Піўны вечар з Тролль Гнёт Ель i Trollwald
Апублікавана 3 сьнежня 2016, 00:45 у Рэпартажы

102 Фота

Пакуль у Піцеры п'юць, на Re:Public абвальваецца свая піўная ліхаманка. Першыя дні каляндарнай зімы парадавалі нас па-сапраўднаму зімовай атмасферай і прыездам каралёў піўнога фолку з паўночнай сталіцы Расеі – “Тролль Гнёт Ель”. Троляў шмат не бывае, як і піва – мабыць, галоўны дэвіз гэтага вечару. Госьці прывезьлі з сабой шмат крутога мерчу, у тым ліку і гліняныя піўныя кубкі. Купляй і налівай!

Новы альбом ужо сёмы ў дыскаграфіі калектыву і прысьвечаны Карэліі, яе людзям, паданьням, прыродзе, мінуламу і адбітку ў сучаснасьці. Як чалавек, які на ўласныя вочы бачыў прыгажосьць карэльскага краю, хачу заўважыць, што ў сваім фолькавам ключы музыкі здолелі перадаць патрэбную атмасферу.

Перад пачаткам мерапрыемства госці канцэрта атрымлівалі прыемны абяцаны бонус на ўваходзе, а таксама мелі магчымасьць узяць на памяць аўтограф ад удзельнікаў “Тролль Гнёт Ель”.
Наведвальнікі павольна зьбіраліся ў клубе. Разагравалі піцерцаў беларускія тролі, ex-Litvintroll'і, бэнд Trollwald. І калі ў пачатку выступу танцпол ціха і асцярожна назіраў за тым, што адбываецца на сцэне, то ўжо на сярэдзіне сэту многія нядрэнна разагрэліся, задаволіўшы забіяцкі хэдбэндзінг.

Гук уразіў сваёй выразнасьцю разам з чытальнасьцю кожнага інструмента ў асобнасьці. Можна было без праблем разабраць словы вакаліста, бочка з басам не зліваліся ў манатонную кашу. Як і на выступе хэдлайнераў, нельга было прычапіцца да гуку.

Знайшлося месца і для балад, і для гарэзных кампазіцый. Вакаліст Андрэй Апановіч з поўнай самааддачай скакаў па сцэне, яго грымасам мог бы пазайздросьціць любы троль ці іншы міфічны персанаж.

Тэхнічнасьць, вопыт і нястрымны запал насычылі атмасферу клуба наскрозь. Сэт паступова падыходзіў да завяршэньня. Музыкі ласкава падзякавалі тым, хто сабраўся і саступілі музычную арэну расейскім гасьцям.

Сцены Re: Public'а ў гэты вечар так і не затрашчалі па швах, гасцей дадалося, але не нашмат. З аднаго боку гэта мінус, але з другога — плюс. На танцполе ні на хвіліну не спыняліся танцы, як у сольных выкананьнях, у парных, так у і калектыўных. А такія маштабныя карагоды не на кожным фолк-канцэрце можна назіраць.
Вакаліст адзначыў, што яны даўно не прыязджалі з сольнай праграмай і выказаў жаданьне выпраўляць дадзеную сітуацыю ў будучыні, не расставацца на працяглы час. Дарэчы, пра тэрміны: калектыў восеньню наблізіўся да «паўналецця», групе стукнула 17 гадоў.

Адна за адной мільгалі песьні, кожны ўдзельнік ўкладваўся музычна і эмацыйна. Гэтыя чароўныя пералівы жалейкі, вістла, скрыпкі не пакідалі абыякавым нікога. Джэтра бегала ад аднаго мікрафона да іншага, ад прылады да прылады, гэтакі чалавек-аркестр.

— Добра быць піваварам, як думаеце, сябры? — Пытаўся Канстанцін Румянцаў, ён жа «Тролль».
Як пазней высветлілася, не абышлося на канцэрце без ганаровага госьця, самаго дырэктара бровара «Аліварыя». Вакаліст адзначыў, што ўдзельнікам спадабалася экскурсія па заводу незадоўга да мерапрыемства.

Калектыў прэзентаваў новыя песьні і парадаваў старымі. Сэт апынуўся доўгім, але не настолькі, наколькі хацелі самі ўдзельнікі. Музыкі спяшаліся на кіеўскі цягнік, каб парадаваць украінскую публіку, а таму адыгралі на разьвітаньне 2 кампазіцыі, падзякавалі за цёплы прыём і зноў паабяцалі надоўга не расставацца з публікай.