). Таксама гурт добра ўспрымаў тое, што амаль з самага пачатку на сцэну пачало лезьці шмат хлопцаў. Вакаліст нават пахлопваў па плячы тых, хто скакаў у натоўп.
Хочацца адзначыць вельмі тэхнічнага барабаншчыка ды і ўвесь гурт разам зь ім, бо хлопцы на самой справе паказалі клас: выбухныя трэкі, добрая тэхніка, моцны вакал – усё гэта не магло не спадабацца. Пасьля выступу ўдзельнікі Cry Excess ня раз выходзілі ў залу, дзе зь імі мог сфатаграфавацца і ўзяць аўтограф любы жадаючы. Дзяўчаты цалавалі вакаліста ў шчаку, а той прасіў далучацца да яго ў Фэйсбуку.
Надышла чарга “эскімосаў”. Яны выйшлі праз паўгадзіны пасьля Cry Excess. Пачалі з самай выбухной і адной з найзнакаміцейшых песень з апошняга альбому – “Crystals”. І зрабілі вельмі вялікую памылку. З самых першых нот здалося, што на сцэну выйшлі ня тыя “эскімосы”, якія так падабаліся, а нейкія чужыя людзі з вуліцы: настолькі дрэнна сьпявалі. Ня ведаю, як словамі перадаць, што было пачута падчас выступа, але назваць гэта добрым сьпевам зусім язык не павернецца. Потым стала крыху лепш: з-за музычнай “кашы” вакалу было амаль не чуваць, а калі ўдавалася разабраць якое слова, дык станавілася непрыемна ад таго, што чуеш.
Наступнай у сэтлісьце была “My Own Summer”. Здалося, што хлопцы крыху выраўняліся, лепш загучалі гітары, але з вакалам засталася тая ж бядота. Застаецца толькі здагадвацца, з-за чаго ўсё так дрэнна: ці то з-за таго, што Менск стаў зыходным пунктам туру і яны добра не расьпеліся, ці то па іншых прычынах. Шум ад музычных інструментаў (складана называць гэта музыкай) быў настолькі моцны, што вакал складана было пачуць зь любой кропкі Рэпабліка. Але, нягледзячы на ўсе недахопы, было бачна, што публіцы падабаецца. Народу было шмат, “забілі” амаль увесь танцпляц. У перапынку паміж песьнямі вакаліст крычаў нешта пра “водку”. Слова гэта прагучала раз 10 прыблізна за тры хвіліны. Мабыць, пераблытаў крыху наш менталітэт. К сярэдзіне выступу арганізатары пачалі ўжо сьпіхваць асабліва ахвочых нахабна залезьці на сцэну.
Час ад часу музычная “каша” станавілася падобнай на нармальны гук, калі-нікалі й вакал выраўноўвалі, але такая зьява была даволі рэдкай. У пачатку вакаліст крыху прасьпяваў бяз музыкі – атрымалася куды лепш, чым вакал агулам падчас усяго выступу. Сэтліст складаўся як зь песень новага альбому, так і са старых. Перадапошняй у абойме была “Final Dance”. Адыграў гурт крыху больш за гадзіну, што сапсавала настрой прысутным – было мала. Не пасьпелі натанцавацца, паслэміць удосталь, папець. Канцэрт атрымаўся ізноў адным з тых, дзе “разагрэў” ёсьць лепшым за хэдлайнераў – сумна, бо чакалі менавіта “эскімосаў”.
Невядома, што Eskimo Callboy пакажуць на наступных канцэртах туру. Будзем спадзявацца, што менскі выступ быў на самой справе стартавым ва ўсіх сэнсах, і далей хлопцы пакажуць сапраўднае майстэрства.
Тэкст: Ала Пірумава
Фота: Кацярына Арціменя
“Разагравалі” немцаў металкоршчыкі з Італіі – гурт Cry Excess. Ужо да іх выступу народу ў зале назьбіралася даволі нямала. Разагрэў пачаўся а сёмай гадзіне.
Хлопцы з гурта Cry Excess рупліва рухаліся па сцэне, гітарысты ўвогуле гойсалі па ёй нібы ашалелыя (як яшчэ не зваліліся?). Таксама гурт добра ўспрымаў тое, што амаль з самага пачатку на сцэну пачало лезьці шмат хлопцаў. Вакаліст нават пахлопваў па плячы тых, хто скакаў у натоўп.
Хочацца адзначыць вельмі тэхнічнага барабаншчыка ды і ўвесь гурт разам зь ім, бо хлопцы на самой справе паказалі клас: выбухныя трэкі, добрая тэхніка, моцны вакал – усё гэта не магло не спадабацца. Пасьля выступу ўдзельнікі Cry Excess ня раз выходзілі ў залу, дзе зь імі мог сфатаграфавацца і ўзяць аўтограф любы жадаючы. Дзяўчаты цалавалі вакаліста ў шчаку, а той прасіў далучацца да яго ў Фэйсбуку.
Надышла чарга “эскімосаў”. Яны выйшлі праз паўгадзіны пасьля Cry Excess. Пачалі з самай выбухной і адной з найзнакаміцейшых песень з апошняга альбому – “Crystals”. І зрабілі вельмі вялікую памылку. З самых першых нот здалося, што на сцэну выйшлі ня тыя “эскімосы”, якія так падабаліся, а нейкія чужыя людзі з вуліцы: настолькі дрэнна сьпявалі. Ня ведаю, як словамі перадаць, што было пачута падчас выступа, але назваць гэта добрым сьпевам зусім язык не павернецца. Потым стала крыху лепш: з-за музычнай “кашы” вакалу было амаль не чуваць, а калі ўдавалася разабраць якое слова, дык станавілася непрыемна ад таго, што чуеш.
Наступнай у сэтлісьце была “My Own Summer”. Здалося, што хлопцы крыху выраўняліся, лепш загучалі гітары, але з вакалам засталася тая ж бядота. Застаецца толькі здагадвацца, з-за чаго ўсё так дрэнна: ці то з-за таго, што Менск стаў зыходным пунктам туру і яны добра не расьпеліся, ці то па іншых прычынах. Шум ад музычных інструментаў (складана называць гэта музыкай) быў настолькі моцны, што вакал складана было пачуць зь любой кропкі Рэпабліка. Але, нягледзячы на ўсе недахопы, было бачна, што публіцы падабаецца. Народу было шмат, “забілі” амаль увесь танцпляц. У перапынку паміж песьнямі вакаліст крычаў нешта пра “водку”. Слова гэта прагучала раз 10 прыблізна за тры хвіліны. Мабыць, пераблытаў крыху наш менталітэт. К сярэдзіне выступу арганізатары пачалі ўжо сьпіхваць асабліва ахвочых нахабна залезьці на сцэну.
Час ад часу музычная “каша” станавілася падобнай на нармальны гук, калі-нікалі й вакал выраўноўвалі, але такая зьява была даволі рэдкай. У пачатку вакаліст крыху прасьпяваў бяз музыкі – атрымалася куды лепш, чым вакал агулам падчас усяго выступу. Сэтліст складаўся як зь песень новага альбому, так і са старых. Перадапошняй у абойме была “Final Dance”. Адыграў гурт крыху больш за гадзіну, што сапсавала настрой прысутным – было мала. Не пасьпелі натанцавацца, паслэміць удосталь, папець. Канцэрт атрымаўся ізноў адным з тых, дзе “разагрэў” ёсьць лепшым за хэдлайнераў – сумна, бо чакалі менавіта “эскімосаў”.
Невядома, што Eskimo Callboy пакажуць на наступных канцэртах туру. Будзем спадзявацца, што менскі выступ быў на самой справе стартавым ва ўсіх сэнсах, і далей хлопцы пакажуць сапраўднае майстэрства.
Тэкст: Ала Пірумава
Фота: Кацярына Арціменя
0 каментароў