Kataklysm: калі памірае дэт-метал
Апублікавана
у
Рэпартажы
34 Фота
13 чэрвеня ў менскім Re:Public'y адбылося сутыкненьне хвалі канадскага гіпербласту Kataklysm аб бераг мясцовых металхэдаў, на жаль, вельмі нешматлікіх у гэты дзень. Панядзелак, балючы для беларускіх гаманцоў кошт, паралельнае мерапрыемства – усё склалася ў ня вельмі жыцьцярадасны пазл. Тым ня менш, нягледзячы на нязладжаныя шэрагі беларускіх фанаў, Kataklysm паказалі, што насуперак доўгаму тэрміну існаваньня гурта, канадцы яшчэ здольныя даць перцу. Ну, а мы?
Памятаю, як пасьля праслухоўваньня апошняй на дадзены момант працы гурта, альбому “Of Ghosts and Gods, падумала, маўляў, няблага б было паслухаць гэты хісткач жыўцом. Часам думкі ўвасабляюцца ў крутыя канцэрты: былі ня толькі баевікі з “Of Ghosts and Gods”, але і класічныя рэчы кшталту “As I Slither”, “In Shadows & Dust”. Сапраўдны, тлусты дэт-метал прывоз без усякай мішуры. Бо часам перавёрнутыя крыжыкі, чарапушкі, вяночкі і іншыя танцы з бубнамі надакучваюць, асабіста мне. І ў такія моманты зьяўляюцца, напрыклад, файныя канадскія хлопцы ды робяць просты і непадробны драйв. Калі гэты драйв падмацоўваецца якасным гукам, як тое і было ў выпадку з Kataklysm, то атрымліваецца зусім казка. Няхай сабе і менш чым на паўтары гадзіны.
Франтмэн Маўрыцыа, як сапраўдны гладыятар на арэне, лятаў па сцэне і заклікаў сотню метал-ваяроў, якія сабраліся на танцпляцы, адпякаць за тысячу. Што і было зроблена – слэм, сёркл-піты, крыху мошу і хвалі валасоў у паветры стварылі адпаведнае адчуваньне натоўпу, але… Але мы з вамі вядзем размову пра метал-падзею, а не разглядаем чарговае добраахвотна-абавязковае мерапрыемства, на якія ў нашай краіне так любяць ганяць школьнікаў і дзяржслужбоўцаў для “масоўкі”. Таму чарговы раз прасякацца непатрэбным аптымізмам ня буду, відаць, справы сапраўды дрэнь, калі якасныя калектывы, ды яшчэ з замежжа, зьбіраюць прыхільнікаў жанру, што кот наплакаў. Што яны, перакваліфікаваліся ў модныя коры, адышлі ад музычных актыўнасьцяў, павыміралі? Зразумела толькі, што падобная музыка, нават мімікруючы пад розныя “меладэзы”, няўмольна займае сваю вузкую нішу, як тое ў свой час сталася, напрыклад, з хэві-металам.
Нягледзячы на ўсе акалічнасьці, выступ Kataklysm атрымаўся што трэба. Напрыканцы музыкі паціскалі рукі ўсім жадаючым, раздавалі сэт-лісты і напоі са сцэны, усьміхаліся, фатаграфаваліся з фанатамі, але вярнуцца не абяцалі. Бо незразумела, каму ў нас тое трэба.
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота:Аляксей Базарнаў
Памятаю, як пасьля праслухоўваньня апошняй на дадзены момант працы гурта, альбому “Of Ghosts and Gods, падумала, маўляў, няблага б было паслухаць гэты хісткач жыўцом. Часам думкі ўвасабляюцца ў крутыя канцэрты: былі ня толькі баевікі з “Of Ghosts and Gods”, але і класічныя рэчы кшталту “As I Slither”, “In Shadows & Dust”. Сапраўдны, тлусты дэт-метал прывоз без усякай мішуры. Бо часам перавёрнутыя крыжыкі, чарапушкі, вяночкі і іншыя танцы з бубнамі надакучваюць, асабіста мне. І ў такія моманты зьяўляюцца, напрыклад, файныя канадскія хлопцы ды робяць просты і непадробны драйв. Калі гэты драйв падмацоўваецца якасным гукам, як тое і было ў выпадку з Kataklysm, то атрымліваецца зусім казка. Няхай сабе і менш чым на паўтары гадзіны.
Франтмэн Маўрыцыа, як сапраўдны гладыятар на арэне, лятаў па сцэне і заклікаў сотню метал-ваяроў, якія сабраліся на танцпляцы, адпякаць за тысячу. Што і было зроблена – слэм, сёркл-піты, крыху мошу і хвалі валасоў у паветры стварылі адпаведнае адчуваньне натоўпу, але… Але мы з вамі вядзем размову пра метал-падзею, а не разглядаем чарговае добраахвотна-абавязковае мерапрыемства, на якія ў нашай краіне так любяць ганяць школьнікаў і дзяржслужбоўцаў для “масоўкі”. Таму чарговы раз прасякацца непатрэбным аптымізмам ня буду, відаць, справы сапраўды дрэнь, калі якасныя калектывы, ды яшчэ з замежжа, зьбіраюць прыхільнікаў жанру, што кот наплакаў. Што яны, перакваліфікаваліся ў модныя коры, адышлі ад музычных актыўнасьцяў, павыміралі? Зразумела толькі, што падобная музыка, нават мімікруючы пад розныя “меладэзы”, няўмольна займае сваю вузкую нішу, як тое ў свой час сталася, напрыклад, з хэві-металам.
Нягледзячы на ўсе акалічнасьці, выступ Kataklysm атрымаўся што трэба. Напрыканцы музыкі паціскалі рукі ўсім жадаючым, раздавалі сэт-лісты і напоі са сцэны, усьміхаліся, фатаграфаваліся з фанатамі, але вярнуцца не абяцалі. Бо незразумела, каму ў нас тое трэба.
Тэкст: Паліна Трохаўцава
Фота:Аляксей Базарнаў
0 каментароў