Tartavara - "Зов Древних"
Апублікавана
у
Рэцэнзіі
Tartavara – дуэт таленавітых хлопцаў з Гомля, вядомы многім аматарам атмасфернага блэку. Іх музыка адрозьніваецца асаблівай атмасфернасьцю, яна праймае да глыбіні душы. На жаль, у 2015 годзе па нейкіх прычынах яны спынілі дзейнасьць, выпусьціўшы перад гэтым свой апошні альбом пад назвай “Зов Древних”. Зараз яны вядомы як Wisdom of Shadows.“Зов древних” – канцэптуальны альбом, які ўяўляе сабою гісторыю пра заход і новы сьвітанак паганскай спадчыны славянаў.
Падчас праслухоўваньня ўяўляецца старажытны, дрымучы лес, а сябе адчуваеш самотным ваяром. І нешта цягне цябе кудысьці далей, у глыб лесу. І цябе не пакідае адчуваньне чагосьці вялікага, магутнага… Ты ведаеш, што гэта твой “Последний Рассвет”.
Вось ты ідзеш на магутны “Зов древних” усё далей і далей. I каб не было вельмі сумна, апяваеш “Песнь Героям”, “а тёмное солнце ослепляет взор”…
Аднак “Закат” усё ж блізка. І разам зь ім пачуцьцё чагосьці немінулага — добры час, каб падводзіць вынікі. Часам кожнага цягне да вытокаў. Таму нельга забывать пра “Времена Былого Величия”.
І вось, калі “Солнце Ушло”, ты адчуваеш спакой, таму што ведаеш: нішто не зьнікае бясьсьледна.
Часам пад баявы рытм песьні “Зов древних” ці “Времена Былого Величия”, хочацца ўзяць меч і бегчы помсьціць за загінуўшых герояў… А пад мерны “Последний Рассвет” — заплюшчыць вочы і проста слухаць, і тады зьяўляецца пачуцьцё, што ты знаходзішся недзе на ўскрайку лесу, ці поля… Гіпнатычная “Песнь Героям”, у спалучэньні чыстага вакалу з гроўлінгам, ці пад мерныя ўдарныя ў кампазіцыі “Закат”, быццам уводзяць у транс. І гэта ўсё на фоне цягучых гітарных рыфаў… Шэдэўр.
Менавіта такія асацыяцыі выклікаў гэты альбом. Як я ўжо адзначала, Tartavara па-асабліваму атмасферны. І гэта дзіўна, бо звычайна, калі слухаю падобны жанр, часьцей за ўсё ўзьнікала жаданьне памярэць ад суму самой, ці забіць каго-небудзь.
Змрочная прыгажосьць.
Аўтар: Ірына Драгамір
0 каментароў