Агляд: Тролль Гнёт Ель і сябры, 19 снежня Re:public
Апублікавана 23 сьнежня 2011, 02:51 у Рэпартажы

Слаўна троллі весяляцца — люба-дорага сачыць, то ў слэм бягуць піхацца, карагоды йдуць вадзіць!...

Тааак, менавіта такім чынам запомніўся амаль шасцістам (мабыць болей — не палічыў) людзям той снежаньскі «чорны» панядзелак. Шчыра кажучы, ён быў зусім не «чорны», а па-чароўнаму «трольскі», бо менавіта тады ў сценах беларускага клюба Re:public адбылося самае «трольскае» мерапрыемства гэтага года — выступленне фольк-металічных гуртоў «Кліч», «Рокаш», «Litvintroll» ды хэдлайнераў гэтай вячоры — піцерскага гурта «Тролль Гнёт Ель». Апошнія, для даведкі, ўжо наведвалі нашу краіну ў далёкім 2006 годзе, астатнія жа — тролі мясцовыя.

-Дзе спіскі, га? Перадай яму, каб наступны раз...

З гэтай фразы пачынаецца канцэрт амаль у кожнага журналіста, які наведвае гэты клюб… але вось ставіцца штамп і пачынаецца праца. Вочы пачынаюць шукаць нешта цікавае, вушы чакаюць пачатка выступлення, сэрца крыху пачынае біцца ў грудзях мацней. Гэта ўсё гаворыць, што час, калі завыюць комбікі, ўсё бліжэй і бліжэй… але нешта было не як заўсёды. У вочы кідаўся натоўп фанатаў, а дакладней — гэтыя цёмныя сілуэты людзей уздоўж кожнай сцяны. Па цэнтры танцпляца не было нікога, ля сцэны — яшчэ менш. Ці гэта асабовая чалавечая сціпласць, ці смяротнае палоханне свету пражэктараў?

1.Кліч

Сітуацыя змянілася адразу з першымі гукамі ўступнай песні беларускага гурта «Кліч» — нейкі траляка ў суколцы «Skyforger» выйшаў на самы цэнтр залы ды пачаў паказваць, ЯК тут трэба адрывацца. Нядоўга думаючы да яго далучыліся яшчэ два тралі. Пасля — яшчэ пару хлопцаў ды дзяўчынак. Такім чынам дзесьці да 5 песні ўжо склаўся спіс асноўных «буяноў» гэтай вячоры, а тыя, хто сядзеў ў ценю, пачалі выцягвацца і варушацца пад моцныя мелодыі пілотнага гурта. Што датычыцца музыкаў — магчыма сказаць толькі тое, што ўступ быў найшыкоўнейшы. Рэзвыя, бойкія песні ў паслядоўнасці з па-чароўнаму меладычнымі «баладамі». Адзіны негатыўны момант — здавалася, што музыкі крыху духоўна збянтэжаны малай колькасцю танцуючых, але гэтае было выпраўлена. Фанаты добрасумленна падтрымалі «Клічаўцаў», а тыя ў сваю чаргу вылажыліся, разагрэўшы да збітага, ад слэму ды скокаў, подыху тых самых «буяноў».

2.Рокаш

Свет, саўндчэк, пагналі. Так на сцэне з'явіліся тролі другога гурта сённяшняга выступлення — музыканты «Рокаша»

— Вось бачыце таго басілу здаравеннага? Дык ён педагог ў маёй навучальнай установе. А менавіта заўтра, пасля канцэрта, ў нас ён будзе прымаць залік па прадмету!
-Гы, дык ты, калі яны сканчаць граць, падай яму заліковую кніжку… быццам на аўтограф. Нават калі спаліць — ён свой чалавек… зразумее, ацэніць ды пасмяецца.

Цікавае чаргаванне адбывалася ўвесь час канцэрту. Бойкі гурт заўсёды змяняўся больш спакойным. Пасля ўраганных «клічаўцаў», «рокашаўцы» далі сапраўды добрую магчымасць крыху адпачыць перед наступным гуртом. Выступленне гэтых троляў мне запомнілася больш спакойнымі, але не менш прыгожымі за папярэдні гурт, песнямі. Сапраўдны адпачынак, амаль гадзіна ў своеасаблівым трольскім раю. Дадаем да гэтага крыху жартаў ды цяплейшыя адносіны да публікі — і вось той самы Рокаш. Але даўшы адпачынак людзям, гурт не даў згаснуць полымю вяселля — слэм ды скокі ля сцэны працягваліся, а колькасць прысутнічаючых толькі павялічвалася. «Жыццё наладжваецца» — сказаў той самы педагог-басіст з кубкам піва ў руцэ....і ён быў абсалютна правы — з кожнай хвілінкай настрой ўсіх удзельнікаў канцэрта паляпшаўся ў геаметрычнай прагрэсіі. Ці то файны жаночы вакал ўсяму прычынай? Ці салодкія гукі духавых інструментаў і сінтэзатара? А мабыць гэта проста Рокаш такі, які ён есць — добры, якасны, шчыры?

3.Linvintroll

Вам не схавацца!!!

Так заяўляе нам трэцці гурт. А ці хтосьці пытаўся? Менавіта не, бо народу ў момант выхада «Літвінтролля» на сцэну, у зале стала яшчэ больш. Здзіўляцца тут няма чаго — жахлівыя на від, але добрыя ў душы хлопцы ўжо парадніліся амаль з кожным шаноўцам фолькавага жанру. Вось і сёння гледачы віталі музыкаў як сваіх даўнішніх сяброў. Тыя ў сваю чаргу доўга чакаць не сталі — хутка наладзілі інструмент, саўндчэк… гук «электра-балалайкі» ды панясло! Шчыра кажучы, моц Літвінтролля было чуваць па болю ў баках ад слэму яшчэ доўгі час. Сэтліст складаўся амаль з адных баявікоў, а там, у нізе, ля сцэны, адбывалася нешта, што некалі стагоддзяў таму Броўн назваў «хаатычным рухам». Сапраўды — на месцы стаяць не давадзілася. А на новай песні «троляўцы» смачна пазабавіліся — яна нагадвала ці то экстазі, ці то The Prodigy, але толькі яшчэ лепш: электрычны гук, даволі хуткасці, аптымальны памер цяжкасці. Адным словам — новы альбом абяцае добры зрыў даху. Ад сябе магу толькі дадаць, што гэта лепш чуць, чым чытаць, а ў тых, хто так і не пабываў на гэтым выступленні, ёсць добрая магчымасць пабачыць ўсё сваімі вачыма ў гэтую нядзелю 25ага снежня на традыцыйным Калядным Фэсце.

4.Тролль Гнёт Ель

5 гадоў — за гэты перыяд адбылося шмат падзей, шмат змянілася, шмат узнікла. Але толькі не Тролль Гнёт Ель. Бясконцае вяселле, атмасфера сяброўства і дабрыні, і водар пінты цёмнага эля ў паветры — ўсё гэта незвычайнае было як звычайна пад штампам якасці. Праз доўгі час піцерскія госці зноў адгрымелі ў стольным горадзе нашай краіны. Грымелі не толькі рыфы гітар і цоканне баклаў, грымелі яшчэ і шматлікія слэм-карагоды, галасы з натоўпу, чысты дзявочы смех, такі ж чысты і прыгожы, як і шматлікія песні-перапынкі, калі кожны мог станцаваць са сваёй каханай няхуткі рамантычны танец. А потым зноў — вяселле, жарты ды «чартоўскі прыемная» алка-трольская тэматыка вячоры. Здаецца, Тролль Гнёт Ель сабралі на адным канцэрце ўсе свае найфайнейшыя хіты, пачынаючы з самага першага альбома. Прагучалі як старыя, так і не зусім, мелодыі, шмат каму ўспомніўся той, папярэдні прыезд ў Менск.
Таксама будзе дрэнна, калі я не закрану тэму гука на гэтым канцэрце. Вялізным плюсам было тое, што ўзровень гучнасці быў падабраны на «выдатна». Вушы не закладала, не было піску, ды гучнасць натоўпу цалкам адпавядала гучнасці гуртоў, што склалася ў гарманічнае падяванне і падкрыкванне першых пад час выканання даўно вядомых песен. Але ўсё ж такі чагосьці не хапала, наверне той яснасці ў вакале… бо некаторыя словы, не ведаючы тэксту, было не зразумець. І гэта — хвароба амаль кожнага беларускага (ды й не толькі) клюба.

На гэтым вечары не было сумных вачэй, бо тролі аддалі кожнаму іскрынку сваёй душэўнай цеплыні, і за гэтае хочацца выказаць толькі падзяку, бо дзякуючы ім чацвёрты панядзелак снежня адзначыўся адным з самых файных канцэртаў гэтага года!